Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς.
Το φθινόπωρο 1929 πραγματοποιήθηκε το
πρώτο μαζικό και οργανωμένο οικολογικό συλλαλητήριο στην Ελλάδα! Κύριο
αίτημα του συλλαλητηρίου ήταν η μη απαλλοτρίωση τμήματος του δάσους
Τατοϊου για τη δημιουργία συνοικισμού αλλά και η προστασία πολλών
περιοχών (Διόνυσος, Σκαραμαγκά, Βουλιαγμένη κ.ά.) από τις διάφορες
μορφές καταστροφικής εκμετάλλευσης, όπως η υλοτομία, η ασβεστοποιία, η
ανθρακοποιία, η βοσκή και η ρητινοσυλλογή. Επίσης, στα αιτήματα και στο
ψήφισμα που εκδόθηκε περιλαμβανόταν και η πρωτοποριακή πρόταση να
χαρακτηρισθούν οι δασικές περιοχές της Αττικής «Κήποι των Αθηνών» και να
επιτηρούνται από ειδική επιτροπή στην οποία να συμμετέχουν εκπρόσωποι
όλων των οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Η συγκέντρωση έγινε στην πλατεία Πλατάνου της Κηφισιάς και εκτός από τον Πρόεδρο της τοπικής κοινότητας Στέφανο Στεφάνου, συμμετείχαν κοινοτάρχες απ’ όλη την Αττική, από τον Ασπρόπυργο και το Φάληρο, μέχρι το Κορωπί και την Εκάλη. Επίσης, πανεπιστημιακοί καθηγητές καθώς και οι πρόεδροι του Ιατρικού και του Δικηγορικού Συλλόγου. Ο κοινοτάρχης Κηφισιάς, επιτέθηκε με δριμύτητα στους καταστροφείς των δασών επισημαίνοντας πως «κατ’ αυτόν τον τρόπον υποβιβάζεται ο πολιτισμός της χώρας μας, ο οποίος δεν συνίσταται εις τα κολάρα και τα καπέλα αλλ’ εις την συνείδησιν του ωραίου και του καλού».
Εντυπωσιακή ήταν η τοποθέτηση του πρώην υπουργού Γεωργίας και γερουσιαστή Γεώργιου Μυλωνά, ο οποίος έκανε λόγο για την ανάγκη δημιουργίας δασικής συνείδησης στη χώρα μας και κατέθεσε την πρώτη ολοκληρωμένη πρόταση για την προστασία των δασών και του πρασίνου. Ανάμεσα στα άλλα πρότεινε να απαγορευθεί οποιαδήποτε επέμβαση ή πράξη σε όλα τα δάση της Αττικής. Το συλλαλητήριο υπήρξε η απαρχή σειράς δραστηριοτήτων για το πράσινο, οι οποίες αναπτύχθηκαν τη δεκαετία του 1930, οπότε και αναπτύσσονται τα οικολογικά κινήματα, φυσιολατρίας όπως αποκαλούνταν. Τότε ξεκινά και η πλούσια πνευματική παραγωγική που σχετίζεται με τη φύση και το πράσινο.
Η συγκέντρωση έγινε στην πλατεία Πλατάνου της Κηφισιάς και εκτός από τον Πρόεδρο της τοπικής κοινότητας Στέφανο Στεφάνου, συμμετείχαν κοινοτάρχες απ’ όλη την Αττική, από τον Ασπρόπυργο και το Φάληρο, μέχρι το Κορωπί και την Εκάλη. Επίσης, πανεπιστημιακοί καθηγητές καθώς και οι πρόεδροι του Ιατρικού και του Δικηγορικού Συλλόγου. Ο κοινοτάρχης Κηφισιάς, επιτέθηκε με δριμύτητα στους καταστροφείς των δασών επισημαίνοντας πως «κατ’ αυτόν τον τρόπον υποβιβάζεται ο πολιτισμός της χώρας μας, ο οποίος δεν συνίσταται εις τα κολάρα και τα καπέλα αλλ’ εις την συνείδησιν του ωραίου και του καλού».
Εντυπωσιακή ήταν η τοποθέτηση του πρώην υπουργού Γεωργίας και γερουσιαστή Γεώργιου Μυλωνά, ο οποίος έκανε λόγο για την ανάγκη δημιουργίας δασικής συνείδησης στη χώρα μας και κατέθεσε την πρώτη ολοκληρωμένη πρόταση για την προστασία των δασών και του πρασίνου. Ανάμεσα στα άλλα πρότεινε να απαγορευθεί οποιαδήποτε επέμβαση ή πράξη σε όλα τα δάση της Αττικής. Το συλλαλητήριο υπήρξε η απαρχή σειράς δραστηριοτήτων για το πράσινο, οι οποίες αναπτύχθηκαν τη δεκαετία του 1930, οπότε και αναπτύσσονται τα οικολογικά κινήματα, φυσιολατρίας όπως αποκαλούνταν. Τότε ξεκινά και η πλούσια πνευματική παραγωγική που σχετίζεται με τη φύση και το πράσινο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.