Οι φυσικές καταστροφές είναι κάτι που η ανθρωπότητα είχε να αντιμετωπίσει από την έναρξή της. Έχουν τη δυνατότητα να εξαφανίσουν μεγάλες ανθρώπινες κοινότητες καθώς και την άγρια πανίδα όπου χτυπούν.
Στην πραγματικότητα, είναι πιθανό μια φυσική καταστροφή να είναι η αιτία του τέλους του κόσμου, κάθε φορά που συμβαίνει αναπόφευκτα. Θα μπορούσαν να αποφευχθούν, σε κάποιο βαθμό, αν απομακρυνθεί ο ανθρώπινος πληθυσμού από τις περιοχές όπου έχουν συμβεί στο παρελθόν φυσικές καταστροφές. Ωστόσο, κοιτώντας τις φυσικές καταστροφές στο παρελθόν, βλέπουμε ότι οι άνθρωποι ήταν εξίσου επιρρεπής να εκτίθενται στον κίνδυνο των φυσικών καταστροφών, όπως είναι σήμερα.
8. Ο σεισμός του Damghan - Ιράν, 856 μ.Χ.
Ο σεισμός του Damghan ήταν μεγέθους 7.9 της κλίμακας Ρίχτερ, που χτύπησε σε μια απόσταση 320 χλμ. το Ιράν στις 22 Δεκεμβρίου 856 μ.Χ. Το επίκεντρο του σεισμού ειπώθηκε πως ήταν κάτω από την πόλη Damghan, η οποία ήταν τότε πρωτεύουσα του Ιράν. Προκάλεσε περίπου 200.000 θανάτους, καθιστώντας τον τον πέμπτο πιο θανάσιμο σεισμό στην καταγραμμένη ιστορία.
7. Ο σεισμός της Αντιόχειας - Αντιόχεια, 526 μ.Χ.
Στα τέλη Μαΐου, του 526 μ.Χ., ένας σεισμός χτύπησε και στη Συρία και στην Αντιόχεια, που ήταν τότε μέρος της βυζαντινής αυτοκρατορίας. Οι νεκροί έφτασαν τους 250.000. Ο σεισμός προκάλεσε την ανύψωση του λιμανιού της Σελευκείας Πιερίας κατά σχεδόν ένα μέτρο, με αποτέλεσμα την πρόσχωση του λιμανιού. Ήταν ο τρίτος πιο θανατηφόρος σεισμό όλων των εποχών. Ο σεισμός εκτιμάται ότι ήταν πάνω από 7 βαθμούς της κλίμακας Ρίχτερ. Μετά το σεισμό ξέσπασε πυρκαγιά που κατέστρεψε όσα κτίρια δεν είχαν ήδη καταστραφεί.
6. Η Πανούκλα του Αντωνίνου - Ρωμαϊκή Αυτοκρατορίας, 165 μ.Χ.-180 μ.Χ.
Η Πανούκλα του Αντωνίνου πήρε το όνομα της πιθανών από ένα από τα θύματά του, τον Μάρκο Αυρήλιο, αυτοκράτορα της Ρώμης. Είναι αλλιώς γνωστή ως η μάστιγα του Γαληνού. Ο Γαληνός ήταν Έλληνας γιατρός που κατέγραψε την πανούκλα. Κρίνοντας από την περιγραφή του, οι ιστορικοί πιστεύουν ότι η πανούκλα του Αντωνίνου προκλήθηκε από ευλογιά ή ιλαρά. Μπορούμε να πούμε ότι αυτή η μάστιγα είναι φυσική καταστροφή, επειδή προκλήθηκε από μια φυσική ασθένεια και σκότωσε ένα σημαντικό αριθμό ατόμων.
Η Πανούκλα του Αντωνίνου θεωρείται πως ξεκίνησε από τους Ρωμαίους στρατιώτες που επέστρεφαν από κάποια μάχη στα ανατολικά. Με την πάροδο του χρόνου, εξαπλώθηκε σε όλη τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία και σε κάποιες από τις φυλές στο Βορρά. Εκτιμάται ότι πέθαναν 5 εκατομμύρια άνθρωποι από την πανούκλα. Σε μια επιδημία, ένας Ρωμαίος ιστορικός έγραψε ότι 2.000 άνθρωποι πέθαιναν κάθε μέρα στη Ρώμη. Είναι περίπου το 1/4 από αυτούς που είχαν μολυνθεί.
5. Ο σεισμός της Κρήτη και το τσουνάμι της Αλεξάνδρειας - Ελλάδα και Αφρική, 21 Ιουλίου 365 μ.Χ.
