Γράφει η Αλεξάνδρα Καππάτου, Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος - Συγγραφέας
Έτσι, άλλη σχέση διαμορφώνουμε με το κάθε παιδί μας. Σε μελέτη του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, σε δείγμα 384 οικογενειών με δύο παιδιά, αποδείχθηκε ότι το 65% των μαμάδων και το 70% των μπαμπάδων έδειχνε προτίμηση σε ένα παιδί.
Η «αδυναμία» σε ένα παιδί συχνά καθορίζεται από διάφορες παραμέτρους, όπως από το πόσο επιθυμητό ήταν, το φύλο του, τη σειρά γέννησης, πόσο έχουν επενδύσει στο μεγάλωμα του, αν ικανοποιεί τις προσδοκίες τους, πόσο τους μοιάζει στο χαρακτήρα ή στη συμπεριφορά κλπ. Βέβαια, είναι λογικό όταν ένα παιδί δεν δημιουργεί δυσκολίες, υπακούει, είναι εκδηλωτικό, τρυφερό, αυθόρμητο, κοινωνικό, τα πάει καλά στα μαθήματα, να δημιουργεί θετικά συναισθήματα στο γονιό.
Δυστυχώς, πολλές φορές οι γονείς δεν καταφέρνουν να συγκρατηθούν και συγκρίνουν τα παιδιά τους. Έτσι, συχνά εκστομίζουν τις φράσεις «Κοίταξε πόσο καλά τα καταφέρνει ο/η αδελφός/η σου», «Είσαι άχρηστος/η», «Δεν μπορείς να μοιάσεις καθόλου στον/στην αδελφό/ή σου» ή οι διαρκείς παρατηρήσεις «Γιατί ενοχλείς τον/την αδελφό/ή σου» κλπ.
Αυτή η σύγκριση που συχνά γίνεται αθέλητα, δυστυχώς έχει ολέθριες συνέπειες για τη σχέση των δύο παιδιών γιατί ενισχύει την αντιζηλία, τον ανταγωνισμό και καλλιεργεί το θυμό και το μίσος του παιδιού, που εισπράττει αυτή τη συμπεριφορά προς το ευνοημένο αδελφάκι του. Σε αρκετές οικογένειες αναπτύσσονται συμμαχίες, έτσι ο ένας γονιός αναλαμβάνει ην υποστήριξη του ενός παιδιού και την αποκατάστασή του και ο άλλος του άλλου παιδιού. Αυτός ο συνδυασμός έχει αρνητικές επιπτώσεις στον ψυχισμό και των δύο παιδιών, γιατί το κάθε παιδί νιώθει απόμακρο τον ένα γονιό του και υπάρχει σοβαρή ζήλεια μεταξύ τους.
Οι γονείς μπορούν να ελέγξουν την κατάσταση αρκεί πρώτα να το συνειδητοποιήσουν. Είναι σημαντικό να τονίζουν τη διαφορετικότητα και τα θετικά στοιχεία κάθε παιδιού, να μην τα συγκρίνουν, να ασχολούνται ατομικά έστω λίγο με το καθένα, να τα ενθαρρύνουν να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, ακόμη και τη ζήλεια τους και να είναι πρόθυμοι να το συζητήσουν μαζί τους.
Τα παιδιά μάς καθοδηγούν με τη συμπεριφορά τους να καταλάβουμε τα συναισθήματά τους, για αυτό οι εξηγήσεις είναι πολύ σημαντικές και ίσως λειτουργούν καθησυχαστικά προς αυτά. Δεν είναι κακό να δεχθείτε ότι ίσως ασχοληθήκατε παραπάνω με το ένα παιδί σας για κάποιο λόγο, π.χ. ήταν πιο ευαίσθητο και αρρώσταινε εύκολα, ήταν πιο εκδηλωτικό, στα μαθήματα διάβαζε πολύ άνετα κλπ. Και μόνο που δίνετε τη δυνατότητα στο παιδί σας να εκφράσει τα συναισθήματά του θα έχετε κάνει ένα σημαντικό βήμα. Τονίστε του όμως την αγάπη σας και προς το ίδιο, κάτι που φυσικά μένει να αποδείξετε.
infokids.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.