Πραγματική δημοκρατία τώρα!

(Το κείμενο ετούτο είναι αρκετά μεγάλο, αν απλώς αρέσκεσαι στα συνθήματα και δε σε ενδιαφέρει η ουσία, τότε δεν είναι για σένα, βγες στον δρόμο και φώναξε συνθήματα. Εδώ παρουσιάζεται μια πρόταση, ένα σχέδιο πραγματικής Δημοκρατίας προσαρμοσμένο στην εποχή, πρέπει να έχεις την υπομονή να το διαβάσεις. Η δύναμη του κειμένου αυτού είναι η ιδέα, η Δημοκρατία, όχι ο συντάκτης του, ξεχάστε τον. Δεν είναι σύγγραμμα κάποιας αυθεντίας και ούτε δογματίζει, αντιθέτως ο συγγραφέας της παρακαλεί για την διατύπωση σχολίων και γνωμών, διορθώσεων, της επιβεβαίωσης ή της απόρριψης γιατί σημασία γι αυτόν έχει η αλήθεια και όχι η πλάνη. Αν η ιδέα σας εκφράζει υιοθετείστε την, κάντε τη δική σας, μοιράστε την, διαδώστε τη, αν όχι, αν την απορρίψετε θα είναι έντιμο να πείτε γιατί.)

Βλέποντας πως κατάντησαν την χώρα, ένας λαός σε αφασία και παραλυσία, χωρίς ήθος, μέτρο, και τιμή, αποχαυνωμένος από την κατανάλωση και το προσωπικό βόλεμα, και άρχοντες που κατείχαν την γνώση, τα εργαλεία και τη θέση, αλλά ταυτόχρονα όντας ανήθικοι με τις χειρότερες προθέσεις, αποφάσισα να γράψω τα παρακάτω. Με την παραδοχή ότι όλα αποτελούν άποψη.

Προσχέδιο πρότασης για πραγματική αντιπροσωπευτική ακομμάτιστη Δημοκρατία.

Διαπιστώσεις, συμπεράσματα, διατυπώσεις:

Η Δημοκρατία είναι Θεσμός, ταυτόχρονα είναι εργαλείο, είναι σύστημα, η σωστή εφαρμογή και λειτουργία της υπόκειται πάντα στην ποιότητα του λαού, στο ήθος και τις αρχές του. Μπορεί να ανθίσει με την εγρήγορση και την αγάπη της κοινωνίας. Είναι βασικό στη δημοκρατία οι άνθρωποι και η πολιτεία να επιδιώκουν την μόρφωση και την καλλιέργεια, πνευματική και ηθική.

Η Δημοκρατία μπορεί να καταντήσει ένα κακό, φαύλο σύστημα μιας και αποτελεί το αντικαθρέφτισμα της κοινωνίας, και τα προτερήματα να μεταβληθούν σε μειονεκτήματα, είναι μεγάλη η ευθύνη της κοινωνίας στο να διατηρεί και να διαχειρίζεται μια υγιεί δημοκρατία. 

Οτιδήποτε προσιδιάζει, ομοιάζει με Δημοκρατία, και πλασάρεται ως τέτοιο, αλλά εμπεριέχει την δυνατότητα της πλάγιας, υπόγειας, παράκαμψης της λαϊκής βούλησης είναι απάτη και παγίδα, είναι δούρειος ίππος.  

Η καθαρή Δημοκρατία είναι το ποιο ευέλικτο πολιτικό σύστημα, δεν είναι αγκυλωμένο σε δόγματα, ευαγγέλια και ισμούς, επιλέγει κάθε φορά ότι κατά περίπτωση εξυπηρετεί. Η Δημοκρατία δεν είναι Αριστερή, δεν είναι δεξιά, είναι το μείγμα των επιλογών, των πολιτικών και των πρακτικών που εφαρμόζονται κάθε φορά μέσα από την εκφρασμένη θέληση του λαού.

Η Δημοκρατία δεν είναι νομοτελειακά δίκαιη, μιας και οι πολλοί δεν έχουν πάντοτε δίκαιο. Αποτελεί ποιοτικό ζητούμενο ο σεβασμός των μειοψηφιών σε αυτή, και όχι η καταδυνάστευση τους.

Αλλάζοντας το σύστημα, δεν αλλάζουν τα πάντα, αυτόματα. Εκτός από την παιδεία που μπορεί να προσφέρει ένα σύστημα μέσα από την εκπαίδευση τεράστιο ρόλο παίζει η οικογενειακή και κοινωνική διαμόρφωση των ατόμων. Το ελεύθερο ή μη φρόνημα τις κοινωνίας, το αξιοπρεπές ή δουλικό.

Είναι πολλοί που όχι αδίκως θα πουν ότι έχουμε ότι αξίζουμε, από την άλλη όμως σίγουρα κάποιοι θέλουν να μας διατηρούν σε αυτή την κατάσταση γιατί τους συμφέρει.

Η κάθε γενιά αξίζει την ευκαιρία της, και είναι τώρα η ώρα που όλοι έχουν αφυπνισθεί, η ώρα για τη νέα γενιά να παλέψει για κάτι καλλίτερο.

Το πολιτικό σκηνικό είναι πασίδηλα στημένο, πλασάρεται ως δημοκρατία ενώ δεν είναι.

Το πολιτικό μας σύστημα είναι εργαλείο του παγκόσμιου αλάζόνως και μισάνθρωπου συστήματος συμφερόντων και οι επαγγελματίες πολιτικοί είναι ανδρείκελα, μαριονέτες, ηθοποιοί που ο ρόλος τους είναι η διάχυση της θέλησης και της εξουσίας του παγκόσμιου παρακράτους μέσα από τα μορφώματα που λέγονται κόμματα.

Υπάρχουν ωστόσο μέσα σε αυτούς και άνθρωποι με αγαθές προθέσεις που χρησιμοποιούνται για να διακοσμούν την βιτρίνα των κομμάτων.

Θεωρώ βασική παθογένεια του συστήματος την ύπαρξη των κομμάτων. Όπως επίσης θεωρώ τις ιδεολογίες μαντριά του νου. Είναι χαζό να προσπαθείς να ντύσεις όλον τον κόσμο με τα έτοιμα ραμμένα κουστούμια σου. Οι τραγικές αποτυχίες των ισμών χαρακτηρίζουν την εποχή μας, ισμοί που κατά βάθος είναι όλοι φασισμοί, σχέδια επιβολής στου κασίδη το κεφάλι.

