Μια ξεχωριστή και δυνατή προσωπικότητα, η Λαμιώτισσα Βίβιαν
Γκλεζάκη έφυγε από τη ζωή, μόλις στα 23 της, μετά από χρόνια μάχη με μία
πολύ σπάνια νόσο, την Κυστική Ίνωση.
"Χθές Χριστούγεννα, χαιρέτισα την μικρή μου "αδερφή" στην νόσο. Αδερφή για τον αντιδραστικό της χαρακτήρα, για το πείσμα της για ζωή, για το ενδιαφέρον της για τους συν ασθενείς. Όμως ήταν κάτι πολύ πιο ιδιαίτερο, κάτι πολύ όμορφο. Για μένα ήταν από εκείνους τους ήρωες -μετρημένους στα δάκτυλα- που μου έδιναν δύναμη να συνεχίζω", γράφει μεταξύ άλλων ο Δημήτρης Κοντοπίδης, στο κείμενο που θα διαβάσετε παρακάτω.
Η Βίβιαν ήταν ένα πολύ ζωντανό και δυνατό κορίτσι που για πολλά χρόνια πάλευε με την ασθένεια. Πρόσφατα είχε μιλήσει για την ασθένεια και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στην εκπομπή του Alpha 360 Μοίρες.
Δείτε το βίντεο:
Δείτε το κείμενο που έγραψε, για τη Βίβιαν, ο αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρίας Κυστικής Ίνωσης Δημήτρης Κοντοπίδης.
Οι ήρωες που ψάχνουμε και δεν βλέπουμε
Εχθές Χριστούγεννα, χαιρέτισα την μικρή μου "αδερφή" στην νόσο. Αδερφή για τον αντιδραστικό της χαρακτήρα, για το πείσμα της για ζωή, για το ενδιαφέρον της για τους συν ασθενείς. Όμως ήταν κάτι πολύ πιο ιδιαίτερο, κάτι πολύ όμορφο. Για μένα ήταν από εκείνους τους ήρωες -μετρημένους στα δάκτυλα- που μου έδιναν δύναμη να συνεχίζω.
Δεν ήταν η νόσος που μας ένωνε. Δεν ήταν ο περήφανος τρόπος που την αντιμετώπιζε. Γιατί πραγματικά τέτοια παλικαριά, οι περισσότεροι από εμάς δεν την δείχνουν. Η κάθε της κίνηση, μέχρι την τελευταία της ανάσα, είχε όλα τα χαρακτηριστικά ενός ήρωα. Σπάνιους μεν αλλά πολλές φορές υπάρχουν δίπλα μας. Αν ανοίξουμε βέβαια τα μάτια μας να τους δούμε, εκτός από το να κοιτάμε την ικανοποίηση του μικρού μας εγώ, σε κάθε μορφή. Τι ήταν όμως αυτό που την διαφοροποιούσε;
Παρόλο που ήταν μόλις στα 23, ήταν απόλυτα συνειδητοποιημένη. Η νόσος και τα σοβαρά συμπτώματα από την παιδική της ηλικία, για μια Βίβιαν πεισματάρα για ζωή, δεν θα ήταν εμπόδιο να κυνηγήσει τα όνειρά της. Ταυτόχρονα δεν θα αποτελέσουν άλλοθι, ώστε να μην παλέψει επί ίσης όρους με τους συνομηλίκους της, για μια κανονική ζωή. Θα αφήσει την επαρχιακή της πόλη και θα κατέβει στην Αθήνα. Θα αρχίσει να σπουδάζει εφόσον δώσει κανονικά πανελλήνιες, καθώς δεν είναι αποδεκτή η εισαγωγή με ποσοστό αναπηρίας σε μια σχολή, για έναν περήφανο άνθρωπο σαν και την Βίβιαν.