της Αγγελικής Μήλιου, βιολόγος, medlabnews.gr
Η καλέντουλα είναι ένα από τα ποιο γνωστά και πολλαπλώς χρησιμοποιημένα βότανα στη δυτική βοτανοθεραπεία.
Λόγω της μεγάλης περιόδου ανθοφορίας της, από τις αρχές του καλοκαιριού μέχρι το τέλος φθινοπώρου, το βότανο έχει πάρει το όνομά του από το λατινικό calendulae που σημαίνει «όλους τους μήνες». Η λατινική ονομασία της είναι Calendula officinalis και προέρχεται από τη λατινική λέξη «calens», η οποία σημαίνει «η πρώτη μέρα κάθε μήνα», καθώς οι Ρωμαίοι ισχυρίζονταν ότι τότε ανθίζει. Είναι φυτό μονοετές ή διετές, ύψους 20-60 εκ. και άνθη κίτρινα ή πορτοκαλί. Δεν αυτοφύεται αλλά καλλιεργείται ως καλλωπιστικό στους κήπους σε όλη την Ελλάδα.
Ευδοκιμεί σε περιοχές με ήπιο κλίμα και σε χωράφια φτωχά-μέτριας γονιμότητας, ξηρικά ή ποτιστικά. Πολλαπλασιάζεται με σπόρο που σπέρνεται σε σπορείο.
Το συναντάμε σε πολλά μέρη της πατρίδας μας, συνήθως με το όνομα νεκρολούλουδο.
Η καλέντουλα έχει καλλιεργηθεί σαν φυτό κήπου για πολλά χρόνια σε όλη την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Τα λουλούδια της καλέντουλας έχουν χρησιμοποιηθεί σαν φάρμακο για αιώνες, και βοτανικά ιάματα που βασίζονται στην καλέντουλα ήταν γνωστά επί γενεές.
Τα άνθη της καλέντουλας έχουν θεωρηθεί ευεργετικά για τη μείωση των φλεγμονών, τη γρήγορη αποθεραπεία πληγών και τις αντισηπτικές τους δυνατότητες. Έχουν χρησιμοποιηθεί για να θεραπεύσουν ποικίλες δερματικές ασθένειες και είναι αποτελεσματικά ενάντια στα δερματικά έλκη. Όταν λαμβάνονται εσωτερικά ως τσάι, μπορούν να αντιμετωπίσουν έλκη του στομάχου φλογώσεις - φλεγμονές. Η καλέντουλα ερευνάται σήμερα για τις αντικαρκινικές της ιδιότητες.
H καλέντουλα χρησιμοποιούνταν στον αρχαίο ελληνικό, ρωμαϊκό και ινδικό πολιτισμό ως θεραπευτικό βότανο, αλλά και ως συστατικό σε καλλυντικά και φαγητά· υπάρχουν αναφορές οι οποίες υποστηρίζουν πως κατά την αρχαιότητα οι Έλληνες και οι Πέρσες χρησιμοποιούσαν τα πέταλα του άνθους της σε κάποια από τα εδέσματα τους. Επιπλέον, οι λαοί της Κεντρικής Ευρώπης συνήθιζαν να προσθέτουν άνθη καλέντουλας στις σούπες για να τις «αρωματίσουν».
Αργότερα, την εποχή του Μεσαίωνα η χρήση του φυτού ήταν διαδεδομένη όχι μόνο στους κήπους των μοναστηριών άλλα και στον λαό. Με αυτό αντιμετώπιζαν πονόδοντους, παθήσεις του στομάχου, της χολής και του συκωτιού, ενοχλήσεις της εμμηνόρροιας καθώς και ευλογιά. Επίσης, οι γυναίκες της εποχής χρησιμοποιούσαν τα άνθη της καλέντουλας για να βάφουν τα μαλλιά τους.
Η καλέντουλα χρησιμοποιήθηκε στην παραδοσιακή ιατρική, από τον 12ο κιόλας αιώνα, σαν αντισπασμωδικό, ιδιαιτέρως για το στομάχι, την δυσμηνόρροια, σαν τονωτικό του ήπατος, αλλά και ως εφιδρωτικό, αντιεμετικό, αντισκορβουτικό κ.α.
Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου εδώ: medlabgr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.