Οι πολιτικές έννοιες Αριστερά και Δεξιά είναι παρωπίδες που φέρνουν τον οπαδισμό, τον φανατισμό και ενίοτε τον αλληλοσπαραγμό. Στην καθαρή Δημοκρατία δεν έχουν θέση τέτοιοι διαχωρισμοί. Δεν υπάρχουν εύρυθμες και ευνομούμενες κοινωνίες όταν επικρατεί μια κάστα (πλουτοκρατία) ή μια τάξη (εργάτες). Όλες αυτές οι θεωρίες, οι ισμοί και η κομματοκρατία καπηλεύτηκαν και αλλοίωσαν την πραγματική έννοια της Δημοκρατίας.
Κάποιοι ποτισμένοι βαθιά με αυτόν τον τρόπο σκέψης των διαχωρισμών, αριστεροί, δεξιοί,  θα γελάσουν, κάποιοι θα προσβληθούν, θα το δουν σαν ύβρη, κάποιοι άλλοι θα θεωρίσουν την ποιο πάνω διατύπωση ανοησία. Όμως δείτε, δείτε ποια είναι η προίκα αυτών των διαχωρισμών, τι φέρνουν και τι σέρνουν στο διάβα τους.

Η παγκόσμια ζούγκλα έχει τρωκτικά, ληστοσυμμορίες, νταβατζήδες, μυστικές υπηρεσίες κι άλλα τέτοια ωραία. 

Σίγουρα αν ο κόσμος είχε τη βάσιμη υποψία ότι πίσω από το σύστημα υπάρχει μια "πεφωτισμένη" αριστοκρατία, με ήθος, ανθρωπισμό και επιστημονισμό που απεργάζεται τον επί γης παράδεισο, ένα σχέδιο που περιλαμβάνει όλους, και όχι κάποιους, τότε θα μπορούσε ίσως σιωπηρά να συναινέσει, όμως με τίποτε δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, θα μπορούσα να πω ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

Η κομματοκρατία ορίζει, πρώτα θα είσαστε μαντρωμένοι και μετά ελεύθεροι, αυτά είναι οξύμωρα πράγματα. Πρέπει να λήξουμε τον κατακερματισμό της κοινωνίας σε ψευδεπίγραφα απατεωνίστικα κόμματα. 

Τα κόμματα είναι το colpo grosso, η μεγάλη απάτη, η παγίδα, τοΣΥΣΤΗΜΑ, που καπελώνει τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.  
Κόμμα, κομμάτι, σχίσμα, κατάτμηση του σώματος την κοινωνίας, διχαστικός μηχανισμός εξουσίας.  

Χειρίζονται την κοινωνία μέσα από την παραεπιστήμη της κοινωνικής μηχανικής. 

 Σκοπός τους δεν είναι η ομόνοια δεν είναι η συνεννόηση. Το κάθε κόμμα στέκεται απέναντι σε όλη την υπόλοιπη κοινωνία, άλλο με περισσότερο και άλλο με λιγότερο δογματισμό. 

Δεν είναι δεξαμενές σκέψεις όπως θέλουν να ορίζονται, δεξαμενές σκέψης είναι οι σύλλογοι, και τα φόρουμ, τα κόμματα είναι εργαλεία χειραγώγησης και εξαπάτησης. 

Ας αναρωτηθεί ο καθένας ποιες είναι οι ιδέες και ποια η προσφορά τους στον τόπο όλα αυτά τα χρόνια, εκμετάλλευση και διαφθορά, διχασμός και εμπαιγμός, σύρσιμο της χώρας στον γκρεμό. 

Πραγματικά δείτε, έχει καμία σχέση η βιτρίνα που πουλάνε με το περιεχόμενο, οι τάχατες ιδέες με τις πολιτικές τους, τα λόγια τους με τις πράξεις τους;

Σκεφτείτε τον πακτωλό των χρημάτων, κρυφών και φανερών που πηγαίνει σ' αυτά! Γιατί;!!

Τα κόμματα κατέληξαν γάγγραινα στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας, καρκίνος, προβάλουν προσχηματικά ιδεολογίες αλλά ο πραγματικός τους σκοπός είναι να διαχειριστούν δόλια τη χώρα και τους πολίτες προς όφελος συμφερόντων που εκπροσωπούν. 

Μας πουλάνε αποκλειστικότητα και επαγγελματισμό, ότι η χώρα είναι διαστημόπλοιο και μόνο αυτοί ξέρουν να το πιλοτάρουν.

Τα δευτεροκλασάτα κόμματα είναι τα δεκανίκια του συστήματος, είναι οι κυματοθραύστες της λαϊκής δυσαρέσκειας,  έχουν σκοπό παρηγορητικό.Διαπιστώστε πόσο αρμονικά είναι ενταγμένα στο σύστημα, πόσο καλά παίζουν τον ρόλο τους. Δεν έχουν ελπίδα αναβάθμισης γιατί πουλάνε μόνο ιδεολογία, τα πρωτοκλασάτα κόμματα μοιράζουν και κανένα κοψίδι, και ως γνωστόν η πρώτη ηθική αξία του νεοέλληνα είναι η γαστέρα. 

Ο οχετός την νομενκλατούρας, των παρατρεχάμενων, των κομματόσκυλων, στο δημόσιο, στον συνδικαλισμό έχει βρομίσει τα πάντα και ζέχνει, σιχαθήκαμε, θέλουμε καθαρούς ανθρώπους.

Όλοι όσοι σας προτείνουν άλλα νέα κόμματα στη θέση των παλιών σας σέρνουν στην ίδια ακριβώς παγίδα, αθέλητα ή ηθελημένα. Μέσα από αυτά το σύστημα θα αναπαραγάγει τον εαυτό του.

Η λύση είναι η αλλαγή άρδην των κανόνων του παιχνιδιού, με όποιον τρόπο προκύψει.

Η διόρθωση αυτού του συστήματος δεν είναι εφικτή, θα είναι απλά ένας ακόμη εμπαιγμός για να κερδίσει λίγο ακόμη χρόνο ζωής. 

Η μοναδική και μεγάλη βόμβα που μπορεί να διαλύσει αυτό το σύστημα είναι ο διαφωτισμός, να ανοίξουν τα μυαλά, να αρχίσουν να σκέφτονται.

Σας έχουν πείσει ότι στη δημοκρατία είναι νομοτελειακή η ύπαρξη των κομμάτων, δεν είναι έτσι, η ύπαρξη τους υπονομεύει την δημοκρατία. Ανατρέξτε στην Δημοκρατία του Κλεισθένη και του Περικλή. Έχουμε ευθύνη να πούμε στους συμπολίτες μας τι είναι πραγματικά Δημοκρατία.

Το πολιτικό σύστημα που μας εξουσιάζει είναι μια παρωδία δημοκρατίας, φτιαγμένο επίτηδες έτσι, ώστε να εμπαίζεται ο λαός και μέσα από τα κόμματα να κατακερματίζεται η θέληση του και να διχάζονται οι πολίτες.

