Όσα μας έμαθαν οι καλοκαιρινές διακοπές

Ααχ… καλοκαιράκι. Η θάλασσα λαμπυρίζει, η αιώρα λικνίζεται αργά και η νιρβάνα απέχει μερικά εκατοστά αμμουδιάς. Ή κάπως έτσι. Γιατί υπάρχει και η άλλη πλευρά, αυτή των «περίεργων» μαθημάτων που μας παραδίδουν οι καλοκαιρινές διακοπές.

Αλλά μην μας ακούτε που γκρινιάζουμε – φταίει ότι μόλις τέλειωσε η καλοκαιρινή άδεια του συντάκτη αυτού του δημοσιεύματος. Προς εκδίκηση των εργασιακών συμβάσεων, που δεν έχουν καθιερώσει τρίμηνη άδεια μετ’ αποδοχών για το καλοκαίρι, ακολουθούν όσα «διδαχθήκαμε» στην σύντομη άδειά μας:

• Ο Καβάφης είχε άδικο

Να με συγχωρεί η χάρη του, αλλά όταν χρειάζονται οκτώ ώρες και κάτι για να φτάσεις όχι στην Ιθάκη, αλλά στην πολυπόθητη Κυκλάδα, κατά τις οποίες βρίσκεσαι σε ένα σαλόνι πλοίου που έχει καταληφθεί από μια ντουζίνα οκτάχρονα, που με την σειρά τους κινούνται στον χώρο σαν να έχουν καταπιεί αυτό το παιχνίδι ελατήριο-slinger που κυνηγούσαμε στις σκάλες του Δημοτικού, τελικά, μάλλον ο προορισμός έχει αξία, και όχι η διαδρομή. Γιατί, άλλωστε, η οχτάωρη αυτή διαδρομή (και σε κανονικό θηλαστικό δελφίνι να πηγαίναμε πιο γρήγορα θα φτάναμε), τιμάται από φέτος ακόμη ακριβότερα, μεσολαβούν στάσεις στις μισές Κυκλάδες, και καθ΄ όλη αυτή την διάρκεια του ταξιδιού η μάνα ταΐζει ζαχαρωτά τα παιδιά, μην τυχόν και ξεμείνουν από ενέργεια. «Παιδιά είναι, άσ’ τα να ξεδώσουν».

Ας μην γκρινιάζουμε και τόσο: Μπορεί να σε έκαναν να εκτιμήσεις την παρεξηγημένη προσωπικότητα του Ηρώδη, αλλά τη στιγμή που η άγκυρα πέφτει στο λιμάνι του προορισμού, σβήνεται αυτόματα από την μνήμη μας το εφιαλτικό οκτάωρο και αρχίζουν οι διακοπές! Και μαντέψτε ποια θα παραμείνει με τα δώδεκα κουτσούβελα καθ’ όλη την διάρκεια του καλοκαιριού, όσο εμείς θα στήνουμε την αιώρα μας.

• Ο φραπές είναι ωραίος, αρκεί να μην είσαι εσύ

Είτε καραβοτσακίζεσαι κάπου στις Κυκλάδες με τον θρυλικό Σκοπελίτη, είτε νομίζεις ότι είσαι ασφαλής στο μπροστινό κάθισμα του Flying Cat, η θάλασσα δεν κάνει διακρίσεις: Θα σου «χαρίσει αυτόν τον χορό» σε κάθε περίπτωση. Κι όταν λέμε «αυτόν τον χορό», εννοούμε το τρελό rave party που οργανώνεται κάθε φορά που λείπει η μπουνάτσα, και το κατάστρωμα μοιάζει εντυπωσιακά με εκείνο το «Ταψί» που είχες μπει πριν χρόνια σε τοπικό λούνα-παρκ, ενώ στην τουαλέτα του πλοίου δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως είχαν μόλις γυριστεί οι σκηνές του εξορκισμού, στην γνωστή ταινία.

