Ξέρω ότι θα στεναχωρήσω πολλούς, ξέρω ότι λίγοι θα με καταλάβουν, ξέρω ότι ίσως δεν μπορέσω να πετύχω πολλά, αλλά επίσης ξέρω ότι είμαι υποχρεωμένη να πράξω σύμφωνα με τη συνείδηση μου και να προσπαθήσω

Παρακαλώ πολύ όλα τα ιστολόγια, ανεξαρτήτου κλίσης, να αναδημοσιεύσουν το μήνυμα μου αν θέλουν να λένε ότι πιστεύουν στη Δημοκρατία

Γιατί το δημοψήφισμα πρέπει να ακυρωθεί πάσει θυσία

Δεν θα κάτσω καν να ασχοληθώ με το αυτονόητο, για το πως τα γνωστά κόμματα της δεξιάς και υποτιθέμενης σοσιαλιστικής παράταξης έφεραν τη χώρα μας και τους πολίτες της στο χείλος του γκρεμού. Ποιες ήταν οι συνέπειες και πως άνοιξε ο ασκός του Αιώλου – είναι γνωστά, τα ζήσαμε και τα ζούμε ΌΛΟΙ στο πετσί μας και το καράβι τώρα παραπαίει στα κύματα της καταστροφής. Ούτε με τα αποκόμματα-μπάσταρδα που ξεφύτρωσαν στο μεταξύ, τα Ποτάμια και οι Ελιές, που ακολουθούν στα δικά τους χνάρια και όλοι αυτοί μαζί αποτελούν την τάση του ΝΑΙ. Δεν θα κάτσω να ασχοληθώ όμως ούτε και με τις δήθεν αντιμνημονιακές δυνάμεις, από το κυβερνών ΣΎΡΙΖΑ, το “επαναστατικό” ΚΚΕ, οι τους φωστήρες των ΕΠΑΜ και λοιπών πεφωτισμένων κινημάτων που όλοι μαζί αποτελούν τηντάση του ΟΧΙ. Και ο λόγος είναι απλός: Όλοι ψεύδονται, όλοι αποκρύπτουν το πιο ζωτικό μέρος της αλήθειας και όλοι κινούνται με ίδιον συμφέρον. Το άλλο κοινό που έχουν, είναι ότι όλοι τους συνυπογράφουν την παγίδα που στήνεται αυτή τη στιγμή στο λαό!
Οι του ΝΑΙ τρομοκρατούν τον λαό προσφέροντας “σταθερότητα” στην ίδια μνημονιακή πολιτική εντός του ευρώ, ως το ελάχιστο “κακό” μπροστά σε άλλες λύσεις. Αυτό που δεν λένε, είναι ότι η συνέχιση και ολοκλήρωση των μνημονίων δεν είναι η ουρά του γαϊδάρου, αλλά ο ίδιος ο γάιδαρος. Όσο κι αν ακούγεται τρελό, τα μέχρι τώρα καταστροφικά μέτρα ήταν τα απανωτά ορντέβρ και το κύριο πιάτο οι ΣαμαροΒενιζέλοι αρνήθηκαν να αγγίξουν, όχι από καλοσύνη βέβαια, αλλά αποφεύγοντας το κόστος. Την ευθύνη. Αυτό που δεν δίνουν να καταλάβει ο λαός είναι αυτό το τελευταίο κομμάτι είναιπροαποφασιμένο και ήδη αποδεκτό από τις κυβερνήσεις μας γιατί αποτελεί την κύρια ουσία, το απόσταγμα των μνημονίων: Μεταρρυθμίσεις και ιδιωτικοποιήσεις – κάτι που απαιτείται από την παγκόσμια οικονομία μέσω όλων των οργάνων της (ΔΝΤ, WEF, Παγκόσμια Τράπεζα κλπ) και όλα τα κλειστά κλαμπ της παγκόσμιας ελίτ, (Bilderberg, Τριημερής κλπ)από όλες ανεξαρτήτως τις χώρες, πτωχευμένες και μη, ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες.