Τα 11 πτώματα βρίσκονταν πάνω από ένα μήνα σκεπασμένα από ένα παχύ στρώμα χιονιού, όταν τα ανακάλυψε ο λοχαγός Γουίλιαμ Εβερετ.
«Στις 15 Φεβρουαρίου του 1945 εξέτασα προσωπικά τα σώματα των νέγρων αμερικανών στρατιωτών που αναφέρονται κατωτέρω«, έγραψε στην αναφορά του ο λοχαγός.
Πιο αποκαλυπτική ήταν η γραπτή αναφορά του στρατιωτικού γιατρού, που υπηρετούσε στο σύνταγμα ως βοηθός χειρουργός.
Πιστοποιούσε ότι οι νέγροι είχαν κακοποιηθεί και έφεραν θανατηφόρα τραύματα.
Οι περισσότεροι είχαν σκοτωθεί από χτυπήματα στο κεφάλι με αμβλύ όργανο, πιθανώς κοντάκι όπλου.
Είχαν πολλαπλά τραύματα από ξιφολόγχες. Το δάχτυλο ενός στρατιώτη είχε σχεδόν αποκοπεί, ενώ όλοι είχαν πυροβοληθεί πολλές φορές.
Πιστοποιούσε ότι οι νέγροι είχαν κακοποιηθεί και έφεραν θανατηφόρα τραύματα.
Οι περισσότεροι είχαν σκοτωθεί από χτυπήματα στο κεφάλι με αμβλύ όργανο, πιθανώς κοντάκι όπλου.
Είχαν πολλαπλά τραύματα από ξιφολόγχες. Το δάχτυλο ενός στρατιώτη είχε σχεδόν αποκοπεί, ενώ όλοι είχαν πυροβοληθεί πολλές φορές.
Δεν υπήρχε χρόνος για ανακρίσεις και έρευνα σε βάθος. Οι Σύμμαχοι προήλαυναν στη Γερμανία και ο πόλεμος πλησίαζε στο τέλος του.
«Οι δράστες ήταν αναμφίβολα άνδρες που είχαν στρατολογήσει τα SS, αλλά οι διαθέσιμες μαρτυρίες είναι ανεπαρκείς για την αναγνώριση της μονάδας τους,» καταλήγει η έκθεση.
Ο φάκελος έκλεισε τότε με την ένδειξη «εμπιστευτικό».
«Οι δράστες ήταν αναμφίβολα άνδρες που είχαν στρατολογήσει τα SS, αλλά οι διαθέσιμες μαρτυρίες είναι ανεπαρκείς για την αναγνώριση της μονάδας τους,» καταλήγει η έκθεση.
Ο φάκελος έκλεισε τότε με την ένδειξη «εμπιστευτικό».
Στις ΗΠΑ, οι σύζυγοι και οι γονείς των 11 στρατιωτών έλαβαν επιστολές, που ανέφεραν ότι σκοτώθηκαν στη μάχη και πήγαν στις κηδείες, με αυτήν την πεποίθηση.
Σχεδόν 70 χρόνια αργότερα, με αφορμή μία ακόμη επέτειο βετεράνων, αποκαλύφθηκε μια άλλη πτυχή του μυστηρίου για το τι πραγματικά συνέβη στους νέγρους στρατιώτες στο Βερέτ του Βελγίου στο Β “ Παγκόσμιο Πολέμο.
Το αγόρι που «ξεκλείδωσε» την έρευνα
Η ιστορία των 11 ανδρών θα παρέμενε θαμμένη σε ένα σκονισμένο ντοσιέ στα Εθνικά Αρχεία, αν δεν υπήρχε ένας Βέλγος,
ο οποίος στο πόλεμο ήταν μόλις 12 χρονών και κοινοποίησε την κρίσιμη πληροφορία.
Είχε δει μια ομάδα στρατιωτών των SS να οδηγούν τους Αμερικανούς έξω από το χωριό.
