Βγαλμένοι από τη ζωή... αποδόθηκαν λανθασμένα στον Μπιλ Γκέιτς
Δυστυχώς τα παιδιά δε μπορούν να μάθουν τα πάντα το σχολείο και φυσικά δεν έχουν τα πάντα να κάνουν με την ακαδημαϊκή γνώση.
Υπάρχουν, όπως έγραψε στο βιβλίο του «50 Rules Kids Won't Learn in School» ο Charles J. Sykes, ορισμένες «γνώσεις»... βγαλμένες από τη ζωή, τις οποίες θα έπρεπε κάποιος... να τους τις διδάξει.
Ποιες είναι αυτές;
Διαβάστε την παρακάτω «λίστα κανόνων» του J. Sykes:
Κανόνας Νο. 1: Η ζωή δεν είναι δίκαιη. Συνηθίστε το.
Ο μέσος έφηβος χρησιμοποιεί τη φράση «δεν είναι δίκαιο» περίπου 8,6 φορές την ημέρα. Εσείς την ακούσατε από τους γονείς σας και μάλλον είχατε αρχίσει να πιστεύετε ότι η γενιά τους ήταν η πιο ιδεαλιστική που υπήρξε. Μέχρι που άρχισαν να σάς ακούν να τη χρησιμοποιήσατε και... κατάλαβαν την ισχύ του κανόνα Νο.1.
Κανόνας No. 2: Ο πραγματικός κόσμος δε θα ενδιαφερθεί τόσο για την αυτοεκτίμησή σας, όσο το σχολείο σας.
Θα περιμένει να έχετε κατορθώσει κάτι προτού νιώσετε έτοιμος και καλά με τον εαυτό σας. Και αυτό μπορεί να σας σοκάρει. Όταν η υπερβάλλουσα αυτοεκτίμηση συναντά την πραγματικότητα, τα παιδιά παραπονιούνται ότι... «αυτό δεν είναι δίκαιο» (κανόνας Νο.1).
Κανόνας No. 3: Δυστυχώς, δε θα βγάλετε 40.000 δολάρια ένα χρόνο μετά την αποφοίτησή σας από το λύκειο.
Ούτε θα γίνετε αντιπρόεδρος, ούτε θα έχετε αυτοκίνητο με ενσωματωμένο τηλέφωνο. Ίσως να συνεχίζετε να φοράτε τις ίδιες αθλητικές φόρμες, όπως τότε που πηγαίνατε σχολείο.
Κανόνας No. 4: Αν νομίζετε ότι η δασκάλα σας είναι αυστηρή, περιμένετε μέχρι να γνωρίσετε το αφεντικό σας.
Είναι λιγάκι νευρικό, και κάθε φορά που θα κάνετε κάτι λάθος, δε θα νοιάζεται για το πώς νιώθετε.
Κανόνας No. 5: Το να ψήνετε μπιφτέκια ή να πλένετε πιάτα δε σημαίνει κάτι για την αξιοπρέπειά σας.
Η δουλειά δεν είναι ντροπή. Κάποτε οποιαδήποτε δυνατότητα για δουλειά, καλούνταν «ευκαιρία».
Κανόνας No. 6: Δε φταίνε οι γονείς σας. Αν τα «κάνετε θάλασσα», εσείς έχετε την ευθύνη.
Είναι ο αντίποδας των φράσεων «δική μου είναι η ζωή», «δεν είσαι το αφεντικό μου» κι άλλων πολλών παρόμοιων που έχετε ξεστομίσει προς τους μεγαλύτερούς σας. Όταν ενηλικιώνεστε, η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική σας. Μην γκρινιάζετε γι’ αυτό.
Κανόνας No. 7: Προτού γεννηθείτε οι γονείς σας δεν ήταν τόσο βαρετοί, όσο είναι τώρα.
Έγιναν έτσι επειδή αναγκάζονται να πληρώνουν τα πάντα για εσάς, να σας φροντίζουν και να σας ακούνε κάθε λίγο και λιγάκι για το πόσο ιδεολόγοι είστε. Ίσως θα έπρεπε προτού σώσετε τα δέντρα στον Αμαζόνιο να... συμμαζέψετε λιγάκι το δωμάτιό σας!
Κανόνας No. 8: Το σχολείο σας μπορεί να δέχεται νικητές και ηττημένους. Η ζωή όχι.
