Πρόκειται για μια αφιλόξενη περιοχή, για έναν τόπο όπου υπήρχαν μόνο έλη γεμάτα κουνούπια και ο οποίος έγινε αντικείμενο μιας πραγματικής κατασκευαστικής τρέλας. Τον περασμένο Ιούνιο, κάτω από τον υπέροχο ήλιο του Miami Beach, ένα νησί για δισεκατομμυριούχους με βίλες art déco και χιλιόμετρα παραλίας με χρυσή άμμο, ο δήμαρχος της πόλης Philip Levine υποδέχθηκε τους δημάρχους των μεγάλων αμερικανικών πόλεων για να τους κινητοποιήσει στο θέμα της κλιματικής αλλαγής. Ηταν λίγες ημέρες μετά την άρνηση του Ντόναλντ Τραμπ να υπογράψει τη Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα.
«Ο ωκεανός δεν είναι Δημοκρατικός, δεν είναι Ρεπουμπλικανικός: το μόνο που κάνει είναι να φουσκώνει», εξήγησε ο Levine, έχοντας δίπλα του τον δήμαρχο της Νέας Υόρκης Bill de Blasio, ο οποίος εξήγησε ότι το Palm Beach ζει «μια υπαρξιακή κρίση». Η κλιματική αλλαγή απουσιάζει αυτές τις ημέρες από τον δημόσιο αμερικανικό διάλογο, την ώρα που η Φλόριντα χτυπήθηκε από τον τυφώνα Ίρμα, το Μαϊάμι βούλιαξε κάτω από τα νερά, ενώ η ηπειρωτική ακτή της περιοχής προετοιμάζεται για το χειρότερο. Συχνά, τα σχόλια στις ειδήσεις κάνουν λόγο για τη «μητέρα φύση», λες και ο άνθρωπος δεν ευθύνεται για τίποτα.
Ο δημοσιογράφος Michael Grunwald, σε ένα άρθρο του στο σάιτ Politico, θύμισε, ωστόσο, ότι «η μητέρα φύση δεν θέλησε ποτέ να ζούμε εδώ». Το άρθρο του έχει τίτλο «Ρέκβιεμ για τη Φλόριντα. Ενας παράδεισος που δεν έπρεπε ποτέ να έχει υπάρξει».Και πράγματι, η ιστορία μιλάει από μόνη της. Οταν οι Αμερικανοί στρατιώτες εισέβαλαν το 1830 σε αυτό το πρώην ισπανικό έδαφος, μπήκαν για να πολεμήσουν τους Ινδιάνους Seminoles και τους Αφροαμερικανούς σκλάβους που είχαν γίνει σύμμαχοί τους. Τι συνάντησαν; Ελη, κουνούπια, μαλάρια, κροκόδειλους, τυφώνες.
Η περιοχή ήταν τόσο εχθρική που γρήγορα οι στρατιώτες κατέληξαν στο αυτονόητο: καλύτερα οι ΗΠΑ να εγκαταλείψουν αυτό το έλος με κουνούπια στους Ινδιάνους. «Δεν ξέρω κανένα μέρος χειρότερο στον κόσμο», σχολίαζε ένας στρατηγός, σύμφωνα με το βιβλίο τού Michael Grunwald με τίτλο «Το έλος: Η Φλόριντα και η πολιτική του παραδείσου» (2007).
Ωστόσο η Φλόριντα αναπτύχθηκε. Μετά τον Εμφύλιο οι Αμερικανοί ανακάλυψαν τη δυνατότητα να κάνουν την περιοχή τουριστικό παράδεισο, αν μπορούσαν να δαμάσουν το έλος.
Μια σιδηροδρομική γραμμή κατασκευάστηκε αμέσως στην πλευρά του Ατλαντικού, η οποία επέτρεπε να μεταφέρονται τα πορτοκάλια, τα λεμόνια και το βαμβάκι προς τον Βορρά. Η περιοχή χρησίμευσε ως βάση για τον πόλεμο κατά των Ισπανών στην απελευθέρωση της Κούβας το 1898. Με το γύρισμα του αιώνα, η περιοχή είχε μόνο 500.000 κατοίκους, ενώ απέκτησε 20 εκατομμύρια 120 χρόνια αργότερα.
Με την επανάσταση του αυτοκινήτου, η Φλόριντα έγινε τόπος διακοπών. Η κατασκευαστική τρέλα από τη Νέα Υόρκη εισέβαλε στην περιοχή. Ωστόσο, οι τυφώνες υπήρξαν τα πρώτα εμπόδια: το 1926 τυφώνας κατέστρεψε το Μαϊάμι, με 400 νεκρούς, στη συνέχεια κατέστρεψε το πάρκο Everglades, με 2.000 νεκρούς.
Ηταν μια από τις μεγαλύτερες καταστροφές που είχε γνωρίσει η Αμερική και οι τυφώνες σταμάτησαν πρόσκαιρα την κατασκευαστική τρέλα. Στη συνέχεια ήρθε η οικονομική κρίση του 1929 και ο κατασκευαστικός τομέας κατέρρευσε. Τέλος, προστέθηκε μια αρρώστια που κατέστρεψε την καλλιέργεια των εσπεριδοειδών. Τη δεκαετία του 1930, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δυσκολεύεται να κρατήσει τη Φλόριντα όρθια.
Αλλά ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και οι ανάγκες του στρατού έδωσαν ώθηση στην κατασκευή υποδομών. Μετά τον πόλεμο η Φλόριντα γνώρισε πραγματική ανάπτυξη. Εν μέσω Ψυχρού Πολέμου, το Cap Canaveral γίνεται πρωταγωνιστής στη μάχη του Διαστήματος. Εν τω μεταξύ, τα air conditions μπαίνουν στα σπίτια και η ζωή γίνεται υποφερτή.
Οταν έγινε η επανάσταση του Φιντέλ Κάστρο στην Κούβα, χιλιάδες Κουβανοί έφτασαν στο Μαϊάμι και έκαναν την περιοχή εμπορικό και οικονομικό κέντρο. Τότε ξεκίνησε μια πραγματική φρενίτιδα αποξήρανσης των ελών. Γρήγορα η Φλόριντα έγινε κατοικήσιμη. Στη συνέχεια έγινε παράδεισος για παιδιά, με το πάρκο Disney World, το οποίο εγκαινιάστηκε στο Ορλάντο το 1971. Είναι ο παραβιασμένος παράδεισος των ισχυρών, αυτών που ο Ντόναλντ Τραμπ καλεί στο κάστρο του, στο Mar-a-Lago. Είναι παράδεισος, αλλά όχι για τα φυσικά φαινόμενα.
Η Φλόριντα άρχισε να δέχεται τις συνέπειες μετά τον τυφώνα Άντριου, το 1992. Η έκρηξη των κατοικιών και της αστικοποίησης έπεσε θύμα του τρομακτικού τυφώνα. Ωστόσο, η αστικοποίηση συνεχίστηκε σε ξέφρενους ρυθμούς. Ελήφθησαν μέτρα ώστε τα τζάμια, οι σκεπές και τα παράθυρα να αντιστέκονται στους ανέμους. Αλλά τι γίνεται με τα σπίτια που πνίγονται από τα νερά; Ο τυφώνας Ίρμα θα μπορούσε, πράγματι, να είναι ένα μάθημα επιπλέον στην κατασκευαστική τρέλα ή μια τιμωρία της «μητέρας φύσης».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.