Δεν είναι πάντα εύκολο να συγκρίνουμε το ένα έργο με το άλλο, αφού στο καθένα οι θάνατοι μετρώνται διαφορετικά -για παράδειγμα, σε μερικά συμπεριλαμβάνονται οι αρρώστιες λόγω των συνθηκών εργασίας. Αν και οι κατασκευές έχουν γίνει πολύ πιο ασφαλείς σήμερα, εντούτοις οι θάνατοι των εργαζομένων συνεχίζονται. Νέες εκθέσεις εκτιμούν ότι 4000 εργαζόμενοι μπορεί να πεθάνουν κατά την κατασκευή των οκτώ σταδίων για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022 στο Κατάρ.
Δείτε μια λίστα με τα κατασκευαστικά έργα -δεν είναι πλήρης λίστα- από το 1900, χρησιμοποιώντας τους αριθμούς που αναφέρονται στο Engineering News Report.
Διώρυγα του Παναμά, 1880-1914
Ένα από τα πιο μεγάλα και πιο φιλόδοξα έργα, η Διώρυγα του Παναμά ήταν επίσης και ένα από τα πιο θανατηφόρα με 30.609 θανάτους. Η Γαλλία διαχειρίστηκε την κατασκευή ξεκινώντας το 1880, μετρώντας 25.000 θανάτους, οι περισσότεροι όχι από ατυχήματα, αλλά από τον κίτρινο πυρετό και την ελονοσία (οι Γάλλοι κατέγραψαν μόνο επίσημους θανάτους που έλαβαν χώρα στα νοσοκομεία τους, το οποίο ήταν ένας πολύ μικρός αριθμός). Μετά, το 1904, ανέλαβαν οι ΗΠΑ και από τα στοιχεία που συλλέχθηκαν δείχνουν ότι 5.609 εργαζόμενοι έχασαν τη ζωή τους από ασθένειες και ατυχήματα. Η πλειοψηφία των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους υπό τη διαχείριση των ΗΠΑ ήταν αυτόχθονες στην περιοχή. Μόνο 350 από τους θανάτους ήταν λευκοί Αμερικανοί.
Διώρυγα Λευκής-Βαλτικής Θάλασσας, 1931-1933
Ως τιμωρία για τα εγκλήματα τους κατά της κυβέρνησης, οι αιχμάλωτοι στα ρωσικά Γκουλάγκ αναγκάστηκαν να σκάβουν τη διώρυγα κάτω από άθλιες συνθήκες, χρησιμοποιώντας πρωτόγονα εργαλεία και ανεπαρκή εξοπλισμό ασφαλείας. Στο τέλος του έργου, 12.000 κρατούμενοι απελευθερώθηκαν για την εργασία τους, αλλά εκτιμάται ότι άλλοι 12.000 κρατούμενοι έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της κατασκευής. Η μήκους 141 μιλίων διώρυγα διασχίζει τη Ρωσία από τη Βαλτική Θάλασσα προς τη Λευκή Θάλασσα στην ενδοχώρα, η οποία επιτρέπει τη διακίνηση εμπορευμάτων σε όλη τη διαδρομή προς τα λιμάνια της Σιβηρίας στον Αρκτικό κύκλο.
Σιδηρόδρομος Μιανμάρ (Μπούρμα)-Ταϊλάνδη (Σιάμ), 1942-1943
Με το παρατσούκλι "ο σιδηρόδρομος του θανάτου" για προφανής λόγους, αυτός ο μήκους 258 μιλίων σιδηρόδρομος κατασκευάστηκα από τους Ιάπωνες για να μεταφέρουν τους στρατιώτες και πολεμοφόδια στην Μιανμάρ κατά η διάρκια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου. Εκτός από τους 100.000 ντόπιους που έχασαν τη ζωή τους οι οποίοι εργάστηκαν στο έργο, εκτιμάται ότι 60.000 αιχμάλωτοι πολέμου των Συμμάχων χρησιμοποιήθηκαν σε καταναγκαστική εργασία και τουλάχιστον 12.399 στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους, αν και ο αριθμός αυτός μπορεί να είναι υψηλότερος από 16.000. Πολλοί στρατιώτες πέθαναν από την πείνα, ενώ άλλοι υπέστησαν τεράστια βαρβαρότητα στα χέρια των Ιαπώνων. Μία από τις γέφυρες που κατασκευάστηκε κατά τη διάρκεια του έργου αποθανατίστηκε στο βιβλίο "Η Γέφυρα του Ποταμού Κβάι", το οποία έχει επικριθεί ότι δεν απεικονίζει με ακρίβεια το πόσο άσχημες ήταν οι συνθήκες.