Η εικόνα αυτή που είχε χαραχτεί ανεξίτηλα στη μνήμη του παιδιού, ενεργοποίησε ερασιτέχνες ιστορικούς και συγγενείς στρατιωτών για να μάθουν τι πραγματικά είχε συμβεί.
Το μεγάλο μυστικό συγκλόνισε τις οικογένειες των θυμάτων, καθώς αποδείχθηκε ότι οι στρατιώτες είχαν πέσει θύματα εγκλήματος πολέμου.
ο οποίος στο πόλεμο ήταν μόλις 12 χρονών και κοινοποίησε την κρίσιμη πληροφορία.
Είχε δει μια ομάδα στρατιωτών των SS να οδηγούν τους Αμερικανούς έξω από το χωριό.
Η εικόνα αυτή που είχε χαραχτεί ανεξίτηλα στη μνήμη του παιδιού, ενεργοποίησε ερασιτέχνες ιστορικούς και συγγενείς στρατιωτών για να μάθουν τι πραγματικά είχε συμβεί.
Το μεγάλο μυστικό συγκλόνισε τις οικογένειες των θυμάτων, καθώς αποδείχθηκε ότι οι στρατιώτες είχαν πέσει θύματα εγκλήματος πολέμου.
Η ήττα των Αμερικανών στη μάχη των Αρδενών
Στις 16 Δεκεμβρίου 1944, οι Γερμανοί εξαπέλυσαν μια λυσσαλέα επίθεση με στόχο να διασπάσουν τις γραμμές των συμμάχων.
Ο Χίτλερ στόχευε στην διακοπή του εφοδιασμού των αντιπάλων του και τον διαχωρισμό των Αμερικανικών και Αγγλικών δυνάμεων στο Δυτικό Μέτωπο.
Ο Χίτλερ στόχευε στην διακοπή του εφοδιασμού των αντιπάλων του και τον διαχωρισμό των Αμερικανικών και Αγγλικών δυνάμεων στο Δυτικό Μέτωπο.
Η αιχμή τους αναπτύχθηκε σε μια δασώδη περιοχή κοντά στα σύνορα Γερμανίας-Βελγίου, την οποία υπερασπιζόταν η αμερικανική 106η μεραρχία, που δεν είχε πολεμική πείρα.
Στα νώτα της βρισκόταν η 333η μοίρα πυροβολικού, που αποτελούνταν εξολοκλήρου από έγχρωμους.
Σε αντίθεση με την άπειρη μεραρχία, η μοίρα αποτελείτο από έμπειρους μαχητές που υπερηφανεύονταν ότι είχαν διαλύσει γερμανικά τανκς από μεγάλες αποστάσεις με τις οβίδες των 155 χιλιοστών.
Η κατάρρευση όμως, της 106ης μεραρχίας ήταν μια από τις μεγαλύτερες αμερικανικές ήττες του πολέμου.
Πολλά από τα μέλη της μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα κρατούμενων στη Γερμανία, μεταξύ των οποίων και οι μαύροι στρατιώτες της 333ης.
Στα νώτα της βρισκόταν η 333η μοίρα πυροβολικού, που αποτελούνταν εξολοκλήρου από έγχρωμους.
Σε αντίθεση με την άπειρη μεραρχία, η μοίρα αποτελείτο από έμπειρους μαχητές που υπερηφανεύονταν ότι είχαν διαλύσει γερμανικά τανκς από μεγάλες αποστάσεις με τις οβίδες των 155 χιλιοστών.
Η κατάρρευση όμως, της 106ης μεραρχίας ήταν μια από τις μεγαλύτερες αμερικανικές ήττες του πολέμου.
Πολλά από τα μέλη της μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα κρατούμενων στη Γερμανία, μεταξύ των οποίων και οι μαύροι στρατιώτες της 333ης.
Μόνο 11 αμερικανοί στρατιώτες κατάφεραν να διαφύγουν μέσα στο δάσος. Δεν πήγαν όμως πολύ μακρυά. Τα SS τους κυνήγησαν.
