Δαγκώματα,
γρατζουνιές, τσιμπήματα. Μπορούν να συμβούν από οποιαδήποτε ζώο και
αρκετές φορές μπορούν να γίνουν επικίνδυνα λόγω της αυξημένης συχνότητας
ανάπτυξης των λοιμώξεων. Μάθετε πώς πρέπει να αντιδράσετε και να
γλιτώσετε τα χειρότερα
Επιπόλαια δαγκώματα
Αν το δάγκωμα είναι αβαθές και απλό πρέπει να το
πλύνετε αμέσως με άφθονο νερό και σαπούνι. Στη συνέχεια απολυμάνετε το
με αντισηπτικά διαλύματα (οξυζενέ και betadine) και καλύψτε το με
αποστειρωμένη γάζα.
Σοβαρά δαγκώματα
Ένα δάγκωμα θεωρείτε σοβαρό όταν είναι βαθύ και υπάρχει αιμορραγία.
Πρώτη μέριμνά μας είναι το σταμάτημα της αιμορραγίας με άμεση πίεση επί
του τραύματος. Εάν πρόκειται για τραύμα κάποιου μέλους (πόδι, χέρι),
τότε αυτό ανυψώνεται και συγκρατείται σε λοξή θέση. Στη συνέχεια
τοποθετείστε πάνω του καθαρές γάζες και πιέστε. Μετά το σταμάτημα της
αιμορραγίας πλύνετε το με καθαρό νερό.
Στην περίπτωση που ο τραυματισμός προήλθε από άγνωστο ζώο θα πρέπει να επισκεφτείτε άμεσα τον γιατρό σας
για χορήγηση αντιτετανικού και αντιλυσσικού ορού αν κριθεί απαραίτητο.
Αν το ζώο που προκάλεσε το τραύμα είναι οικόσιτο, υγιές και διαθέσιμο,
τίθεται σε παρακολούθηση για δέκα μέρες και παίρνονται τα συνήθη μέτρα
για την περιποίηση των τραυμάτων. Αξίζει να σημειωθεί πως εκτός από τους
σκύλους, λύσσα μπορεί να έχουν και άλλα ζώα όπως οι σκίουροι, οι
αλεπούδες, οι λύκοι, οι νυχτερίδες, τα κουνάβια, οι νυφίτσες κ.α.
Τσιμπήματα εντόμων
Πρέπει
να είμαστε αρκετά προσεκτικοί όσο αφορά τα τσιμπήματα από τα έντομα
γιατί πολλοί είναι αλλεργικοί χωρίς να το ξέρουν. Μετά το τσίμπημα
πρέπει να απομακρύνουμε αμέσως το κεντρί από το δέρμα. Στη συνέχεια τοποθετείστε κρύες κομπρέσες πάνω
στην περιοχή του τσιμπήματος για να ανακουφιστεί ο ασθενής από το
πρήξιμο και την κοκκινίλα. Αν συνεχιστούν τα συμπτώματα επισκεφτείτε ένα
γιατρό λήψη κάποιου αντιϊσταμινικού χαπιού για ταχεία υποχώρηση.
Όσοι γνωρίζουν πως είναι αλλεργικοί θα πρέπει να έχουν πάντα μαζί τους ένα κουτί πρώτων βοηθειών με
την κατάλληλη ιατρική συνταγή. Αυτό περιλαμβάνει επινεφρίνη
(αδρεναλίνη) μέσα σε σύριγγα για άμεση χρήση, αντιϊσταμινικά για
χορήγηση από το στόμα και ενδοφλέβια.
Τσιμπήματα στη θάλασσα
Οι συχνότεροι θαλάσσιοι «τραυματισμοί» προέρχονται από τσούχτρες, αχινούς, ανεμώνες και μέδουσες.