Στις 21 Ιουλίου 365 μ.Χ., ένας σεισμός έγινε κάτω από τη Μεσόγειο Θάλασσα. Θεωρείται ότι ο σεισμός είχε επίκεντρο κοντά στην Κρήτη, και ότι ήταν μεγέθους 8 ή μεγαλύτερου της κλίμακας Ρίχτερ. Κατέστρεψε σχεδόν όλες τις πόλεις του νησιού. Πιθανών προκάλεσε ζημίες και σε άλλες περιοχές της Ελλάδα, της Λιβύης, της Κύπρου και της Σικελίας.
Μετά το σεισμό, ένα τσουνάμι προκάλεσε σημαντικές ζημιές στην Αλεξάνδρεια, την Αίγυπτο και άλλες περιοχές. Καταγράφηκε καλύτερα στην Αλεξάνδρεια. Έγγραφα της εποχής αναφέρουν ότι τα πλοία μεταφέρθηκαν δύο μίλια στη στεριά από το κύμα. Μια περιγραφή αναφέρει τα αποτελέσματα του σεισμού και το τσουνάμι που ακολούθησε με λεπτομέρειες. Αναφέρεται για το πώς έτρεμε η γη και πως η θάλασσα μπήκε στην Αλεξάνδρεια. Εκτιμάται ότι χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους.
4. Έκρηξη του Βεζούβιου - Κόλπος της Νάπολης, Ιταλία, 24 Αυγούστου 79 μ.Χ.
Η έκρηξη του Βεζούβιου του 79 μ.Χ., και η επακόλουθη καταστροφή της Πομπηίας, μας θυμίζει την τρομακτική δύναμη αυτού του ενεργού ηφαιστείου. Για την ακρίβεια, ο Βεζούβιος μπορεί να είναι το πιο επικίνδυνο ηφαίστειο στη Γη.
Πριν ξεσπάσει ο Βεζούβιος το 79 μ.Χ., είχε προειδοποιήσει με ένα σεισμό, ο οποίος αγνοήθηκε. Ο σεισμός αργότερα ακολουθήθηκε από την εκτόξευση μάγματος από το ηφαίστειο και την εμφάνιση δυσοίωνων νεφών πάνω από το βουνό. Η Πομπηία ήταν μόλις 5 μίλια από το ηφαίστειο.
Για περισσότερα από 1500 χρόνια, η Πομπηία ήταν θαμμένη στην Ιταλία. Ανακαλύφθηκε, όταν οι κάτοικοι καθάριζαν μετά από μια άλλη μεγάλη έκρηξη, το 1631 μ.Χ. Η αγωνία του θανάτου των αρχαίων κατοίκων έχει απαθανατιστεί στο γύψο. Υπήρχαν χιλιάδες θύματα. Σήμερα, θα μπορούσαν να υπάρξουν εκατομμύρια.
3. Μινωική Έκρηξη - Σαντορίνη και Κρήτη, Ελλάδα, 1645 π.Χ.
Κάποια στιγμή γύρω στο 1645 π.Χ., ένα ηφαίστειο εξερράγη στο νησί της Σαντορίνης. Η μαζική έκρηξη προκάλεσε εκτεταμένες ζημιές στη Σαντορίνη και στην Κρήτη. Εκείνη την εποχή, οι Μινωίτες κατείχαν και τα δύο νησιά. Η πόλη της Σαντορίνης δεν έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα.
2. Το τσουνάμι και ο σεισμός της Ελίκης - Ελίκη, Ελλάδα, 373 π.Χ.
Η Ελίκη βυθίστηκε στον Κορινθιακό κόλπο από σεισμό και τσουνάμι το 373 π.Χ.. Παραμένει βυθισμένη μέχρι και σήμερα. Οι αρχαίοι συγγραφείς ανέφεραν πως μπορούσες να δεις τα συντρίμμια κάτω από το νερό για εκατοντάδες χρόνια μετά την καταστροφή. Σίγουρα σκοτώθηκαν πολλοί άνθρωποι, αλλά δεν ξέρουμε πόσοι.
1. Η Μάστιγα του Ιουστινιανού - Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, 541 μ.Χ.
Η μάστιγα του Ιουστινιανού ήταν μια πανδημία που έπληξε την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (Βυζαντινή Αυτοκρατορία), συμπεριλαμβανομένης και της Κωνσταντινούπολης, το 541-542 μ.Χ.. Η πιο κοινά αποδεκτή αιτία της πανδημίας είναι η βουβωνική πανώλη, που αργότερα έγινε διάσημη είτε ότι προκαλεί είτε ότι συμβάλει, στη Μαύρη Πανώλη του 14ου αιώνα. Οι ιστορικοί του 6ου αιώνα, αναφέρουν μια παγκόσμια επιδημία, η οποία χτύπησε την κεντρική και νότια Ασία, τη Βόρεια Αφρική και την Αραβία και την Ευρώπη ως το μακρινό Βορρά στη Δανία και ως τη μακρινή δύση ως την Ιρλανδία. Μέχρι περίπου το 750, η πανούκλα θα επανέλθει με κάθε γενιά σε ολόκληρη τη λεκάνη της Μεσογείου. Οι σύγχρονοι ιστορικοί έδωσαν σ’ αυτή την μάστιγα το όνομα του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Ιουστινιανού Α', που ήταν στην εξουσία την εποχή εκείνη. Ο ίδιος ο Ιουστινιανός προσβλήθηκε από τη νόσο, αλλά ήταν ένας τους λίγους επιζώντες. Ο αριθμός των νεκρών κυμαίνεται από 40 έως και 100 εκατομμύρια.
