Φόρεσε το κράνος του, έβαλε τα γάντια του, έβαλε μπρος τη μηχανή του και
διήνυσε 73.000 διασχίζοντας 14 χώρες της Ασίας… Ο λόγος για τον
Θεσσαλονικιό «μηχανόβιο Φιλέα Φογκ» Ηλία Βροχίδη ο οποίος τώρα
ετοιμάζεται για το πιο δύσκολο εγχείρημα του να διασχίσει την Αφρική…Ο ίδιος μιλά στο eirinika. gr για το όνειρο του που κατάφερε να το πραγματοποιήσει, για το πόσο διαφορετικός γύρισε από τα ταξίδια του, αλλά και για τη φιλοσοφία και τον πολιτισμό άλλων λαών.
Ο 29χρονος Ηλίας υποστηρίζει πως αυτό που συνάντησε, δηλαδή τη φιλοξενία και την απλότητα των ανθρώπων των χωρών που επισκέφτηκε με την 250 c.c μηχανή του, θύμισε την Ελλάδα μέσα από τις διηγήσεις των παππούδων.
Οι σταθμοί του Ηλία
Με τη μηχανή του αλλά και με οδηγό τα όνειρα του ο 29χρονος μοτοσικλετιστής έχει διασχίσει την Τουρκία, το Ιράν, το Κιργιστάν, το Πακιστάν, την Ινδία, το Νεπάλ, το Τουρκμενιστάν, το Καζακστάν, το Αρζεμπαϊτζάν, τη Γεωργία, την Αρμενία, το Ναγκόρνο – Καραμπάχ.
«Σκεφτείτε ότι η περιφέρεια της γης στον ισημερινό είναι 40.075 χλμ. Σκεφτείτε ότι οι περισσότεροι ταξιδιώτες κάνουν το γύρο του κόσμου οδηγώντας για 30.000 – 60.000 χλμ. Επίσης, πολλοί κάνουν το γύρο του κόσμου σε λίγους μήνες ή σε ένα χρόνο. Εύλογο είναι, λοιπόν, να αναρωτιούνται πολλοί γιατί εμένα μου πήρε 2 χρόνια και 2,5 μήνες και 73.000 χλμ. για 14 χώρες όλο κι όλο. Ο λόγος είναι ότι δε διέσχιζα απλώς τις χώρες. Έκανα κύκλους χιλιάδων χιλιομέτρων σε κάθε χώρα, όπως μπορείτε να δείτε στο χάρτη, για να επισκεφθώ απομακρυσμένα σημεία που παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Αφιέρωνα χρόνο όχι μόνο για να δω το τοπίο μπροστά μου, αλλά και για να γνωρίσω τους ανθρώπους που ζουν εκεί», μας λέει χαρακτηριστικά ο Ηλίας Βροχίδης.
Η φιλικότητα που του επεφύλαξαν οι Τούρκοι
Αυτό που του έκανε εντύπωση ήταν η φιλικότητα των Τούρκων όταν τους έλεγε πως είναι Έλληνας, ενώ σε απομακρυσμένες χώρες όπως η Ινδία δεν ήξεραν για την Ελλάδα αλλά την αναγνώριζαν όταν τους μιλούσε για τον Μ. Αλέξανδρο.
Κατασκήνωνε στις έρημες πεδιάδες
Όπως μας εκμυστηρεύτηκε ο Ηλίας λίγες ήταν οι φορές που πέρασε το κατώφλι κάποιου ξενοδοχείου στο πολύμηνο ταξίδι του κι αυτό το έκανε μόνο όταν υπήρχε ανάγκη.
Στις αποσκευές του είχε πάντα την σκηνή του και τον υπνόσακο του. Όσο για το φαγητό του είχε το μικρό γκαζάκι του. «Μου αρέσει γενικά να κατασκηνώνω και να απολαμβάνω τη φύση» μας λέει χαρακτηριστικά.
Η αίσθηση της ελευθερίας
Στην προσωπική του σελίδα την madnomad.gr ο νεαρός αναβάτης εξηγεί για ποιους λόγους επέλεξε να ταξιδέψει μόνος του. Συγκεκριμένα αναφέρει, «Οι περισσότεροι παραξενεύονται από την επιλογή να γίνει ένα ταξίδι μοναχικό, χωρίς ούτε έναν συνοδοιπόρο. Σίγουρα οι κίνδυνοι που επιφυλάσσει η επιλογή αυτή είναι αυξημένοι, αφού ένα άτομο μόνο του είναι πιο ευάλωτο στις απειλές από εγκληματίες και επιπλέον σε περίπτωση ατυχήματος ή ασθένειας είναι πολύ πιο δύσκολη η σωτηρία του ατόμου αν δεν έχει βοήθεια από κανέναν άλλο.
