«η Ελλάδα έχει απαιτήσεις κατά της Γερμανίας από ζημιές που υπέστη στο διάστημα της γερμανικής κατοχής ύψους 7,5 δισ. δολαρίων».
*
Καταρχάς είναι πολύ… ενθαρρυντικό ότι ο νυν υπουργός βρήκε, τελικά, τους φακέλους της υπόθεσης «Γερμανικές αποζημιώσεις»…
Και τούτο διότι ο προκάτοχός του, ο Σαχινίδης, είχε δηλώσει, αφήνοντας άφωνο το πανελλήνιο, ότι τους φακέλους
«τους έχασαν» (!),
«δεν τους έβρισκαν» (!),
«τους έψαχναν αλλά δεν ήξεραν πού είναι»!
Όμως, απ’ ό,τι φαίνεται, δυσκολεύεται να καταλήξει κανείς, τι είναι… χειρότερο; Οτι τους είχαν «χάσει» ή ότι τους… βρήκαν τους φακέλους;
Εξηγούμαστε:
*
Όπως επανειλημμένως έχει αναφέρει το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα,
η Γερμανία μάς οφείλει:
1) 7,160 δισ. δολάρια που επιδίκασε υπέρ της Ελλάδας η Διεθνής Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων (1946) για τις καταστροφές που προξένησαν τα γερμανικά στρατεύματα στην οικονομική υποδομή της χώρας
2) 3,5 δισ. δολάρια από το δάνειο που οι κατοχικές δυνάμεις υποχρέωσαν την Ελλάδα να τους παράσχει, πέραν των εξόδων συντήρησης των κατοχικών στρατευμάτων.
*
Επιπλέον, οφείλουν στην Ελλάδα:
α) Την επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών που αφαίρεσαν τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής από τα μουσεία της χώρας και από τους αρχαιολογικούς χώρους καθώς και
β) τις αποζημιώσεις προς τα θύματα των θηριωδιών των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής σε βάρος των κατοίκων 100 περίπου ολοκαυτωμάτων (πόλεων και χωριών) αλλά και γενικότερα σε βάρος του άμαχου πληθυσμού.
*
Με διάφορους χειρισμούς η Γερμανία
(που ως σήμερα δεν έχει καταβάλει παρά ένα αστείο ποσό το οποίο δεν ξεπερνά τα 150 εκατομμύρια δολάρια)
κατάφερε επί δεκαετίες να αναβάλλει την εκπλήρωση αυτών των υποχρεώσεών της μέχρι που φτάσαμε στην υπογραφή από την επανενωμένη Γερμανία της οριστικής συνθήκης ειρήνης στη Μόσχα το 1990, της λεγόμενης συμφωνίας «2+4».
Και πάλι, όμως, από τότε πέρασαν 22 χρόνια με τη μεν Γερμανία να μην εννοεί να εξοφλήσει το χρέος της, τις δε ελληνικές κυβερνήσεις να μην τολμούν να θέσουν ούτε καν ως νύξη το θέμα.
Σημείωση: Πρόκειται για τις κυβερνήσεις που παραλαμβάνουν «υποβρύχια που γέρνουν», κουκουλώνουν την υπόθεση με τη «Ζήμενς», συναλλάσσονται με τη «Χόχτιφ», την «Ντόιτσε Τέλεκομ», την «Ντόιτσε Μπανκ» κ.ο.κ.
*
Και ερχόμαστε τώρα στο ιδιαίτερα κρίσιμο ζήτημα,
οπότε χρειάζεται και η μέγιστη
*
ΠΡΟΣΟΧΗ:
*
Οι οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα, όσον αφορά στις καταστροφές στην οικονομική υποδομή της χώρας και το κατοχικό δάνειο, επιδικάστηκαν και προσδιορίστηκαν – επαναλαμβάνουμε - το έτος 1946.
Μάλιστα, οι οφειλές αυτές έχουν υπολογιστεί με αγοραστική αξία δολαρίου του… 1938.
Τι σημαίνουν αυτά;
Πολύ απλά, ότι το πραγματικό μέγεθος των οφειλών,
σε σημερινές τιμές,
όπως επανειλημμένως έχει τονίσει το «Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα», και όπως μπορεί να γνωρίζει ακόμα και ένας πρωτοετής φοιτητής (πόσο μάλλον ένας κοτζάμ αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών),
ξεπερνά τα 162 δισ. ευρώ,
χωρίς, μάλιστα, στο ποσό αυτό να υπολογίζονται οι τόκοι.
*
Αν, δε, οι οφειλές
(που επιδικάστηκαν το 1946 με την αξία που είχε το δολάριο το 1938)
υπολογιστούν με το κατώτατο επιτόκιο 3% που ορίζουν τα διεθνή δικαστήρια,
τότε το μέγεθος της οφειλής - προσδιοριστικό της καταστροφής που προκάλεσε τότε η ναζιστική Γερμανία στην Ελλάδα -ανέρχεται στο 1,5 τρισ. ευρώ!
*
Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Τόσο ιστορικά όσο και οικονομικά.
Αρα, τίθεται το εξής ερώτημα:
Από πού κι ως πού οι αποζημιώσεις των 162 δισ. δολαρίων, χωρίς τους τόκους, που διεκδικεί η Ελλάδα (σ.σ.: ο λαός το διεκδικεί και όχι φυσικά οι κυβερνήσεις που δε βγάζουν «κιχ» για το θέμα)
υποτιμολογούνται - μέχρις εξαφανισμού τους - στο αστείο ποσό των 7,5 δισ.;
Τι είδους… «μαθηματικά» είναι αυτά από τον κ. Σταϊκούρα και την κυβέρνηση, τα οποία μάλιστα διατυπώθηκαν από βήματος Βουλής
και τι είδους «δωράκι» είναι αυτό που εξυφαίνεται (;) προς τη Γερμανία;
Γράφει: ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΗΓΗ: Ριζοσπάστης
tsantiri.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.