Το άρθρο 3 της Συνθήκης για την Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ξεκαθαρίζει ότι «Η Ένωση έχει αποκλειστική αρμοδιότητα στην τελωνειακή ένωση, θέσπιση των κανόνων ανταγωνισμού που……
είναι αναγκαίοι για τη λειτουργία της εσωτερικής αγοράς, νομισματική πολιτική για τα κράτη μέλη με νόμισμα το ευρώ, κοινή αλιευτική πολιτική και κοινή εμπορική πολιτική».Το άρθρο 4 απαριθμεί όλες τις υπόλοιπες πολιτικές στις οποίες η Ένωση έχει «συντρέχουσα με τα κράτη αρμοδιότητα».
Είναι όμως εφικτή μια κοινή πολιτική;
Μαθηματικό πρόβλημα: αν υποθέσουμε ότι 1 ανεξάρτητο κράτος ασκεί πολιτική με συνοχή, δηλ. είτε μόνο δεξιά είτε μόνο, τότε οι πιθανότητες 27 κράτη να έχουν κοινή πολιτική είναι 6 ώρες και 30 λεπτά κάθε 100.000 χρόνια !
Κι αυτό υπό την υπεραπλουστευμένη προυπόθεση ότι:
1.η δεξιά κι η αριστερά στην Ευρώπη είναι ίδια (κάτι που είναι μέγα λάθος)
2.υπάρχει μόνο δεξιά και μόνο αριστερά (κάτι που είναι επίσης λάθος)
3.τα κράτη δεν ενδιαφέρονται για τα εθνικά τους συμφέροντα (κάτι που είναι τερατωδώς λάθος)
Για να έχουμε δε ένα κίνημα όπως π.χ ‘μια Ευρώπη των Οικολόγων’ ή μια ‘Ευρώπη των
εργαζομένων’,να επικρατἠσει σε 27 κράτη , οι πιθανότητες βάσει των παραπάνω είναι….1,2 δευτερόλεπτα ανά 1 τρισεκατομμύριο χρόνια !
ΣΥΝΕΠΩΣ:
1.Είναι μαθηματικώς αδύνατον να έχουμε κοινή πολιτική στην ΕΕ.
2.Οι ευρωπαικοί θεσμοί είναι σε συνεχή «συγκατοίκηση» αριστεράς/δεξιάς (πχ. τα 27 μέλη της Επιτροπής) ασχέτως εθνικών εκλογών .
3. Οι εθνικές εκλογές δεν αλλάζουν τίποτα εφόσον οι αποφάσεις της Επιτροπής επιβάλλονται στις κυβερνήσεις.
4. Οι πολίτες συνειδητοποιώντας ότι δεν αλλάζει τίποτα με τις εκλογές απέχουν.
5.Το σλόγκαν «αλλάξτε την Ευρώπη» υπάρχει από την αρχή….παράδειγμα:οι αφίσες του γαλλικού σοσιαλιστικού κόμματος του 1979 μ’εκείνες του 2009 !!! Περιέχουν το ίδιο σλόγκαν.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Η ‘άλλη Ευρώπη’που πολλοί ευαγγελίζονται είναι ΑΔΥΝΑΤΗ.
Απλώς η «Οικοδόμηση της Ευρώπης» κάνει τους ευρωπαιστές να μην λαμβάνουν υπόψιν τους κανέναν.
Tomasso PADOA-SCHIOPPA (πρώην διεθυντής του think tank Notre Europe, πρώην στέλεχος του ΔΝΤ, πρώην Υπουργός Οικονομικών της Ιταλίας, σπούδασε στο MIT Harvard κ.α..): «η οικοδόμηση της Ευρώπης είναι μία επανάσταση , ακόμα κι αν οι επαναστάτες δεν είναι οι ωχροί και αδύνατοι δολοπλόκοι αλλά δημόσιοι υπάλληλοι, τραπεζίτες, ακαδημαικοί..Η Ευρώπη δεν προέρχεται από ένα δημοκρατικό κίνημα αλλά από μια …πεφωτισμένη δεσποτεία…»
2. ΡΑΓΔΑΙΑ ΑΥΞΗΣΗ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
Τι συνέβαινε πριν (παράδειγμα: ΓΑΛΛΙΑ)
Τα κράτη χρηματοδοτούσαν τα ελλείματά τους μέσω των Εθνικών Τραπεζών τους, δηλαδή κόβοντας χρήματα, κι αυτό δωρεάν εφόσον η Τράπεζα ανήκε στο κράτος , ήταν κρατική.
