Καταγόμαστε από άλλο πλανήτη… και για την ακρίβεια οι άντρες προσγειώθηκαν στη γη από τον Άρη και οι γυναίκες από την Αφροδίτη.
Και καθόλου τυχαία δεν είναι η καταγωγή. Γιατί είναι άλλο να έχεις ρίζες από τον λιτό και αυτόφωτο θεό του πολέμου και διαφορετικό να είσαι η μακρινή εγγονή της λουσάτης και φανταχτερής θεάς της ομορφιάς.
Ναι, στη βάση και όταν πετάξεις τα περιττά είμαστε όλοι άνθρωποι. Έλα όμως που υπάρχουν σημεία τα οποία δεν μπορείς να αγνοήσεις; Γεγονότα και καταστάσεις που αποδεικνύουν πως έχουμε διαφορές οι οποίες κάνουν τη συμβίωση σε αυτόν τον πλανήτη δύσκολη.
Αν όμως κοιτάξεις τα πράγματα αντικειμενικά, πρέπει να το παραδεχτείς πως υπάρχουν κάποια πράγματα που εμείς οι άντρες τα κάνουμε καλύτερα. Κι αν το καλοσκεφτείς μπορείς να μάθεις από αυτά…
Οι άντρες δεν μιλούν πολύ…
Χαρά, λύπη, επείγουσα δουλειά ή ξαφνικό γεγονός τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Και όσο και αν δεν σε συμφέρει δεν το έχεις με το μέτρο. Μ” αγαπάς; Θα το συζητήσεις πρώτα με τις κολλητές σου, ίσως και με τη μαμά και με τον εαυτό σου. Πώς πρέπει να το χειριστείς, τι πρέπει να κάνεις; Πόσο πρέπει να μου το δείξεις; Πώς θα μου το πεις; Εγώ όλα αυτά θα τα έχω λύσει με ένα «Σε θέλω» – ναι μπορεί να μην είναι αμέσως «σ’αγαπώ», είναι όμως κάτι σταθερό να πιαστείς.
Σου συμβαίνει κάτι άσχημο; Ξεκινάς τις φωνές, κλαις, μιλάς ακατάληπτα – και ακατάσχετα – και στα πρώτα δέκα λεπτά είναι αδύνατο για τον συνομιλητή σου να διακρίνει ποιο είναι ακριβώς το πρόβλημα. Not me! Ένας άνδρας θα μπει απ” ευθείας στο ψητό. Ακόμη κι αν ο τρόπος που θα μιλήσει για κάτι άσχημο μπορεί να είναι λίγο χοντροκομμένος ή απότομος.
Η ευτυχία του να είσαι… παιδί
Ναι ο άνδρας είναι περισσότερο παιδί από μια γυναίκα. Απόδειξη; Σκέψου την τελευταία φορά που παθιάστηκες με κάτι. Την πιο πρόσφατη εμπειριά που η καρδιά σου χτύπησε δυνατά, όπως όταν ήμασταν παιδιά και μας «αμολούσαν» οι γονείς σε κάποιο δωμάτιο γεμάτο παιχνίδια. Ακόμη και η λατρεία σου για ψώνια δεν γίνεται με αυτή την παιδική έξαψη που οι άντρες φωνάζουν «γκοοοοοοοολ».
Ένας άνδρας όμως μπορεί να μη φάει από τη στενοχώρια του, επειδή έχασε η ομάδα του (δεν λέω ότι αυτό είναι ώριμο ή λογικό) ή να τιναχτεί μέχρι το ταβάνι, να ουρλιάξει και να αγκαλιαστεί με τους κολλητούς του, απλά και μόνο επειδή μπήκε ένα γκολ. Αλλά ας μην το επικεντρώσουμε μόνο στο ποδόσφαιρο. Έχεις παρατηρήσει πως όταν μας αρέσει κάτι καταπιανόμαστε με αυτό με τις ώρες; Είτε είναι το αυτοκίνητο, ο υπολογιστής ή ακόμη και ο κήπος μας. Υπάρχει μια ασχολία, ένα χόμπι, ένα καινούριο gadget που μπορεί να μας ξεσηκώσει. Και ύστερα θα εμφανιστούμε μπροστά σου με εκείνο το ηλίθιο θριαμβευτικό ύφος του νικήτη. Τα καταφέραμε, το φτιάξαμε, το κάναμε πιο όμορφο… Σαν τα παιδάκια που κατάφεραν να κάνουν ποδήλατο χωρίς βοηθητικές ρόδες. Κι αυτό μας ομορφαίνει τη ζωή.
