Οι παρακάτω 7 τοποθεσίες έρχονται να μας θυμίσουν πως υπάρχει κόσμος ακόμη κι εκεί που δεν θα το πιστεύαμε.
Ο πλανήτης μας είναι αδιανόητα μεγάλος και αυτό σημαίνει αναπόφευκτα ότι η καθημερινότητα διαφέρει από μέρος σε μέρος, ενώ την ίδια στιγμή υπάρχουν κοινωνίες που ζουν υπό ακραίες καιρικές συνθήκες, όλοι τους οι γείτονες είναι και συγγενείς τους, έχουν περιορισμένη ή καθόλου πρόσβαση στο internet κ.ο.κ. Ας γνωρίσουμε 7 από αυτά, για να δούμε τι συμβαίνει σε μέρη που πολλοί δεν θα καταφέρουν να φτάσουν ποτέ.
Longyearbyen, Νορβηγία
Το Longyearbyen είναι μια περιοχή που βρίσκεται στη Νορβηγία, με 2 χιλιάδες κατοίκους, οι οποίοι περνούν μακρές περιόδους συνεχούς ημέρας ή ακατάπαυστης νύχτας, καθώς βρίσκεται πάνω από τον αρκτικό κύκλο. Αυτό, όμως, που το κάνει τόσο γοητευτικό είναι ότι εκεί βρίσκεται το Global Seed Vault, ένας υπόγειος αποθηκευτικός χώρος, όπου φυλάσσονται όλα τα διαφορετικά είδη σπόρων του πλανήτη, σε περίπτωση που χρειαστούν μετά από καταστροφές. Το μέρος είχε καταστραφεί εντελώς από τους Γερμανούς το ‘40, ξαναχτίστηκε, όμως, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κι από τότε το επισκέπτονται και πολλοί τουρίστες.
Οι ντόπιοι το ονομάζουν Ράπα Νούι, ενώ στον υπόλοιπο κόσμο είναι γνωστό ως το Νησί του Πάσχα και πρόκειται για ένα νησί της Πολυνησίας στον Ειρηνικό ωκεανό, το οποίο θεωρείται το πιο απομονωμένο νησί στον κόσμο, με έκταση 163,6 τ.χλμ. και πληθυσμό περίπου 2.270 κατοίκους. Τα τεράστια μονολιθικά αγάλματα ονόματι moai που ανευρίσκονται στα εδάφη του είναι αυτά για τα οποία είναι διάσημο, ενώ άλλο ένα χαρακτηριστικό του νησιού είναι το τροπικό του κλίμα. Η πιο κοντινή πόλη σε αυτό βρίσκεται 2 χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.
Στην Αυστραλία βρίσκονται πολλά απομονωμένα μέρη κι ένα από αυτά είναι το Lajamanu, μια μικρή πόλη όπου ζουν 700 άνθρωποι. Στην πόλη αυτή υπάρχει ένα και μοναδικό κατάστημα τροφίμων, όπου τρόφιμα έρχονται μια φορά την εβδομάδα και χάρη σε μια γεννήτρια και μερικά φωτοβολταϊκά, οι κάτοικοι έχουν λίγο ηλεκτρικό ρεύμα. Το Lajamanu ιδρύθηκε από την κυβέρνηση αρχικά σαν ένας τρόπος ελέγχου του υπερπληθυσμού της χώρας, με ανθρώπους να εξαναγκάζονται να ζήσουν στη μέση του πουθενά, σήμερα, όμως, ζουν εκεί ευτυχισμένοι κι έχουν δημιουργήσει και δική τους γλώσσα.
Φιλοξενεί περίπου 650 ανθρώπους και είναι ένα μικρό ψαροχώρι στις άγριες εκτάσεις της Αλάσκας. Ο μόνος τρόπος για να φτάσει κάποιος εκεί είναι μόνο με βάρκα ή με κάποιο εναέριο μέσο, καθώς δεν υπάρχουν δρόμοι. Αυτό, βέβαια, σημαίνει ότι μια επείγουσα κατάσταση χρειάζεται περίπου μιάμιση μέρα για να αντιμετωπιστεί, παρ’ όλο, όμως, που είναι επικίνδυνο να ζει κανείς εκεί, είναι ένα όμορφο μέρος, με το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού του να είναι κάτω των 18.
Στη Bakhtia δεν υπάρχει τρεχούμενο νερό, τηλέφωνο και καμία πρόσβαση σε ιατρική βοήθεια. Και σαν να μην είναι αρκετά αυτά, οι θερμοκρασίες της περιοχής αυτής πέφτουν υπό του μηδενός σχεδόν όλο το χρόνο, καθιστώντας την ένα όχι και τόσο εύκολο μέρος να ζήσει κάποιος. Οι τουρίστες την επισκέπτονται με καράβι ή ελικόπτερο, μόνο όταν ο καιρός το επιτρέπει, και οι 300 άνθρωποι που ζουν εκεί βασίζονται στο κυνήγι με τη βοήθεια σκύλων για την τροφή τους. Τα καλοκαίρια αποθηκεύουν φαγητό για το χειμώνα, όπου περνούν μήνες με σκοτάδι και βλέπουν ξανά ήλιο την άνοιξη. Ξαφνικά, οι δικοί μας χειμώνες δεν ακούγονται και τόσο άσχημοι…
Μόλις 270 άνθρωποι ζουν στο Tristan da Cunha, γνωστό ως το πιο απομακρυσμένο νησί του κόσμου, στο οποίο φτάνει κανείς μετά από επταήμερο ταξίδι με το καράβι από το Κέιπ Τάουν. Παρά το γεγονός της απομόνωσης, όμως, οι κάτοικοί του ζουν καλά, καθώς μοιράζονται τις δουλειές και τα κέρδη της κοινωνίας τους κι έχουν μια φοβερή αίσθηση αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας. Τα αρνητικά; Βρέχει περίπου 20 μέρες κάθε μήνα, υπάρχει μόνο ένας δρόμος σε ολόκληρο το νησί, πρέπει να παραγγείλει κανείς τρόφιμα μήνες πριν από το τοπικό παντοπωλείο και το ηλεκτρικό ρεύμα παρέχεται μόνο από γεννήτριες.
Οι 60 κάτοικοι του Palmerston στις αυτοδιοικούμενες νήσους Κουκ είναι όλοι απόγονοι ενός και μοναδικού πρόγονου, που σημαίνει ότι στην περιοχή έχουν πραγματοποιηθεί πολλά… περίεργα ραντεβού. Παίρνουν τις προμήθειές τους από το μοναδικό πλοίο που φτάνει στην περιοχή μόνο 2 φορές το χρόνο, υπάρχουν μόνο δύο τηλέφωνα στο νησί και το internet δουλεύει μονάχα 4 ώρες την ημέρα, ενώ υπάρχει πρόβλημα και με το ηλεκτρικό ρεύμα. Παρά τις δυσκολίες, οι τουρίστες που έχουν επισκεφτεί το μέρος αναφέρουν εξαιρετική φιλοξενία και φιλική διάθεση από τους κατοίκους του απομονωμένου αυτού τόπου.
clickatlife.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.