Είναι κρίμα, είναι κατάντια, είναι ντροπή, δεν είναι σίγουρα δημοκρατία. Το να ζούμε σε μια χώρα που τη διαχειρίζονται άλλοι, σκλάβοι εμείς και τα παιδιά μας, με μια δικτατορία που προσχηματικά κάθε τέσσερα χρόνια ζητάει νομιμοποίηση των εγκλημάτων της, σίγουρα δεν μας αξίζει. 

Πρέπει να εκτιμήσουμε γιατί είμαστε άξιοι και τι μας πρέπει (αξιοπρέπεια), πρέπει να δούμε την ηθική και τις αξίες μας και στο τέλος να αποφασίσουμε αν θέλουμε να είμαστε πραγματικά ελεύθεροι ή απλώς θέλουμε να διαπραγματευόμαστε κάθε τόσο τους όρους της δουλείας μας μέσα σε ένα στημένο παιχνίδι. 

Άλλωστε μεγάλο μέρος συμπολιτών μας βολεύονται και αισθάνονται ασφαλείς μόνο όταν χειραγωγείται, ποτέ δεν κολύμπησαν μόνοι τους, θέλουν μπαμπά στη θέση του μπαμπά, και αυτή η ανασφάλεια είναι ένα μεγάλο ψυχολογικό εμπόδιο στην χειραφέτηση των.

Πραγματική δημοκρατία είναι η συμμετοχή στα κοινά του συνόλου της κοινωνίας μέσα από διαδικασίες που αποτρέπουν την υφαρπαγή της ψήφου των πολλών και τον μετέπειτα εμπαιγμό τους από ληστρικές συμμορίες-κόμματα.

Το σύστημα θα πρέπει να προάγει το ανοιχτό της αρχαίας αγοράς και όχι το κλειστό των συμμοριών, των οργανώσεων, με ελεύθερα άτομα χωρίς χειραγωγούς, όποιος δεν μπορεί να ορίσει τον εαυτό του δεν είναι με την ετυμολογική έννοια Κύριος, είναι δούλος.

Να μπουν οι Έλληνες στη πρίζα του πολιτεύεστε ανοιχτά, με προσωπική άποψη, να βάλουν το μυαλό τους να δουλέψει, να ξυπνήσουν.

Δεν πρέπει όμως να καταλήγει βάσανο και βραχνάς για το μέρος της κοινωνίας που λόγο θέσης ή επιλογής δεν θέλει  να συμμετέχει ενεργά και συνεχώς σε πολιτικές διαδικασίες και διεργασίες.
Το αντιπροσωπευτικό σύστημα εξασφαλίζει ακριβώς αυτό, την ευχέρεια των πολιτών να αναθέτουν την επίπονη αυτή δουλειά σε ανθρώπους που θέλουν και μπορούν, σε ανθρώπους που θέλουν να αναδείξουν την πολιτική σε τέχνη, είναι άνθρωποι που κατέχουν συνήθως κάποιο επίπεδο πάνω από τον μέσο όρο.

Η δημοκρατία δεν μπορεί να εφαρμόζεται καταναγκαστικά, οι πολίτες πρέπει να πείθονται  και να εμπνέονται.  Πολιτικά ήθη και συμπεριφορές δεν επιβάλλονται με το ζόρι, μόνη απαίτηση η ψήφος στις εκλογές. Θα πρότεινα μάλιστα να είναι προαιρετική για τις ηλικίες από τα 16 έως τα 21 και για μετά τα 70.

Μια πραγματικά ελεύθερη κοινωνία δέχεται τον ανίκανο, ανέχεται τον αδιάφορο, τον άχρηστο και τον τεμπέλη. Δεν μπορεί να γνωρίζει σε τι φάση βρίσκεται η ζωή του κάθε ενός. Προβάλει ήθος αλλά δεν το επιβάλει.

Αυτό που προτείνω είναι η δημοκρατία των ανθρώπων που ενδιαφέρονται, θέλουν, και μπορούν. Κι αυτοί είναι σαφώς περισσότεροι από όσους έχουν λόγο στη σημερινή πολιτική πραγματικότητα.

Να δώσουμε πραγματικά πολύ περισσότερες ευκαιρίες στον πολίτη να συμμετέχει και να εκφράζεται δημιουργικά μέσα στην πολιτική ζωή της χώρας. Είναι πολλοί αυτοί που θα ήθελαν αλλά η ύπαρξη των φαύλων κομμάτων και παρατάξεων τους σταματά.

Η πραγματική δημοκρατία δεν είναι πείραμα και δεν παρέχει εγγυήσεις, το παρόν σύστημα μπορεί να σας εγγυηθεί ότι θα είναι το ίδιο κακό πάντα! Η πραγματική δημοκρατία είναι αρκετά ποιο χαοτική από τα άλλα πολιτεύματα, αλλά και πολύ ποιο ενδιαφέρουσα, εδώ παίζουν μπάλα όλοι.

Αντισταθείτε !!!  Ας απαξιώσουμε οτιδήποτε κομματικό, ας επιλέξουμε να λειτουργήσουμε σαν κοινωνία και όχι σαν αντιμαχόμενα μαντριά, η πολιτική και το μέλλον μας δεν είναι ποδόσφαιρο.
Εκφράστε ανοιχτά την αντιπάθεια και την απέχθεια σας στα κόμματα, αναζητήστε λύσεις, και καταθέστε τις στην κοινωνία, σκεπτόμενα μυαλά χρειαζόμαστε.

Η Πρόταση: 

ΑΚΟΜΜΑΤΙΣΤΗ Αντιπροσωπευτική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, πραγματική, αγνή, ανόθευτη. Σύστημα που να μη μπορούν να του βάλουν χέρι τα υπόγεια συμφέροντα που κυβερνούν σήμερα. Είναι τέτοια η δομή που πολύ δύσκολα θα εκβιάζονται δημόσια πρόσωπα. Το υπόγειο παρακράτος που κυβερνά σήμερα θα τα βρει δύσκολα εδώ.

Δεν είμαι βέβαια αιθεροβάμων πιστεύοντας ότι η πρόταση ετούτη μπορεί να γίνει άμεσα και με ενθουσιασμό δεκτή, όμως πολλοί θα δουν την Δημοκρατία με άλλο μάτι.

Κάποιοι συγχέουν την έννοια της ακομμάτιστης με την μονοκομματική, προσοχή, μονοκομματικό κράτος ίσον δικτατορία, όπως και κομματοκρατία, συγκεκαλυμμένη δικτατορία.

Ο βασικός κορμός του έχει ως εξής:

 Κατάργηση-απαγόρευση των κομμάτων ως έχουν, έκπτωσή τους στη μορφή συλλόγων - κινημάτων, ας παλεύουν από εκεί να πείσουν για το ορθό και την αλήθεια τον ισμών τους.

Ως συνέπεια αυτού, KOINO - ENIAIO ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ  παντού, το Α και το Ω της Δημοκρατίας.

