Επιμέλεια - σχόλια: Γιώργος Ανεστόπουλος
Εάν κληθεί κάποιος να εντοπίσει μια ειδοποιό διαφορά μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων στα πολεμικά χαρακτηριστικά των δύο περιόδων, του 1821 και του 1921 θα έπρεπε να κυριαρχήσει μια βασική επισήμανση:
ο τρόπος αντίδρασης του αμυνόμενου στην δράση του επιτιθέμενου.
Το 1821, οι Τούρκοι κατακτητές υποτιμητικά ονόμαζαν τους Έλληνες επαναστάτες "τσόλια". Τσόλια είναι στα τούρκικα τα "παλιόρουχα".
Τους αποκαλούσαν λοιπόν απαξιωτικά "κουρελήδες".
Να όμως που αυτοί οι "κουρελήδες" δεν χαμπάριαζαν από τακτική και αριθμητική ανωτερότητα ούτε κι από υπεροπλίες του Τουρκικού στρατού.
Επιτίθονταν και ξαναεπιτίθονταν αντάρτικα, "ανορθόδοξα" (ασύμμετρα), ξανά και ξανά μέχρι που χάρη στο πείσμα τους έγινε το θαύμα και ήρθε η απελευθέρωση.
(Χάρη στους συμμαχικούς στόλους στο Ναυαρίνο θα πουν κάποιοι κακεντρεχείς, αλλά θα τους θυμίσουμε πως ΚΑΝΕΙΣ ποτέ στην ιστορία δεν νίκησε ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΣ. Την νίκη την δίνουν πάντα οι κατάλληλες "συμμαχικές στηρίξεις". Άλλωστε, και ο σουλτάνος εκείνη την εποχή - 1827 - κατέρρεε, δεν τα έβγαζε πέρα με τους Έλληνες και κάλεσε τον σύμμαχό του εξ' Αιγύπτου (και πάλι γαλλοτραφή και γαλλοεκπαιδευμένο) Ιμπραήμ να "καθαρίσει" στο Μοριά...απλά, ο σύμμαχος του ενός εξόντωσε τον σύμμαχο του άλλου).
Έτσι λοιπόν, τα "τσόλια" μετατράπηκαν στον "επίφοβο και τιμημένο Έλληνα ΤΣΟΛΙΑ"...
Αντιθέτως, τι έκαναν οι Τούρκοι εκατό χρόνια μετά όταν ήρθε η σειρά των Ελλήνων να "εισβάλλουν" στην Τουρκική ενδοχώρα;
Απλώς υποχωρούσαν ασταμάτητα επί δύο ολόκληρα χρόνια επειδή ως χαρακτηριστικό δείγμα επαγγελματιών θρασύδειλων αρνούνταν έντρομοι να κάτσουν και να πολεμήσουν έστω "αντάρτικα" - πλην μαζικά - εφόσον ο τακτικός τους στρατός ήταν διαλυμένος.
Χρειάστηκε να φτάσει ο Ελληνικός στρατός έξω από την Άγκυρα, να υποστεί χίλιες δυό στραβομάρες εξ' αιτίας των παθογενειών της Ελληνικής πολιτικής, να εγκαταλειφθούν οι Έλληνες από τους συμμάχους τους και αντίστοιχα να δεχτούν οι Τούρκοι από τους Ιταλογάλλους ισχυρότατες δόσεις "οικονομικοστρατιωτικής στήριξης" για ν' αποφασίσουν - αφού πρώτα τους έφτιαξαν με τα χίλια ζόρια τακτικό στρατό - να πολεμήσουν με τον - ιδιαιτέρως αποδυναμωμένο πλέον - Ελληνικό Στρατό...
Πάμε όμως να τα δούμε με την σειρά, με κεντρικό άξονα τον "περιβόητο Ρωσικό παράγοντα"...
....................
η συνέχεια εδώ: aegeanhawk
Εάν κληθεί κάποιος να εντοπίσει μια ειδοποιό διαφορά μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων στα πολεμικά χαρακτηριστικά των δύο περιόδων, του 1821 και του 1921 θα έπρεπε να κυριαρχήσει μια βασική επισήμανση:
ο τρόπος αντίδρασης του αμυνόμενου στην δράση του επιτιθέμενου.
Το 1821, οι Τούρκοι κατακτητές υποτιμητικά ονόμαζαν τους Έλληνες επαναστάτες "τσόλια". Τσόλια είναι στα τούρκικα τα "παλιόρουχα".
Τους αποκαλούσαν λοιπόν απαξιωτικά "κουρελήδες".
Να όμως που αυτοί οι "κουρελήδες" δεν χαμπάριαζαν από τακτική και αριθμητική ανωτερότητα ούτε κι από υπεροπλίες του Τουρκικού στρατού.
Επιτίθονταν και ξαναεπιτίθονταν αντάρτικα, "ανορθόδοξα" (ασύμμετρα), ξανά και ξανά μέχρι που χάρη στο πείσμα τους έγινε το θαύμα και ήρθε η απελευθέρωση.
(Χάρη στους συμμαχικούς στόλους στο Ναυαρίνο θα πουν κάποιοι κακεντρεχείς, αλλά θα τους θυμίσουμε πως ΚΑΝΕΙΣ ποτέ στην ιστορία δεν νίκησε ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΣ. Την νίκη την δίνουν πάντα οι κατάλληλες "συμμαχικές στηρίξεις". Άλλωστε, και ο σουλτάνος εκείνη την εποχή - 1827 - κατέρρεε, δεν τα έβγαζε πέρα με τους Έλληνες και κάλεσε τον σύμμαχό του εξ' Αιγύπτου (και πάλι γαλλοτραφή και γαλλοεκπαιδευμένο) Ιμπραήμ να "καθαρίσει" στο Μοριά...απλά, ο σύμμαχος του ενός εξόντωσε τον σύμμαχο του άλλου).
Έτσι λοιπόν, τα "τσόλια" μετατράπηκαν στον "επίφοβο και τιμημένο Έλληνα ΤΣΟΛΙΑ"...
Αντιθέτως, τι έκαναν οι Τούρκοι εκατό χρόνια μετά όταν ήρθε η σειρά των Ελλήνων να "εισβάλλουν" στην Τουρκική ενδοχώρα;
Απλώς υποχωρούσαν ασταμάτητα επί δύο ολόκληρα χρόνια επειδή ως χαρακτηριστικό δείγμα επαγγελματιών θρασύδειλων αρνούνταν έντρομοι να κάτσουν και να πολεμήσουν έστω "αντάρτικα" - πλην μαζικά - εφόσον ο τακτικός τους στρατός ήταν διαλυμένος.
Χρειάστηκε να φτάσει ο Ελληνικός στρατός έξω από την Άγκυρα, να υποστεί χίλιες δυό στραβομάρες εξ' αιτίας των παθογενειών της Ελληνικής πολιτικής, να εγκαταλειφθούν οι Έλληνες από τους συμμάχους τους και αντίστοιχα να δεχτούν οι Τούρκοι από τους Ιταλογάλλους ισχυρότατες δόσεις "οικονομικοστρατιωτικής στήριξης" για ν' αποφασίσουν - αφού πρώτα τους έφτιαξαν με τα χίλια ζόρια τακτικό στρατό - να πολεμήσουν με τον - ιδιαιτέρως αποδυναμωμένο πλέον - Ελληνικό Στρατό...
Πάμε όμως να τα δούμε με την σειρά, με κεντρικό άξονα τον "περιβόητο Ρωσικό παράγοντα"...
....................
η συνέχεια εδώ: aegeanhawk

0 Σχόλια