Από την άλλη πλευρά, ένα ταξίδι τόσο μεγάλης διάρκειας είναι σχεδόν απίθανο να διεξαχθεί επιτυχώς έστω και με ένα ακόμη άτομο. Ας σκεφτεί κανείς ότι ο ταξιδιώτης αυτός έχει αφιερώσει δύο χρόνια από τη ζωή του για την προετοιμασία ενός ταξιδιού που αποτελεί ένα μεγάλο του όνειρο, έχει θυσιάσει αμέτρητο προσωπικό χρόνο και χρήμα για την πραγματοποίηση αυτού του ονείρου. Δύο άτομα ταξιδεύοντας επί μήνες ή χρόνια, θα πρέπει να λαμβάνουν καθημερινά μια σειρά αποφάσεων. Κάποιες φορές αυτές οι αποφάσεις θα είναι τόσο κρίσιμες, που πιθανών να απειλούν τη ζωή των ταξιδιωτών.
Όπως γίνεται κατανοητό, αποκλείεται να λαμβάνονται καθημερινά κοινές αποφάσεις και από τα δύο άτομα χωρίς διενέξεις. Εάν αυτές οι διενέξεις δεν οδηγήσουν στη διάλυση του ταξιδιού, θα του στερήσουν τουλάχιστον την απόλαυση, τη χαρά, τη μαγεία για την οποία κάθε ταξιδιώτης ξεκινά ένα τέτοιο ταξίδι. Αυτός είναι ο λόγος που τέτοια ταξίδια γίνονται συνήθως από μεμονωμένα άτομα.
Φυσικά, υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα άτομα που θα έκαναν το ταξίδι μου πιο ευχάριστο αν με συντρόφευαν. Αυτά τα άτομα, όμως, είναι μετρημένα. Οι άνθρωποι που θα έκαναν ένα τέτοιο ταξίδι είναι ούτως ή άλλως μετρημένοι. Άτομο που θα έκανε το ταξίδι μου πιο ευχάριστο και ταυτόχρονα ήθελε να πραγματοποιήσει ένα τέτοιο ταξίδι, δε γνώριζα τότε.
Το κατά πόσο είναι ευχάριστο για κάποιον να ταξιδεύει μόνος του εξαρτάται, φυσικά, και από το χαρακτήρα του. Δεν αισθάνομαι την ανάγκη για παρέα ή για να μοιραστώ εκείνη τη στιγμή τις εμπειρίες μου με κάποιο άλλο άτομο, όπως αισθάνονται οι περισσότεροι. Απολαμβάνω την ελευθερία που μου δίνει η μοναξιά και γεμίζοντας πάντα το χρόνο μου με διάφορες δραστηριότητες που αγαπώ, δε βαριέμαι ποτέ. Η σημαντικότερη από αυτές τις δραστηριότητες είναι η φωτογράφηση, η οποία μου αρέσει ιδιαίτερα. Σ’ αυτό το ταξίδι τράβηξα 15.000 φωτογραφίες. Επίσης, αφιέρωνα καθημερινά αρκετή ώρα γράφοντας το ημερολόγιό μου, το οποίο έφτασε τις 1.900 σελίδες. Το γράψιμο αποτελεί μια ακόμη δραστηριότητα που λατρεύω.»
Στο eirinika.gr υποστήριξε την άποψη του και μάλιστα τόνισε πως δεν είχε να φοβηθεί τίποτα, καθώς οι άνθρωποι που συνάντησε ήθελαν να τον φιλοξενήσουν, να τον βοηθήσουν… «Δεν είδα ούτε Ταλιμπάν, ούτε τρομοκράτες, ούτε καν ληστές και ας ήμουν στη μέση της Ασίας»..
Το ταξίδι στην Αφρική
Ο στόχος του Ηλία Βροχίδη αυτή τη φορά είναι πολύ υψηλός. Θέλει να διανύσει 150.000 χλμ στην μαύρη Ήπειρο – την Αφρική. Ο ίδιος όμως δηλώνει αισιόδοξος γιατί όπως και να έχει το τόλμημα και μόνο είναι που τον κάνει να νιώθει καλύτερα.
Μαζί με την φίλη του
Ωστόσο σε αυτό το ταξίδι δεν θα είναι μόνος του, αλλά με την 33χρονη φίλη του Χριστίνα Πεφάνη. Η Χριστίνα δεν είχε καμία σχέση με τις μηχανές και μάλιστα δικιά της έχει μόλις τον τελευταίο χρόνο.
eirinika.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.