Έντεκα στρατιώτες όμως, είχαν καταφέρει να γλιτώσουν από την αιχμαλωσία γλιστρώντας μέσα στο παγωμένο δάσος, κρατώντας μόνο δύο όπλα.
Εξαντλημένοι και πεινασμένοι, βρέθηκαν στο μικρό βελγικό αγροτικό οικισμό Βέρετ.
Μια οικογένεια τους προσέφερε στέγη και τροφή, ρισκάροντας αρκετά, αφού το χωριό ανήκε στη Γερμανία πριν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και πολλοί κάτοικοι, θεωρούσαν τους εαυτούς τους Γερμανούς.
Εξαντλημένοι και πεινασμένοι, βρέθηκαν στο μικρό βελγικό αγροτικό οικισμό Βέρετ.
Μια οικογένεια τους προσέφερε στέγη και τροφή, ρισκάροντας αρκετά, αφού το χωριό ανήκε στη Γερμανία πριν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και πολλοί κάτοικοι, θεωρούσαν τους εαυτούς τους Γερμανούς.
Τα SS κατακρεουργούν τους αιχμαλώτους
Οι άνδρες δεν είχαν τελειώσει το φαγητό τους όταν ένα στρατιωτικό όχημα σταμάτησε μπροστά από το σπίτι. Οι Αμερικανοί δεν είχαν που να κρυφτούν και δεν ήθελαν να βάλουν σε μεγαλύτερο κίνδυνο τον φιλόξενο οικοδεσπότη. Ετσι βγήκαν έξω με ψηλά τα χέρια.
Δύο στρατιώτες των Waffen SS μπήκαν στο σπίτι για να βεβαιωθούν ότι κανείς άλλος δεν κρυβόταν και στη συνέχεια διέταξαν τους 11 Αμερικανούς να καθίσουν στο υγρό έδαφος πίσω από το σπίτι.
Ο οικοδεσπότης Ματίας Λάνγκερ ρώτησε τους Γερμανούς αν μπορούσαν να τους βάλουν σε ένα πιο ζεστό σημείο. Εκείνοι του απάντησαν ότι θα ζεσταθούν όταν αρχίσουν να τρέχουν.
Την τελευταία φορά που ο Βέλγος τους είδε ζωντανούς, ήταν όταν οι Αμερικανοί έτρεχαν μπροστά από το γερμανικό όχημα…
Τις επόμενες εβδομάδες έγιναν άγριες μάχες και οι χωρικοί κλείστηκαν στα σπίτια τους.
Στις αρχές Φεβρουαρίου, άρχισαν να ξεμυτίζουν. Ο Ματίας και η σύζυγός του, Μαρία, βάδιζαν προς την εκκλησία όταν είδαν χέρια να αναδύονται από το έδαφος!
Το χιόνι είχε λιώσει και τα σώματα που είχαν κατακρεουργηθεί διακρίνονταν στο έδαφος, όχι πολύ μακριά από το σπίτι της οικογένειας
Οι χωρικοί ανέφεραν το εύρημα προκαλώντας τη διεξαγωγή έρευνας.
Με τα χρόνια, στο χωριό έπαψαν να μιλούν για τη σφαγή, καθώς οι άνθρωποι είχαν ανάγκη να ξεχάσουν τον πόλεμο. Όμως ο Χέρμαν, το νεαρό αγόρι που είχε δει τους Ναζί να παίρνουν τους άνδρες δεν ξέχασε ποτέ.
Το 1996 έβαλε ένα σταυρό στο σημείο της σφαγής των 11 ανθρώπων, στους οποίους ο πατέρας του είχε προσφέρει καταφύγιο λίγο πριν βρουν τραγικό τέλος.
Το 2001 φτιάχτηκε τελικά ένα μνημείο και από τότε γίνεται κάθε χρόνο μια τελετή στη μνήμη τους.
Σε μια από αυτές, ο υποστράτηγος Ρόμπερτ Φέρελ, δήλωσε: «Οφείλουμε πολλά στην οικογένεια Λάνγκερ.»
Στις οικογένειες των μαύρων που θυσιάστηκαν;
mixanitouxronou.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.