Η περίοδος των γιορτών χαρακτηρίζεται σε μεγάλο βαθμό και από την ανταλλαγή δώρων, κάτι που είναι ιδιαίτερα αγαπητό στα παιδιά. Η λεκτική διαδικασία στην οποία μπαίνει το παιδί κι αναρωτιέται “τι θα μου φέρει ο Αϊ-Βασίλης;’, “τι μου πήρες;’, “θα μου φέρει φέτος δώρο η νονά;’, “λες να είμαι τυχερός και να πάρω αυτό που θέλω;” συχνά παίρνει τις διαστάσεις έμμονης ιδέας: το παιδί κοιμάται και ξυπνάει με τη σκέψη του στα δώρα που θα πάρει.
Γράφει για η Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, Νευροψυχολόγος (greekpsychologypages.blogspot.gr)
Η προσφορά δώρων στο παιδί είναι κάπως σαν την προσφορά δώρων στον εαυτό μας. Καταρχήν υπάρχει η άμεση οπτική χαρά που δίνει το όμορφο περιτύλιγμα, οι κορδέλες και οι φιόγκοι. Φυσικά υπάρχει και η χαρούμενη ανυπομονησία για το τι μπορεί να υπάρχει μέσα στο καλοτυλιγμένο πακέτο, στα λίγα εκείνα δευτερόλεπτα που μεσολαβούν από το άνοιγμα του δώρου μέχρι να το αντικρίσει το παιδί.
Τα κριτήρια για την επιλογή δώρου για ένα παιδί είναι είτε η χρησιμότητά του (λειτουργική, όπως ρούχα, ή εκπαιδευτική, όπως βιβλία), είτε η χαρά που θα δώσει στο παιδί (κάτι που το ίδιο θα επέλεγε).
Συχνά οι γονείς αγοράζουν στα παιδιά τους αυτό που τα ίδια τους έχουν ήδη ζητήσει. Aλλες φορές όμως, προσπαθούν να μπουν στη θέση του παιδιού, να σκεφτούν τι θα το ευχαριστούσε και να του το αγοράσουν. Η δεύτερη αυτή προσέγγιση κρύβει έναν κίνδυνο: να κάνουν λάθος οι γονείς και το δώρο να μην αρέσει τελικά στο παιδί. Τότε η απογοήτευση είναι διπλή: και για τον γονιό αλλά και για το παιδί!
Βέβαια, θα πρέπει να τονίσουμε ότι όλα τα παιδιά δεν είναι ίδια: άλλα χαίρονται με το παραμικρό, άλλα δεν ευχαριστιούνται με τίποτα (και συνήθως αυτές είναι συμπεριφορές τις οποίες μιμούνται βλέποντας το παράδειγμα των γονιών τους!).
Κάποια παιδιά ξέρουν τι θέλουν, άλλα νομίζουν ότι ξέρουν τι θέλουν αλλά όταν το πάρουν δεν το θέλουν τελικά. Aλλα παιδιά επιθυμούν αυτό που δεν έχουν, δηλαδή το δώρο που πήρε ο αδερφός τους, ενώ άλλα παιδιά ούτε ξέρουν τι θέλουν ούτε ευχαριστιούνται με αυτό που τους προσφέρουν, ελπίζοντας ότι θα τους δοθεί κάτι καλύτερο.
Πώς μπορεί να μάθει ο γονιός να χειρίζεται τόσο τη δική του όσο και την απογοήτευση του παιδιού του;
Καταρχήν, όταν το παιδί πάρει ένα δώρο που δεν του αρέσει, ακόμα και αν το ίδιο θυμώσει, ο γονιός θα πρέπει να παραμείνει ψύχραιμος. Ακόμα και αν η πρώτη του αντίδραση είναι να τρέξει να αγοράσει ένα άλλο, καλύτερο δώρο στο παιδί του, και πάλι θα πρέπει να διατηρήσει την ψυχραιμία του.
