Γράφει : ο Μιχάλης Τζανάκης*Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα να καταλαβαίνουν οι άλλο,ι και να μην καταλαβαίνεις εσύ. Ενώ πέντε γράμματα τα μάθαμε, ορισμένα πράγματα- παραδόξως- δεν τα καταλαβαίνω κι αρχίζω να ανησυχώ για την αντιληπτική μου ικανότητα. Εντελώς τυχαία αναφέρω μερικά απ αυτά παρακάτω:
ΛΑΪΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: ακόμα προσπαθώ να τα συνδυάσω στο μυαλό μου. Πώς γίνεται μια δημοκρατία να μην είναι «λαϊκή»; Πώς γίνεται μια δημοκρατία να μην έχει κοινοβούλιο (κι εμείς που έχουμε θα πείτε!!!), να μην έχει κόμματα (κι εμείς που τα χουμε θα πείτε!!!), να μην έχει θεσμούς κλπ, κλπ. Κι αφού ήταν δημοκρατίες γιατί ξεσηκώθηκαν οι λαοί εναντίον τους; Τόσο εξαγνιστική είναι η λέξη δημοκρατία, ώστε να την επικαλούνται κι εκεί που δεν υπάρχει;
ΙΕΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ: άλλο μπέρδεμα στο μυαλό μου. Μα να μην καταλαβαίνω ούτε αυτό; Πώς και πού ένας πόλεμος, που σκοτώνει, καταστρέφει, εξαχρειώνει, διαφθείρει βρίσκει την ιερότητα; Πώς διάολο (με το συμπάθιο κιόλας), έσφαζαν οι σταυροφόροι με τους σταυρούς στο στέρνο, ο Χίτλερ εκκαθάριζε απ τα μιάσματα, σήμερα σκοτώνονται σ ανατολή και δύση στ όνομα του Χριστού, του Αλλάχ, του Βούδα και δεν ξέρω τίνος άλλου.
ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ: περιοδικά -μια δυο φορές το χρόνο-(βίτσιο κι αυτό ε;), διαβάζω και ξαναδιαβάζω τα 30 άρθρα της διακήρυξης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως αυτά ψηφίστηκαν στις 10-12-1948. Μια απ τις μεγαλύτερες «φάρσες» όλων των εποχών. Αν βρείτε χρόνο ρίξτε μια ματιά στη διατύπωση τους κι αν ισχύει ένα απ τα 30 άρθρα σφυρίξτε μου κλέφτικα. Άλλο ένα «άλλοθι» για να συνεχίζονται τα αίσχη στον πλανήτη.
ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ, ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΛΠ: Πώς γίνεται να ναι αντικειμενικά πράγματα που εξαρτώνται από «υποκείμενα», άρα είναι πέρα για πέρα υποκειμενικά; και δεν το πάω στο «πονηρό» για να μιλήσω για διαπλοκές και παρόμοια. Κάνω την «αθώα» σκέψη πως π.χ. εγώ δε θα μπορούσα να γράψω ιστορία ή ν ασκήσω δημοσιογραφικό λειτούργημα απαλλαγμένος από τον υποκειμενισμό μου; Πώς τα καταφέρνουν οι άλλοι; Κι αν τα καταφέρνουν γιατί όλοι αυτοί οι «αντικειμενικοί», γίνονται μετά βουλευτές, υπουργοί, δήμαρχοι κλπ απεκδυόμενοι την αντικειμενικότητα τους;
ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ, ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ: ως φράσεις ανεκδοτολογικές, συναγωνίζονται την ρατσιστική ανεκδοτολογία των Ποντίων, των ξανθιών κυριών, του Τοτού κα. Αλλά το καλαμπούρι συνεχίζεται όταν γίνονται διαδηλώσεις, απεργίες, διαμαρτυρίες γιατί -λέει- τα προτεινόμενα κάθε φορά μέτρα απειλεί -λέει- το «δημόσιο» και «δωρεάν» χαρακτήρα της παιδείας και υγείας. Εκεί τώρα λέω πως αδίκως υπάρχει στη χώρα μας ανεργία στους κλάδους της ψυχιατρικής και ψυχολογίας.
ΨΥΧΑΓΩΓΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ : βλέπε ριαλιτοπαίγνιδα, ζώδια, χαρτορίχτρες, αρναουτοκαραμεριτοχαριτατιανολαμπιροπάνιες ο ορισμός της ψυχαγωγίας. Εμένα ρε γαμώτο γιατί δεν ΑΓΕΤΑΙ η ΨΥΧΗ μου; Υπάρχει άραγε κάποια εσωτερική ανωμαλία που δεν μου επιτρέπει να συμμεριστώ τις ψυχαγωγικές επιλογές των ηλεκτρονικών μέσων; Δεσμεύομαι να το ελέγξω.
ΤΕΧΝΗ, ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΦΗ: παλαιότερα θεωρούσα εαυτόν φιλότεχνο, αφού έδειχνα μια κάποια ροπή στην τέχνη (ως ρέκτης της, και όχι ως παραγωγός της να ξεκαθαρίσουμε). Μετά άρχισα να μπερδεύομαι. Πολλοί «καλλιτέχνες» ρε παιδί μου και πολλά «έργα τέχνης». «καλλιτεχνική» άμιλλα σε μουσική σύνθεση, κινηματογράφο, θέατρο κλπ. Δε μου κάνει η Σούλα Μπούλα (τυχαίο τ όνομα) ως ομότεχνη της Χαρούλας Αλεξίου αλλά την αντιμετωπίζουν ως τέτοια. Ο Μάνος , ο Μίκης, ο άλλος Μάνος την ίδια δουλειά με το Φοίβο; (όχι το Δεληβοριά έτσι) .πειράζει που δεν καταλαβαίνω και πίνακες ζωγραφικής; Και που θεατρικά μου φαίνονται καρακιτσάτα; Και που σκηνικά αρχαίου θεάτρου στ όνομα της «πρωτοπόρας τέχνης» μοιάζουν με χασαποταβέρνα στ Αρβανίτικα;
Η ΛΕΞΗ ΟΡΑΜΑ ΑΠΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ: τι διάολο ενορατικές ικανότητες όλοι οι ασκούντες πολιτικοί έχουν; Εγώ γιατί δε βλέπω οράματα; έχω πρόβλημα; Είναι οργανικό; Εγγενής ικανότητα να βλέπεις οράματα; Μήπως επίκτητη; Όταν ακούω να χει ο Πεταλωτής όραμα κι ο Μιχελάκης κομπλάρω τρομερά γιατί αυτοί κι όχι εγώ. Ας είναι!!!
Τα παραπάνω είναι προφανώς κάποια-ελάχιστα εννοείται- απ όσα δεν καταλαβαίνω. Αλλά καμιά φορά στη ζωή μας καλύτερα φαίνεται είναι να μην καταλαβαίνουμε πολλά-πολλά, παρά να «πολυψάχνουμε» τα πράγματα. Κι αυτό «βολεύει» όλους.
.
* ο Μιχάλης Τζανάκης είναι φιλόλογος
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.