Οι μεγάλες ληστείες και κλοπές ανέκαθεν γοήτευαν τους «κοινούς θνητούς». Ίσως γιατί κρύβοντας μια δικαιολογημένη χαιρεκακία, ο περισσότερος κόσμος το διασκέδαζε να βλέπει...
τράπεζες- κολοσσούς, επιχειρηματίες - κροίσους και Μουσεία να χάνουν ο,τι πιο πολυπόθητο έχουν (χρήματα και έργα τέχνης δηλαδή) μέσα σε λίγες ώρες. Από την άλλη πλευρά, η άψογη σκηνοθεσία των κλοπών αυτών αποτελούσε ακόμα ένα «υπέρ» για την αποποινικοποίηση τέτοιου είδους παράνομων πράξεων στην συνείδηση του απλού κόσμου, ο οποίος μπορεί και να αναγνώριζε στους κλέφτες ένα καταπιεσμένο κομμάτι του εαυτού του. Ακολουθούν μερικές από τις πιο διάσημες ληστείες της ιστορίας.
Η μεγάλη ληστεία του Χίθροου Έτος 1983. Στόχος η αποθήκη Brinks Mat του αεροδρομίου του Χίθροου, όπου κατά τις πληροφορίες φυλάσσονταν 3 εκατομμύρια λίρες Αγγλίας σε μετρητά. Έξι μασκοφόροι. Ένα σχέδιο άψογα οργανωμένο. Με την βοήθεια ενός εκ των ανδρών ασφαλείας οι δράστες διείσδυσαν στην απαγορευμένη περιοχή, ακινητοποίησαν τους φύλακες, άνοιξαν την κεντρική είσοδο της αποθήκης, αλλά αιφνιδιάστηκαν… Αντί του ρευστού, στην αποθήκη βρίσκονταν ράβδοι χρυσού βάρους 10 τόνων και αξίας 26 εκατομμυρίων λιρών (περίπου 40 εκατομμύρια ευρώ). Οι αξιωματικοί της Scotland Yard αντιλήφθηκαν ότι η δουλειά ήταν εκ των «έσω» και έτσι ανακτήθηκε ένα μεγάλο τμήμα του χρυσού. Ωστόσο, οι τρεις τόνοι χρυσού δεν έχουν βρεθεί ακόμη μέχρι σήμερα, για αυτό άλλωστε και η ληστεία χαρακτηρίστηκε ως «το έγκλημα του αιώνα».
Η κλοπή του πιο διάσημου… χαμόγελου Το να κλέψεις έναν πίνακα από το Μουσείο του Λούβρου είναι σίγουρα ευκολότερο αν εργάζεσαι εκεί. Αυτό δεν παύει να σημαίνει όμως ότι η κλοπή της Μόνα Λίζα τον Αύγουστο του 1911 από τον Βιντσέντζο Περούζια (φώτο), ήταν μία ιδιαίτερα τολμηρή κίνηση. Η κλοπή πέρασε, την επομένη, στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων όλου του κόσμου. Δύο χρόνια αργότερα και μετά από πολλά λάθη της αστυνομίας, ο πίνακας βρέθηκε στη Φλωρεντία. Ο Περούζια που είχε δηλώσει ότι ήθελε να φέρει τον πίνακα στη χώρα καταγωγής του, εξέτισε ποινή μονάχα επτά μηνών. «Ήταν σαν κάποιος να έκλεβε τον Πύργο του Άιφελ», σχολιάζει σήμερα ο Ζερόμ Κονιάρ, συγγραφέας και δημοσιογράφος με ειδίκευση στις τέχνες.
Diamonds are Forever ? «Τα διαμάντια είναι παντοτινά» τραγουδούσε πριν μερικές δεκαετίες η Shirley Bassey. Στην Αμβέρσα του Βελγίου όμως, στο κέντρο του παγκόσμιου εμπορίου διαμαντιών, τα διαμάντια το 2003 δεν ήταν και τόσο… παντοτινά. Για την ακρίβεια ήταν άφαντα! Επρόκειτο για μια κινηματογραφική κλοπή. Χωρίς να ανοίξει ούτε ρουθούνι, μια συμμορία άδειασε 123 χρηματοκιβώτια γεμάτα διαμάντια αξίας περίπου 120 εκατομμυρίων ευρώ σε ένα από τα πιο αυστηρά φρουρούμενα κτήρια της Αμβέρσας και βγήκε από την πίσω πόρτα χωρίς να συναντήσει ψυχή. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, τα χρηματοκιβώτια που "χυπήθηκαν" ανήκουν σε 70 άτομα και οργανισμούς και είναι πολύ περισσότερα από αυτά που είχαν «χτυπηθεί» το 1994 σε αντίστοιχη ληστεία αξίας 5 εκατομμύριών ευρώ.
