Η Αθήνα είναι μια πανέμορφη πόλη. Η Βόλτα στον φθινοπωρινό ήλιο από την Πανεπιστημίου στην Αιόλου και από κει στα μικρά καφέ και τα μεζεδοπωλεία της Καραϊσκάκη και της Πλατείας Αγ. Ειρήνης, για σουβλάκι στο Μοναστηράκι και μετά χαζευτήρι στην υπαίθρια αγορά, μέχρι την στοά Αττάλου και το Θησείο –πάντα κάτω από τη σκιά της μαγευτικής Ακρόπολης.
Και το βράδυ στη Σκουφά ή στο Γκάζι στα δεκάδες θέατρα, τις ερασιτεχνικές σκηνές αλλά και τα βιβλιο-καφέ που τελευταία ξεφυτρώνουν το ένα πίσω από το άλλο.
Όμορφη πόλη η Αθήνα. Αν είσαι επισκέπτης για λίγες μέρες. Αν δεις όλα αυτά και δεν προλάβεις να δεις τα ταξί να κλείνουν την πρόσβαση στην Καραγιώργη Σερβίας και τα τουριστικά λεωφορεία να διπλοπαρκάρουν στη στροφή της Μητροπόλεως στην κεντρικότερη δηλαδή πλατεία της πρωτεύουσας. Αν δεν προλάβεις να πας μια βόλτα στα Εξάρχεια να δεις τη Στουρνάρη να μετατρέπεται σε ένα νέο γκέτο ναρκωτικών, λαθραίων τσιγάρων και εγκατάλειψης, αν δεν γυρίσεις την Κυψέλη αναζητώντας κάτι από την χαμένη της αίγλη –δεν πάνε ούτε 20 χρόνια, αν δεν βρεθείς στο Σταθμό Λαρίσης που νύχτα το σκέφτεσαι να περάσεις ακόμα και με αυτοκίνητο. Και φυσικά αν παραλείψεις να περάσεις από την άλλοτε αριστοκρατική Ομόνοια, που βλέποντας φωτογραφίες της μόνο θλίψη σε πιάνει για το κατάντημά της.
Δυστυχώς η Αθήνα του επισκέπτη δεν είναι η Αθήνα των κατοίκων της. Δεν είναι η Αθήνα του καθημερινού μποτιλιαρίσματος στην Πατησίων, την Κηφισίας, την Πειραιώς και τη Συγγρού. Δεν είναι η Αθήνα του κλειστού κέντρου και των συνεχόμενων διαμαρτυριών –αλλά και καταστροφών, δεν είναι η Αθήνα του παραεμπορίου και της εγκατάλειψης. Και φυσικά δεν είναι η Αθήνα με τους λόφους των σκουπιδιών και τους ασυντήρητους δρόμους, που θυμίζουν βαλκανική επαρχία προηγούμενων δεκαετιών.
Μπορεί να γίνει πολύ όμορφη η Αθήνα και για τους κατοίκους της όπως είναι για τους επισκέπτες που από κάθε γωνιά της γης επιμένουν να έρχονται παρά τις απεργίες στα λιμάνια και τα αεροδρόμια, τις ελλείψεις υποδομών στη σήμανση, τα συχνά κλειστά μουσεία;
Ειλικρινά δεν ξέρω. Κι όποιος πει ότι έχει τη μαγική λύση, απλά θα λέει ψέματα. Ξέρω ωστόσο ότι μπορεί να γίνει καλύτερη, αλλά χρειάζεται όλοι μαζί να «κτίσουμε» αστική συνείδηση και να αποκτήσουμε ξανά το συναισθηματικό δεσμό που χάσαμε με την πόλη μας. Και ναι χρειαζόμαστε και έναν σωστό δήμαρχο, αλλά επικεφαλής συνειδητοποιημένων πολιτών.
Γρηγόρης Λέων- Ιατροδικαστής
Σύμβουλος 7ης ΔΚ Δήμου Αθηναίων
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.