Άλλο φίλος και άλλο φίλη…
Προσπάθησε να βάλεις στο ίδιο κάδρο μια αντροπαρέα και μια παρέα γυναικών. Πόσα κοινά σημεία μπορείς να βρεις; Ειλικρινά! Δεν θεωρώ πως οι άνδρες κάνουν πιο καλές φιλίες, πιστεύω όμως πως ξέρουν να τις κρατούν και δεν τις φθείρουν. Ο φίλος δεν είναι εκείνος που θα πας να πεις όλα σου τα προβλήματα, γκρινιάζοντας για την μαύρη σου τη μοίρα. Είναι εκείνος που θα κάτσει δίπλα σου, θα καταλάβει πως είσαι χάλια χωρίς να πεις κουβέντα, και απλά θα είναι εκεί για να μην το περνάς μόνος. Χωρίς αναλύσεις. Παίζοντας ίσως… Πίνοντας μπύρες ίσως… Σχολιάζοντας αυτή που πέρασε ίσως…
Ο φίλος δεν μπαίνει ποτέ στη διαδικασία της αντιζηλίας ή του ανταγωνισμού. Αν σε εκνευρίσει θα του πεις «Αει παράτα μας» εκεί, μπροστά του. Δεν θα κατεβάσεις μια μούρη μέχρι το πάτωμα, να σε παρακαλούν να τους πεις τι έχεις. Ούτε θα πιάσεις κάποιον άλλο να τον θάψετε παρέα. Μπορεί να λέμε τις μεγαλύτερες καφρίλες ο ένας για τον άλλο, όμως αυτό γίνεται μόνο όταν είναι όλοι παρόντες! Δεν λέω ότι εσύ κάνεις διαφορετικά. Λέω ότι θα μπορούσες…
Reality Bites! Είναι όμως η πραγματικότητα
Γιατί είναι φορές που ο έρωτας είναι τυφλός, μόνο για εμάς τους άνδρες. Πού ακούστηκε να με αγαπάς και όμως να θέλεις να αλλάξω δουλειά, ντύσιμο, αυτοκίνητο, ενίοτε και μητέρα για μπορέσεις να με ανεχθείς; Πώς γίνεται να λες πως δεν μπορείς χωρίς εμένα, αλλά μπορείς χωρίς τα «χοντροκομμένα αστεία μου», την βαρεμάρα μου να πάμε για ψώνια, την τσατίλα μου όταν θέλεις να γνωρίσω τη μαμά σου. Εγώ λατρεύω εσένα, όχι εκείνη που ιδανικά θα ήθελα να είσαι. Σε μένα μετρά αυτό που κρατάω στην αγκαλιά μου και όχι εκείνο που τόσα χρόνια έμαθα να θέλω να κρατάω σύμφωνα με τα πρότυπα των παραμυθιών! Και για να κλείσει το θεματάκι – «Αγάπη είναι να θέλεις τον άλλο έτσι όπως είναι…», σύμφωνοι;
Seize the day… ζήσε τη στιγμή
Ετοιμάζεις το πάρτι των γενεθλίων σου. Σχεδιάζεις ένα ρομαντικό ταξίδι για δύο. Ή ακόμη χειρότερα (για μένα και τους άλλους γύρω σου), προετοιμάζεις το γάμο σου. Αγχώνεσαι, τα νεύρα σου τσιτώνουν και η διάθεσή σου – αντί να είναι στα ύψη γιατί πρόκειται να διασκεδάσεις – είναι χάλια. Ξεσπάς σε όλους, θέλεις όλα να είναι στην εντέλεια!
Όλο και κάτι πάει στραβά, από το σχέδιο στην τούρτα που δεν είναι όπως το θέλεις, μέχρι το χτένισμα που ο «ηλίθιος» κομμωτής δεν έκανε καλά. Μέχρι να έρθει η ώρα του event, είσαι ένα κουρέλι και απλά θέλεις να πας για ύπνο. Εγώ όλη αυτή την ώρα έχω αράξει με τους φίλους, πίνω το ποτό μου και διασκεδάζω. Πες μου αλήθεια! Ποιος πέρασε καλύτερα στο τέλος; Α και να μην ξεχάσω πως λίγη ώρα μετά το πάρτι, το ταξίδι ή το γάμο θα σκέφτεσαι «ποιος καθαρίζει το σπίτι;», «ποιος ξαναπακετάρει βαλίτσες για το γυρισμό» ή «ποιος σηκώνεται το πρωί για να επιστρέψει το νυφικό»! ΠΑΡΑΛΟΓΟ;
Το επιχείρημα πως πρέπει να περάσουν όλα από τα χέρια σου γιατί εγώ δεν βοηθάω είναι κενό. Ξέρεις πολύ καλά πως όσες φορές έχω προσφερθεί να κάνω κάτι, από την τελειομανία σου εκνευρίζεσαι περισσότερο και το κάνεις πάλι από την αρχή.
Γι” αυτό σου λέω. Men do it better… όχι σε όλα τα πράγματα σε αυτή τη ζωή! Αλλά σε πολλά… κι αν θες, αντί να ψάξεις για τα υπόλοιπα στα οποία υπερτερείς, μπορείς απλά να σκεφτείς λίγο σαν άνδρας. Καλό θα σου κάνει. Καλύτερα θα περάσεις.
Αν σταματήσεις να υπεραναλύεις, αν σταματήσεις να σκέφτεσαι τόσο πολύ, αν αφαιρέσεις το δράμα και τις υπερβολές από τη ζωή σου κι αρχίσεις λίγο να παίζεις τότε όλα θα είναι καλύτερα. Κοινώς αν χαλαρώσεις θα καταλάβεις πως δεν χρειάζεται να συγκρατηθείς για να μην φωνάξεις από τη χαρά σου επειδή είσαι μεγάλη πια για να κάνεις σαν παιδί…
Του Λευτέρη Σαββίδη
tlife.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.