Όλα τα τσιμπήματα ή τα κεντρίσματα από τα θαλάσσια ζώα παρουσιάζουν
έντονο, τσουχτερό πόνο και, ελάχιστες φορές, γενικά συμπτώματα, όπως
ζάλη, εξάντληση, παράλυση, κράμπα, ναυτία, εμετό ή δύσπνοια. Για τα
κεντρίσματα από αχινούς και ορισμένα ψάρια του γλυκού και αλμυρού νερού
δεν υπάρχουν ειδικά αντίδοτα. Το οινόπνευμα και η αμμωνία εξουδετερώνουν μόνο τις τοξίνες της μέδουσας. Το δηλητήριο της ανεμώνης αδρανοποιείται με τη θερμότητα.
Δαγκώματα φιδιών
Στην Ελλάδα υπάρχει μόνο ένα δηλητηριώδες φίδι, η οχιά.
Το δάγκωμα προκαλεί αμέσως ισχυρό πόνο, οίδημα και εκχύμωση στην
περιοχή. Μέσα σε 15 περίπου λεπτά αρχίζει η εμφάνιση των γενικών
συμπτωμάτων, που περιλαμβάνουν ναυτία, εμετό, υπόταση, αρρυθμίες,
ίλιγγο, σπασμούς, παραλήρημα και κώμα. Το θύμα ξαπλώνεται και
απαγορεύονται οι μετακινήσεις του. Η περιοχή του τραύματος πιέζεται
περιμετρικά, ώστε να απομακρυνθεί από την περιοχή η μέγιστη δυνατή
ποσότητα αίματος με το εμπεριεχόμενο δηλητήριο. Η
αναρρόφηση του δηλητηρίου γίνεται με το στόμα ή με κατάλληλες βεντούζες,
αφού γίνουν τομές στον επιμήκη άξονα του μέλους. Στη συνέχεια πρέπει να περιοριστεί η κυκλοφορία του αίματος στην περιοχή του δαγκώματος.
Με ελαστικό επίδεσμο ή λωρίδες υφάσματος επιχειρείται η περίδεση του
μέλους 3-4 δάκτυλα πάνω από σημείο του δαγκώματος. Απαγορεύεται όμως η
χορήγηση οινοπνευματωδών ποτών, δεδομένου ότι το οινόπνευμα προκαλεί
αγγειοδιαστολή, διευκολύνοντας τη διασπορά του δηλητηρίου. Συνίσταται η
γρήγορη μεταφορά του θύματος στο νοσοκομείο.
Σκορπιοί και αράχνες
Σε περίπτωση τσιμπήματος από σκορπιό ή αράχνη πρέπει να απομακρυνθεί το κεντρί
και να γίνει περίδεση πάνω και κάτω από το τσίμπημα, για να περιοριστεί
τοπικά η διάχυση του δηλητηρίου. Στη συνέχεια τοποθετούμε επιθέματα
πάγου πάνω στο τσίμπημα για την επιβράδυνση του ρυθμού απορρόφησης του
δηλητηρίου.
Σκορπιοί
Το τσίμπημά τους είναι πολύ επώδυνο και μπορεί να προκαλέσει τοπικό
οίδημα και αλλαγή χρώματος στην περιοχή. είναι δυνατόν να συνοδεύεται
από μούδιασμα, ναυτία, πυρετό, δυσκολία στην ομιλία, κράμπες στο
στομάχι, σπασμούς και σοκ. Τότε πρέπει να χορηγηθεί ο αντίστοιχος ορός
που περιέχει αντισώματα που εξουδετερώνουν το δηλητήριο.
Αράχνες
Το δάγκωμα γίνεται αντιληπτό έπειτα από 24 ώρες περίπου, ώσπου να
αρχίζει να μουδιάζει η περιοχή. Το δηλητήριο είναι νευροτοξικό και αφορά
κυρίως σε κέντρα του νωτιαίου μυελού. Προκαλούνται κράμπες, δυσκολία
στην αναπνοή, ζάλη, εφίδρωση, εμετός, ναυτία και δερματικό εξάνθημα. Η αντιμετώπιση του πόνου γίνεται με ήπια αναλγητικά. Αν εμφανιστούν επικίνδυνα συμπτώματα υπάρχει αντι-δηλητηριώδης ορός που χορηγείται με ιατρική συνταγή.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.