Η υπέροχα συγκινητική ιστορία του κυρίου John Schneider

Η ιστορία μίας τυπικής φωτογράφησης για λογαριασμό μιας εκπομπής στην Αμερικανική τηλεόραση. Τυπικής μέχρι να εισέλθει ο ανθρώπινος παράγοντας.

Jeremy Cowart είναι ένας φωτογράφος ο οποίος δραστηριοποιείται πολύ συχνά σε ανθρωπιστικές δράσεις ενώ ακόμα και ο ίδιος παίρνει πρωτοβουλίες μέσα από σελίδες και κινήματα ανθρωπιστικής σκοπιάς. Αυτή εδώ είναι μία σύντομη ιστορία που διηγήθηκε ο ίδιος μετά το τέλος μία φωτογράφησης. Την αναπαράγουμε στο ONEMAN ελαφρά περιληπτικά, επειδή είναι μία ιστορία που πιστεύουμε ότι αξίζει να διαβαστεί. Η ιστορία δημοσιεύτηκε αρχικά στο site του Jeremy Cowart.
Ο φωτογράφος λοιπόν είχε ραντεβού μία ημέρα για να φωτογραφήσει τους πρωταγωνιστές της σειράς The Haves And HaveNots του Oprah Winfrey Network (μην σχολιάσεις). Και όπως εξηγεί ο ίδιος αυτού του είδους οι φωτογραφήσεις είναι πολύ απαιτητικές γιατί εμπλέκονται πολύ άνθρωποι, τα χρονικά περιθώρια είναι ασφυκτικά και αν και είναι φωτογραφήσεις για τις οποίες αμείβεται πολύ καλά, οφείλει να τις εκτελέσει κάτω από μεγάλη πίεση και σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.
Ο ηθοποιός John Scnheider του έκανε εντύπωση από την αρχή της φωτογράφησης. Γιατί σε αντίθεση με την συνήθη τακτική των επωνύμων να κάνουν μερικά κλικ και να φεύγουν, εκείνος φάνηκε να απολαμβάνει την επαφή με τον φακό. Ο Scheider μάλιστα ήταν πάρα πολύ επαγγελματίας και ο Cowart εντυπωσιάστηκε από το γεγονός ότι στα δικά του ατομικά πορτρέτα, ο Schneider έκανε διάφορες γκριμάτσες, αστειευόταν, παρίστανε διάφορες γνωστές προσωπικότητες, μέχρι και Προέδρους των ΗΠΑ.

  Στην συνέχεια μάλιστα μπήκε στο πλατό και η Tika Sumpter για μερικές ακόμα πόζες. Χόρευαν, γελούσαν και ο φωτογράφος δηλώνει εντυπωσιασμένος από το πώς ο Schneider φαινόταν να το διασκεδάζει τόσο πολύ.

  Όταν τελείωσε αυτό το κομμάτι της φωτογράφησης, ο Schneider πλησίασε τον φωτογράφο και του ζήτησε να του κάνει μερικά ακόμα πορτρέτα. Του είπε "συμβαίνει κάτι και χρειάζομαι μια φωτογραφία". Ο Scnheider άρχισε αμέσως να κλαίει. Ο φωτογράφος δεν αντελήφθη άμεσα ότι ήταν αληθινό το κλάμα. Νόμιζε ότι πρόκειται για μία ακόμα μίμηση.

  Μετά από μερικά κλικ κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ότι όλο αυτό ήταν αληθινό.

Ο φωτογράφος ακούμπησε την κάμερα στο πάτωμα γιατί ένιωσε ότι δεν ήθελε να φωτογραφήσει άλλο. Πλησίασε τον ηθοποιό και τον αγκάλιασε. Ο Scnheider τού ψυθίρισε στο αυτί "Ο πατέρας μου πέθανε πριν μία ώρα. Το έμαθα κατά τη διάρκεια του διαλείμματος. Και ήθελα να αποθανατίσεις αυτή τη στιγμή για εμένα".
Όταν πλησίασε στον υπολογιστή και είδε τα πορτρέτα, έδειξε την τελευταία εικόνα (αυτή που είδες τελευταία) και είπα "Αυτό είναι. Αυτός είναι ο πατέρας μου".
Την ιστορία αυτή δημοσίευσε ο φωτογράφος μετά από συναίνεση φυσικά του πενθούντος John Scnheider. Θεωρήσαμε ότι ήταν μία ιστορία που θα θέλατε να έχετε διαβάσει και γι' αυτό την βλέπετε δημοσιευμένη και στο OneMan

Share on Google Plus

About grizos gatos

This is a short description in the author block about the author. You edit it by entering text in the "Biographical Info" field in the user admin panel.