Η Kristen κουνούσε σθεναρά τον Matt για να ξυπνήσει. Τώρα, δεκατριών εβδομάδων έγκυος, είχε αποδεχθεί με χαρά τη νέα ζωή μέσα της, καθώς αναρωτιόταν συγχρόνως το τι μπορεί να φέρει αυτό το μικρό στην οικογένεια τους. «Τα νερά μου πρέπει να έσπασαν», ψιθύρισε με πανικό.
«Είσαι σίγουρη πώς απλά δε βράχηκες;», απάντησε ο Matt μισοκοιμισμένος.
Στο τηλέφωνο ο γιατρός της Kristen τη συμβούλεψε να επισκεφτεί το νοσοκομείο το πρωί για μια εξέταση. Της είπε πως τόσο μικρό το μωρό δε θα μπορούσε να επιβιώσει χωρίς αμνιακό υγρό. Ενας υπέρηχος αποκάλυψε πως δεν υπήρχε καθόλου αμνιακό υγρό, αλλά προς έκπληξη όλων, η καρδιά του μωρού χτυπούσε ακόμη. Ο γιατρός είπε στην Kristen πως το μωρό της θα πέθαινε και της υπέδειξε να πάει στο σπίτι της να ξεκουραστεί, να προσευχηθεί και να περιμένει το μωρό να «φύγει». Λίγες μέρες αργότερα, η Kristen επέστρεψε για έναν ακόμα υπέρηχο.
Προς έκπληξη όλων πάλι, το μωρό ήταν ακόμη ζωντανό, με πολύ δυνατό παλμό.
Ενας άλλος γιατρός από την αρχή είπε στους γονείς πόσο φριχτή ήταν η κατάσταση. « Χωρίς υγρό, δεν υφίστανται πνεύμονες, άρα και ζωή», είπε και παρότρυνε την Kristen και τον Matt να προχωρήσουν σε έκτρωση ωστέ να αποφύγουν την αυξημένη πιθανότητα σοβαρής μόλυνσης.
Λίγες μέρες αργότερα, ένας ειδικός σε εγκυμοσύνες υψηλού κινδύνου, είπε στους γονείς ρητώς πως η εγκυμοσύνη θα τερματιστεί μόνη της. Ο ειδικός συμβούλεψε τους γονείς να προχωρήσουν σε έκτρωση, υποδηλώνοντας το γεγονός πως αν θα περίμεναν να αποβάλλει, θα ήταν αβάσταχτο για την Kristen, οπότε θα έπρεπε αμέσως να επιλέξουν τη διαδικασία διαστολής και απόξεσης (D&C).
Διανύοντας τη 16η εβδομάδα εγκυμοσύνης, η Kristen πήγε να δει έναν διαφορετικό ειδικό. Άλλος υπέρηχος έδειξε δυνατό παλμό. Το μωρό ευημερούσε. Ο ειδικός είπε στην Kristen πως γινόταν άδικη στον άντρα και τα παιδιά της, αν θα τους άφηνε χωρίς σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα, και όλα αυτά για χάρη ενός παιδιού το οποίο δε θα επιβίωνε παραπάνω από μία μέρα. «Η μόνη σου επιλογή είναι να τερματίσεις την εγκυμοσύνη», είπε. Η Kristen και ο Matt έφυγαν δακρυσμένοι, ισοπεδωμένοι από τη θλιβερότητα της κατάστασής τους.
Ερευνες στο διαδίκτυο τους έκαναν περισσότερο μελαγχολικούς. Οπου κι αν έψαξαν, βρήκαν πως τα μωρά χωρίς αμνιακό υγρό, έχουν μηδέν τοις εκατό πιθανότητες επιβίωσης. Μην έχοντας τίποτα να χάσουν, η Kristen και ο Matt να αφήσουν τον έλεγχο στο Θεό. Είπαν πως ο Θεός θα έπαιρνε το πολύτιμο μωρό τους, όποτε Αυτός θα επιθυμούσε.
«Νιώσαμε πως δεν είχαμε ελπίδα, κι όμως ενάντια σε όλες τις πιθανότητες, βρήκαμε τη δύναμη απλά να πούμε «ας είναι», και να αφήσουμε αυτό που ήταν σίγουρο πως θα γίνει(τουλάχιστον στα μάτια μας), να γίνει», είπαν.
«Αν Αυτός τον ήθελε, τότε θα ένιωθα ήρεμη ξέροντας πως θα ήταν επιλογή του Θεού και όχι δική μου», είπε η Kristen.
Η μικρότερη ηλιαχτίδα ελπίδας έσπασε το σκοτάδι, όταν οι γονείς πληροφορήθηκαν για το Οικογενειακό κέντρο Tepayac στο Fairtax της Virginia, όπου οι γιατροί πιστεύουν στο δικαίωμα γέννησης όλων των παιδιών, παρά κάποιες φριχτές προγεννητικές συνθήκες. Εδώ ήταν που η Kristen και ο Matt βρήκαν υποστήριξη για τη απόφαση τους να αφήσουν το Θεό να χειριστεί την εγκυμοσύνη.