μετάφραση Φοίνικας από listverse.com
Στην πραγματικότητα, είναι πιθανό μια φυσική καταστροφή να είναι η αιτία του τέλους του κόσμου, κάθε φορά που συμβαίνει αναπόφευκτα. Θα μπορούσαν να αποφευχθούν, σε κάποιο βαθμό, αν απομακρυνθεί ο ανθρώπινος πληθυσμού από τις περιοχές όπου έχουν συμβεί στο παρελθόν φυσικές καταστροφές. Ωστόσο, κοιτώντας τις φυσικές καταστροφές στο παρελθόν, βλέπουμε ότι οι άνθρωποι ήταν εξίσου επιρρεπής να εκτίθενται στον κίνδυνο των φυσικών καταστροφών, όπως είναι σήμερα.
Ο σεισμός του Damghan ήταν μεγέθους 7.9 της κλίμακας Ρίχτερ, που χτύπησε σε μια απόσταση 320 χλμ. το Ιράν στις 22 Δεκεμβρίου 856 μ.Χ. Το επίκεντρο του σεισμού ειπώθηκε πως ήταν κάτω από την πόλη Damghan, η οποία ήταν τότε πρωτεύουσα του Ιράν. Προκάλεσε περίπου 200.000 θανάτους, καθιστώντας τον τον πέμπτο πιο θανάσιμο σεισμό στην καταγραμμένη ιστορία.
Στα τέλη Μαΐου, του 526 μ.Χ., ένας σεισμός χτύπησε και στη Συρία και στην Αντιόχεια, που ήταν τότε μέρος της βυζαντινής αυτοκρατορίας. Οι νεκροί έφτασαν τους 250.000. Ο σεισμός προκάλεσε την ανύψωση του λιμανιού της Σελευκείας Πιερίας κατά σχεδόν ένα μέτρο, με αποτέλεσμα την πρόσχωση του λιμανιού. Ήταν ο τρίτος πιο θανατηφόρος σεισμό όλων των εποχών. Ο σεισμός εκτιμάται ότι ήταν πάνω από 7 βαθμούς της κλίμακας Ρίχτερ. Μετά το σεισμό ξέσπασε πυρκαγιά που κατέστρεψε όσα κτίρια δεν είχαν ήδη καταστραφεί.
Η Πανούκλα του Αντωνίνου πήρε το όνομα της πιθανών από ένα από τα θύματά του, τον Μάρκο Αυρήλιο, αυτοκράτορα της Ρώμης. Είναι αλλιώς γνωστή ως η μάστιγα του Γαληνού. Ο Γαληνός ήταν Έλληνας γιατρός που κατέγραψε την πανούκλα. Κρίνοντας από την περιγραφή του, οι ιστορικοί πιστεύουν ότι η πανούκλα του Αντωνίνου προκλήθηκε από ευλογιά ή ιλαρά. Μπορούμε να πούμε ότι αυτή η μάστιγα είναι φυσική καταστροφή, επειδή προκλήθηκε από μια φυσική ασθένεια και σκότωσε ένα σημαντικό αριθμό ατόμων.
Η Πανούκλα του Αντωνίνου θεωρείται πως ξεκίνησε από τους Ρωμαίους στρατιώτες που επέστρεφαν από κάποια μάχη στα ανατολικά. Με την πάροδο του χρόνου, εξαπλώθηκε σε όλη τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία και σε κάποιες από τις φυλές στο Βορρά. Εκτιμάται ότι πέθαναν 5 εκατομμύρια άνθρωποι από την πανούκλα. Σε μια επιδημία, ένας Ρωμαίος ιστορικός έγραψε ότι 2.000 άνθρωποι πέθαιναν κάθε μέρα στη Ρώμη. Είναι περίπου το 1/4 από αυτούς που είχαν μολυνθεί.
Στις 21 Ιουλίου 365 μ.Χ., ένας σεισμός έγινε κάτω από τη Μεσόγειο Θάλασσα. Θεωρείται ότι ο σεισμός είχε επίκεντρο κοντά στην Κρήτη, και ότι ήταν μεγέθους 8 ή μεγαλύτερου της κλίμακας Ρίχτερ. Κατέστρεψε σχεδόν όλες τις πόλεις του νησιού. Πιθανών προκάλεσε ζημίες και σε άλλες περιοχές της Ελλάδα, της Λιβύης, της Κύπρου και της Σικελίας.
