Εναλλακτική ενημέρωση

Νέα,ειδήσεις από την Ελλάδα και από όλο τον κόσμο

Κι όμως η ανία και η παιδαγωγική ανικανότητα σκοτώνουν...πχ ένας βαρετός κι ανίκανος εκπαιδευτικός πόσες χιλιάδες μαθητές μπορεί να καταστρέψει στην ζωή του;

γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

(ξέρετε τι σημαίνει «βαρετός εκπαιδευτικός» που δια της συστηματικής ανίας που εκπέμπει στην αίθουσα πετυχαίνει στο τέλος να καταστρέψει τους μαθητές του; διαβάστε το παρακάτω... «μακρυνάρι» - που πιθανότατα θα μπορούσε να πει τα ίδια πράγματα με λιγότερα λόγια - και θα καταλάβετε...και μην ψάξετε για μεσότιτλους...σιγά μην γίνει πιο ξεκούραστο το κείμενο...)

Πρόσφατα, είδε τη δημοσιότητα μια ανατριχιαστική καταγγελία.
Προέρχονταν από την Ομοσπονδία Διαβητικών.
Και αφορούσε ένα μέλος της, μια μαθήτρια.

Την οποία, μια καθηγήτριά της, στο λύκειο που φοιτούσε, όταν ήταν ώρα να μετρήσει το ζάχαρό της και να κάνει την ινσουλίνη της, την έβγαζε (και με δηκτικό τρόπο) έξω από την αίθουσα.

Η «αιτιολογία/δικαιολογία» που χρησιμοποιούσε ήταν πως δεν είναι καλό μάθημα για τα υπόλοιπα παιδιά γιατί τα ωθεί προς τα ναρκωτικά!!!

Κύριος οίδε τι συμβαίνει μέσα στο μυαλό αυτής της κυρίας...

Θα πρέπει να θυμόμαστε πάντα πως ο εκπαιδευτικός δεν είναι απλά ένας δημόσιος υπάλληλος που κάθεται σ’ ένα γραφείο και χειρίζεται νεκρά χαρτιά.

Έργο του είναι ο χειρισμός ζωντανών, ευαίσθητων, εύπλαστων ανθρώπων.
Παιδικών ψυχών.

Καθόλου μα καθόλου εύκολο έργο.
Που θέλει ως εκ τούτου και πολλή, πάρα πολλή περίσκεψη απ’ τον ίδιο προτού το αναλάβει.

Κι όχι να το αναλάβει απλά και μόνον βιοποριστικά.

Η Πολιτεία το διασφαλίζει άραγε αυτό μέσω των κατάλληλων ψυχοτεχνικών διαδικασιών;

Διασφαλίζει πως θα διαφυλαχθεί και θα αναπτυχθεί θετικά ο ψυχισμός και η προσωπικότητα του μαθητή και πως «δεν θα κινδυνεύσει» από έναν ακατάλληλο εκπαιδευτικό;

Διασφαλίζει πως θα παραχθούν μαθητές διαμάντια της κοινωνίας και όχι άδολα θύματα...νεκρά παιδιά...Γιακουμάκηδες;

Ή αντίστοιχα, κτήνη που θα αφιονίζονται τρομοκρατώντας και κακοποιώντας τα πιο αδύναμα, πράα και αγαθά παιδιά;

Το διασφαλίζει αυτό τόσο κατά την επιλογή του εκπαιδευτικού, την είσοδό του στο εκπαιδευτικό σύστημα όσο και κατά την διάρκεια της θητείας του ως δημόσιος λειτουργός/παιδαγωγός;

Πότε ήταν η τελευταία φορά που Σχολικός Σύμβουλος έστειλε εκπαιδευτικό για ψυχοτεχνικό έλεγχο παιδαγωγικής/εκπαιδευτικής επάρκειας κι εν τέλει για  επαναξιολόγηση;