Την 17η βδομάδα, η θλιβερή κατάσταση δεν είχε αλλάξει, αλλά αψηφώντας όλες τις ιατρικές προσδοκίες, ένας υπέρηχος έδειξε ένα μωρό που ευημερούσε, που φαινόταν απλά να ξεκουράζεται ήρεμα στη μήτρα της Kristen. Η Kristen μπήκε σε αυστηρό πρόγραμμα ξεκούρασης στο κρεβάτι, εξαιρουμένων των εβδομαδιαίων επισκέψεων στο ιατρικό κέντρο για τις απαιτούμενες εξετάσεις. Οι εβδομάδες πέρασαν. Σε κάθε υπέρηχο η Kristen περίμενε να ακούσει τα νέα που φοβόταν περισσότερο αλλά το μικρό δεν άφηνε την ευκαιρία για να ζήσει. «Κάθε μέρα έκλαιγα γιατί σκεφτόμουν πως έμενα ξαπλωμένη μόνο και μόνο για να ζήσει το μωρό λίγες ώρες ή δυο μέρες το πολύ», είπε η Kristen.
Την 26η εβδομάδα, η Kristen μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Fair Oaks, μια ώρα μακριά από τον άντρα της και τα παιδιά της, όπου την παρακολουθούσαν συνεχώς, της παρείχαν διάφορα φάρμακα και την ειχαν σε ορό.
Το μωρό συνέχιζε να ακμάζει.
Στις 32 εβδομάδες και 3 μέρες, ο παλμός του μωρού ξαφνικά άλλαξε. Οι γιατροί υποψιάστηκαν πως το μωρό υποφέρει άδικα, αλλά περίμεναν ακόμη μια μέρα πριν να κάνουν ο,τιδήποτε. Ενας υπέρηχος την επόμενη μέρα έδειξε πως το μωρό ήταν σε λήθαργο και έιχε αρρυθμίες. Η Kristen ετοιμάστηκε αμέσως για επείγουσα επέμβαση καισαρικής τομής. Φοβήθηκε πως θα έχανε το μωρό. «Το ήξερα πως μέσα μου ήταν ασφαλής, αλλά έξω δε θα μπορούσε να αναπνεύσει. Προσευχήθηκα στο Θεό να μας δώσει δύο μέρες με το μωρό μας ώστε να του πούμε πόσο πολύ τον αγαπάμε». Το μωρό βγήκε από τη μήτρα εντελώς μελανιασμένο. Ο άντρας της Kristen έκοψε τον ομφάλιο λώρο. Ολοι ήταν προετοιμασμένοι για το χειρότερο όχι όμως για αυτό που θα ακολουθούσε. «Τότε ακούσαμε τις κραυγές», είπε ο Matt – τις πιο όμορφες, συγκινητικές κραυγές ενός παιδιού που φωνάζει τη μαμά του.
Ο Joseph Charles Page, γεννήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2006, 8 εβδομάδες πρόωρα. «Με άφησαν να τον δω και τον Matt να τον κρατήσει για πολύ λίγο, και αμέσως τον πήραν», είπε η Kristen. Το μωρό είχε αέρα ανάμεσα στα πνευμόνια και το θώρακα (pneumothorax), καταρρευση ενός πνεύμονα και χρειαζόταν χορήγηση οξυγόνου. Είχε επίσης πρόβλημα στο δεξί του πόδι, πιθανόν επειδή ήταν ξαπλωμένος πάνω του, κατά τη διάρκεια που η Kristen ήταν στο κρεβάτι.
Ο Joey πέρασε συνολικά 7 εβδομάδες στη μονάδα εκτενής φροντίδας νεογνών και αφού υποβλήθηκε σε εκτεταμένες εξετάσεις, βγήκε από το νοσοκομείο υγιής.
«Είναι γερός, αστείος και τόσο υπέροχος. Φέρνει την περισσσότερη χαρά σε όλους μας», είπαν οι γονείς του. «Είναι τόσο ευτυχισμένος μαζί μας. Ο αδερφός του και οι αδερφές του τον λατρεύουν». Η Kristen και ο Matt πιστεύουν πως ο γιός τους δεν είναι «τίποτα λιγότερο από άνα θαύμα». Οι ευτυχισμένοι γονείς ξέρουν τώρα πια με βεβαιότητα πως κανείς στον κόσμο δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον. «Τα αποδεικτικά στοιχεία μπορεί να δείχνουν μοιραίας διάγνωσης, αλλά τελικα ο Θεός αποφασίζει . Είναι εκτός ανθρώπινου ελέγχου».
«Κοιτάζουμε τον Joseph καθημερινά και ευχαριστούμε το Θεό που επέλεξε να τον κρατήσουμε. Είναι ευλογία και ένα πολυαγαπημένο μέλος της οικογένειάς μας. Ολοι ξέρουμε πως είναι ιδιαίτερος. Ακόμα φαίνεται το βαθούλωμα στο πρόσωπό του από την πίεση που υπέστη και η μύτη του είναι κάπως επίπεδη». «Αλλα ειλικρινά μόνο εμείς το καταλαβαίνουμε».Ο Joseph, 5 ετών τώρα, πρόσφατα ξεκίνησε στα προνήπια, όπου οι δάσκαλοι του, είπαν στην Kristen πως πρέπει να σταματήσει να τον κακομαθαίνει και να του υποβάλλει τις απαιτούμενες συνέπειες για τις πράξεις του. Η Kristen λέει πως ο Joey είναι το αντίθετο του «σοβαρού» παιδιού και πως είναι συνεχώς «χαζούλης».
pentapostagma.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.