γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος
Τετάρτη, 24 Ιουλίου, 2013
Αυτές τις ημέρες, κάμποσες δεκάδες οικογένειες της Αθήνας υπέστησαν ένα σοκ.
Έλαβαν μια επιστολή από το φροντιστήριο ξένων γλωσσών των παιδιών τους με courier.
Ασυνήθιστο.
Και μάλιστα καλοκαιριάτικα. Μέρες που πιθανότατα – τουλάχιστον κάποιες παλαιότερες εποχές – οι περισσότεροι θα έλειπαν σε διακοπές.
Όσοι την έλαβαν, το πολύ να θεώρησαν ότι επρόκειτο για κάποια προσφορά διδάκτρων, ενημέρωση, απλή διαφήμηση ή ακόμη ακόμη και ευχετήρια επιστολή για το καλοκαίρι. Ίσως να μην την άνοιξαν λοιπόν και καθόλου.
Ανοίγοντάς την όμως – όσοι την παρέλαβαν και την άνοιξαν - τους περίμενε μια πολύ δυσάρεστη έκπληξη.
Μια άκρως σοκαριστική έκπληξη.
Η επιστολή τους ενημέρωνε πως σημειώθηκε κρούσμαφυματίωσης στο φροντιστήριο (άγνωστο σε ποιό από τα διάφορα παραρτήματα). Και καλώς τους ενημέρωνε βεβαίως. Έλεγε επίσης πως προληπτικά όλα τα παιδιά – μαθητές (πόσες δεκάδες άραγε;) θα έπρεπε να εξεταστούν.
Να κάνουν δηλαδή το γνωστό τεστ Mandoux.
Και όχι όπου κι όπου. Θα έπρεπε να πάνε όλοι υποχρεωτικά στην Διεύθυνση Δημόσιας Υγείας και συγκεκριμένα στο Τμήμα Δημόσιας Υγιεινής στην Λ. Αλεξάνδρας 196.
Εκεί διαπίστωναν πως υπήρχε μια μεγάλη λίστα ονομάτων στα χέρια των υπευθύνων που εξονυχιστικά και επιστάμενα την διερευνούσαν. Και καλώς έπρατταν βεβαίως.
Σαν να λέμε, κατάσταση συναγερμού επιδημιολογικού ελέγχου.
Εκεί μας έφεραν οι φωτισμένοι εθνοπατέρες μας των τελευταίων 30 ετών.
Να ζούμε πάλι ημέρες του ’23 και του ‘40. Ημέρες αρρωστημένες, ξεχασμένες που δυστυχώς ενέσκυψαν και πάλι πάνω από τα κεφάλια των παιδιών μας.
Ξαναθυμίζω πως είναι καλοκαίρι.
Και που έφυγε η επιστολή με courier δεν λέει απολύτως τίποτα.
Κι αν ο παραλήπτης δεν είναι σπίτι; Τι σημασία έχει το αυτοκόλητο με την ειδοποίηση στην είσοδο της πολυκατοικίας;
Κι αν κάποιο από τα παιδιά που δεν θα εξεταστούν εν τέλει είναι φορέας;
Λένε βεβαίως οι γιατροί πως η φυματίωση από παιδί δεν κολλάει. Μόνον από ενήλικα μπορεί να μεταδοθεί. Είτε προς άλλον ενήλικα είτε προς παιδιά. Άρα, δεν κινδυνεύουν οι γύρω του. Αυτό το παιδί όμως που ίσως είναι φορέας και δεν το γνωρίζει; Κινδυνεύει λοιπόν και μάλιστα πολύ. Κινδυνεύει να εκδηλωθεί η νόσος προτού διαγνωσθεί και αντιμετωπισθεί έγκαιρα. Άρα, πολύ πιθανό, εκεί που βρίσκονται οι γονείς αμέριμνοι μαζί με τα παιδιά τους να δεχτούν ένα τηλεφώνημα από κάποια απρόσωπη υπηρεσία και να νοιώσουν ότι πέφτει ο ουρανός στο κεφάλι τους.
Ή, αν δεν κάνει κανείς τον κόπο να τους ενημερώσει, κινδυνεύουν να δουν ξαφνικά το παιδί τους να «καταρρέει».
Θα μπορούσε να είναι το δικό σου παιδί αυτό. Ή του διπλανού σου....
