Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς.
Ο ρομαντισμός με τον οποίο
αντιμετωπίστηκαν δημοσιογραφικά σημαντικά γεγονότα και πρόσωπα από τα
περασμένα, έχει αλλοιώσει σε μεγάλο βαθμό και αριθμό περιπτώσεων την
πραγματικότητα. Ενα από τα άγνωστα επεισόδια του περίφημου Μπαρμπαγιάννη
του Κανατά είναι χαρακτηριστικό. Το 1873 ο εξαιρετικά δημοφιλής αυτός
τύπος της πρωτεύουσας βρισκόταν έξω από την Καπνικαρέα, Κυριακή μετά τον
εκκλησιασμό, και συνομιλούσε με ορισμένες κυρίες, λέγοντας –όπως πάντα–
αστεία σε εκείνους που άρεσε να τον ακούν. Εκεί όμως βρίσκονταν και
μερικοί από τους νεαρούς γόνους προεστών της πόλης, οι οποίοι φορώντας
ψηλά καπέλα ήθελαν να δείξουν στις κυρίες την ευφυΐα τους. Άρχισαν
λοιπόν να βρίζουν τον άκακο Μπαρμπαγιάννη.
Τις φραστικές επιθέσεις ακολούθησαν χειρονομίες που μετέβαλαν την μικρή κωμωδία του δρόμου σε μια πραγματική τραγωδία. Ένας εξ αυτών χτύπησε τον Μπαρμπαγιάννη στο κεφάλι με το ραβδί του με τόση δύναμη ώστε να του τρυπήσει το καπέλο και να τον πληγώσει σοβαρά. Θα ακολουθούσαν και χειρότερα, αν ο δυστυχής Μπαρμπαγιάννης δεν το έβαζε στα πόδια, καταφεύγοντας σε κοντινό εμπορικό κατάστημα και κλείνοντας πίσω του την πόρτα. Αλλά και εκεί τον κυνήγησαν οι «ευφυείς», ζητώντας να τους τον παραδώσουν λες και ήταν κακούργος. Τρεις κλητήρες της Αστυνομίας χρειάστηκαν για να τον απομακρύνουν από το σημείο. Μεταφέρθηκε στο Αστυνομικό Κατάστημα. Πίστευε πως γλίτωσε από τη μανία των διωκτών του. Αλλά μόλις έφυγε και από εκεί παραπονιόταν ότι «τον μεταχειρίσθη κακώς και η εξουσία»!
Μόνον ο δημοσιογράφος Ιωάννης Αγγελόπουλος έσπευσε να τον υποστηρίξει και να κατακρίνει τη στάση τόσο των «νεαρών ερωτιδέων» όσο και της Αστυνομίας και να επισημάνει πως ήταν απαράδεκτο να κακοποιούν ένα φτωχό άνθρωπο που ζούσε ήσυχα και έντιμα και η κοινωνία ανεχόταν τον πρωτότυπο τρόπο ζωής του.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.