Λιτό
και απέριττο το καλοκαίρι . Ακαταμάχητο . Κι όλα μας τα υπάρχοντα ...
δύο μπλούζες , ένα κοντό παντελονάκι , ένα ζευγάρι σανδάλια . Ένας
πεύκος πλάι στη θάλασσα , ένα μοναχικό σύννεφο να ξηλώνει τον ουρανό
,γέρος βαρκάρης να το ακολουθεί από κάτω , γυμνά τρίχρονα γυρεύοντας
κοχύλια , δροσιά σεντονιού το καταμεσήμερο . Κατηφορικά δρομάκια σ
έρημες αμμουδιές , μια ακίδα στο πόδι κ έπειτα μακροβούτια πίσω στην
παιδική μας ηλικία , ξάπλα στον ήλιο , δεκάλεπτος ύπνος κ ένα τζιτζίκι
... ακούραστος βιολιστής.Λίγες κουβέντες , μια μπουκιά φαϊ , δυο τρεις
φίλοι , κάτι τουρίστες με την μονιμότητα της απορίας ,της χαζομάρας και
της ευγένειας στο βλέμμα τους .Το βράδυ βόλτα στα υπαίθρια τρυφερά
πανηγύρια , εδώ κ εκεί μικροπωλητές ,κρεμασμένα πολύχρωμα κοσμήματα ,
ξύλινα σκαλιστά από την Αφρική , καλαμπόκι , χωνάκι παγωτό -ωχ
λερώθηκα- μετά ξενύχτι . Κ ένα ηλιοβασίλεμα σαν ξεφλουδισμένο σώμα ...
λίγο πιο εκεί ... μια παραλία , δυο πρόσωπα , ένα πάθος. .Γεννηθήκαμε
για να χουμε τόσα και να τα φωτίζουμε δίνοντάς τους νόημα. Γιατί είναι
όλα πάντα εδώ μπροστά στα μάτια μας , στα χέρια μας ,στην αγκαλιά μας
.Αυτά τα λίγα ,τα ελάχιστα ...
Από τα ελάχιστα φτάνεις πιο σύντομα οπουδήποτε ..κι ας είναι πιο δύσκολο .
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.