Αρθρωτή δομή για αποκεντρωμένη εξουσία, που δεν πρέπει να είναι μαντρωμένη στο κοινοβούλιο, εκεί που εύκολα κάνουν κλίκες, εύκολα ελέγχονται από συμφέροντα, υπόγεια ή φανερά, όπως τώρα.

Με διάχυση της νομοθετικής εξουσίας ανά την επικράτεια δια μέσου των δήμων και των κληρωτών, σπάζοντας το απόστημα της υδροκέφαλης βουλής.

Να ψηφίζουμε άτομα, προσωπικότητες, όχι μαριονέτες εξουσιαζόμενες από ύποπτα κέντρα και κόμματα, αυτόφωτες οντότητες και όχι στρατιωτάκια.

Όλοι μπορούν να πρεσβεύουν ιδεολογίες και είναι ελεύθεροι να εκφράζονται υπέρ οποιασδήποτε άποψης.

 Όλοι αυτοί, αν και μπορεί ετερόκλιτα στοιχεία, θα είναι "καταδικασμένοι" να συνεργαστούν αρμονικά, μιας και ο καθένας θα είναι υπεύθυνος μόνο για τις απόψεις και τις επιλογές του, από πίσω του δεν θα υπάρχει κανένας μπαμπούλας - κόμμα να κάνει παιχνίδι.

Ένα παράδειγμα, χωρίς κάποια πράγματα να είναι δεσμευτικά, πχ τα νούμερα. 

Οι ψήφοι στη βουλή για την ψήφιση νόμων είναι 485, 100 από βουλευτές, 325 από τους δήμους, 60 από κληρωτούς.


Ταυτόχρονες Εθνικές και Αυτοδιοικητικές εκλογές κάθε 3 χρόνια. 

α) Εκλογές με ενιαίο ψηφοδέλτιο στους 325 Καλλικρατικούς δήμους.
Οι πρώτοι Χ σε ψήφους αποτελούν το δημοτικό συμβούλιο, συνεδριάζουν και επιλέγουν ή εκλέγουν αξιωματούχους και όργανα.

Ο κάθε δήμος καταθέτει ψήφο στη βουλή που θα προέρχεται από το συμβούλιο του, η ψήφος του ανακοινώνεται, αιτιολογείται και μετά κατατίθεται μέσα από ασφαλή διαδικασία. 
Ο δήμος μπορεί να αποστείλει διαπιστευμένο σύμβουλο στη βουλή για να εκθέσει τις θέσεις του συμβουλίου του. 
Οι δήμοι γίνονται η ατμομηχανή του συστήματος.

β) Εθνικές εκλογές με ενιαίο ψηφοδέλτιο για την ψήφιση 100 βουλευτών με ελεύθερη εντολή, άτομα κοινής αποδοχής για όλη τη χώρα, ελεύθεροι να ψηφίζουν κατά συνείδηση. Η κάθε μία από τις 13 περιφέρειες της χώρας εκλέγει συγκεκριμένο αριθμό βουλευτών.  

Παρατηρώντας ότι το βουλευτικό αξίωμα σήμερα νέμονται με μεγάλα ποσοστά συγκεκριμένες επαγγελματικές ομάδες θα πρότεινα ποσόστωση ως προς αυτό, ας πούμε ανώτατο όριο συμμετοχής ενός κλάδου 25%, νομικοί, δικηγόροι, μία κατηγορία, πολιτικοί μηχανικοί, αρχιτέκτονες, μηχανολόγοι, άλλη κατηγορία, και ως κάθε εξής.

Αυτοί είναι εμμίσθοι, υποχρεώνονται να βρίσκονται στη βουλή και αυτοί είναι που επιλέγουν τα μέλη της κυβέρνησης (υπουργούς και Πρωθυπουργό, κατά τη γνώμη μου όχι απαραίτητα κοινοβουλευτικούς) με ψηφοφορία.
Μπορούν να διορίζουν δημόσιους λειτουργούς για συγκεκριμένο σκοπό και για συγκεκριμένο χρόνο, ανακλητούς, που θα δίνουν λόγο στη βουλή.
Κανείς από αυτούς, αλλά και τους υπουργούς να μη μπορεί να εκλεγεί πάνω από τρεις φορές.

Η κυβέρνηση εδώ απλώς υποδεικνύει κατεύθυνση και παραγγέλνει νόμους.

γ) Στην σύνθεση μπορούν να συμπεριληφθούν και κληρωτοί, δεν είναι άσχημη ιδέα, ένας αστάθμητος παράγοντας ακόμη γι αυτούς που θέλουν τον πλήρη έλεγχό μας, με κάποιους όρους όμως, δεν είναι εκλεγμένοι άρα δεν πρέπει η αξία των ψήφων τους να είναι ίδια με των υπόλοιπων, ας πούμε αντιστοιχία 60 ψήφων από 1200 άτομα, 1/20 του ψήφου για κάθε άτομο, συχνή αλλαγή αυτού του σώματος, κλήρωση κάθε 10 μήνες, αυστηρά κριτήρια για το ποιοι πολίτες δικαιούνται να κληρωθούν.
Το κομμάτι ψήφου που τους αναλογεί είναι υποχρεωμένοι να το ανακοινώνουν δημόσια και μετά να το καταθέτουν μέσα από ασφαλή διαδικασία, αυτό τους δεσμεύει μεν απέναντι στις πιέσεις του κύκλου τους, αλλά διασφαλίζει ότι δεν θα βάλει κάποιος χέρι στη διαδικασία κατάθεσης (ηλεκτρονικής ή όποιας άλλης) έτσι ώστε να πέφτουν κουκιά και να βγαίνουν ρεβίθια.

Θα μπορούσαμε να παίξουμε με τις ποσοστώσεις των ψήφων μεταξύ βουλευτών και δήμων, αλλάζοντας τον αριθμό των βουλευτών, ή αλλάζοντας την βαρύτητα των ψήφων πχ μίση η ψήφος των δήμων ή διπλή των βουλευτών κλπ.
Αν το αλλάξουμε πολύ όμως κινδυνεύουμε να ακυρώσουμε τον σκοπό του σκεπτικού, την έκφραση αποκεντρωμένης και αχειραγώγητης αντιπροσωπευμένης βούλησης του λαού.

Για 15 ημέρες μετά από της εκλογές οποιοσδήποτε βουλευτής από τους 100 μπορεί να προτείνει οποιωνδήποτε για πρωθυπουργό, αυτός εάν συμφωνεί πρέπει να παρουσιάσει πρόταση κυβερνητικού σχήματος και προγράμματος στη βουλή.
Η βουλή θα επιλέξει ποια πρόταση θα κάνει δεκτή και για πόσο διάστημα, μπορεί δηλαδή να επιλέξει κυβερνητικό σχήμα για συγκεκριμένο χρόνο και μετά να επαναλάβει την παραπάνω διαδικασία.