Μερικά σχολεία δίνουν αρκετές ευκαιρίες στους μαθητές τους, ανεξάρτητα από τις επιδόσεις τους... αρκεί να μην πληγωθούν τα αισθήματα κανενός. Η προσπάθεια είναι το ίδιο σημαντική και αρκετή, όσο και το αποτέλεσμα. Δε λένε άλλωστε, «η προσπάθεια μετράει;».
Αυτό, δεν έχει φυσικά καμία σχέση με το τι συμβαίνει στην πραγματική ζωή (δείτε ξανά τους κανόνες Νο.1, Νο. 2 και Νο.4)
Κανόνας No. 9: Η ζωή δεν χωρίζεται σε εξάμηνα και δε θα έχετε διακοπές τα καλοκαίρια.
Ούτε καν το Πάσχα. Στη δουλειά σας θα πρέπει να εμφανίζεστε κάθε μέρα... επί οκτώ ώρες. Και αυτό δεν αλλάζει. Λίγες είναι οι δουλειές που απαιτούν έκφραση και δημιουργικότητα. Ακόμη λιγότερες οδηγούν στην αυτοπραγμάτωση (κανόνας Νο.1 και Νο.2).
Κανόνας No. 10: Όσα δείχνει η τηλεόραση δεν είναι η πραγματική ζωή.
Τα προβλήματά σας δε θα λυθούν όλα μέσα σε μισή ώρα... ούτε κατά τη διάρκεια των διαφημίσεων.
Κανόνας No. 11: Να είστε καλοί με όσους αποκαλείται «φυτά».
Ίσως καταλήξετε να δουλεύετε για κάποιον από αυτούς.
Κανόνας No. 12: Το κάπνισμα δε σας κάνει «cool».
Αντίθετα δείχνετε ηλίθιοι. Φανταστείτε έναν 11χρονο να καπνίζει και αναρωτηθείτε τι σκέψεις σας προκαλεί αυτή η εικόνα. Κάπως έτσι σας βλέπουν οι άνω των 20. Το ίδιο ισχύει και για τα βαμμένα μωβ μαλλιά ή για τα σκουλαρίκια σε όλα τα σημεία του σώματός σας.
Κανόνας No. 13: Δεν είστε αθάνατοι. (Θυμηθείτε τον κανόνα No. 12.)
Αν έχετε την εντύπωση ότι το να ζήσετε «γρήγορα και έντονα και να πεθάνετε νέοι» είναι κάτι... ρομαντικό, μάλλον έχετε καιρό να ζήσετε κάτι συναρπαστικό.
Κανόνας No. 14: Απολαύστε αυτή τη φάση της ζωής σας όσο μπορείτε ακόμη.
Σίγουρα οι γονείς δε σας κάνουν πάντα τα χατίρια, το σχολείο είναι βαρετό και η ζωή καταθλιπτική. Όμως μια μέρα θα συνειδητοποιήσετε πόσο ωραία ήταν... «να είσαι παιδί».
Οι παραπάνω «συμβουλές» λανθασμένα αποδίδονται στο διαδίκτυο στον ιδρυτή της Microsoft, Μπιλ Γκέιτς.
Αναφέρεται συχνά ότι οι κανόνες αυτοί υπάρχουν στο βιβλίο του «Business @ The Speed of Thought», όμως στην πραγματικότητα ανήκουν σε βιβλίο του Charles J. Sykes, όπως προαναφέρθηκε.
Μία από τις «εκδοχές» που κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο τον Ιούνιο του 2012, ήθελαν τον Μπιλ Γκέιτς να έχει πει τα παραπάνω σε μια ομιλία του στους αποφοίτους του Mt. Whitney High School στη Visalia της Καλιφόρνια.
Η ομιλία αυτή στο συγκεκριμένο σχολείο δεν είχε γίνει καν... πόσω μάλλον να είχε αναφέρει και τις 14 αυτές συμβουλές!
Αρχικά οι κανόνες αυτοί είχαν περιγραφεί στο βιβλίο του Charles J. Sykes «Down Our Kids: Why American Children Feel Good About Themselves But Can't Read, Write, Or Add», το 1996. Μάλιστα, τότε είχαν αναδημοσιευτεί από αρκετές εφημερίδες.
