Αυτά τα 8 χρόνια μωρό μου που πάλευες με τον καρκίνο, μαζί σου έγινα καλύτερος άνθρωπος. Έγινα πιο ήρεμος, συμπονετικός, αληθινός. Το ασταμάτητο χαμογελό σου, παρά τα όσα παιρνούσες με τις χημειοθεραπείες , το αστείρευτο γέλιο σου μέχρι και τις τελευταίες μέρες στο νοσοκομείο μου έδιναν κουράγιο και δύναμη να συνεχίσω τον αγώνα μας.
Ήσουν ο καλύτερος άνθρωπος που γνώρισα στην ζωή μου, με έκανες, μας έκανες όλους καλύτερους ανθρώπους. Ερχόσουν κοντά μας πάντα στις δύσκολες στιγμές, στεκόσουν αθόρυβα, διακριτικά, ήσουν πάντα εκεί για να μας στηρίξεις και να μας δίνεις δύναμη.Έφυγες νωρίς. Όμως έιμαι σίγουρος πως ο Θεός έχει σημαντικότερα σχέδια για σένα.
Πόσο δύναμη έκρυβες μέσα σε αυτό το μικρό σου σωματάκι! Τι πέρασες καρδούλα μου όλα αυτά τα χρόνια μόνο εσύ το ξέρεις, κανένας άλλος, ούτε καν εγώ! Τις ασταμάτητες χημειοθεραπείες, τις ακτινοβολίες, τα ραδιενεργά στρόντια και ρήνια, την εγχείρηση αφαίρεσης όγκου στον εγκέφαλο, την εγχέιρηση ωστεονέκρωσης στη γνάθο, την εγχείρηση πλευροδοσίας στον πνεύμονα και τόσα και τόσα άλλα. Όμως εσύ εκεί αισιόδοξη, χαρούμενη, ακλόνητη, να μου λες μόνο γιωργάκη μου θέλω να γίνω καλά για να μπορώ να χορέψω, μου λείπει ο χορός.
Αυτό όμως που με συγκλόνισε και δεν το ήξερα, ήταν που τον Δεκεμβριο του 2011, όταν μάθαμε ότι έχεις 3 νέους όγκους στο κεφάλι, πήρες τηλέφωνο στον Παπά μας στη Χαλκίδα, κρυφά από εμένα και του είπες: Παπούλη μου εγώ θα πεθάνω. Είχες καταλάβει μέσα σου ότι πλησιάζει το τέλος. Όμως αντί να παραιτηθείς από τη ζωή, έδινες κουράγιο και δύναμη σε μένα και μου έλεγες: θα το ξεπεράσουμε γίωργο μου και αυτή τη φορά. Τι αστείρευτη δύναμη ψυχής, τι θάρρος! Νομίζω ότι από τη στιγμή εκείνη κατάφερες και νίκησες το φόβο του θανάτου. Δεν φοβόσουν να πεθάνεις. Ήξερες ότι θα πας κάπου καλύτερα, πιο ήσυχα, πιο όμορφα.
Αυτό ζητούσα και εγώ τις 3 τελευταίες ημέρες στο νοσοκομείο, αφόυ ήρθε και η αδελφούλα σου από τη Αμερική, μη αντέχοντας να σε βλέπω να ταλαιπωριέσαι, έσκυψα στο αυτάκι σου και σου ψιθύρισα με λυγμόυς: Μωράκι μου γλυκό, εγώ και τα παιδιά μας θα είμαστε καλά, πήγαινε να ξεκουραστείς, να ηρεμήσεις και καλή αντάμωση καρδούλα μου.
Εσύ μάλλον με άκουσες και το ίδιο βράδυ έπεσες σε κώμα. Και μετά απο μία ημέρα έφυγες ήσυχα για την γειτονιά των αγγέλων. Ο θεός μου έκανε τη χάρη. Τον παρακαλούσα να φύγεις ήσυχα χωρίς πόνους, αφού έτσι έγινε.
Ελενίτσα μου… μου λείπεις πολύ, στριφογυρίζεις στο μυαλό μου. Όλα μέσα στο σπίτι μας μου θυμίζουν εσένα, η μυρωδιά σου υπάρχει διάχυτη παντού.
Αυτό τα 8 χρόνια που πάλεψες, στα νοσοκομεία και τις χημειοθεραπείες, σ’ αγάπησα ακόμη πιο πολύ. Σε αγάπησα για την αισιοδοξία και την δύναμή σου. Ακόμη και στο κρεβάτι του πόνου για τα παιδιά μας και εμένα ανησυχούσες.
Αυτός ήταν ο ρόλος σου τελικά! Να ανυσηχείς και να ενδιαφέρεσαι και να βιοηθάς τους άλλους.
Αυτές οι με δάκρυα λέξεις αγάπη μου γλυκιά, ας γίνουν η συντροφιά σου στο όμορφο και ακούραστο ταξίδι σου.
Μετά από τον χαμό σου ποτέ ξανά δεν θα είμαι ίδιος άνθρωπος.
Καλό ταξίδι γλυκό μου κοριτσάκι.
Καλό ταξίδι ταλαιπωρημένο μου κορμάκι.
Καλό ταξίδι χιλιοτρυπημένα μου χεράκια από τις ενέσεις.
Καλό ταξίδι ματάκια μου όμορφα.
Καλό ταξίδι, αγαπουλίνι μου.
Καλό ταξίδι, γλυκό μου χαμογελάκι.
Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ όσο ζω. Και όταν έρθει και η δική μου ώρα θα έρθω να σε βρω και θα τα λέμε πάλι μαζί, όπως μέχρι τώρα. Θα είσαι πάντα στην καρδιά μου.
Ήδη εκεί που είσαι θα βρείς τον παππού σου και την γιαγιά σου που τόσο αγαπούσες, τον θείο σου τον Κωστή που τον φρόντιζες μικρή αφού ήταν 14 χρόνια ανάπηρος, και την Φώφη και άλλους φίλους και θα μπορείς τώρα να χορέψεις άφοβα μαζί τους.
Να μας προσέχεις όλους από εκεί ψηλά. Να συνεχίσεις να μου δίνεις δύναμη και κουράγιο.
Μην ανησυχείς για τα παιδάκια μας, θα τα φροντίζω και θα τα προσέχω, όπως σου υποσχεθήκαμε και εγώ και η αδελφούλα σου η Βαγγελίτσα.
Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΟΥ
Ελένη 1967-02 ΔΕΚ 2012·······45 ετών
15 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013
olympia.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.