«Κραυγαλέες» κλοπές
Η «Κραυγή» του εξπρεσιονιστή ζωγράφου Έντβαρντ Μούνκ έχει υπάρξει στόχος πολλών διάσημων κλοπών. Το 1994 κλάπηκε η εκδοχή της Εθνικής Πινακοθήκης. Το 2004 δύο ένοπλοι κουκουλοφόροι εισέβαλαν στο Μουσείο Μουνκ στο Όσλο και άρπαξαν τους πίνακες «Η Κραυγή» και «Η Μαντόνα», μπροστά στα μάτια των έκπληκτων επισκεπτών και στη συνέχεια διέφυγαν με τη βοήθεια συνεργάτη τους. Δύο χρόνια μετά τα αριστουργήματα βρέθηκαν και οι ληστές καταδικάστηκαν με ποινή κάθειρξης από 5,5 ως 9,5 ετών.
Ληστεία α λα Βραζιλιάνικα Αν το «Μεγάλο Ριφιφί» γυριζόταν στην Βραζιλία, τότε σίγουρα θα εξιστορούσε αυτή τη ληστεία. Το ριφιφί, τέλεια σκηνοθετημένο, απέφερε στους ληστές 165 εκατομμύρια reais (περί τα 60 εκατομμύρια ευρώ). Το κόλπο πραγματοποιήθηκε το Σαββατοκύριακο 6 και 7 Αυγούστου του 2005, όμως οι ληστές δούλευαν πυρετωδώς επί ένα τρίμηνο, σκάβοντας τούνελ 70 μέτρων έως το χρηματοκιβώτιο της τράπεζας, το οποίο κατάφεραν να διαρρήξουν ανοίγοντας τρύπα στο ενισχυμένο ατσάλι, πάχους περίπου ενός μέτρου. Το δε τούνελ, είχε φωτισμό και... κλιματισμό.
Για τις ανάγκες του κόλπου είχαν νοικιάσει ένα μαγαζί στο κέντρο της Φορταλέτσα και έστησαν εικονική επιχείρηση εμπορίας γρασιδιού. Έτσι, κανείς δεν τους υποπτευόταν όταν έβγαζαν και μετέφεραν με σακούλες τα μπάζα από το σκάψιμο. Στις καταθέσεις τους, οι γείτονες έκαναν λόγο για 6 με 10 άντρες που μετέφεραν καθημερινά χώμα με φορτηγά, αλλά λόγω της φύσης της επιχείρησης, δεν είχαν κινήσει υποψίες.
Θράσος στην… γκαλερί
17 Νοεμβρίου 1969. Ο ιδιοκτήτης γκαλερί Stephen Hahn συζητούσε με άλλους εμπόρους έργων τέχνης για τις κλοπές έργων τέχνης. Την ίδια στιγμή, οι δράστες που είχαν κάνει… επίσκεψη στην γκαλερί του, αφαιρούσαν από την γκαλερί πίνακες του Μονέ, του Πικάσο και άλλων διάσημων ζωγράφων συνολικής αξίας 500.000 δολαρίων
Κλοπές (στον βωμό της) Τέχνης Οι κλοπές διάσημων έργων τέχνης που αναφέραμε παραπάνω είναι μερικές μόνο από τις δεκάδες που έγιναν τις τελευταίες δεκαετίες και οι οποίες δείχνουν ότι εν τέλει οι… φιλότεχνοι ληστές δεν είναι λίγοι. Τα παραδείγματα πολλά:
* Τον Απρίλιο του 1991 είκοσι πίνακες κάνουν φτερά από το μουσείο Βαν Γκογκ στο Αμστερνταμ. Βρέθηκαν λίγο αργότερα στο αυτοκίνητο διαφυγής των κλεφτών.
* Τον Αύγουστο 2003 δύο υποτιθέμενοι τουρίστες, κατ1ά τη διάρκεια ξενάγησης σε κάστρο της Σκωτίας, πήραν μαζί τους για… σουβενίρ έναν Βαν Γκογκ. Ο πίνακας βρέθηκε 4 χρόνια μετά.
* Τον Δεκέμβριο του 1988 ληστές κλέβουν τρία έργα του Βαν Γκογκ από το μουσείο Kröller-Müller στην Ολλανδία. Τα έργα βρέθηκαν πολλά χρόνια μετά.
* Τον Φεβρουάριο του 2007, το σπίτι της εγγονής του Πικάσο στο Παρίσι γίνεται στόχος κλεφτών, οι οποίοι «χτυπούν» νύχτα με λεία δύο πίνακες και ένα σκίτσο. Πιάστηκαν στα… πράσα, όταν προσπάθησαν να πουλήσουν τα κλοπιμαία.
πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.