Ελεγκτικό σώμα 30 ατόμων, κληρωτό από συγκεκριμένο σύνολο ανθρώπων (Δικαστικοί, Πανεπιστημιακοί, Συνταγματολόγοι), με θητεία διετή, το οποίο θα ελέγχει την συνταγματικότητα των Νόμων πού το Νομοθετικό και Εκτελεστικό Σώμα ψηφίζει, έχει το δικαίωμα να γυρίσει πίσω ξανά στη βουλή νόμο εκφράζοντας τις ενστάσεις του.
Αυτό το δικαίωμα μπορεί να το ασκήσει μια φορά για τον ίδιο νόμο σε κάθε θητεία του. Μέχρι την ψήφιση εκ νέου του νόμου δεν αναστέλλεται η εφαρμογή του.

Όλες οι ψήφοι βουλευτών είναι φανερές, δεν υπάρχει ουδέτερη ψήφος, αποχώρηση από τη βουλή ή άρνηση ψήφου, μη ψήφος ίσον αρνητική ψήφος. Νόμοι με διαδικασίες κατεπείγουσες δεν ψηφίζονται.

Τα δημοτικά συμβούλια όπου μπορούν συνεδριάζουν ανοιχτά σε εγκαταστάσεις που μπορούν να φιλοξενήσουν πολύ κόσμο όπως κλειστά γυμναστήρια κλπ.

Πέρασμα πάρα πολλών αρμοδιοτήτων κι ευθυνών του κράτους στους δήμους, καθώς και μέρους του φορολογικού μηχανισμού.

Η Δημοκρατία επιλέγει την αφρόκρεμα, τους ποιο ταλαντούχους νέους σπουδαστές πολιτικών και οικονομικών επιστημών και τους προτείνει ιδιαίτερη καριέρα δημόσιου λειτουργού ως εξής, μεταπτυχιακά σε ανώτατη στρατιωτική σχολή, αποδέχονται ότι πλέον θα αποτελούν εργαλεία και περιουσία του κράτους, και αυτό αποτελεί τιμή και καμάρι τους.
Μετεκπαιδεύονται σε σχολές της χώρας ή και του εξωτερικού με δημόσια δαπάνη, υπηρετούν τη δημόσια διοίκηση σε ανώτατες επιτελικές θέσεις και τέλος από την ηλικία των 40 και μετά αποτελούν το σώμα των σοφών, έργο τους πλέων αφού έχουν υπηρετήσει το σύστημα από τα μέσα, είναι η σύνταξη και συγγραφή νομοσχεδίων τα οποία εμπεριστατωμένα και τεκμηριωμένα τα καταθέτουν στη βουλή και για δημόσια διαβούλευση 100 ημερών.
Προσφέρουν την τεχνοκρατική γνώση τους αλλά δεν μπορούν να την επιβάλουν.
Μπορούν να υπηρετήσουν ως βουλευτές, ή υπουργοί ή σοφοί, αλλά ποτέ συνδυαστικά, κανείς δεν μπορεί να κατέχει πέραν του ενός αξιώματος. Είναι αυτοί που θα πιλοτάρουν το διαστημόπλοιο.

Οι πολίτες μαζεύοντας ικανό αριθμό (προτείνω 25.000, με το διαδίκτυο πλέων η συνεννόηση είναι εύκολη, κι αν το θέμα καίει και ενδιαφέρει πολλούς γίνεται) υπογραφών καταθέτουν πρόταση νόμου με εμπεριστατωμένο και τεκμηριωμένο κείμενο.
Επίσης μαζεύοντας ικανό αριθμό υπογραφών (προτείνω 50.000) στέλνουν έναν νόμο πίσω στη βουλή για επανεξέταση, αν ο ίδιος νόμος έχει και τις ενστάσεις του ελεγκτικού σώματος των 30 τότε ακυρώνεται. Το προσχέδιο κάθε νόμου καθώς και η σκοπιμότητα του κατατίθενται στην κοινωνία για διαβούλευση 100 ημερών.

Η ανάλυση των κατατεθειμένων προς ψήφιση νόμων γίνεται μέσα από ανοιχτές συνελεύσεις πολιτών και πολιτικών, και μέσα από διαδικτυακά forum. Η τεχνολογία μπορεί να μας δώσει τα εργαλεία ώστε για το ίδιο θέμα να υπάρχουν πολλαπλά νήματα σχολιασμού και κριτικής. Οι 10 μήνες είναι αρκετοί για να σχηματιστεί άποψη από τους έχοντες λόγο και ψήφο στη βουλή.

Νομοσχέδια μπορούν να κατατίθενται και από βουλευτές αλλά δεν θα είναι η κύρια ασχολία τους, ή κύρια ασχολία τους είναι ο έλεγχος και η αποδοχή ή μη των νομοσχεδίων που καταθέτουν οι σοφοί ή λαός. Μπορούν να τροποποιούν τα κατατεθειμένα προς ψήφιση νομοσχέδια. 

Η κυβέρνηση μπορεί να παραγγέλνει στους σοφούς νομοσχέδια και να υποδείξει την αναγκαιότητα τους, δεν μπορεί να τους υπαγορεύσει το περιεχόμενο. Δεν είναι δεσμευτική για κανέναν σοφό καμία υπόδειξη ή εντολή από μεριάς της κυβέρνησης.

Όλες οι κρίσεις των ανώτατων αξιωματικών των ενόπλων δυνάμεων καθώς και οι τοποθετήσεις των επικεφαλείς στην δικαστική εξουσία, των διοικητών της τράπεζας της Ελλάδος κλπ. περνάνε από τη βουλή.

Όλες οι εθνικής σημασίας συμφωνίες και συμβάσεις με κράτη ή με εταιρίες περνάνε από τη βουλή, στις συνομιλίες κληρώνονται παρατηρητές. Είναι θέμα της Δημοκρατίας αν θα εμπιστευθεί άτομα για μυστικές συνομιλίες και συμφωνίες πχ για την άμυνα.

Συνταγματικές αλλαγές μόνο με Δημοψήφισμα.
Ας ενσωματώσουμε ότι πετυχημένο και ταιριαστό με την Ελληνική ιδιοσυγκρασία από συστήματα που πέτυχαν αλλού, ας πούμε στην Ελβετία. Ας βάλουμε το Δημοψήφισμα σαν επιλογή για ότι καίριο και σοβαρό που μεταβάλει την ηθική υπόσταση της πολιτείας.

Εθνικοποίηση της Τράπεζας της Ελλάδος.