Φυσικά εμείς προλάβαμε να δεθούμε χειροπόδαρα με μνημόνια (φρόντισε γι’ αυτό ο ΓΑΠ)  κι έτσι εδώ το αίτημα τους γίνεται απαίτηση. Ίσως έτσι καταλαβαίνετε γιατί στριμώχνουν και απαιτούν από την Ελλάδα και όχι από άλλες χώρες με μεγαλύτερο χρέος. Δεν τους ενδιαφέρει τόσο να εισπράξουν, όσο να γίνουν: Μεταρρυθμίσεις και ιδιωτικοποιήσεις. Κι όπως λένε, μετά, θα γίνει και κούρεμα.
Οι του ΌΧΙ από την άλλη μεριά, χαίρουν άκρας εθνικής υπερηφάνειας μέσα από μια δημιουργική ασάφεια και μιας “καινοτόμας” Κολυμβήθρας του Σιλωάμ, όπου αντί κανείς να βρει το φως του, τυφλώνεται ακόμα περισσότερο από τα απανωτά ψεύδη  και τη διαβεβαίωση ότι έχουν «σχέδιο Β» αλλά αυτό κρατείται ως 7σφράγιστο μυστικό, ο λαός δεν πρέπει ακόμα να το πληροφορηθεί.  Η δε στάση των ΚΚΕ κι ΕΠΑΜ ξεπερνούν τους εαυτούς τους. Το μεν πρώτο κατεβαίνει με δικό του ψηφοδέλτιο, που φυσικά θα μετρήσει ως “άκυρο” το δεύτερο λέει ψηφίστε ΟΧΙ για να πάμε στη δραχμή, αποκαλύπτοντας ότι αυτό στην ουσία σημαίνει ένα ΟΧΙ. Κάνοντας μια τελείως λάιτ κριτική στην κυβέρνηση, ξεχνά τελείως όλες τις παραμέτρους που έβαζε ως μια πετυχημένη έξοδο στη δραχμή -παράμετροι που δεν εξυπακούονται ψηφίζοντας ΟΧΙ- και προτρέπει τον κόσμο να δεχτεί μια αλλαγή νομίσματος άνευ όρων!!! Μέσα στην παρέα του ΟΧΙ είναι και η Χρυσή Αυγή, η τόσο αγαπητή από μεγέλο μέρος του επιχειρηματικού κόσμου, αλλά γι’ αυτούς δεν μιλάνε οι υπόλοιποι, γιατί τους χαλάνε το ίμπατζ! Αλλά οι ψήφοι τους, καλοδεχούμενοι! Και τώρα ερχόμαστε εμείς να επιλέξουμε ανάμεσα στο ΟΧΙ σε μια πρόταση που δεν ισχύει πλέον και σε ένα ΝΑΙ για μια νέα πρόταση μνημονιακή που δεν ξέρουμε ποια θα είναι. Υπάρχει κάποια διαφορά στο αποτέλεσμα της επιλογής; Απολύτως και καμία! Είτε δεχτούμε την ολοκλήρωση του προηγούμενου μνημονίου, είτε πάμε σε νέο μνημόνιο (βγαλμένο μέσα από ένα ΝΑΙ ή από ένα ΟΧΙ με “έντιμο συμβιβασμό”), είτε βγούμε κάτω από τις υπάρχουσες συνθήκες στη δραχμή, το αποτέλεσμα είναι ένα και το αυτό:

Η Ελλάδα πτώχευσε, η Ελλάδα παραδίδεται στη δίνη της χρεοκοπίας, της μεγαλύτερης πείνας και λιτότητας, της αύξησης ανεργίας και κλεισίματος επιχειρήσεων, της μετανάστευσης των Ελλήνων προς τα έξω και των άλλων φουκαριάρηδων προς τα μέσα, της κατάρρευσης του ασφαλιστικού και των συντάξεων. 