Μετά το σεισμό, ένα τσουνάμι προκάλεσε σημαντικές ζημιές στην Αλεξάνδρεια, την Αίγυπτο και άλλες περιοχές. Καταγράφηκε καλύτερα στην Αλεξάνδρεια. Έγγραφα της εποχής αναφέρουν ότι τα πλοία μεταφέρθηκαν δύο μίλια στη στεριά από το κύμα. Μια περιγραφή αναφέρει τα αποτελέσματα του σεισμού και το τσουνάμι που ακολούθησε με λεπτομέρειες. Αναφέρεται για το πώς έτρεμε η γη και πως η θάλασσα μπήκε στην Αλεξάνδρεια. Εκτιμάται ότι χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους.
Η έκρηξη του Βεζούβιου του 79 μ.Χ., και η επακόλουθη καταστροφή της Πομπηίας, μας θυμίζει την τρομακτική δύναμη αυτού του ενεργού ηφαιστείου. Για την ακρίβεια, ο Βεζούβιος μπορεί να είναι το πιο επικίνδυνο ηφαίστειο στη Γη.
Πριν ξεσπάσει ο Βεζούβιος το 79 μ.Χ., είχε προειδοποιήσει με ένα σεισμό, ο οποίος αγνοήθηκε. Ο σεισμός αργότερα ακολουθήθηκε από την εκτόξευση μάγματος από το ηφαίστειο και την εμφάνιση δυσοίωνων νεφών πάνω από το βουνό. Η Πομπηία ήταν μόλις 5 μίλια από το ηφαίστειο.
Για περισσότερα από 1500 χρόνια, η Πομπηία ήταν θαμμένη στην Ιταλία. Ανακαλύφθηκε, όταν οι κάτοικοι καθάριζαν μετά από μια άλλη μεγάλη έκρηξη, το 1631 μ.Χ. Η αγωνία του θανάτου των αρχαίων κατοίκων έχει απαθανατιστεί στο γύψο. Υπήρχαν χιλιάδες θύματα. Σήμερα, θα μπορούσαν να υπάρξουν εκατομμύρια.
Κάποια στιγμή γύρω στο 1645 π.Χ., ένα ηφαίστειο εξερράγη στο νησί της Σαντορίνης. Η μαζική έκρηξη προκάλεσε εκτεταμένες ζημιές στη Σαντορίνη και στην Κρήτη. Εκείνη την εποχή, οι Μινωίτες κατείχαν και τα δύο νησιά. Η πόλη της Σαντορίνης δεν έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα.
Η Ελίκη βυθίστηκε στον Κορινθιακό κόλπο από σεισμό και τσουνάμι το 373 π.Χ.. Παραμένει βυθισμένη μέχρι και σήμερα. Οι αρχαίοι συγγραφείς ανέφεραν πως μπορούσες να δεις τα συντρίμμια κάτω από το νερό για εκατοντάδες χρόνια μετά την καταστροφή. Σίγουρα σκοτώθηκαν πολλοί άνθρωποι, αλλά δεν ξέρουμε πόσοι.
Η μάστιγα του Ιουστινιανού ήταν μια πανδημία που έπληξε την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (Βυζαντινή Αυτοκρατορία), συμπεριλαμβανομένης και της Κωνσταντινούπολης, το 541-542 μ.Χ.. Η πιο κοινά αποδεκτή αιτία της πανδημίας είναι η βουβωνική πανώλη, που αργότερα έγινε διάσημη είτε ότι προκαλεί είτε ότι συμβάλει, στη Μαύρη Πανώλη του 14ου αιώνα. Οι ιστορικοί του 6ου αιώνα, αναφέρουν μια παγκόσμια επιδημία, η οποία χτύπησε την κεντρική και νότια Ασία, τη Βόρεια Αφρική και την Αραβία και την Ευρώπη ως το μακρινό Βορρά στη Δανία και ως τη μακρινή δύση ως την Ιρλανδία. Μέχρι περίπου το 750, η πανούκλα θα επανέλθει με κάθε γενιά σε ολόκληρη τη λεκάνη της Μεσογείου. Οι σύγχρονοι ιστορικοί έδωσαν σ’ αυτή την μάστιγα το όνομα του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Ιουστινιανού Α', που ήταν στην εξουσία την εποχή εκείνη. Ο ίδιος ο Ιουστινιανός προσβλήθηκε από τη νόσο, αλλά ήταν ένας τους λίγους επιζώντες. Ο αριθμός των νεκρών κυμαίνεται από 40 έως και 100 εκατομμύρια.
μετάφραση Φοίνικας από listverse.com
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.