Μεταξύ των γιατρών γινόταν λόγος για εκπαιδευτικό που εκδήλωσε τη νόσο. Άλλοι έλεγαν για γραμματειακή υπάλληλο.
Λένε επίσης οι γιατροί εκεί, πως ένδειξη Mandoux πάνω από 4 «αξιολογείται θετικά». Κάποια παιδιά δίνουν ένδειξη 3. Κι εκεί αρχίζουν τα «καμπανάκια».
Οι γιατροί ανήσυχοι παρατηρούν την «κοκκινίλα» στο χέρι, στο σημείο του «τσιμπήματος» της βελόνας και ψηλαφίζουν ο ένας μετά τον άλλον αναζητώντας πιθανή «σκληρία». Το «καρουμπαλάκι», όπως λένε, που ίσως σημαίνει το «χειρότερο».
Οι γονείς παγώνουν.
Κι εκεί κάπου έρχεται το επόμενο σοκ.
Συνιστάται άμεση δεύτερη αξιολόγηση από το Νοσοκομείο Παίδων.
Οι γονείς παίρνουν το παιδί τους άρον άρον και ξέπνοοι φτάνουν στο νοσοκομείο. Με το που αναφέρουν στα εξωτερικά ιατρεία το «τι παίζει» τους έχουν στείλει πάραυτα στον 5ο, στους «καθηγητές παιδιάτρους».
Άλλο ένα «σημάδι κινδύνου». Ημέρα πανελλαδικής 24άωρης απεργίας γαρ των γιατρών κι όμως τέτοια «ακαριαία αντιμετώπιση», ε, δεν μπορεί.
«Κάτι σημαίνει».
Για να δεις Καθηγητή παιδίατρο στο Παίδων, ακόμη και σε «φυσιολογικές εργασιακά ημέρες» πρέπει να κάνεις Τάμα...
Αφού κάνουν κάμποσες αποτυχημένες τρεχάλες στους λαβύρινθους, τα ασανσέρ και τους ορόφους καταφέρνουν να βρουν το γραφείο.
Αναψηλάφηση της κοκκινίλας κι εκεί – από τον καθηγητή - μέχρι που έρχεται το «μαγικό εντάξει». «Κανένα πρόβλημα. Μην ανησυχείτε».
Αναψηλάφηση της κοκκινίλας κι εκεί – από τον καθηγητή - μέχρι που έρχεται το «μαγικό εντάξει». «Κανένα πρόβλημα. Μην ανησυχείτε».
Τέλος του Σοκ.
Σε τρία τέταρτα της ώρας ίσως χάθηκαν πέντε χρόνια από τη ζωή τους.
Τουλάχιστον είχε αίσιο τέλος. Και αξίζουν συγχαρητήρια στο ιατρικό προσωπικό που τέτοιες δύσκολες μέρες καταφέρνει και λειτουργεί έτσι ακαριαία.
Σε μερικές έστω περιπτώσεις.
Εκεί οι γονείς μαθαίνουν πως κάμποσα ακόμη παιδιά μεανάλογα ασαφή δείγματα πήγαν για «δεύτερη αξιολόγηση».
Σε μια τέτοια περίπτωση, οι γονείς συζητούν μεταξύ τους για το ότι και πριν χρόνια το Mandoux είχε δείξει παρόμοιες ενδείξεις στο παιδί τους αλλά οι παιδίατροι τότε δεν ανησύχησαν. Αυτοί οι ίδιοι τους εξηγούν πως υπάρχουν κι άλλα «συγγενή» μικρόβια που δίνουν παρόμοιες ενδείξεις. Που δεν είναι όμως «μυκοβακτιρίδια». Δεν είναι η Φυματίωση.
Άρα – συμπεραίνουν οι γονείς – για ν’ ανησυχήσουν τώρα οι γιατροί με ενδείξεις που δεν τους ανησυχούσαν μερικά χρόνια πριν, φαντάσου πόσο έχουν αλλάξει τα σχετικά «επιδημιολογικά στοιχεία» της Ελληνικής κοινωνίας.
Έξαρση της Φυματίωσης. Η έννοια αυτή τώρα τους μοιάζει σαν μαχαίρι στο λαιμό. Που πλησίασε σε απόσταση αναπνοής....
Γιώργος Ανεστόπουλος
διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο aegeanhawk.blogspot.gr
διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο aegeanhawk.blogspot.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.