Καλύτερα δεν θα μπορούσε ο φωτογράφος να αποδώσει την διάλυση της οικογένειας
Την απώλεια …
Το αγοράκι σαστισμένο σχεδόν τρομαγμένο από το “βαρος” που φέρει το πηλήκιο και ο πατέρας άδειος
Το κείμενο είναι γραμμένο από την Φραντζεσκα Αναγνωστου
Μια ανατριχίλα σε διαπερνάει σαν το ρεύμα που μπάζει από το αγιάζι ενός ανοιχτού παράθυρου…
Ο πίνακας της τελευταίας πράξης ενός πολέμου-η οικογένεια λειψή..
Η μανα κρατάει το άδειο αμπέχωνο αγκαζέ
σφιχτά ..μήπως χάσει και αυτό που της απέμεινε μοναδική ανάμνηση από τον
άνδρα, σύζυγο της θυσιας”περι πάτρης”…
Το πιλικιο ανήκει τώρα πια στο παιδί..
Στην συνέχεια του ονόματος,στον μοναδικό κληρονόμο του,την σπορά του..
Θα μπορούσε καθένας να γεμίσει άπειρες σελίδες με συναισθήματα φορτισμένα
ΕΣΕΙΣ που ζείτε ακόμη με ψευδαισθήσεις για κοιταξτε τα βλέμματα της γυναίκας του παιδιού
Μια εικόνα χίλιες λέξεις ,η καλύτερη αντιπολεμική φωτο!!!!!!!!!!!!!
ΑΦΥΠΝΙΣΗ ..ο λήθαργος ειναι αργός θάνατος….
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.