Γράφει η Σόφη
Καιρός βροχερός, γκρίζος αττικός ουρανός, τρίτος όροφος διαμερίσματος στο κέντρο της Αθήνας… και σκέφτομαι να πάρω φόρα.. βλέπω όλα σε μία κατάρρευση… βλέπω τους γνωστούς και τους φίλους μου να είναι αγκαλιασμένοι με την απόγνωση.. βλέπω κάποιους να μην έχουν ούτε τσιγάρα ή ψωμί.. να περνούν από το φούρνο και να κοιτάζουν όπως κάποτε κοιτάγαμε τις βιτρίνες των αντιπροσωπειών αυτοκινήτων, αν έτυχε και περνάγαμε και βλέπαμε κάποιο BMV ή κάποια Mercedes Benz. Και από την εποχή των παχιών αγελάδων στην εποχή του συσσιτίου και της φρατζόλας.. και το μόνο που κάνουμε είναι να μεμψιμοιρούμε, να καταριόμαστε την τύχη μας και τα τριακόσια γαϊδούρια που κατοικοεδρεύουν στη Βουλή.. τριακόσιες μαριονέτες, καλοκουρδισμένες να πούνε το ποίημα για να μην καταλήξουν σε κάποιο κελί 9.. για το καλό μας.. το θέαμα του ελληνικού κοινοβουλίου (δεν αντέχω πάνω από τρία λεπτά) μου έρχεται αυθόρμητα στο στόμα: μην με σώζετε τόσοι πολλοί, τόσο πολύ.. δεν αντέχω άλλη αγάπη.. αφήστε με να χαθώ.. δεν θέλω τη σωτηρία σας.. τόση σωτηρία πια δεν την αντέχω.. όπως δεν αντέχω και τόση υποκρισία.. και σκέφτομαι να πάρω φόρα…
Βλέπω τα ανατριχιαστικά δάκτυλα του χάρου πάνω από έναν λαό να κραδαίνει το δρεπάνι του απειλητικά.. και σκέφτομαι να πάρω φόρα…Βλέπω αγέλαστα πρόσωπα, συνανθρώπους μου να παραμιλάνε, να πηγαίνουν στην λαϊκή αγορά κατά τις 4,00 για να μαζέψουν ότι έχει περισσέψει ή ότι έχει πέσει κάτω.. και σκέφτομαι να πάρω φόρα…
Βλέπω όμως και τον ουρανό να είναι πάντα γαλανός, τον ήλιο να ανατέλλει κάθε μέρα, τα πουλιά να πετούν ελεύθερα και πάλι σκέφτομαι να πάρω φόρα…
Και θα πάρω φόρα.. όχι καλοί μου, όχι να πέσω από τον τρίτο.. θα πάρω φόρα και θα ‘ρθω καταπάνω σας.. θα στοιχειώσω τα όνειρά σας.. θα κάνω τη ζωή σας κόλαση.. θα γίνω χειρότερη από τον χάρο που μου στείλατε.. γιατί με κάνατε θεριό ανήμερο.. με κάνατε να θέλω να πάρω φόρα να σας ξεσκίσω, να πιω το αίμα σας, να χορεύω τον πιο άγριο χορό γύρω από τα πτώματά σας…. Αλλά όχι, εγώ δεν θα γίνω σαν εσάς.. δεν θα παίξω το παιχνιδάκι σας.. αυτή τη φορά θα βάλουμε εμείς τους όρους.. θέλετε να αλληλοσφαχτούμε; Αυτό μεθοδεύετε.. ε, όχι.. αρκετά κάνατε.. θα γίνουν όλα, αλλά με το δικό μας τρόπο…
ΝΑΙ, θα πάρω φόρα.. γιατί πλησιάζει η ώρα που δεν θα είμαι μόνη μου σ’ αυτό τον χορό του Ζαλόγγου.. οι τρελοί θα βγουν στο δρόμο.. αλλά οι τρελοί αυτοί έχουν πατήσει κάτω την αξιοπρέπειά τους, τον εγωισμό τους, έχουν κατά κάποιο τρόπο εξαγνιστεί γιατί έχουν αντιμετωπίσει το χειρότερο χάρο, τον εαυτό τους… αλλά, γυαλίζει το μάτι τους.. κι όταν θα αντικρύσετε αυτά τα μάτια, τότε πάρτε εσείς φόρα και τελειώστε τα όλα μόνοι σας.. γιατί θα τα δείτε όλα σ’ αυτά τα μάτια.. τα μάτια της φόρας, τα μάτια της ψυχής, τα μάτια της ελευθερίας.. και πριν σβήσει η δική σας ματιά και πάει στο κενό, εμείς απλά θα σας λέμε: ΠΕΣΕΕΕΕΕ
Εγώ θα πάρω φόρα.. σκέψου αν θα πάρεις κι εσύ.. αν δεν πάρεις φόρα, θα είσαι απέναντί μου.. σκέψου.. θες να τα βάλεις με μια τρελή;
ΥΓ: Για τον Γιάννη που έφυγε και ταξιδεύει ανάμεσα στ’ άλλα αστέρια.. γιατί πώς να ζήσει ένα αστέρι όταν του παίρνεις ότι πιο πολύτιμο έχει; Το φως του; Καλό ταξίδι καλέ μου.. θα συναντηθούμε πάλι σ’ ένα στέκι κι αυτή τη φορά θα είναι το πιο όμορφο ταξίδι που θα κάνουμε..
ΥΓ2: με την ευχή να πάρουμε φόρα όσο γίνεται πιο γρήγορα.. δεν πάει άλλο φίλοι μου..
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.