Το ποτάμι Rio Tinto, στα βουνά Siera Morena της Ανδαλουσίας, στην Ισπανία είναι γνωστό από την αρχαιότητα για τα παράξενα κοκκινο-κίτρινα νερά του. Το 3.000 π.Χ. ανοίχθηκαν ορυχεία στην περιοχή προκειμένου να εξαχθούν διάφορα μέταλλα.
Τα αλλόκοτα χρώματα του οφείλονται στο γεγονός ότι περνάει από σημεία πλούσια σε διάφορα μεταλλεύματα και πετρώματα, τα οποία είναι υδροδιαλυτά (και αρκετά πλούσια σε οξέα) με αποτέλεσμα να έχει αυτές τις απίστευτες αποχρώσεις!Φυσικά ούτε λόγος να γίνεται για την καταλληλότητα του νερού για οποιαδήποτε χρήση!
Kοντά στον ποταμό Ρίο Τίντο, πραγματοποιήθηκε η πρώτη εφαρμογή της υδρομεταλλουργίας (υδρομεταλλουργία είναι ο κλάδος της εξαγωγικής μεταλλουργίας που ασχολείται με την παραγωγή (εξαγωγή) μετάλλων, κραμάτων ή καθαρών χημικών ενώσεων μεταλλικών στοιχείων από ορυκτά ή άλλες πρώτες ύλες, με την χρήση υδατικών διαλυμάτων σε σχετικά χαμηλές θερμοκρασίες. ) σε βιομηχανική κλίμακα στα μέσα του 18ου αι. για την εκμετάλλευση μεταλλευμάτων χαλκού.
Ήδη από την εποχή της Αναγέννησης, οι μεταλλωρύχοι του Ρίο Τίντο είχαν παρατηρήσει ότι όταν άφηναν τα θειούχα χαλκομεταλλεύματα που εξορύσσαν στην περιοχή για καιρό εκτιθέμενα στον αέρα, τότε από τα νερά της βροχής δημιουργούνταν κοντά στους σωρούς των χαλκομεταλλευμάτων «βιτριόλι», δηλ. ένα υδατικό διάλυμα θειικού οξέος (H2SO4), δισθενούς θειικού σιδήρου (FeSO4) και θειικού χαλκού (CuSO4). Στα 1752, οι ισπανοί μεταλλωρύχοι άρχισαν να παράγουν συστηματικά μεταλλικό χαλκό από το «βιτριόλι» με την προσθήκη μεταλλικού σιδήρου.
e-Nautilia.gr
Τα αλλόκοτα χρώματα του οφείλονται στο γεγονός ότι περνάει από σημεία πλούσια σε διάφορα μεταλλεύματα και πετρώματα, τα οποία είναι υδροδιαλυτά (και αρκετά πλούσια σε οξέα) με αποτέλεσμα να έχει αυτές τις απίστευτες αποχρώσεις!Φυσικά ούτε λόγος να γίνεται για την καταλληλότητα του νερού για οποιαδήποτε χρήση!
Kοντά στον ποταμό Ρίο Τίντο, πραγματοποιήθηκε η πρώτη εφαρμογή της υδρομεταλλουργίας (υδρομεταλλουργία είναι ο κλάδος της εξαγωγικής μεταλλουργίας που ασχολείται με την παραγωγή (εξαγωγή) μετάλλων, κραμάτων ή καθαρών χημικών ενώσεων μεταλλικών στοιχείων από ορυκτά ή άλλες πρώτες ύλες, με την χρήση υδατικών διαλυμάτων σε σχετικά χαμηλές θερμοκρασίες. ) σε βιομηχανική κλίμακα στα μέσα του 18ου αι. για την εκμετάλλευση μεταλλευμάτων χαλκού.
Ήδη από την εποχή της Αναγέννησης, οι μεταλλωρύχοι του Ρίο Τίντο είχαν παρατηρήσει ότι όταν άφηναν τα θειούχα χαλκομεταλλεύματα που εξορύσσαν στην περιοχή για καιρό εκτιθέμενα στον αέρα, τότε από τα νερά της βροχής δημιουργούνταν κοντά στους σωρούς των χαλκομεταλλευμάτων «βιτριόλι», δηλ. ένα υδατικό διάλυμα θειικού οξέος (H2SO4), δισθενούς θειικού σιδήρου (FeSO4) και θειικού χαλκού (CuSO4). Στα 1752, οι ισπανοί μεταλλωρύχοι άρχισαν να παράγουν συστηματικά μεταλλικό χαλκό από το «βιτριόλι» με την προσθήκη μεταλλικού σιδήρου.
e-Nautilia.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.