Το τσιφτετέλι (στα τούρκικα ciftetelli) πήρε το όνομά του από τις δύο χορδές, επειδή ήταν μια μελωδία που την παίζανε σε δίχορδο βιολί. Στην χώρα μας ξεκίνησε στα καφέ-αμάν, όπου προσλάμβαναν γυναικεία ντουέτο που τραγουδούσαν και χόρευαν Είναι ένας ρυθμός, ο οποίος διαδόθηκε στην Ελλάδα μετά το 1923. Οι ρεμπέτες της Αθήνας το θεωρούσαν κατάλληλο μόνο για γυναίκες.
Πρόκειται για χορό που παραπέμπει στον αισθησιασμό και τη λαγνεία. Αυτός είναι ο βασικός λόγος που τα μικρά συνήθως βήματα των ποδιών δεν παίζουν σημαντικό ρόλο.
Όλος σχεδόν ο χορός βασίζεται στις κινήσεις του στήθους, στο λίκνισμα των γοφών, στα σπασίματα της μέσης, στις κινήσεις των χεριών, εν ολίγοις σε σημεία του σώματος ενδεικτικά τής γυναικείας θηλυκότητας. Η κοιλιά επίσης παίζει μεγάλο ρόλο όχι όσο στο αυθεντικό χορό της κοιλιάς (oriental belly dance) αλλα σημαντικό. Είναι πραγματικά μοναδικός ο τρόπος που ρουφούν και σπρώχνουν την κοιλιά τους οι δεινές χορεύτριες.
Παλαιότερα συνήθιζαν να χορεύουν τσιφτετέλια παίζοντας κρουστά. Χόρευαν καταπληκτικά κρούοντας ζίλια. Το τσιφτετέλι πάνω στο τραπέζι φαίνεται ότι συνηθιζόταν ανέκαθεν και σχετίζεται όχι τόσο με το να βρίσκεται η όμορφη χορεύτρια σε περίοπτη θέση όσο με τον μικρό χώρο. Η ελλείψει του χώρου ανάγκαζε την χορεύτρια να διανθίζει τις κινήσεις και τις φιγούρες με το υπόλοιπο σώμα, εκτός των ποδιών.
Η διαφορετική εσωτερική υποδιαίρεση ή η αλλαγή στον τονισμό του μέτρου (τουρκικό και αραβικό τσιφτετέλι) δεν συνεπάγεται καμία αλλαγή στην κατηγοριοποίηση του χορού και αφορά μόνο τους μουσικούς τής ορχήστρας.
Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι ο χορός είναι δώρο των θεών προς τον άνθρωπο.
pro-dance.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.