Οι κανόνες αυτοί έγιναν βιβλίο το 2007 με τον τίτλο «50 Rules Kids Won't Learn in School: Real-World Antidotes to Feel-Good Education».
Υπάρχουν, όπως έγραψε στο βιβλίο του «50 Rules Kids Won't Learn in School» ο Charles J. Sykes, ορισμένες «γνώσεις»... βγαλμένες από τη ζωή, τις οποίες θα έπρεπε κάποιος... να τους τις διδάξει.
Ποιες είναι αυτές;
Διαβάστε την παρακάτω «λίστα κανόνων» του J. Sykes:
Κανόνας Νο. 1: Η ζωή δεν είναι δίκαιη. Συνηθίστε το.
Ο μέσος έφηβος χρησιμοποιεί τη φράση «δεν είναι δίκαιο» περίπου 8,6 φορές την ημέρα. Εσείς την ακούσατε από τους γονείς σας και μάλλον είχατε αρχίσει να πιστεύετε ότι η γενιά τους ήταν η πιο ιδεαλιστική που υπήρξε. Μέχρι που άρχισαν να σάς ακούν να τη χρησιμοποιήσατε και... κατάλαβαν την ισχύ του κανόνα Νο.1.
Κανόνας No. 2: Ο πραγματικός κόσμος δε θα ενδιαφερθεί τόσο για την αυτοεκτίμησή σας, όσο το σχολείο σας.
Θα περιμένει να έχετε κατορθώσει κάτι προτού νιώσετε έτοιμος και καλά με τον εαυτό σας. Και αυτό μπορεί να σας σοκάρει. Όταν η υπερβάλλουσα αυτοεκτίμηση συναντά την πραγματικότητα, τα παιδιά παραπονιούνται ότι... «αυτό δεν είναι δίκαιο» (κανόνας Νο.1).
Κανόνας No. 3: Δυστυχώς, δε θα βγάλετε 40.000 δολάρια ένα χρόνο μετά την αποφοίτησή σας από το λύκειο.
Ούτε θα γίνετε αντιπρόεδρος, ούτε θα έχετε αυτοκίνητο με ενσωματωμένο τηλέφωνο. Ίσως να συνεχίζετε να φοράτε τις ίδιες αθλητικές φόρμες, όπως τότε που πηγαίνατε σχολείο.
Κανόνας No. 4: Αν νομίζετε ότι η δασκάλα σας είναι αυστηρή, περιμένετε μέχρι να γνωρίσετε το αφεντικό σας.
Είναι λιγάκι νευρικό, και κάθε φορά που θα κάνετε κάτι λάθος, δε θα νοιάζεται για το πώς νιώθετε.
Κανόνας No. 5: Το να ψήνετε μπιφτέκια ή να πλένετε πιάτα δε σημαίνει κάτι για την αξιοπρέπειά σας.
Η δουλειά δεν είναι ντροπή. Κάποτε οποιαδήποτε δυνατότητα για δουλειά, καλούνταν «ευκαιρία».
Κανόνας No. 6: Δε φταίνε οι γονείς σας. Αν τα «κάνετε θάλασσα», εσείς έχετε την ευθύνη.
Είναι ο αντίποδας των φράσεων «δική μου είναι η ζωή», «δεν είσαι το αφεντικό μου» κι άλλων πολλών παρόμοιων που έχετε ξεστομίσει προς τους μεγαλύτερούς σας. Όταν ενηλικιώνεστε, η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική σας. Μην γκρινιάζετε γι’ αυτό.
Κανόνας No. 7: Προτού γεννηθείτε οι γονείς σας δεν ήταν τόσο βαρετοί, όσο είναι τώρα.
Έγιναν έτσι επειδή αναγκάζονται να πληρώνουν τα πάντα για εσάς, να σας φροντίζουν και να σας ακούνε κάθε λίγο και λιγάκι για το πόσο ιδεολόγοι είστε. Ίσως θα έπρεπε προτού σώσετε τα δέντρα στον Αμαζόνιο να... συμμαζέψετε λιγάκι το δωμάτιό σας!
Κανόνας No. 8: Το σχολείο σας μπορεί να δέχεται νικητές και ηττημένους. Η ζωή όχι.
