Το χαλκείον ψευδολογιών στα υπόγεια του Μαξίμου, εδώ και δύο σχεδόν
χρόνια, συνεχίζει τη δουλειά του…Παραγωγή κίβδηλων ειδήσεων και παχυλών
υποσχέσεων με ταυτόχρονη διοχέτευση εκβιαστικών πολιτικών διλημμάτων.
Ολα σχεδιάζονται και απευθύνονται σε Λωτοφάγους. Με πρόταξη πάντα την
επερχόμενη «ανάπτυξη», χωρίς να συνυπολογίζουν οι ορνιθόμυαλοι του
εκτρωματικού κυβερνητικού σχήματος ότι η κλεψύδρα του
«χρονοδιαγράμματος» για έξοδο της χώρας από την κρίση, όχι απλώς την
οικονομική κρίση, αλλά την κρίση αξιών και θεσμών, την κρίση της
πολιτικής, αδειάζει.
Και
ο χρόνος διαρρέει με την αβεβαιότητα και τη δυστυχία των ευρέων
κοινωνικών στρωμάτων να διογκώνεται, παρά τις «φιλότιμες» προσπάθειες
των «στρατευμένων» ΜΜΕ και συγκεκριμένων δημοσιογράφων, που
διαγκωνιζόμενοι στα τηλεοπτικά παράθυρα της δημοσιογραφικής αθλιότητας
και της χαλκευμένης πληροφόρησης, σκιαγραφούν με αδρές πινελιές μια
«αισιόδοξη» εικόνα στον καμβά της κοινωνικής απελπισίας…
Περιμένοντας
επι ματαίω την επερχόμενη «ανάπτυξη», καθώς οι αυξανόμενες προσδοκίες
των συγκυβερνώντων για συνολική διευθέτηση του ελληνικού θέματος στις
Βρυξέλλες, παρά την παροιμιώδη οσφυοκαμψία τους στους δανειστές,
συγκρούονται μετωπικά με την αδήριτη πραγματικότητα και μόνο ως
παραμυθία μπορούν να εκληφθούν…Και να επιβαιώνεται ο Κορνήλιος
Καστοριάδης, ο οποίος πριν 40 χρόνια μιλούσε και προέβαλε, ότι οι
Ελληνες θα γίνουν οι «σερβιτόροι» της Ευρώπης.
Περιμένοντας
την «ανάπτυξη», καθώς οι ελληνικές τράπεζες θα χρειασθούν επιπλέον 9
δισ για την ομαλή υποτίθεται λειτουργία τους, με την πιστοληπτική
ικανότητα της Ελλάδας να μειώνεται, με την ανεργία να σημείωνει συνεχώς
νέα ρεκόρ και να προσεγγίζουν οι άνεργοι τα 2,5 εκατομμύρια, το χρέος
της χώρας να αυξάνεται, τα προιόντα πρώτης ανάγκης να ανατιμώνται στα
ράφια των σούπερ μάρκετ και τα εργασιακά δικαιώματα βάναυσα να
καταπατώνται.
Περιμένοντας
την «ανάπτυξη», καθώς το περβάλλον της όποιας επενδυτικής προσπάθειας
είναι «αφιλόξενο» και η γραφειοκρατική διαδικασία είναι αποτρεπτική για
κάθε επιχειρηματικό εγχείρημα, χωρίς να συνυπολογιστεί η πολιτική
αβεβαιότητα. Με χιλιάδες επιχειρήσεις να έχουν βάλει λουκέτο και το 70%
της τοπικής ναυτιλιακής δραστηριότητας να έχει κλείσει, με την πρόσφατη
έκθεση αξιολόγησης του Μνημονίου του ΔΝΤ να γελοιποποιεί τους
υπερφίαλους της κυβέρνησης…
Περιμένοντας
την «αναπτυξη», καθώς, όπως επισημαίνονυ διεθνείς οικονομικοί
παρατηρητές, το χρέος της Ελλάδας δεν είναι βιώσιμο. Και απλώς με την
αλχημιστική λογική, την ανερμάτιστη πολιτική, τις πολυώνυμες αμφιβολίες
των εγχώριων πολιτικών και την εναγώνια πρακτική πιέσεων εκ μέρους των
δανειστών για περισσότερη και ακόμη περισσότερη λιτότητα, η μόνη
διαφαινόμενη «προοπτική» είναι το αδιέξοδο με ό,τι αυτό συνεπάγεται για
την ελληνική κοινωνία και το έθνος.