Η απογοήτευση που φέρνει ένα δώρο το οποίο δεν αρέσει στο παιδί είναι μια ακόμα από τις απογοητεύσεις που θα γευτεί συντομότερα ή αργότερα -πάντως αναπόφευκτα- στη ζωή του. Όσο νωρίτερα μάθει ένα παιδί να χειρίζεται τις απογοητεύσεις του, τόσο καλύτερη θα είναι η προσαρμογή του στις μικροδυσκολίες της ζωής.Μια απλή καθησυχαστική φράση του τύπου “όταν ανοίξουν τα μαγαζιά θα πάμε να το επιστρέψουμε και θα διαλέξεις κάτι άλλο” είναι ίσως ο καλύτερος τρόπος να δείξουν οι γονείς στο παιδί ότι τα προβλήματα έχουν τη λύση τους, αλλά ότι χρειάζεται και στοιχειώδης υπομονή.
Τι γίνεται όμως όταν το παιδί δεν παίρνει το δώρο που θέλει και μπαίνει σε διαδικασία συγκρίσεων με τους συνομηλίκους τους;
Όταν ένα παιδί δεν έχει αναπτύξει γερές βάσεις αυτοπεποίθησης και της προσωπικής του αξίας, μπορεί εύκολα να παρασυρθεί και να πιστέψει ότι αυτό που το καθορίζει σαν άτομο είναι αυτό που έχει και όχι αυτό που είναι.Το παιδί αρχίζει να συγκρίνει τα δώρα του με τα δώρα των φίλων του όταν το ίδιο δεν αισθάνεται καλά μέσα του και προσπαθεί μέσω των υλικών αγαθών να εξυψωθεί, να κερδίσει έδαφος και, τελικά, να κερδίσει στη σύγκριση με τους συνομήλικους.
Κάτι τέτοιο δεν αντιμετωπίζεται άμεσα, εκείνη τη στιγμή, αλλά είναι ένα σοβαρό ζήτημα το οποίο οι γονείς θα πρέπει να προσέξουν. Είναι πολύ σημαντικό στην καθημερινότητα της οικογένειας να υπάρχει διάλογος γονιών-παιδιών, επιβράβευση του παιδιού, θετικά σχόλια για το άτομό του (και όχι απαραίτητα μόνο για τα επιτεύγματά του), ώστε σιγά-σιγά να δημιουργηθεί η αυτοπεποίθηση και η αίσθηση της προσωπικής αξίας στο παιδί.Το παιδί ντρέπεται για τα δώρα του, οι γονείς θα πρέπει να του εξηγήσουν ότι αυτό δεν είναι λόγος ντροπής και ότι από τη στιγμή που του το πρόσφεραν, οφείλει να πει ευχαριστώ, από ευγένεια, ακόμα και αν δεν το θέλει.
Αν το παιδί έχει εξωπραγματικές επιθυμίες, καλό θα είναι να τεθεί το θέμα υπό συζήτηση και να του εξηγήσουν οι γονείς ορισμένα βασικά πράγματα για τις οικονομικές επιλογές της οικογένειας. Σε περίπτωση που το παιδί αρνηθεί το δώρο που του έκαναν επειδή το θεωρεί κατώτερο των προσδοκιών του, οι γονείς θα πρέπει ν” ανταποκριθούν στην υπόδειξη του παιδιού και χωρίς θυμό να του πάρουν πίσω το δώρο που δεν θέλει να δεχτεί.Μια τέτοια ενέργεια των γονιών είναι σίγουρο ότι θα ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων και διαμαρτυριών από το παιδί, που θα ζητήσει το δώρο του πίσω. Σε αυτή την περίπτωση οι γονείς έχουν ένα ισχυρό εργαλείο στα χέρια τους: μπορούν να διδάξουν πολλά στο παιδί τους σχετικά με τις συνέπειες της συμπεριφοράς του και την ακολουθία λόγων και πράξεων και να του δώσουν να καταλάβει ότι δεν θα πρέπει να είναι παρορμητικό, αλλά να σκέφτεται και να καταλάβει ότι τα παιχνίδια είναι τα εργαλεία του παιχνιδιού και της διασκέδασης για τα παιδιά.
Είναι ευχάριστα να τα παίζει κανείς, όμορφα στο μάτι και βοηθάνε στην απόκτηση διαφόρων ικανοτήτων. Όλα τα παιχνίδια έχουν την ομορφιά και τη χρήση τους.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.