Αυτοκινητόδρομος Karakoram, 1959-78
Πρόκειται για ένα αυτοκινητόδρομο μήκους 905 μιλίων που συνδέει την πόλη Abbottabad στο Πακιστάν, με την πόλη Kashgar στην Κίνα, και είναι ο δρόμος που είναι κατασκευασμένος στο μεγαλύτερο υψόμετρο στον πλανήτη: Στην περιοχή του Πακιστάν με τα κινεζικά σύνορα στο Κασμίρ, ο δρόμος φτάνει σε υψόμετρο 15.520 πόδια πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Περνάει επίσης ανάμεσα από τα πιο ύπουλα και ασταθή βουνά στη Γη, έτσι πολλοί από τους 892 θανάτους προκλήθηκαν από κατολισθήσεις, οι οποίες εξακολουθούν να είναι πρόβλημα για τους οδηγούς ακόμη και σήμερα. Μια καταστροφική κατολίσθηση το 2010 δημιούργησε μια λίμνη που πλημμύρισε μια πακιστανική κοιλάδα και έκλεισε ένα τμήμα του δρόμου.
Φράγμα του Ασουάν, 1960-70
Πάνω από 30.000 εργαζόμενοι συνέβαλαν στην οικοδόμηση του φράγματος του Ασουάν στην Αίγυπτο, και 500 έχασαν τη ζωή τους. Η εκτροπή του Νείλου ήταν μια τεράστια κίνηση ισχύος για τις οικονομικές προοπτικές της χώρας, ακόμη και αν οι περιβαλλοντικές και πολιτιστικές επιπτώσεις για την περιοχή ήταν καταστροφικές -100.000 άτομα μεταφέρθηκαν και πολλά αρχαιολογικά μνημεία χάθηκαν.
Τούνελ Hawks Nest, 1927
Ένα απλό τούνελ εκτροπής για τον New River στη Δυτική Βιρτζίνια αποδείχτηκε ένα από τις πιο θανατηφόρες καταστροφές των ΗΠΑ που οφείλεται στους κακούς κανονισμούς υγείας και ασφάλειας. Όταν οι εργάτες ανακάλυψαν πυρίτιο στα βράχια, τους είπαν να το εξορύξουν ως ένα υποπροϊόν της κατασκευής της σήραγγας, όμως, ποτέ δεν τους δόθηκαν μάσκες και προστατευτικός εξοπλισμός. Εκατοντάδες εργάτες εμφάνισαν πυριτίαση, λόγω της σκόνης του διοξειδίου του πυριτίου στους πνεύμονές τους. Εκατοντάδες εργάτες αναπτυχθεί πυριτίασης, λόγω της μακροχρόνιας έκθεσης της σκόνης διοξειδίου του πυριτίου στους πνεύμονές τους. Αν και ο επίσημος αριθμός των θανάτων είναι 109, θα μπορούσε να φτάνει τους 1000 και αυτό γιατί πολλοί άρρωστοι εργαζόμενοι απλά έφυγαν από την περιοχή.
Φράγμα Hoover, 1931-1935
Η εκμετάλλευση του ποταμού Κολοράντο και η διασφάλιση της ασφάλειας του νερού για τη Δύση ήταν ένα από τα πιο δραματικά γεγονότα στις υποδομές των ΗΠΑ, αλλά για ένα τόσο μεγάλο έργο, οι απώλειες ήταν σχετικά χαμηλές. Τα αρχεία του φράγματος δίνουν 96 επίσημους θανάτους, όμως, δεν περιλαμβάνουν τους θανάτους από τη θερμότητα, την καρδιακή ανακοπή ή άλλους παράγοντες που ενδέχεται να έχουν επιδεινωθεί από την κατασκευή ενός φράγματος στην έρημο. Οι 96 θάνατοι περιλαμβάνουν όσους έχασαν τη ζωή τους από "βιομηχανικούς θανάτους": πνιγμό, ανατινάξεις, πτώση βράχων, πτώσεις από τα τοιχώματα του φαραγγιού ή ατυχήματα με φορτηγά.
Το Υδραγωγείο του Λος Άντζελες, 1908-1913
Ένα από τα πιο τολμηρά έργα υποδομών νερού στο αμερικανικό έδαφος ήταν να διοχετεύεται νερό από την Κοιλάδα Owens στις οροσειρές σε ένα διψασμένο και συνεχώς αυξανόμενο Λος Άντζελες, 419 μίλια μακριά. 11 κατασκευαστικοί κλάδοι άρχισαν τις εργασίες ταυτόχρονα, να φτιάχνουν δεξαμενές, σήραγγες, κανάλια και υδροηλεκτρικούς σταθμούς, καθώς και σιδηρόδρομο, τηλεφωνικές γραμμές και άλλες υποδομές προς υποστήριξη. Οι συνθήκες ήταν συχνά δύσκολες για τους εργαζόμενους, οι οποίοι ήταν σε απομακρυσμένες περιοχές με περιορισμένη πρόσβαση σε ιατρικές υπηρεσίες, που συχνά έπρεπε να χρησιμοποιούν μουλάρια λόγω του ύπουλου εδάφους. Μόνο 43 θάνατοι καταγράφηκαν κατά τη διάρκεια του έργου των πέντε ετών.
Σήραγγα St. Gotthard, 1969-1980
Την εποχή που ολοκληρωθεί, η σήραγγα των 10 μιλίων στην Ελβετία, ήταν η μακρύτερη οδική σήραγγα στον κόσμο. 19 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στο τούνελ, που δημιουργήθηκε για να συνδέσετε την κεντρική Ελβετία με το Μιλάνο, μέσω των Άλπεων.
από: gizmodo
Ξωτικό
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.