Ας δούμε το χρονικό αυτής της αυταπάτης που είχε κατακλύσει τον κόσμο.
Τον 14ο αιώνα, Γάλλοι τεχνίτες αναπτύσσουν μια μια τεχνική για να φτιάχνουν παράθυρα. Οι πλούσιοι αμέσως "υιοθέτησαν" τα νέα παράθυρα ενώ οι της κατώτερης τάξης παρέμειναν με παράθυρα κατασκευασμένα από ύφασμα, περγαμηνή, δέρμα ζώου, ακόμη και από κέρατα ζώων.
Το 1422 πέθανε ο Κάρολος Στ' της Γαλλίας. Για πολλά χρόνια ήταν πεπεισμένος ότι ήταν από γυαλί και φορούσε ειδικά ρούχα για να αποφύγει τυχόν σπάσιμο.
Στη δεκαετία του 1440, η τυπογραφία βοηθάει στη μείωση του αναλφαβητισμού, οπότε αρχίζει η μαζική παραγωγή γυαλιών. Ταυτόχρονα, γυαλιά για τραπέζια και γυάλινοι ουρητήρες κάνουν την εμφάνισή τους -που οι καλοστεκόμενοι οικονομικά "τρέχουν" να προμηθευτούν.
Το 1607, ο Thomas Walkington, ένας Άγγλος κληρικός και συγγραφέας, γράφει για έναν Βενετό ο οποίος φοβάται "μην σπάσει". Η αυταπάτη εξαπλώνεται.
Το 1613, η αυταπάτη αυξάνεται ακόμα περισσότερο, όταν ο Θερβάντες το Novelas exemplares (Υποδειγματικές νουβέλες) όπου κάποιος "παρακαλάει [τους ανθρώπους] να μην τον πλησιάσουν, αλλιώς θα σπάσει".
Το 1614, ο Alfonso Ponce de Santa Cruz, γιατρός στις βασιλικές αυλές του Φιλίππου Γ' και του Φιλίππου Δ', βοηθάει έναν Γάλλο πρίγκιπα που είναι τόσο φοβισμένος ότι θα σπάσει που δεν τολμάει να αφήσει το αχυρένιο κρεβάτι του. Βέβαια όταν το ίδιο κρεβάτι πήρε φωτιά, ως δια μαγείας τα γυάλινα πόδια του απέκτησαν φτερά...
Το 1621, ο ιστορικός James Howell γράφει με κολακευτικά λόγια μια επιστολή για τη βιομηχανία γυαλιού της Βενετίας, λέγοντας ότι χρειάζεται "σπάνια γνώση για να μεταλλαχτεί η σκόνη και η άμμος".
Το 1626, ένας Γάλλος υαλοτεχνίτης φοράει ένα μαξιλάρι στα οπίσθια του (προφανώς έχει την αυταπάτη).
Το 1641, ο Γάλλος φιλόσοφος, μαθηματικός και επιστήμονας φυσικών επιστημών Ρενέ Ντεκάρτ, γνωστός στα ελληνικά ως Καρτέσιο, αναφέρει την ψευδαίσθηση στο έργο του Meditationes de prima philosophia (Στοχασμοί περί της Πρώτης Φιλοσοφίας), επίσης γνωστό ως Μεταφυσικοί Στοχασμοί. Περιγράφει επίσης ανθρώπους που πιστεύουν ότι είναι κολοκύθες.
Στα τέλη του 17ου αιώνα, το γυαλί χάνει την αίγλη του σαν μια καινοτομία, η τιμή του πέφτει και είναι τόσο κοινό που ακόμη και οι απλοί άνθρωποι μπορούν να το χρησιμοποιήσουν και έτσι η αυταπάτη αρχίζει να πέφτει σε αφάνεια.
από: neatorama
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.