Μερικά σχολεία δίνουν αρκετές ευκαιρίες στους μαθητές τους, ανεξάρτητα από τις επιδόσεις τους... αρκεί να μην πληγωθούν τα αισθήματα κανενός. Η προσπάθεια είναι το ίδιο σημαντική και αρκετή, όσο και το αποτέλεσμα. Δε λένε άλλωστε, «η προσπάθεια μετράει;».
Αυτό, δεν έχει φυσικά καμία σχέση με το τι συμβαίνει στην πραγματική ζωή (δείτε ξανά τους κανόνες Νο.1, Νο. 2 και Νο.4)
Κανόνας No. 9: Η ζωή δεν χωρίζεται σε εξάμηνα και δε θα έχετε διακοπές τα καλοκαίρια.
Ούτε καν το Πάσχα. Στη δουλειά σας θα πρέπει να εμφανίζεστε κάθε μέρα... επί οκτώ ώρες. Και αυτό δεν αλλάζει. Λίγες είναι οι δουλειές που απαιτούν έκφραση και δημιουργικότητα. Ακόμη λιγότερες οδηγούν στην αυτοπραγμάτωση (κανόνας Νο.1 και Νο.2).
Κανόνας No. 10: Όσα δείχνει η τηλεόραση δεν είναι η πραγματική ζωή.
Τα προβλήματά σας δε θα λυθούν όλα μέσα σε μισή ώρα... ούτε κατά τη διάρκεια των διαφημίσεων.
Κανόνας No. 11: Να είστε καλοί με όσους αποκαλείται «φυτά».
Ίσως καταλήξετε να δουλεύετε για κάποιον από αυτούς.
Κανόνας No. 12: Το κάπνισμα δε σας κάνει «cool».
Αντίθετα δείχνετε ηλίθιοι. Φανταστείτε έναν 11χρονο να καπνίζει και αναρωτηθείτε τι σκέψεις σας προκαλεί αυτή η εικόνα. Κάπως έτσι σας βλέπουν οι άνω των 20. Το ίδιο ισχύει και για τα βαμμένα μωβ μαλλιά ή για τα σκουλαρίκια σε όλα τα σημεία του σώματός σας.
Κανόνας No. 13: Δεν είστε αθάνατοι. (Θυμηθείτε τον κανόνα No. 12.)
Αν έχετε την εντύπωση ότι το να ζήσετε «γρήγορα και έντονα και να πεθάνετε νέοι» είναι κάτι... ρομαντικό, μάλλον έχετε καιρό να ζήσετε κάτι συναρπαστικό.
Κανόνας No. 14: Απολαύστε αυτή τη φάση της ζωής σας όσο μπορείτε ακόμη.
Σίγουρα οι γονείς δε σας κάνουν πάντα τα χατίρια, το σχολείο είναι βαρετό και η ζωή καταθλιπτική. Όμως μια μέρα θα συνειδητοποιήσετε πόσο ωραία ήταν... «να είσαι παιδί».
Οι παραπάνω «συμβουλές» λανθασμένα αποδίδονται στο διαδίκτυο στον ιδρυτή της Microsoft, Μπιλ Γκέιτς.
Αναφέρεται συχνά ότι οι κανόνες αυτοί υπάρχουν στο βιβλίο του «Business @ The Speed of Thought», όμως στην πραγματικότητα ανήκουν σε βιβλίο του Charles J. Sykes, όπως προαναφέρθηκε.
Μία από τις «εκδοχές» που κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο τον Ιούνιο του 2012, ήθελαν τον Μπιλ Γκέιτς να έχει πει τα παραπάνω σε μια ομιλία του στους αποφοίτους του Mt. Whitney High School στη Visalia της Καλιφόρνια.
Η ομιλία αυτή στο συγκεκριμένο σχολείο δεν είχε γίνει καν... πόσω μάλλον να είχε αναφέρει και τις 14 αυτές συμβουλές!
Αρχικά οι κανόνες αυτοί είχαν περιγραφεί στο βιβλίο του Charles J. Sykes «Down Our Kids: Why American Children Feel Good About Themselves But Can't Read, Write, Or Add», το 1996. Μάλιστα, τότε είχαν αναδημοσιευτεί από αρκετές εφημερίδες.
Οι κανόνες αυτοί έγιναν βιβλίο το 2007 με τον τίτλο «50 Rules Kids Won't Learn in School: Real-World Antidotes to Feel-Good Education».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.