Και γι’ αυτή την εξέλιξη είναι υπεύθυνο όλο το πολιτικό σκηνικό. Κι αυτοί που πρόλαβαν να κυβερνήσουν κι εκείνοι που δεν πρόλαβαν και περιμένουν στη σειρά να πάρουν μερτικό. Και γιατί είναι όλοι υπεύθυνοι; Γιατί κανείς τους δεν άγγιξε ποτέ τις ελάχιστες οικογένειες της χώρας μας που εδώ και χρόνια απομυζούν τον Ελληνικό πλούτο και εργατικό του δυναμικό, που κατάφεραν να διαφθείρουν μια μερίδα του λαού για να τους καλύψει το πλιάτσικο, πετώντας τους κοκαλάκια ενόσω εκείνοι καταβρόχθιζαν τα φιλέ μινιόν! Ναι, κυρίες και κύριοι, μαζί τα φάγανε κάποιοι, μόνο που στο κοινό τραπέζι άλλοι τσιμπολογούσαν κι άλλοι νταούλιαζαν!!! 

Το κόλπο γκρόσο του δημοψηφίσματος

Τώρα το πολιτικό σύστημα γέννησε ξαφνικά τη “φαεινή” ιδέα της χρήσης του δημοψηφίσματος, ιδέα που την πρωτολάνσαρε ανεπιτυχώς ο ΓΑΠ. πλην όμως με μεγάλη επιτυχία σε ότι αφορά τα έσοδα του κερδοσκόπου Σόρος. Και ποιο είναι αυτή τη στιγμή το νόημα του να ερωτηθεί ο αγανακτισμένος ή φοβισμένος λαός για το με ποιο τρόπο θα επιλέξει τη χρεοκοπία του; Τα επόμενα δεινά του, είτε αυτά θα προέλθουν από νέα δυσβάσταχτα μνημόνια – με οποιουδήποτε την υπογραφή- είτε βγαίνοντας σε εθνικό νόμισμα κάτω από άθλιες συνθήκες καμίας προετοιμασίας, πλήρους πτώχευσης και με τις πλάτες πάντων των μεγάλων δυνάμεων -από Ρώσικες αρκούδες, Κινέζικα πάντα ή αμερικάνικο ιππικό- να σφυρίζουν αδιάφορα στον αέρα; Μόνο οι πτωχευμένοι Λατίνοι χτυπούν παλαμάκια με χαρά γιατί η Ελλάδα θα αδελφοποιηθεί μαζί τους! Ποιο, λοιπόν όλο το νόημα του δημοψηφίσματος, που δίχασε για μια ακόμα φορά το λαό, τον πόλωσε, τον πώρωσε και του πετάει το μπαλάκι να αποφασίσει: Το κουτί ή την κουρτίνα; Μέσα στο κουτί περίστροφο, πίσω από την κουρτίνα γκρεμός.
Ένα είναι το νόημα:

Το Περί Ευθύνης Πολιτικών

Απαλλάσσονται και οι μεν και οι δε από κάθε ευθύνη για τα όσα έρχονται στην Ελλάδα και ό,τι και αν αποφασίσει ο για-μια-ακόμα-φορά χειραγωγημένος λαός, θα του πουν Εσύ το διάλεξες, ας πρόσεχες, μεγαλώνοντας έτσι τη διχόνοια και τον φανατισμό, που αργότερα στα πολύ δύσκολα που θα έρθουν, δεν θα είναι απλώς τσακωμοί στο φέις ή το πεζοδρόμιο, αλλά μεγαλυτέρων εντάσεων. Εκμεταλλεύονται το θυμό των πολιτών που θέλουν να πουν ΌΧΙ κι ας πέσει κάτω, κι ας γίνει ό,τι να ‘ναι. Πουλάνε ναρκωτικό “έκσταση” σε έναν λαό σε απόγνωση που έχει άμεση ανάγκη να “την βρει” έστω για λίγο:
Στιγμιότυπο_2015-07-02__2_34_32_μ_μ_
Κι ακόμα κι αυτοί του ΝΑΙ που καταγγέλλουν το δημοψήφισμα ως διχαστικό και παραπλανητικό ή το ΚΚΕ που θα ρίξει άκυρο, συμμετέχουν σε αυτό; Γιατί, κύριοι; Γιατί συμμετέχετε σε κάτι που βρίζετε; Γιατί δεν το ακυρώνετε πολύ απλά δια της αποχής; Βάλτε κάτω τα κουκιά σας και δείτε ότι όλοι εσείς μαζί μπορείτε να το ακυρώσετε απέχοντας. Γιατί στην προκειμένη περίπτωση η αποχή δεν είναι πολιτική άρση αλλά θέση – κάτω από 40% συμμετοχής ακυρώνεται. Αλλά εδώ έτρεξε ακόμα και ο Σόρος μέσω των Ανώνυμους να δημιουργήσει ενοχές στο λαό μην τυχόν και δεν πάει να ψηφίσει – να ψηφίσει… οτιδήποτε αλλά … ΌΧΙ τελικά!  Η ευτυχία του να εκφράζεσαι μέσα από καθοδηγούμενη ερώτηση, σε κράτος δικαίου θα ήταν ποινικό αδίκημα!  Αλλά μακράν απέχουμε από κράτος δικαίου. Αναμένεται η απόφαση του ΣτΕ για το κατά πόσο είναι συνταγματικά αποδεκτό και νόμιμο το δημοψήφισμα, αύριο η απάντηση.Όμως πέραν του δίκαιου, εμένα θα με χαροποιούσε οι συμπολίτες μου να είχαν την ικανότητα να επιβάλλουν το δίκαιο χωρίς κάποιο αρμόδιο όργανο, παρά μόνο με την ώριμη στάση τους. Να μην πέσουν θύματα των απλών – μα πολύ απλών και γνωστών- μηχανισμών κοινωνικής χειραγώγησης – μέσα από ενοχοποίηση, υποτίμηση, τρομοκράτηση, συναισθηματική φόρτιση κλπ  .Πετάξτε τους το μπαλάκι πίσω για να αναλάβουν τις ευθύνες τους αυτοί που ξέρουν να λένε παχιά λόγια, να πληρώνονται αδρά για τα ψέματά τους και να ξεγλιστρούν χωρίς επιπτώσεις. Οι δεξιοί με τις γεμάτες τσέπες που συναγωνίζονται τους αριστερούς με τις γεμάτες τσέπες και που όλοι μαζί έχουν κάνει τα κουμάντα τους, για να μην πω τίποτα χειρότερο. Δεν μπορούν να αναλάβουν την ευθύνη; Το κόμμα που μόλις εξελέγη και “διαπραγματεύεται” έξι μήνες μετά από ισχυρή εντολή και ομολογεί ότι δεν περίμενε (?) να είναι οι εταίροι τόσο σκληροί, πως ζητάει κι άλλη εντολή για καλύτερη διαπραγμάτευση; Θα αλλάξουν ξαφνικά οι εταίροι μας; Αν δεν μπορούν ούτε κι αυτοί, ο επόμενος… ο επόμενος… ο επόμενος κι ας αρχίσουν επί τέλους, άξια και τίμια και ακομμάτιστα άτομα να διαφαίνονται στην πολιτική, πρόθυμα να αναλάβουν ευθύνες και με επιπτώσεις, όπως γινόταν στην λαμπρή εποχή του Περικλέους, τότε που υπήρχε πραγματική Δημοκρατία. Σε αυτή τη χυδαία παγίδα εγώ λέω το δικό μου ΟΧΙ – ΑΠΟΧΉ και παρακαλώ αφού φτάσατε μέχρι τέλους την ανάγνωση μοιράστε την και σε φίλους σας, αποφασισμένους ή μη, φανατισμένους ή μη. Στο κάτω κάτω, δημοκρατία σημαίνει να ακούγονται όλες οι φωνές και μετά να αναλαμβάνουμε την ευθύνη των αποφάσεων μας.
Γιάννα Μυράτ, Μουσικός, συγγραφέας και υπεύθυνη σύνταξης AllNewz