Παρ όλο που οι καθημερινές της φυσιοθεραπείες και θεραπείες θα δικαιολογούσαν απόλυτα την χρήση μιας τέτοιας διάταξης. Θα δουλεύει ταυτόχρονα σερβιτόρα ώστε να μπορεί να συντηρήσει το φοιτητικό διαμέρισμα στην Αθήνα, παρ‘ όλο που η κάπνα και η ταλαιπωρία της αφαιρούσαν χρόνια. Μια επαρχιακή πόλη δεν μπορεί να την περιορίσει. Θα πάει διακοπές σε όσο πιο πολλά νησιά προλάβει, καθώς ήθελε να γυρίσει τον κόσμο όλο. Η οικονομική της αδυναμία δεν θα της περιορίσει τις διακοπές στην Ικαρία τα τελευταία χρόνια. Η σκηνή, ο ύπνος σε παραλία, το auto stop δεν ήταν Lifestyle, αλλά μοναδικός τρόπος για λίγες ημέρες διακοπών. Λίγες μέρες ελευθερίας. Παρ' όλο που και αυτό την σκότωνε. Οι συνθήκες αυτές, χωρίς ρεύμα για τα φάρμακα και η ταλαιπωρία στον ήλιο δεν είναι για επιβαρημένους ασθενείς. Το προπέρσινο καλοκαίρι και τελευταίο της σε διακοπές, με auto stop έφθασε στο τοπικό νοσοκομείο καταρρέοντας και την φέρανε στο Σισμανόγλειο. Ποιός όμως μπορούσε να της περιορίσει το δικαίωμα για λίγες μέρες διακοπών; Πως θα μπορούσε να έχει κάτι καλύτερο, όταν δεν έτρωγε τους τελευταίους μήνες για να της φτάσει το επίδομα των 300 ευρώ/μήνα; Να φτάσει για το ενοίκιο, να φτάσει να φάει, να φτάσει για να ζήσει αξιοπρεπώς, πράγματα για τα οποία η κοινωνία όφειλε να την στηρίξει. Ενώ ήδη με την παραπάνω περιγραφή "φωτογραφίζεται" ένα μεγάλο ποσοστό των ασθενών με Κυστική Ίνωση, από δω και πέρα τα φίλτρα στρογγυλέματος στην περιγραφή θα πάψουν. Τώρα θα προσπαθήσω να περιγράψω το μεγαλείο της.
Η ανησυχία της Βίβιαν δεν ήταν να προλάβει να ζήσει, παρόλο που το χαμηλό ποσοστό FEV1% στο πνεύμονα της πρόδιδε τον λίγο χρόνο που τις απόμενε. Ανησυχούσε αν θα μπορέσει να δουλέψει λίγο παραπάνω, ώστε να περισσέψουν χρήματα να στηρίξει τους δικούς της. Ανησυχούσε για το τι θα κάνει η μικρή αδερφή της. Η ανησυχία της όμως γινόταν πράξη.
Διαβάστε την συνέχεια εδώ: lamiareport.gr
"Χθές Χριστούγεννα, χαιρέτισα την μικρή μου "αδερφή" στην νόσο. Αδερφή για τον αντιδραστικό της χαρακτήρα, για το πείσμα της για ζωή, για το ενδιαφέρον της για τους συν ασθενείς. Όμως ήταν κάτι πολύ πιο ιδιαίτερο, κάτι πολύ όμορφο. Για μένα ήταν από εκείνους τους ήρωες -μετρημένους στα δάκτυλα- που μου έδιναν δύναμη να συνεχίζω", γράφει μεταξύ άλλων ο Δημήτρης Κοντοπίδης, στο κείμενο που θα διαβάσετε παρακάτω.
Η Βίβιαν ήταν ένα πολύ ζωντανό και δυνατό κορίτσι που για πολλά χρόνια πάλευε με την ασθένεια. Πρόσφατα είχε μιλήσει για την ασθένεια και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στην εκπομπή του Alpha 360 Μοίρες.
Δείτε το βίντεο:
Δείτε το κείμενο που έγραψε, για τη Βίβιαν, ο αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρίας Κυστικής Ίνωσης Δημήτρης Κοντοπίδης.
Οι ήρωες που ψάχνουμε και δεν βλέπουμε
Εχθές Χριστούγεννα, χαιρέτισα την μικρή μου "αδερφή" στην νόσο. Αδερφή για τον αντιδραστικό της χαρακτήρα, για το πείσμα της για ζωή, για το ενδιαφέρον της για τους συν ασθενείς. Όμως ήταν κάτι πολύ πιο ιδιαίτερο, κάτι πολύ όμορφο. Για μένα ήταν από εκείνους τους ήρωες -μετρημένους στα δάκτυλα- που μου έδιναν δύναμη να συνεχίζω.