Γιατί αυτός ο διάλογος θεωρείται θεμιτός και απαραίτητος πχ για την αστυνομία και όχι για τους εκπαιδευτικούς;

Γιατί θεωρείται κοινωνικά αποδεκτό και απαραίτητο να περνάνε τακτικά από τον ψυχολόγο όλοι οι ένστολοι των δυνάμεων τάξης και όχι οι εκπαιδευτικοί;

Ξεχνάμε πως αν δεν κάνει σωστά την δουλειά του ο εκπαιδευτικός θα στείλει άφθονη «δουλειά» στον αστυνομικό;


Ξεχνάμε πως τον «εκκολαπτόμενο εγκληματία» εν πολλοίς τον παράγει (ΚΑΙ) το εκπαιδευτικό σύστημα (μέγα τμήμα του οποίου είναι ο εκπαιδευτικός);

Άλλωστε ο κυριότερος λόγος που επιβάλλει ψυχοτεχνικό επανέλεγχο (όπου τον επιβάλλει) είναι η πιθανότητα "Σύνθετης μετατραυματικής διαταραχής stress" η οποία διαταραχή, σύμφωνα με τα νέα standards μπορεί να οφείλεται σε μια πλειάδα "ψυχοσωματικών τραυμάτων"
http://aegeanhawk.blogspot.gr/2016/10/c-ptsd-stress.html

Από που κι ως που αυτό είναι κάτι που δεν αφορά έναν τόσο ευαίσθητο χώρο όπως αυτός της σχολικής εκπαίδευσης, όπου χειρίζονται και διαπλάθουν (στην κυριολεξία) ευαίσθητες παιδικές ψυχές;

 Λειτούργημα, υποχρέωση και εργασία του εκπαιδευτικού είναι να διδάσκει, να παιδαγωγεί και να ενθαρρύνει τον μαθητή και την οικογένειά του στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Και όχι το αντίθετο.
Όχι να αποθαρρύνει, να προσβάλλει, να ταπεινώνει, να καταρρακώνει. Πότε δια των πράξεών του, πότε δια της απραξίας του και των «οιονεί συμβολισμών» της στάσης του απέναντι στον μαθητή (πχ ποιός είπε στους εκπαιδευτικούς πως έχουν το δικαίωμα να σχηματίζουν εκπαιδευτική/ψυχοτεχνική γνώμη για τους μαθητές τους από την πρώτη εβδομάδα της χρονιάς;)

(Να θυμηθούμε εδώ πως η νέα μας ποινική νομοθεσία – μετά τον δύστυχο Βαγγέλη Γιακουμάκη – συμπεριέλαβε τέτοιες συμπεριφορές στην (κολάσιμη) παιδική κακοποίηση/bullying).

Είναι δε δυό φορές πιο δυσνόητη μια τέτοια (άλλοτε οιονεί και άλλοτε εν τοις πράγμασι) «επιθετικότητα προς τον μαθητή»  όταν το παιδί κάνει μεν πολύ σκληρές προσπάθειες να προχωρήσει, πλην όμως δεν βοηθιέται από το «εκπαιδευτικό σύστημα» να ξεπεράσει τις ατομικές του δυσκολίες...

Πχ υπάρχουν διάφοροι βαθμοί και τύποι διανοητικότητας...κανένα παιδί/μαθητής δεν μοιάζει με το άλλο...

Share on Google Plus

About grizos gatos

This is a short description in the author block about the author. You edit it by entering text in the "Biographical Info" field in the user admin panel.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

twitter

Πνευματικά δικαιώματα

Όποιος θεωρεί ότι θίγεται από κάποια δημοσίευση ή έχει δικαιώματα σε άρθρο ή φωτογραφία, παρακαλούμε πολύ να επικοινωνήσει μαζί μας, προς επίλυση του θέματος στο παρακάτω e-mail.
Ευχαριστούμε.

grizosgatos.blog@gmail.com