Πότε άρχισε η διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο ρόλος του
Ελευθέριου Βενιζέλου και η ετερόκλητη συμμαχία με Βουλγαρία, Σερβία και
Μαυροβούνιο
Από τη mixanitouxronou.gr:
Η πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα στη νεότερη ελληνική ιστορία έχει ως κύριο γεγονός το ανανεωτικό στρατιωτικό κίνημα στο Γουδί (15 Αυγούστου 1909). Οι δυσαρέσκειες στο στρατό αυξήθηκαν, προπαντός μετά την θλιβερή ήττα του 1897. Ο ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897 – γνωστός στην Ελλάδα και ως Μαύρο ’97 ή Ατυχής πόλεμος – ήταν ο πόλεμος μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και του βασιλείου της Ελλάδας.
Η πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα στη νεότερη ελληνική ιστορία έχει ως κύριο γεγονός το ανανεωτικό στρατιωτικό κίνημα στο Γουδί (15 Αυγούστου 1909). Οι δυσαρέσκειες στο στρατό αυξήθηκαν, προπαντός μετά την θλιβερή ήττα του 1897. Ο ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897 – γνωστός στην Ελλάδα και ως Μαύρο ’97 ή Ατυχής πόλεμος – ήταν ο πόλεμος μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και του βασιλείου της Ελλάδας.
Ο ερχομός του Ελευθέριου Βενιζέλου
Με το κίνημα, αναγκάζεται να παραιτηθεί η κυβέρνηση Ράλλη, απομακρύνονται από το στρατό ο διάδοχος Κωνσταντίνος και οι πρίγκιπες Νικόλαος, Χριστόφορος, Ανδρέας, Γεώργιος και καλείται από την Κρήτη ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Στις εκλογές της 8ης Αυγούστου 1910, τα συνασπισμένα παλιά κόμματα συντρίβονται και ο Βενιζέλος θριαμβεύει.Τα αίτια του πολέμου και η συντριπτική ήττα των Τούρκων
Ο συνεχώς ανερχόμενος εθνικισμός των Βαλκανίων, δεν άφηνε χρονικά περιθώρια στην ελληνική διπλωματία που πάσχιζε να ανασύρει την χώρα από την απομόνωση στην οποία είχε περιέλθει. Ήταν πια φανερό ότι θα έπαιρναν πρωτοβουλίες για την επίλυση του «Μακεδονικού» ζητήματος που αποτελούσε μέρους του «Ανατολικού». Τον Μάιο του 1912, η Σερβία και η Βουλγαρία υπέγραψαν συνθήκη συμμαχίας με την παρέμβαση της τσαρικής διπλωματίας. Ο Βενιζέλος κινήθηκε τότε δραστήρια και κατόρθωσε να υπογραφεί, με μεγάλη μυστικότητα, ελληνο-βουλγαρική συνθήκη συμμαχίας στην οποία έγινε δεκτό πως η τύχη της Μακεδονίας θα κρινόταν ανάλογα με την έκβαση μελλοντικών πολεμικών επιχειρήσεων. Η Βουλγαρία σε περίπτωση πολέμου, θα στρεφόταν προς τον Έβρο και την Ανδριανούπολη, η Σερβία προς τα Σκόπια και η Ελλάδα προς Θεσσαλονίκη και Σέρρες. Είχε επιτευχθεί, έστω πρόσκαιρα, συνεννόηση μεταξύ των βαλκανικών κρατών πάνω σε πλάνο κοινών επιδιώξεων, του οποίου κυρίαρχο στοιχείο ήταν η ανάγκη απελευθέρωσης των υπόδουλων λαών της Βαλκανικής από τους Τούρκους.Πηγή: «Η ιστορία της Θεσσαλονίκης», εκδόσεις ΡΕΚΟΣ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.