«Η διεκδικητική συμπεριφορά σχετίζεται με την υπεράσπιση του εαυτού μας. Αυτό συνεπάγεται ότι πρέπει πρώτα να γνωρίζουμε ποια είναι τα δικαιώματά μας, ώστε να μπορέσουμε να τα υπερασπιστούμε – πάντα με τη βασική προϋπόθεση του σεβασμού των δικαιωμάτων των άλλων.
Έτσι λοιπόν η διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας σημαίνει ότι παραδεχόμαστε τις προσωπικές μας δυνατότητες και αδυναμίες καθώς και τις ανάγκες μας, αναλαμβάνουμε τις συνέπειες των πράξεών μας και παράλληλα αποδεχόμαστε και παραδεχόμαστε τα δικαιώματα των άλλων.
Όσον αφορά στις διαπροσωπικές σχέσεις, τα πιο βασικά δικαιώματά μας είναι:
- Να λέμε «όχι», «δεν ξέρω», «δεν καταλαβαίνω», «δεν με ενδιαφέρει», χωρίς να νιώθουμε ενοχές.
- Να αλλάζουμε γνώμη.
- Να κάνουμε λάθη για τα οποία αναλαμβάνουμε την ευθύνη.
- Να έχουμε την προσωπική μας γνώμη και τα δικά μας συναισθήματα, τα οποία θα εκφράζουμε, όταν είναι απαραίτητο.
- Να επιλέγουμε ποιον και πότε θα βοηθήσουμε.
- Να έχουμε προσωπικές στιγμές.
- Να ζητάμε από τους άλλους κατανοώντας παράλληλα την πιθανότητα να μας αρνηθούν.
1. Να χρησιμοποιούμε επιχειρήματα με τα οποία θα δηλώνουμε ξεκάθαρα τι ζητάμε, τι θέλουμε, πώς νιώθουμε.
2. Να χρησιμοποιούμε θετικές εκφράσεις, οι οποίες δεν προκαταβάλλουν τον άλλο αρνητικά.
3. Να αποφεύγουμε να ασκούμε αρνητική κριτική για την προσωπικότητα των άλλων αλλά και τη συμπεριφορά τους.
4. Να αποφεύγουμε τις ασάφειες.
5. Σε περίπτωση που οι άλλοι δεν αποδέχονται τις θέσεις μας, πρέπει να επαναλαμβάνουμε το μήνυμά μας με ψυχραιμία και ηρεμία και να διαπραγματευόμαστε, εφόσον έχουμε εκ των προτέρων αποφασίσει τι είναι ακριβώς αυτό που θέλουμε.
Η διεκδικητική συμπεριφορά είναι στην ουσία μια δεξιότητα, που μας βοηθά σημαντικά στη διαχείριση της καθημερινότητάς μας και στην καλύτερη επικοινωνία με τους συνανθρώπους μας»
Φωστηρία Αμανατίδου Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.