Συγχώνευση του θεσμού του προέδρου της δημοκρατίας και του αξιώματος του πρωθυπουργού, τη χώρα πρέπει να την αντιπροσωπεύει παντού βαρύνουσα προσωπικότητα, κι αυτό είναι καθαρά ευθύνη των βουλευτών οι οποίοι προτείνουν και ψηφίζουν. Κάποιες από τις αρμοδιότητες του για τις πολύ έκτακτες και επείγουσες καταστάσεις, για αποφάσεις που ο χρόνος εφαρμογής τους δεν θα ξεπερνά μερικούς μήνες διατηρούνται, δεν μπορεί όμως  να κηρύξει στρατιωτικό νόμο.

Γι αυτό το πρόσωπο θα μπορούσε να προταθεί και η απ' ευθείας εκλογή του από το λαό, να μη του δοθούν όμως υπερεξουσίες, να είναι σύμβολο και ρυθμιστής του πολιτεύματος, με καθοδηγητικό ρόλο για τους υπουργούς, με συμβουλευτικό για τη βουλή.
Εδώ πάντως να δηλώσω την προτίμησή μου στην πρώτη λύση, στην επιλογή του Προέδρου-πρωθυπουργού από τη βουλή, η δεύτερη λύση εμπεριέχει λαϊκισμό.

Σε περίπτωση πολέμου η βουλή ψηφίζει κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης με ενισχυμένες αρμοδιότητες. Η βουλή συνεδριάζει ανά τετράμηνο για να ανανεώσει ή όχι αυτή την εντολή.

Όποιος συμμετέχει στα κοινά υπογράφει δήλωση ότι όλη του η περιουσία, όπου γης, ανήκει πρώτα στο Ελληνικό δημόσιο και μετά στον ίδιο.

Η συμμετοχή πολιτών ασχέτως θέσης ή αξιώματος σε κλειστές λέσχες και στοές αποτελεί εσχάτη προδοσία και τιμωρείται με στέρηση δια βίου των πολιτικών τους δικαιωμάτων και δήμευσης όλης τους της περιουσίας, όπου γης.

Ευρεία χρήση κληρωτών στη δικαιοσύνη και για διάφορες υπηρεσίες, όπως πχ, Άτομα με σπουδές στο Οικονομικά, Λογιστικά, Νομικά, Διοίκηση επιχειρήσεων, μπαίνουν σε κλήρωση για την δημιουργία ελεγκτικών επιτροπών που εξαπολύονται τυχαία για τον έλεγχο της κρατικής μηχανής.

Πόθεν έσχες για την αγορά περιουσιακών στοιχείων και ακριβών αγαθών, για την συσσώρευση χρημάτων ή αξιών, για την εξαγωγή ποσών κάποιας αξίας και πάνω, για όλους, αυτόματα.

Οποιοσδήποτε μπορεί να καταγγείλει πολιτικό πρόσωπο - δημόσιο λειτουργό έχοντας αποδείξεις ή ακόμη και ισχυρές ενδείξεις στη δικαιοσύνη. Δεν υπάρχει ασυλία, απλά κανείς από τους παραπάνω δεν περιορίζεται στο παραμικρό μέχρι της λήψεως της τελεσίδικης απόφασης.

Με ρυθμίσεις για την οικονομία, την παιδεία, την υγεία και όλα τα άλλα σημαντικότατα και πρωτεύοντα θέματα δεν καταπιάνομαι γιατί, πρώτον δεν έχω εμπεριστατωμένη γνώμη και δεν θέλω να εκφράσω απόψεις που προέρχονται από συνθήματα που μου έχουν αρέσει, και δεύτερον και σημαντικότερο, νομίζω ότι αυτά είναι θέματα της Δημοκρατίας να τα ρυθμίσει αυτή, είναι θέματα που θα τα ρυθμίσουν οι εκπρόσωποι της κοινωνίας, αν και εφόσον υπάρξει πραγματική Δημοκρατία. Θαρρώ ότι ορίζοντας το οικονομικό σύστημα ή την παιδεία στο σύνταγμα αυτομάτως μπαίνουμε σε έναν ισμό, αν θέλουμε πραγματικά ελεύθερη δημοκρατία αυτά τα πράγματα θα τα αφήσουμε στην διακριτική ευχέρεια των νομοθετών.

Είναι δυνατόν να υπάρξουν κοινότητες με ιδικό καθεστώς, όπως μοναστήρια, αυτόνομες κοινότητες τύπου κιμπούτς, Άμις, κλπ εφόσον ορίσουν τον ζωτικό τους χώρο, και το πλαίσιο αρχών τους και αυτά γίνουν δεκτά από την υπόλοιπη κοινωνία μέσω της βουλής.

Αντιλαμβάνομαι ότι για πάρα πολλούς συμπολίτες μου ότι το  σύστημα αντιπροσωπευτικής ακομμάτιστης δημοκρατίας που προτείνω μοιάζει ουτοπικό, είναι όμως τουλάχιστον καθήκον μας να διατρανώσουμε στον κόσμο ότι τα φύκια που του πουλάνε δεν είναι μεταξωτές κορδέλες, και ότι η δημοκρατία δεν είναι έτσι όπως του την πλασάρανε τα τσιράκια των κεφαλαιοκρατών και οι στοές τους.

Κι όπως διάβασα σε ένα σύνθημα, αν όχι εγώ, ποιος; αν όχι τώρα, πότε; Ο λαός πρέπει να μάθει να μη περιμένει ούτε ήρωες, ούτε σωτήρες, μόνος του μπορεί και πρέπει να βγει από εκεί που έδωσε το δικαίωμα να τον χώσουν.

Παρ' όλα αυτά, αν κατάφερνε ετούτος ο λαός να ξεφύγει από το κεφαλοκλείδωμα του παγκόσμιου συστήματος εξουσίας και γυρνούσε σε μια παράδοση 2500 χιλιάδων χρόνων, θα κέρδιζε τον θαυμασμό όλων των ελεύθερων ανθρώπων του πλανήτη, πολύ πιθανόν και των εχθρών του.

Η ιδέα της πραγματικής Δημοκρατίας μπορεί να ανθήσει στις καρδιές των ανθρώπων, μπορεί να φέρει ξανά την ελπίδα, οι ισμοί αφού κατέστρεψαν και κατασπατάλησαν τον πραγματικό πλούτο της Γης καταρρέουν, αλλού ο καταναγκασμός τους και αλλού η ύπνωση που είχαν επιβάλει χάνονται, πρέπει να ανακατατάξουμε τις ζωές μας μέσα στο χάος που θα μας αφήσουν και να ξαναδημιουργήσουμε.

Πρέπει η ιδέα της δημοκρατίας χωρίς κόμματα να ακουστεί. Όσο περισσότεροι την ενστερνίζονται τόσο ποιο κοντά είμαστε στην υλοποίησή της.

Για την επίτευξη του σκοπού της εγκαθίδρυσης του πολιτεύματος αυτού μπορεί να είναι αναγκαίο κακό η σύσταση πολιτικού φορέα για την ειρηνική αλλαγή μέσα από το υπάρχων σύστημα.

