Του Θανάση Νικολαΐδη
ΕΙΧΕ ο Πόλεμος κριθεί και οι Γερμανοί «τα μάζευαν». Με τυλιγμένο στη σημαία τους τον φασισμό, τ’ απομεινάρια τους στο σάκο και…φευγιό. Όχι, βέβαια, με «συνωστισμό», αλλά με το αυτόματο στη μασχάλη. Για άμυνα, επίθεση και εκδίκηση. Κι είναι «της νύχτας το πιο πηχτό σκοτάδι λίγο πριν ξημερώσει». Το «Τέρας» σφάδαζε με συμπυκνωμένη μέσα του τη λύσσα της ήττας κι ό,τι προλάβουν από εκτελέσεις και βαρβαρότητα.
Ο ΕΛΑΣ είχε κάνει ό,τι μπορούσε, ωστόσο, «δεν έδωσε σοβαρές μάχες» κι ίσως αυτό συνιστά το αδύνατο σημείο του. Το λένε επιζήσαντες αντάρτες και αξιωματικοί. Δεν ήταν ανταρτοπόλεμος-αλλά ούτε μαζική αναμέτρηση με καίρια χτυπήματα στον εχθρό. Κι αν παίρνουν άριστα για την πατριωτική τους δράση οι ΕΛΑΣίτες, δεν έχουν να «επιδείξουν» εκατόμβες Γερμανών αφανισμένων απ’ τα χέρια τους στο πεδίο των μαχών.
ΚΙ αν λογαριάσουμε για ποιον «δούλεψαν» και ποιος ωφελήθηκε απ’ την Αντίστασή μας, το μάτι πέφτει στην Αγγλία και τις μεθόδους της. Κι αν θυμηθούμε τους πρ. ΕΛΑΣίτες περιφρονημένους, παρεξηγημένους και φακελωμένους απ’ το Κράτος, βγάζουμε συμπεράσματα και για την μεταπολεμική Ελλάδα της «συμμαχικής» γραμμής. Κι αν πάμε παραπέρα (Βάρκιζα, Εμφύλιος), βλέπουμε πώς μεταχειρίζονται οι «Σύμμαχοι» την «ευκολόπιστη και πάντα προδομένη» (κι ας βρέθηκε μαζί τους στη μεριά των νικητών…).
ΤΟ έγκλημα των Ναζί στο Δίστομο δεν έχει προηγούμενο. Δεν ήταν γενοκτονία-ήταν εν «ψυχρώ και εκδικητικώ τω τρόπω» εμπρησμός και αφανισμός αμάχων. Με τον υπολοχαγό των S-S να εξαφανίζεται (για το Παρίσι), να τον ξαναφέρνουν στην Ελλάδα για δίκη και να γλυτώνει την κρεμάλα. Με το «εκτελούσα διαταγές» ψωμοτύρι που σφράγιζε την ανανδρία και τη δειλία τους, το δάχτυλο να δείχνει ψηλότερα κι όλα να καταλήγουν στοn… Χίτλερ.
ΟΙ παραχαράκτες (της Ιστορίας) καραδοκούν, ωστόσο, αυτή (η Ιστορία) κάνει τη δουλειά της. Εμείς «βιαζόμαστε». Και, για τον 2ο (λεγόμενο) Παγκόσμιο πόλεμο, μπερδεύουμε τα εγκλήματα των Ναζί με το δίκαιο της προπολεμικής Γερμανίας. Το’ ξεραν Ανατολή και Δύση πού πάει το πράμα με την ηττημένη και ασφικτιώσα Γερμανία και την άφησαν να «εκραγεί», ερημώνοντας την Ευρώπη.
ΚΑΙ μόνο για το Δίστομο και τους άλλους τόπους μαρτυρίου Ελλήνων αμάχων δεν νοιάστηκαν. Δεν μέτρησε η θυσία μας για τους «Συμμάχους», η συμμετοχή μας στον αντιφασιστικό αγώνα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.