Ρήξη Αλέξανδρου και Μακεδονικού Στρατού στην Ινδία
- Υποχώρηση - έναρξη της «Μεγάλης Εκκαθάρισης όσων
εναντιώθηκαν»
- Έρημος Γεδρωσία: από 70,000 επιβίωσαν μόλις 15,000!
- Ραγδαία αντικατάσταση Μακεδόνων από Πέρσες!
Επιμέλεια: Γιώργος Ανεστόπουλος
(χρησιμοποιήθηκαν αποσπάσματα από το εξαίρετο βιβλίο "Ο Μυστηριώδης θάνατος του Μεγάλου Αλεξάνδρου», του P. Doherty, εκδ. Ενάλλιος)
Την άνοιξη του 327 πΧ, όταν ο στρατός βρισκόταν στη Βακτριανή, ο Αλέξανδρος ανακάλυψε μια συνωμοσία κάποιων νεαρών βασιλικών ακολούθων, μαθητών του Καλλισθένη, γόνοι αριστοκρατικών οικογενειών που υπηρετούσαν τον βασιλιά.
Ο Καλλισθένης, ανεψιός του Αριστοτέλη και επίσημος ιστοριογράφος του Αλεξάνδρου είχε εναντιωθεί στο περσικό έθιμο της προσκύνησης του Ηγεμόνα που είχε εισαγάγει ο Αλέξανδρος, κάτι που είχε ενοχλήσει σφόδρα τον τελευταίο και «του το φύλαγε προγράφοντάς τον».
Οι συνωμότες ήταν πέντε συνολικά, με επικεφαλής τον Ερμόλαο.
Κάποιος πρόδωσε το σχέδιο στον Πτολεμαίο, σωματοφύλακα του βασιλιά.
Μετά απ’ αυτό, οι πέντε ακόλουθοι δικάστηκαν, καταδικάστηκαν και παραδόθηκαν ο καθένας στο αντίστοιχο τάγμα όπου ανήκε, για να εκτελεστούν παραδειγματικά.
Μαζί με αυτούς ενοχοποιήθηκε και ο Καλλισθένης, βάσει ανυπόστατων στοιχείων, ότι τάχα ενθάρρυνε ή έν πάση περιπτώσει γνώριζε για τις συζητήσεις των μαθητών του περί προδοσίας και για τα επικίνδυνα σχέδιά τους.
Όλες οι πηγές παρουσιάζουν τον Ερμόλαο ως εκφραστή ενός γενικότερου προβληματισμού των Μακεδόνων για την ολοένα και πιο τυραννική συμπεριφορά του Αλεξάνδρου και παραθέτουν έναν κατάλογο αυτών που θα πρέπει να θεωρούνται πλέον «μάρτυρες ενός ιερού σκοπού»: ο Άτταλος, ο Παρμενίων, ο Φιλώτας, ο Κλείτος και ο Καλλισθένης.
Το πιο σημαντικό είναι πως ο λόγος του Ερμολάου, όσο κι αν έχει παραποιηθεί ή εξωραϊστεί από τις πηγές, αντικατοπτρίζει μια γενικότερη πικρία προς το πρόσωπο του Αλεξάνδρου και προς την απολυταρχική του στάση.
Ο Κόϊντος Κούρτιος μας μεταφέρει ζωντανά τον λόγο από το εδώλιο του κατηγορουμένου:
«Τότε ο Ερμόλαος οδηγήθηκε ενώπιον του συγκεντρωμένου πλήθους και ερωτήθηκε, γιατί είχε σκαρώσει ένα τόσο δαιμόνιο σχέδιο.
«Ρωτάς, λες και δεν ξέρεις...Επειδή οι υπόλοιποι παραμένουν αποχαυνωμένοι και δεν μιλούν», απάντησε ο Ερμόλαος, «Σχεδιάζαμε τον θάνατό σου, γιατί άρχισες να μας φέρεσαι, σαν να είμαστε σκλάβοι σου και όχι ελεύθεροι άνθρωποι». Τότε πετάχτηκε πάνω ο πατέρας του Σώπολις και φώναξε:
«Πατροκτόνε εσύ του γονιού σου και βασιλιά!»
Και κλείνοντας με το χέρι του το στόμα του γιού του, είπε, «Για να μην αναγκαστούμε ν’ ακούσουμε άλλη λέξη από ένα παιδί που έχει χάσει πια τα λογικά του από την ενοχή και την άθλια μοίρα του».
Ο βασιλεύς, κάνοντας νεύμα στον πατέρα να ησυχάσει, διέταξε τον Ερμόλαο να τους πει ό,τι του είχε μάθει ο δάσκαλός του Καλλισθένης.
