Οι Ινδιάνοι υπονομεύτηκαν από την ίδια τους τη φιλοξενία και από την αδυναμία των όπλων τους.

Λίγο καιρό μετά την ανακάλυψη του Κολόμβου, Ισπανοί και Πορτογάλοι άποικοι έφτασαν από την Ευρώπη για να εκμεταλλευτούν τα νέα εδάφη και αποφάσισαν ότι οι γηγενείς δεν ήταν πολύ καλύτεροι από ζώα.

Ο καθολικός ιππότης Βιλγκαινιόν τους χαρακτήρισε «κτήνη με ανθρώπινο πρόσωπο» «ce sont des betes portant figure humaine», ο καλβινιστής ιερέας Ρισέ υποστήριξε ότι δεν είχαν καμία αίσθηση περί ηθικής «l'hebetude crasse de leur esprit ne distingue pas le bien du mal»  και ο γιατρός Λοράν Ζουμπέρ, αφού πρώτα εξέτασε πέντε Βραζιλιανές, ισχυρίστηκε ότι δεν είχαν περίοδο και άρα κατηγορηματικά δεν ανήκαν στην ανθρώπινη φυλή.

Αφού λοιπόν τους απογύμνωσαν από την ανθρώπινη φύση τους, οι Ισπανοί άρχισαν να τους σφαγιάζουν σαν ζώα. Ως το 1534, σαράντα δύο χρόνια μετά την άφιξη του Κολόμβου, οι αυτοκρατορίες των Αζτέκων και των Ίνκας είχαν καταστραφεί, και οι υπήκοοι τους σκλαβώθηκαν ή δολοφονήθηκαν. Ο Μονταίνι διάβασε για αυτές τις βαρβαρότητες στο Brevissima Relation de la Destruction de las Indias του Βαρθολομαίου Λας Κάσας (που τυπώθηκε στη Σεβίλλη το 1552 και μεταφράστηκε στα γαλλικά το 1580 από τον Ζακ ντε Μιγκροντ ως Tyrannies et cruautes des Espagnolsperpitrees es Indes occidentals qu'on dit le Nouveau Monde).

Οι Ινδιάνοι υπονομεύτηκαν από την ίδια τους τη φιλοξενία και από την αδυναμία των όπλων τους. Άνοιξαν τις πόλεις και τα χωριά τους στους Ισπανούς και ανακάλυψαν ότι οι φιλοξενούμενοι τους στράφηκαν εναντίον τους όταν δεν το περίμεναν. Τα πρωτόγονα όπλα τους δεν μπορούσαν να συναγωνιστούν τα ισπανικά κανόνια και σπαθιά, και οι κονκιοταδόρες δεν επέδειξαν τον παραμικρό οίκτο για τα θύματα τους. Σκότωναν παιδιά, ξεκοίλιαζαν εγκύους, έβγαζαν μάτια, έκαιγαν ολόκληρες οικογένειες ζωντανές και έβαζαν φωτιά σε χωριά μέσα στη νύχτα.

Εκπαίδευσαν σκυλιά να πηγαίνουν στις ζούγκλες όπου κατέφυγαν οι Ινδιάνοι και να τους ξεσκίζουν.

Οι άντρες στέλνονταν να δουλέψουν σε χρυσωρυχεία και αργυρωρυχεία, δεμένοι μεταξύ τους με σιδερένια κολάρα. Όταν πέθαινε κάποιος, έκοβαν το σώμα του από την αλυσίδα, ενώ οι σύντροφοι του εκατέρωθεν συνέχιζαν να εργάζονται. Οι περισσότεροι Ινδιάνοι δεν άντεχαν πάνω από τρεις βδομάδες στα ορυχεία. Οι γυναίκες βιάζονταν και παραμορφώνονταν μπροστά στους συζυγούς τους.

Η προτιμώμενη μορφή παραμόρφωσης ήταν να τους σκίζουν τα πιγούνια και τις μύτες. Ο Λας Κάσας ανέφερε πώς μια γυναίκα, βλέποντας τα ισπανικά στρατεύματα να προελαύνουν με τα σκυλιά τους, κρεμάστηκε μαζί με το παιδί της. Ένας στρατιώτης πλησίασε, έκοψε στα δύο το παιδί με το σπαθί του, έδωσε το μισό στα σκυλιά του κι έπειτα ζήτησε από τον καλόγερο να προχωρήσει στη νεκρώσιμη ακολουθία ώστε το βρέφος να εξασφαλίσει μία θέση στον Παράδεισο.

Με τους άντρες χωριστά από τις γυναίκες, απελπισμένοι και φοβισμένοι, οι Ινδιάνοι αυτοκτονούσαν κατά χιλιάδες. Ανάμεσα στη γέννηση του Μονταίνι το 1533 και την έκδοση του τρίτου τόμου των Δοκιμίων του το 1588, ο γηγενής πληθυσμός του Νέου Κόσμου εκτιμάται ότι μειώθηκε από 80 σε 10 εκατομμύρια. 

  Από το βιβλίο του Αλαίν ντε Μποττόν «Η παρηγοριά της φιλοσοφίας» 

antikleidi.com

Share on Google Plus

About grizos gatos

This is a short description in the author block about the author. You edit it by entering text in the "Biographical Info" field in the user admin panel.