Ο Στηβ Ντούζος σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις του μίλησε για το πρόβλημα υγείας του και πώς τέσσερις φορές έφτασε κοντά στο θάνατο.
«Tέσσερις φορές ήρθε ο χάρος να με πάρει. Τελικά πήρε τα παπούτσια μου, για να μην πω κάτι πιο χοντρό» . Η πρώτη φορά ήταν το 1990, όταν ήταν μόλις 33 χρόνων. «Ζύγιζα 190 κιλά και οι γιατροί μου είχαν δώσει ένα χρόνο ζωής. Γύρισα στον εαυτό μου και του είπα: «Η κάνεις εγχείρηση και πεθαίνεις πάνω στο χειρουργικό κρεβάτι ή κάθεσαι και λιώνεις σιγά σιγά στο σπίτι σου». Τελικά, αποφάσισα να κάνω την πρώτη εγχείρηση αδυνατίσματος που έγινε πειραματικά στην Ελλάδα. Διαμερισματοποίηση στομάχου. Την ώρα του χειρουργείου σταμάτησε για ενάμισι λεπτό η καρδιά μου και με έφεραν πίσω στη ζωή οι γιατροί. Όταν βγήκα από το νοσοκομείο ζύγιζα πια 78 κιλά, αλλά δεν ήμουν καλά ψυχολογικά. Ένιωθα ότι παραήμουν αδύνατος, φώναζαν «χοντρέ» και γύριζα. Έμπαινα πλαγίως από την πόρτα διαφόρων μαγαζιών επειδή νόμιζα ότι δεν χωρούσα, δεν αναγνώριζα το κορμί μου. Σήμερα είμαι 125 κιλά και θέλω να χάσω γύρω στα 10 κιλά».
Το 2001 έπαθε ξανά ανακοπή καρδιάς. «Πήγα για απλές εξετάσεις και βρέθηκα νεκρός. Για 12 μέρες ήμουν φουσκωμένος, μπλε και κρύος. Κλινικά νεκρός. Οι γιατροί έπιασαν τα παιδιά μου και τους είπαν: «Δυστυχώς, ο μπαμπάς σας πεθαίνει». Ουσιαστικά με έσωσε η γυναίκα μου που 40 μέρες που ήμουν στην εντατική ήταν πάνω από το κεφάλι μου και έλεγε «ο Στηβ είναι μαχητής, ο Στηβ θα τα καταφέρει».
Όταν ξύπνησα ήμουν σε άθλια κατάσταση. Το σώμα μου είχε λιώσει, δεν μπορούσα να μιλήσω, ούτε καν να κουνήσω τα δάχτυλά μου. Είχα παραισθήσεις.Νόμιζα ότι με είχαν απαγάγει, με κρατούσαν φυλακισμένο σε ένα βαγόνι στην Άνοιξη και ζητούσαν ως λύτρα 1 εκατ. ευρώ. Έμεινα στο νοσοκομείο τρεις μήνες, με τους γιατρούς να λένε ότι θα περπατήσω ξανά με πι μετά από έξι μήνες και ότι δεν θα μπορέσω να καβαλήσω ποτέ ξανά τη μηχανή μου. Μέσα μου γελούσα. «Εγώ θα κάνω Πάσχα στο σπίτι μου» τους είπα. Όρθιος ήρθα εδώ και όρθιος θα φύγω». Πράγματι, την Κυριακή των Βαΐων την πέρασα στο σπίτι μου κρατώντας μια μαγκούρα και ένα μήνα μετά καβάλησα τη Harley μηχανή μου και πήγα στην Καλαμάτα».
Η τέταρτη φορά που έπαθε ανακοπή ήταν το 2013 μετά τον χαμό του πατέρα του. «Σήμερα είμαι καλά στην υγεία μου. Προσπαθώ να προσέχω τη διατροφή μου. Μόνο στη ρακή δεν μπορώ να αντισταθώ, ενώ συνηθίζω να λέω αστειευόμενος ότι «καπνίζω τουριστικά». Έχω πλήρη αναπηρία με χαρτιά γιατρών. Συγκεκριμένα έχω 70% αναπηρία από ΧΑΠ δευτέρου βαθμού και καρδιά. Το πότε θα φύγω όμως θα το αποφασίσω εγώ»
Όταν ξύπνησα ήμουν σε άθλια κατάσταση. Το σώμα μου είχε λιώσει, δεν μπορούσα να μιλήσω, ούτε καν να κουνήσω τα δάχτυλά μου. Είχα παραισθήσεις.Νόμιζα ότι με είχαν απαγάγει, με κρατούσαν φυλακισμένο σε ένα βαγόνι στην Άνοιξη και ζητούσαν ως λύτρα 1 εκατ. ευρώ. Έμεινα στο νοσοκομείο τρεις μήνες, με τους γιατρούς να λένε ότι θα περπατήσω ξανά με πι μετά από έξι μήνες και ότι δεν θα μπορέσω να καβαλήσω ποτέ ξανά τη μηχανή μου. Μέσα μου γελούσα. «Εγώ θα κάνω Πάσχα στο σπίτι μου» τους είπα. Όρθιος ήρθα εδώ και όρθιος θα φύγω». Πράγματι, την Κυριακή των Βαΐων την πέρασα στο σπίτι μου κρατώντας μια μαγκούρα και ένα μήνα μετά καβάλησα τη Harley μηχανή μου και πήγα στην Καλαμάτα».
Η τέταρτη φορά που έπαθε ανακοπή ήταν το 2013 μετά τον χαμό του πατέρα του. «Σήμερα είμαι καλά στην υγεία μου. Προσπαθώ να προσέχω τη διατροφή μου. Μόνο στη ρακή δεν μπορώ να αντισταθώ, ενώ συνηθίζω να λέω αστειευόμενος ότι «καπνίζω τουριστικά». Έχω πλήρη αναπηρία με χαρτιά γιατρών. Συγκεκριμένα έχω 70% αναπηρία από ΧΑΠ δευτέρου βαθμού και καρδιά. Το πότε θα φύγω όμως θα το αποφασίσω εγώ»
Πηγή: Down Town altsantiri.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.