Περιμένοντας
την «ανάπτυξη», καθώς τα κοινωνικά προβλήματα ρευστοποιούνται σε
εκλογικό τακτικισμό. Και για τα εθνικά θέματα (ναι, υπάρχουν κι αυτά…)
δεν υφίσταται επί της ουσίας εθνική στρατηγική. Με τον εξουσιολάγνο
Βαγγέλη Βενιζέλο να περιφέρει την πολιτική του κυτταρίτιδα,
επιβεβαιώνοντας με τις αντιδράσεις του, με πρόσφατη το ταξείδι του στην
Ουκρανία, ότι έχει εκλείψει η υπεύθυνη στάση που σταθμίζει με υπεύθυνο
τρόπο τα υπέρ και τα κατά, ενώ προσπαθεί να εντάξει ανεπιτυχώς το
συμβιβασμό σε μια δυναμική, που μεγιστοποιεί τα «θετικά» και
ελαχιστοποιεί τα αρνητικά.
Περιμένοντας
την «ανάπτυξη» του μυθολόγου και ψευδομανούς Αντώνη Σαμαρά, καθώς
καθημερινά διαπιστώνουμε ότι διαπλατύνεται το κενό μεταξύ λογικής και
παραλόγου στο χωρό της πολιτικής, χωρίς να δίνονται σαφείς απαντήσεις σε
καίρια ερωτήματα που βασανίζουν την κοινωνία. Και είναι πασίδηλο πλέον
ότι το ύφος και το ήθος της εξουσίας επιδιώκει να διαμοφώσει το ύφος και
το ήθος της λαικής συνείδησης, ώστε να αποδεχόμαστε τα τρωτά και τα
περίεργα, τα «προιόντα» της κομματικής σκοπιμότητας ή και της πολιτικής
ανικανότητας, ακόμα και την αδικία, ως φυσιολογικά στοιχεία του
ελληνικού πλαισίου…
Περιμένοντας
την «ανάπτυξη», καθώς, παρά της δαιδαλώδους οικονομικής κρίσης,
αυξάνονται οι κομματικοί «ένθετοι» και οι βλάκες των μηχανισμών της
πολιτικής. Αυτά τα…νήπια του μυαλού με απογυμνωμένο το κοινωνικό
συναίσθημα, που περιφέρονται από τηλεοπτικούς σε ραδιοφωνικούς σταθμούς
για να «στηρίξουν» συμφέροντα και ολέθριες πολιτικές,μοιάζοντας με όντα
αποχαυνωμένα, που τελικά γίνονται μια φρικτή πληγή για τον πολίτη, για
την κοινωνία, για το κράτος, ακόμα και για το κόμμα που τους προωθεί…
Περιμένοντας
την «ανάπτυξη», καθώς η όλη συλλογιστική που καλύπτει και οριοθετεί την
ακολουθητέα διαδικασία προς επίλυση των προβλημάτων, εγκλωβίζεται στις
εκπτωχευτικές μονομέρειες της αρτηριοσκληρωτικής και μονίμως ευκαιριακής
πολιτικής, με τη σύνεση να μην ανυψώνεται στην κορυφή της πυραμίδας της
πολιτικής ηθικής. Με την πολιτική σκέψη να ξενοδοχείται στη σατραπεία
των ταριχευμένων «ιδεολογιών» του «έχειν» και του «κλέβειν» και τους
πολίτες να παγιδεύονται στην υποσχεσιολογία του πολιτικού λυκοτροφείου
και στις ψευδώνυμες μονομαχίες των πήλινων γρεναδιέρων της πολιτικής!..
Γράφει ο Στυλιανός Συρμόγλου
University of London (Visiting Professor of International Relations), University of Washington (Visiting Professor of International Relations) και Mass Media (Journalist / CEO & Managing Director)
University of London (Visiting Professor of International Relations), University of Washington (Visiting Professor of International Relations) και Mass Media (Journalist / CEO & Managing Director)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.