Απ΄την άλλη μεριά, μέχρι εκείνη την εποχή ίσχυε ο κανόνας του Bretton Woods, δηλαδή το σύστημα σταθερών ισοτιμιών σε σχέση με τον χρυσό.
Παρ’όλα αυτά η συνέπεια ήταν ότι αυτό το σύστημα δημιουργούσε πληθωρισμό (εφόσον το Κράτος μπορούσε να κόβει όσο χρήμα χρειαζόταν) , γεγονός που δεν συνέφερε καθόλου τους εισοδηματίες, οι οποίοι ήταν υποχρεωμένοι να έχουν τα χρήματά τους στις τράπεζες του κράτους αφού η κίνηση κεφαλαίων γινόταν με πάρα πολύ αυστηρά κριτήρια. Μπορούσε για παράδειγμα ένας επενδυτής να λάμβανε 3% ή 4% τόκο τον χρόνο για τις τοποθετήσεις του αλλά με έναν πληθωρισμό 10% ή 15% στο τέλος έχανε. Έτσι παγιδευόνταν. Επομένως, οι οικονομικές ελίτ είχαν κάθε συμφέρον να καταργηθεί αυτό το «αναχρονιστικό» σύστημα δημιουργίας πληθωρισμού από το Κράτος.
Το 1971 ο Νίξον αποφασίζει οι ΗΠΑ να εγκαταλέιψουν τον κανόνα του Bretton Woods και την μετατρεψιμότητα του δολαρίου σε χρυσό και να υιοθετήσουν το σύστημα των κυμαινόμενων ισοτιμιών.
Στην Γαλλία ,για παράδειγμα , συνέπεια της απόφασης αυτής ήταν ο «νόμος Ρότσιλντ» του 1973 – πρόεδρoς Pompidou (πρώην υπάλληλος της τράπεζας Ρότσιλντ) και Valery Giscard d’Estaing υπουργός Οικονομικών .Ο νόμος αυτός ιδιωτικοποιεί την Τράπεζα της Γαλλίας και της απαγορεύει να δανείζει το Κράτος με μηδενικό επιτόκιο με πρόσχημα την καταπολέμηση του πληθωρισμού. Από την στιγμή αυτή αρχίζει η Γαλλία οικειοθελώς να δημιουργεί χρέος και καταργεί το ιστορικό προνόμιο της έκδοσης του νομίσματος που κατείχε ο λαός (1789) και κατόπιν ο εκάστοτε μονάρχης.
Αντίστοιχα η Τράπεζα της Αγγλίας ιδρύθηκε ως ιδιωτική αλλά κρατικοποιήθηκε το 1946, η Τράπεζα της Ελλάδας ιδρύθηκε και παραμένει ιδιωτική.
Το σύστημα του «νόμου Ρότσιλντ» του 1973 στην Γαλλία, επιβλήθηκε σε όλες τις χώρες της ΕΕ μέσω των συνθηκών της ΕΕ. Το άρθρο 123 της Συνθήκης για την Λειτουργία της Ευρωπαικής Ένωσης απαγορεύει σε κάθε έθνική τράπεζα των κρατών-μελών της ευρωζώνης να δανείζουν κράτη ή άλλη κρατική αρχή.
Η κυβέρνηση Sarkozy 2007-2012 εξοικονόμησε 12 δις κλείνοντας σχολεία, νοσοκομεία, αστυνομικά τμήματα και απολύοντας δημοσίους υπαλλήλους κλπ για να έχει το 2011 έλλειμα….600 δις (!!!)
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Σε κάθε χώρα της ΕΕ συμβαίνει το ίδιο λόγω της ιδιωτικοποίησης των Εθνικών Τραπεζών που επιβάλλει το άρθρο 123: όσες οικονομίες ή … «διαρθρωτικές αλλαγές» κι αν κάνουν οι κυβερνήσεις, το δημόσιο χρέος θα αυξάνεται.
Η Ευρωπαική Ένωση από την φύση της μέσω νομικού πλαισίου της (το τραπεζικό σύστημα και το ευρώ) δημιουργεί ΧΡΕΟΣ.
Για να μην μιλήσουμε για τις περιπτώσεις της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας, της Κύπρου και της Ελλάδας……
Διαβάστε την συνέχεια εδώ:votegreece.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.