Δεν ήταν η νόσος που μας ένωνε. Δεν ήταν ο περήφανος τρόπος που την αντιμετώπιζε. Γιατί πραγματικά τέτοια παλικαριά, οι περισσότεροι από εμάς δεν την δείχνουν. Η κάθε της κίνηση, μέχρι την τελευταία της ανάσα, είχε όλα τα χαρακτηριστικά ενός ήρωα. Σπάνιους μεν αλλά πολλές φορές υπάρχουν δίπλα μας. Αν ανοίξουμε βέβαια τα μάτια μας να τους δούμε, εκτός από το να κοιτάμε την ικανοποίηση του μικρού μας εγώ, σε κάθε μορφή. Τι ήταν όμως αυτό που την διαφοροποιούσε;
Παρόλο που ήταν μόλις στα 23, ήταν απόλυτα συνειδητοποιημένη. Η νόσος και τα σοβαρά συμπτώματα από την παιδική της ηλικία, για μια Βίβιαν πεισματάρα για ζωή, δεν θα ήταν εμπόδιο να κυνηγήσει τα όνειρά της. Ταυτόχρονα δεν θα αποτελέσουν άλλοθι, ώστε να μην παλέψει επί ίσης όρους με τους συνομηλίκους της, για μια κανονική ζωή. Θα αφήσει την επαρχιακή της πόλη και θα κατέβει στην Αθήνα. Θα αρχίσει να σπουδάζει εφόσον δώσει κανονικά πανελλήνιες, καθώς δεν είναι αποδεκτή η εισαγωγή με ποσοστό αναπηρίας σε μια σχολή, για έναν περήφανο άνθρωπο σαν και την Βίβιαν.Παρ όλο που οι καθημερινές της φυσιοθεραπείες και θεραπείες θα δικαιολογούσαν απόλυτα την χρήση μιας τέτοιας διάταξης. Θα δουλεύει ταυτόχρονα σερβιτόρα ώστε να μπορεί να συντηρήσει το φοιτητικό διαμέρισμα στην Αθήνα, παρ‘ όλο που η κάπνα και η ταλαιπωρία της αφαιρούσαν χρόνια. Μια επαρχιακή πόλη δεν μπορεί να την περιορίσει. Θα πάει διακοπές σε όσο πιο πολλά νησιά προλάβει, καθώς ήθελε να γυρίσει τον κόσμο όλο. Η οικονομική της αδυναμία δεν θα της περιορίσει τις διακοπές στην Ικαρία τα τελευταία χρόνια. Η σκηνή, ο ύπνος σε παραλία, το auto stop δεν ήταν Lifestyle, αλλά μοναδικός τρόπος για λίγες ημέρες διακοπών. Λίγες μέρες ελευθερίας. Παρ' όλο που και αυτό την σκότωνε. Οι συνθήκες αυτές, χωρίς ρεύμα για τα φάρμακα και η ταλαιπωρία στον ήλιο δεν είναι για επιβαρημένους ασθενείς. Το προπέρσινο καλοκαίρι και τελευταίο της σε διακοπές, με auto stop έφθασε στο τοπικό νοσοκομείο καταρρέοντας και την φέρανε στο Σισμανόγλειο. Ποιός όμως μπορούσε να της περιορίσει το δικαίωμα για λίγες μέρες διακοπών; Πως θα μπορούσε να έχει κάτι καλύτερο, όταν δεν έτρωγε τους τελευταίους μήνες για να της φτάσει το επίδομα των 300 ευρώ/μήνα; Να φτάσει για το ενοίκιο, να φτάσει να φάει, να φτάσει για να ζήσει αξιοπρεπώς, πράγματα για τα οποία η κοινωνία όφειλε να την στηρίξει. Ενώ ήδη με την παραπάνω περιγραφή "φωτογραφίζεται" ένα μεγάλο ποσοστό των ασθενών με Κυστική Ίνωση, από δω και πέρα τα φίλτρα στρογγυλέματος στην περιγραφή θα πάψουν. Τώρα θα προσπαθήσω να περιγράψω το μεγαλείο της.
Η ανησυχία της Βίβιαν δεν ήταν να προλάβει να ζήσει, παρόλο που το χαμηλό ποσοστό FEV1% στο πνεύμονα της πρόδιδε τον λίγο χρόνο που τις απόμενε. Ανησυχούσε αν θα μπορέσει να δουλέψει λίγο παραπάνω, ώστε να περισσέψουν χρήματα να στηρίξει τους δικούς της. Ανησυχούσε για το τι θα κάνει η μικρή αδερφή της. Η ανησυχία της όμως γινόταν πράξη.
Διαβάστε την συνέχεια εδώ: lamiareport.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.