Σε περίπτωση ανατροπής των πάντων μέσα από λαϊκή εξέγερση το κίνημα έχει υποχρέωση να αυτοπροταθεί ως ικανή και πρέπουσα λύση.

Ο φορέας-κόμμα θα έχει ως αυτοσκοπό την άμεση και χωρίς όρους διάλυσή του, όπως θα απαιτηθεί και η διάλυση όλων των άλλων κομμάτων, εφόσον επιτευχθεί η συνταγματική αλλαγή. Όλες οι διαδικασίες μέσα σε αυτό το θνησιγενές κόμμα πρέπει να είναι απόλυτα δημοκρατικές.

Μετά, κανείς δεν γίνεται ήρωας, σε κανέναν δεν οφείλεται τίποτε, ξεκινάμε όλοι μαζί από την ίδια αφετηρία, σε κανέναν δεν χαρίζονται αξιώματα, ή πάλη για πραγματική δημοκρατία είναι υποχρέωσή μας, όλων, για να μας μείνουν η αξιοπρέπεια, η περηφάνια, και πάνω από όλα η πραγματική ελευθερία μας.

Σε περίπτωση εκλογής του κόμματος αυτού με ποσοστό ανίκανο να μεταβάλει το πολιτικό σύστημα δεν συμμετέχει στη βουλή επιβεβαιώνοντας το υπάρχων κίβδηλο σύστημα, αλλά εξ αρχής παραιτείται και δεν απαντά σε εκβιαστικά διλήμματα, σκοπός του είναι να το ανατρέψει και όχι να το συντηρήσει.
Αυτό πρέπει να γίνει εξ αρχής γνωστό στην κοινωνία ώστε να μη τρέφουν άλλες ψευδείς προσδοκίες. 

Ο φορέας-κόμμα δεν θα έχει ταμείο άρα ούτε απόθεμα οικονομικό, θα ανακοινώνει τις ανάγκες του και θα ζητά χορηγούς για κάθε του δράση. Θα ζητά εθελοντική προσφορά από τον πρώτο καθώς και από τον τελευταίο. Δεν υποχρεώνεται ούτε υπογράφει επιταγές έναντι οποιασδήποτε προσφοράς.

Τα μέλη του θα είναι επώνυμα (εννοώ όχι κρυφά) γιατί τα τσιράκια του συστήματος πάντα θα επιχειρούν να παίρνουν θέση και να αλλοιώνουν κάθε τι σωστό, διαιρώντας και διχάζοντας, οι νεοεγγραφόμενοι θα συστήνονται υπεύθυνα από του παλαιότερους.

Η Δημοκρατία έχει να παλέψει με τον ραγιαδισμό μεγάλου ποσοστού Ελλήνων, και με τους μηχανισμούς (φανερούς και υπόγειους) του συστήματος, την προσπάθεια απαξίωσης και συκοφάντησης.

Προσπαθήστε να προσομοιώσετε τη λειτουργία αυτού του πολιτεύματος στο μυαλό σας, κάντε τις παρατηρήσεις σας, τα σχόλιά σας.

Δεν είναι στις προθέσεις μου να δημιουργήσω κάποιο κίνημα προσωπικά, κινήματα θα υπάρξουν πολλά, κάποιοι θα εκφράσουν τις αγαθές τους προθέσεις μέσα από αυτά και κάποιοι θα προσπαθήσουν να τα υπονομεύσουν βάζοντας μέσα τους το αυγό του φιδιού.

Θέλω όμως η πρόταση μου να αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης και αναζήτησης γιατί πιστεύω ότι της αξίζει, θέλω να βρω συμπαραστάτες στη διάδωση της. Πιστεύω ότι κάποιοι θα βρεθούν, τους ευχαριστώ.

Η γνώμη μου για την Άμεση Δημοκρατία.

Ακούγονται αιτήματα για άμεση δημοκρατία, δεν συμφωνώ, θα προσπαθήσω να εξηγήσω γιατί.

Η σύνταξη νόμων είναι μια επίπονη και σύνθετη διαδικασία, η επιθεώρηση των σχεδίων νόμων επίσης, η ενασχόληση με αυτά προϋποθέτει μορφωτικό, γνωσιακό και βέβαια ηθικό επίπεδο. Ένα πολύπλοκο σύστημα κοινωνικών συμβάσεων-νόμων απαιτεί αναλόγου επιπέδου πολιτικό σύστημα. 

Σκεφτείτε με παραδείγματα και βγάλτε συμπεράσματα. Επιχειρήστε να δώσετε προς ανάγνωση ένα ΦΕΚ, ή απλούστερα ένα φύλλο εφημερίδας, θα διαπιστώσετε άμεσα ότι, οι περισσότεροι θα παραιτηθούν από την ανάγνωση μετά από δύο ή τρις παραγράφους, πολλοί είναι ανίκανοι να κάνουν στοιχειώδη ανάλυση του κειμένου που διαβάζουν. 

Στο πολίτευμα είναι ζήτημα και η ποιότητα, και η ποιότητα δεν είναι ο μέσος όρος!

Ζούμε σε μια χώρα γεμάτη με πτυχία, όλοι γνωρίζουμε όμως ότι το πραγματικό μέσο μορφωτικό επίπεδο είναι αρκετά ποιο χαμηλό. Γνωρίζεται άλλωστε πόσοι είναι ανίκανοι να συντάξουν μιαν απλή αίτηση. 
Προσπαθήστε να ανοίξετε κουβέντα για το πολίτευμα με τον μέσο πολίτη, κάντε τις διαπιστώσεις σας.

Δεν είναι και δεν προσπαθώ να τους βγάλω όλους αμόρφωτους ή χαζούς επειδή με βολεύει, αληθινά δεν θέλω κάτι τέτοιο, αλλά θέλω να σκεφτείτε εσείς και να αναλογιστείτε την πραγματική κατάσταση, όχι αυτή που σας ικανοποιεί συναισθηματικά.

Φανταστείτε να υπάρχει η απαίτηση για κρίση και για ψήφο τακτικά, πολλοί θα νιώθουν ότι είναι σε μόνιμη διαδικασία εξετάσεων και διαγωνισμών, θα τους είναι βραχνάς, μιας και θα γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν. 

Στην Άμεση Δημοκρατία θα αυξηθεί το μορφωτικό και πάνω από όλα το μέσο νοητικό επίπεδο των πολιτών; πως;! 

Δεν ξέρω κατά πόσο μπορούμε όλοι να συμμετέχουμε αέναα σε λαϊκές συνελεύσεις, πολλοί άνθρωποι θέλουν να επικεντρωθούν στη ζωή τους, στη δουλειά τους, στην επιστήμη τους, στα βάσανά τους, στην αρρώστια τους. 

