Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς
Συχνά χρησιμοποιούμε τη λέξη «πούλμαν»
όταν αναφερόμαστε σε τουριστικά λεωφορεία που έχουν σύγχρονες ανέσεις
για μεταφορά και ξενάγηση. Στη χώρα μας την εισήγαγε ο περίφημος για τις
ταξιδιωτικές του επιδόσεις Φ. Παρασκευαϊδης πριν από εκατόν είκοσι
περίπου χρόνια γράφοντας για την πρωτότυπη πόλη που είχε δημιουργήσει ο
περιώνυμος κατασκευαστής βαγονιών Τζόρτζ Μ. Πούλμαν (1831-1897).
Εγκατέλειψε το σχολείο στα 14 χρόνια του, εργάστηκε σε εργοστάσιο
κατασκευής φερέτρων και ασχολήθηκε με τον πατέρα του σε τεχνικά έργα.
Έγινε γνωστός για την ευφυΐα και τις πρωτότυπες ιδέες του.
Στα μέσα του 19ου αιώνα καθιέρωσε το κινούμενο σε ράγες «βαγόνι ύπνου» ή «αυτοκίνητο-παλάτι», το οποίο δρομολόγησε και στο κανάλι-διώρυγα Eri της Νέας Υόρκης. Οι κλινάμαξες του Πούλμαν έγιναν δημοφιλείς, παρά το γεγονός ότι κόστιζαν πέντε φορές περισσότερο από τα κοινά βαγόνια. Το πρώτο «πούλμαν», «ξενοδοχείο με ρόδες» όπως αποκλήθηκε τότε και περιείχε κρεβάτι, κουζίνα και τραπεζαρία, παρουσιάστηκε το 1867. Εκμεταλλεύθηκε την παρουσία των Αφροαμερικανών ανδρών σκλάβων του αμερικανικού Νότου, τους οποίους χρησιμοποίησε ως προσωπικό για τα αυτοκίνητά του, αχθοφόρους, σερβιτόρους, προσωπικούς υπηρέτες και διασκεδαστές.
Το 1880 ο Πούλμαν αγοράζει έκταση 4.000 στρεμμάτων, περίπου 14 χιλιόμετρα νότια του Σικάγου –σήμερα έχει γίνει συνοικία του– και χτίζει ένα εργοστάσιο και μία πόλη για τους εργαζομένους, η οποία θεωρήθηκε πρωτότυπη. Στις αρχές της δεκαετίας του 1890 είχε ήδη 40.000 κατοίκους. Αυτή την πόλη παρουσίαζε ενθουσιασμένος ο ημέτερος Παρασκευαϊδης. Ωστόσο, ο Πούλμαν διοικούσε την πόλη ως φεουδαρχικός βαρόνος. Προσπάθησε να αντιμετωπίσει την κρίση που ξέσπασε το 1893-4 με πιέσεις στους εργαζομένους που απήργησαν και αντιμετώπισαν βίαια καταστολή. Ο Τζόρτζ Πούλμαν έφυγε από τη ζωή το 1897 και ένα χρόνο αργότερα το Ανώτατο Δικαστήριο εκχώρησε την ιδιοκτησία στην πόλη.
Στα μέσα του 19ου αιώνα καθιέρωσε το κινούμενο σε ράγες «βαγόνι ύπνου» ή «αυτοκίνητο-παλάτι», το οποίο δρομολόγησε και στο κανάλι-διώρυγα Eri της Νέας Υόρκης. Οι κλινάμαξες του Πούλμαν έγιναν δημοφιλείς, παρά το γεγονός ότι κόστιζαν πέντε φορές περισσότερο από τα κοινά βαγόνια. Το πρώτο «πούλμαν», «ξενοδοχείο με ρόδες» όπως αποκλήθηκε τότε και περιείχε κρεβάτι, κουζίνα και τραπεζαρία, παρουσιάστηκε το 1867. Εκμεταλλεύθηκε την παρουσία των Αφροαμερικανών ανδρών σκλάβων του αμερικανικού Νότου, τους οποίους χρησιμοποίησε ως προσωπικό για τα αυτοκίνητά του, αχθοφόρους, σερβιτόρους, προσωπικούς υπηρέτες και διασκεδαστές.
Το 1880 ο Πούλμαν αγοράζει έκταση 4.000 στρεμμάτων, περίπου 14 χιλιόμετρα νότια του Σικάγου –σήμερα έχει γίνει συνοικία του– και χτίζει ένα εργοστάσιο και μία πόλη για τους εργαζομένους, η οποία θεωρήθηκε πρωτότυπη. Στις αρχές της δεκαετίας του 1890 είχε ήδη 40.000 κατοίκους. Αυτή την πόλη παρουσίαζε ενθουσιασμένος ο ημέτερος Παρασκευαϊδης. Ωστόσο, ο Πούλμαν διοικούσε την πόλη ως φεουδαρχικός βαρόνος. Προσπάθησε να αντιμετωπίσει την κρίση που ξέσπασε το 1893-4 με πιέσεις στους εργαζομένους που απήργησαν και αντιμετώπισαν βίαια καταστολή. Ο Τζόρτζ Πούλμαν έφυγε από τη ζωή το 1897 και ένα χρόνο αργότερα το Ανώτατο Δικαστήριο εκχώρησε την ιδιοκτησία στην πόλη.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.