«Επωφελούμαι της εύνοιάς σου», είπε ο Ερμόλαος, «και θα μιλήσω για όσα διδαχθήκαμε από τα παθήματά μας. Πόσοι Μακεδόνες έχουν γλιτώσει μέχρι τώρα από τη σκληρότητά σου;
Πόσοι λίγοι, κι ας μην έρρεε στις φλέβες τους το αίμα των πληβείων!
Ο Άτταλος, ο Παρμενίων, ο Αλέξανδρος ο Λυγκηστής και ο Κλείτος, οι οποίοι, όποτε τα έβαλαν με τον εχθρό, επιβίωσαν, ποτέ δεν λύγισαν στη μάχη, κάλυπταν το σώμα σου με τις ασπίδες τους και τραυματίστηκαν αυτοί για να σου χαρίσουν νίκη και δόξα.
Πόσο περίλαμπρη ανταμοιβή τους επεφύλασσες! Ο ένας τους έχει βάψει με το αίμα του το τραπέζι σου, ενώ και οι άλλοι δεν είχαν σίγουρα τον πιο ανώδυνο θάνατο.
Τα βασανιστήρια των αρχηγών του στρατού σου ήταν στ’ αλήθεια το καλύτερο θέαμα που προσέφερες στους Πέρσες κατακτημένους.
Ο Παρμενίων, με τη βοήθεια του οποίου εξόντωσες τον Άτταλο, σφαγιάσθηκε, χωρίς να του δοθεί καν η ευκαιρία να απολογηθεί.
Κι έτσι στρέφεις τα χέρια των άμοιρων υπηρετών σου σε σκοτεινές εκτελέσεις, ώσπου να έρθει η ώρα να εξοντωθούν και αυτοί, τα ίδια τα όργανα των φόνων σου, από άλλους».
Η κατακραυγή εναντίον του Ερμολάου είχε μετατραπεί τώρα σε οχλοβοή. Ακόμη κι ο ίδιος ο πατέρας του, τραβώντας και υψώνοντας το ξίφος του, ήταν έτοιμος να τον κτυπήσει, αν δεν τον συγκρατούσε ο βασιλεύς, ο οποίος διέταξε τον Ερμόλαο να συνεχίσει και ζήτησε από το συγκεντρωμένο πλήθος να ακούσει υπομονετικά τον εγκληματία να παραθέτει κι άλλους λόγους που επιβάλλουν την τιμωρία του.
Ο Ερμόλαος συνέχισε: «Ω, με πόση ελευθερία επιτρέπεις στους νέους και άπειρους στη ρητορία να υπερασπισθούν τον εαυτό του!
Ενώ η φωνή του Καλλισθένη καταπνίγεται μέσα στη φυλακή, γιατί μόνον αυτός ξέρει να μιλάει. Μα, γιατί δεν τον φέρνεις κι αυτόν εδώ, αφού εισακούονται ακόμη και ορκισμένοι συνωμότες σαν εμένα; Τρέμεις την ελευθερία του λόγου του αθώου εκείνου ανθρώπου. Δεν αντέχεις να τον κοιτάξεις στα μάτια.
Δηλώνω κατηγορηματικά ότι αυτός δεν έκανε τίποτα. Ιδού αυτοί που μαζί σχεδιάζαμε το μεγάλο κτύπημα. Όλοι μπορούν να βεβαιώσουν ότι ο Καλλισθένης δεν γνώριζε τίποτα για το σχέδιό μας. Όσο κι αν θα πρέπει να υποφέρει, μέχρι να πεθάνει από τον πιο άδικο και αχάριστο βασιλιά.
Ιδού η μόνη ανταμοιβή για τους Μακεδόνες, το αίμα των οποίων σπαταλάς, λες και είναι κάτι περιττό και ευτελές.
Μόνον εσύ έχεις στην κατοχή σου τόσους θησαυρούς από λάφυρα, που χρειάζονται 30,000 μουλάρια για να τα μεταφέρουν, ενώ οι στρατιώτες σου δεν έχουν τίποτα για να πάρουν μαζί τους στην πατρίδα.
Και πάλι, όλα αυτά θα μπορούσαμε να τα υποστούμε αδιαμαρτύρητα, μέχρι που μας παρέδωσες στα χέρια των Βαρβάρων και μέσω μιας νέας διαδικασίας, υποδούλωσες τους νικητές στον ζυγό.
Η περιβολή και η πειθαρχία των Περσών πολύ σου αρέσουν. Τις παραδόσεις της πατρίδας σου τις απεχθάνεσαι. Αυτός άρα που σχεδιάζαμε να σκοτώσουμε ήταν βασιλεύς των Περσών και όχι των Μακεδόνων. Βάσει του στρατιωτικού Νόμου κηρύσσεσαι από αυτή τη στιγμή λιποτάκτης.
Η συνέχεια στο aegeanhawk
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.