Εγώ προτείνω την δημόσια, ανοιχτή συνέλευση των δημοτικών συμβουλίων, και την ανάλυση των νομοσχεδίων σε ανοιχτές δημόσιες συζητήσεις πολιτών και πολιτικών, αλλά και σε διαδικτυακά forum. Όχι όμως την διαρκεί ψηφοφορία από τον λαό. 

Φοβάμαι, τη δικτατορία της συνέλευσης. Πραγματικά νομίζεται ότι μπορούν να πουν όλοι αυτό που πραγματικά πιστεύουν μπροστά στο πλήθος, ή θα πουν το πολιτικαλ κορεκτ, αυτό που δεν τους στιγματίζει ή δεν τους βάζει σε μπελάδες. 

Είναι δυνατόν κάποιες φορές τις λαϊκές συνελεύσεις να τις κουμαντάρουν δημαγωγοί, σοφιστές, άνθρωποι με ευχαίρια λόγου και κακή πρόθεση. 

Σε ένα τέτοιο σύστημα είναι βασικό να ρωτήσουμε, θα ψηφίζουν υποχρεωτικά όλοι, ή όχι; Αν θα ψηφίζουν όλοι τότε θα βρεθούμε αντιμέτωποι με το φαινόμενο η ψήφος του λαού να είναι ανάλογη φημώνκαι να χειραγωγείται, αφού μεγάλο μέρος του  λαού δεν μπορεί ή δεν θέλει να μπει στην διαδικασία της  προσωπικής ανάλυσης και κρίσης, οι άνθρωποι θα ψηφίζουν με την καρδιά, όχι με το μυαλό. Οι νόμοι δεν πρέπει να είναι προϊόντα του θυμικού αλλά της λογικής.

Αν η ψήφος δεν είναι υποχρεωτική τότε θα βρεθούμε τους νόμους να τους ορίζουν οι λίγοι που μπορούν και είναι σε θέση να αναλύσουν και να κατανοήσουν τις επεκτάσεις των συνεπειών του κάθε νόμου, αυτοί θα χειραγωγούν τους υπόλοιπους, η ψήφος θα γίνει ξανά αντικείμενο συναλλαγής. 

Ο τρόπος και τα μέσα ψηφοφορίας παίζουν τεράστιο ρόλο, το παραδοσιακό σύστημα με τις κάλπες δεν ενδείκνυται για τόσο συχνή χρήση, από την άλλη τα συστήματα που στηρίζονται σε τεχνολογικές δομές είναι έρμαια της αγαθής ή μη λειτουργίας τους από τις εταιρίες παροχής υπηρεσιών διαδικτύου ή κινητής τηλεφωνίας κλπ. Ότι ελέγχεται τεχνολογικά μπορεί να παραβιαστεί χωρίς ο λαός να μπορεί να ελέγξει τι και πως, να πέφτουνε κουκιά και να βγαίνουν ρεβίθια. Το διακύβευμα είναι πολύ μεγάλο για να το εμπιστευθούμε σε οποιαδήποτε εταιρία. Σε ποια εταιρία θα εμπιστευθείς την ψήφο σου, στον ΟΤΕ, cosmote (γράψε Deutsche Telekom), στην Vodafone, στην HOL, σε ποια;;!!!!

Ένα αμεσοδημοκρατικό κράτος αναγκαστικά θα είναι κατακερματισμένο χωρίς ισχυρή κεντρική εξουσία, το τέλειο θύμα στην παγκόσμια ζούγκλα των αρπακτικών, και των αιμοβόρων. Είναι ένα σύστημα αδύναμο και σαθρό.

Η άμεση δημοκρατία μπορεί να λειτουργήσει σε μικρά σύνολα ανθρώπων. Πολλοί άνθρωποι βλέποντας τέτοιες προτάσεις που τις θεωρούν μπάχαλο απογοητεύονται και αποθαρρύνονται στο να αναμιχθούν ενεργά στην αναζήτηση δημοκρατικής λύσης.

Είναι μια νέα γενναία εποχή, ο καθένας μας πρέπει να διαλέξει ποιος και με ποιους θα είναι.

Το κείμενο αυτό βρίσκεται υπό συνεχή αναθεώρηση, δεν υπάρχει κανένας δογματισμός από μέρους μου μιας και έχω ξεκαθαρίσει ότι επιθυμώ τη γνώμη και τα σχόλια όλων, γι αυτό ευχαριστώ όλους όσους με έχουν τιμήσει με το να ασχοληθούν και να πουν την άποψη τους, όπου συμφώνησα, πείστηκα μετέβαλα ανάλογα την πρόταση μου.

Προσπαθώ να διατηρήσω το κείμενο αυτό επαρκές και λειτουργικό μεν, απλό δε, δεν θέλω να πληθωρίζω με άλλες απόψεις μου γιατί το σημαντικό για εμένα είναι η κεντρική ιδέα, όλα τα υπόλοιπα μπορούν να τα προτείνουν και να τα προσθέσουν οι συμπολίτες μου. 

Η έννοια της Δημοκρατίας διαχρονικά παραποιήθηκε και μαγειρεύτηκε προκειμένου να εξυπηρετηθούν σκοπιμότητες, το αποτέλεσμα είναι οι πολίτες να έχουν πλέων στρεβλή εικόνα για το περιεχόμενο της. Το κείμενο αυτό δεν αποτελεί έτοιμη λύση, είναι ένας σκελετός, μια κεντρική ιδέα, πάνω του μπορούμε να χτίσουμε στην ίδια ηθική γραμμή. Ο συγγραφέας της δεν ενδιαφέρεται για την προσωπική του προβολή μέσω αυτού, θεωρεί όμως ότι εάν η ιδέα αξίζει πρέπει να επιβιώσει και να μη χαθεί μέσα στο πληροφοριακό σκουπιδαριό.

Αν πιστεύετε ότι το παραπάνω σκεπτικό είναι σε καλό δρόμο και μπορεί να έχει μέλλον αφυπνίζοντας την Ελληνική κοινωνία, παρακαλώ διαδώστε το. Αν σαν άτομο σκέφτεστε, ομιλείται και ενεργείτε αγαθά και αληθινά θα πρέπει το κείμενο να σας αντιπροσωπεύει. Ζητώ όποιος υποστηρίζει συνειδητά αυτό το κείμενο, όποιος βρίσκει σωστή την ιδέα, γιατί η ιδέα έχει αξία, να την προωθεί, να την διαδίδει, διαβάστε το ξανά, αναλύστε το. Προσωπικά δεν έχω την δυνατότητα ούτε τα μέσα να διαδώσω αυτή την πρόταση πέραν του ιντερνετ, ζητώ βοήθεια.

(Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία. Κάλβος)

http://etsiehoyntapragmata.blogspot.com/

Share on Google Plus

About grizos gatos

This is a short description in the author block about the author. You edit it by entering text in the "Biographical Info" field in the user admin panel.