Ας μην γκρινιάζουμε και τόσο: Ακόμη και σε αυτές τις καταστάσεις, υπάρχουν αχτίδες ελπίδας. Όπως εκείνη η πλοιο-συνοδός σε δρομολόγιο του Σαρωνικού (ναι, κουνάει κι εκεί), που όχι μόνο δεν δυσανασχέτησε με την ναυτία δεκάδων επιβατών, αλλά ρωτούσε έναν-έναν πώς νιώθουν, και πρότεινε στον διπλανό μου επιβάτη να του κάνει αέρα(!) για να νιώσει καλύτερα. Εγώ πάντως χαίρομαι κυρίως για το ότι το περιεχόμενο του στομαχιού του διπλανού μου δεν βρέθηκε πάνω μου.

• Όση άδεια κι αν πάρεις, δεν είναι αρκετή

Γι’ αυτό και ξαφνικά, ενώ οι δείκτες του ρολογιού λίγο πριν την άδεια έμοιαζαν περισσότερο με κουτσές χελώνες, την στιγμή που ξεκινούν οι διακοπές αρχίζουν και τρέχουν σαν τσιτάχ που τα κυνηγάει ο Usain Bolt. Κι ενώ πανηγύριζες που πήρες δύο (ή και τρεις) απανωτές εβδομάδες άδειας, όταν φτάνει η τελευταία τους ημέρα, σκέφτεσαι πως, άλλη μια βδομαδούλα θα την χρειαζόμουν όπωσδήποτε για να πω ότι ξεκουράστηκα.

Ας μην γκρινιάζουμε και τόσο: Αν έχουμε άδεια, σημαίνει ότι έχουμε και δουλειά. Κι αν έχουμε δουλειά, σημαίνει ότι δεν είμαστε στη θέση χιλιάδων άλλων που αντί για απλωτές στα βαθιά, ρίχνουν δολώματα σε αγγελίες εύρεσης εργασίας.

• Αν στην παραλία υπάρχει Ελληνίδα μάνα, δεν χρειάζονται ναυαγοσώστες

Κι αυτό γιατί όλη η παραλία θα εμπεδώσει για τα καλά, μετά από δεκάδες σκουξίματα μετά χτυπήματος της σαγιονάρας στην άμμο, ότι «δεν-κάνει-να-πάμε-στα-βαθιά», ότι «θα-μας-σφάξει-αν-φτάσουμε-εκεί-που-δεν-πατώνουμε» και ότι, μετά από μισό ντορβά κεφτέδες (που η ίδια τάισε στο παιδί της), θα πρέπει το τελευταίο να περιμένει κανένα τρίωρο πριν βάλει τα βατραχοπέδιλα. Το ίδιο δηλαδή χρονικό διάστημα, που οι υπόλοιποι λουόμενοι θα αναγκαστούν να βγάλουν τα mp3 players από την τσάντα για ευνόητους λόγους.

Ας μην γκρινιάζουμε και τόσο : Χάρη σ’ αυτές τις μανάδες, όχι μόνο δεν πνιγήκαμε όσο ήμασταν μικροί, αλλά πλέον, για να γλιτώσουμε από ανάλογα σκηνικά, αναγκαζόμαστε να φύγουμε προς αναζήτηση ερημικών παραλιών, κι έτσι ανακαλύπτουμε υπέροχους κολπίσκους και ονειρικά κομμάτια αμμουδιάς, που διαφορετικά δεν θα μπαίναμε στον κόπο να βρούμε ποτέ. Ευχαριστούμε (Ελληνίδα) μαμά.

• Η διαδρομή αυτή είναι υπέροχη, ονειρική, ειδυλλιακή! Μέχρι που…

Κατεβαίνετε ένα χαριτωμένο δρομάκι, τριγύρω ανθισμένα λουλούδια, πηγές, μοναδική θέα, και στο βάθος, η παραλία των ονείρων σας. Από τέτοια σκηνικά προέρχονται και οι περισσότερες φωτογραφίες που βλέπουμε από αδειούχους στο Facebook και στο Instagram. Με μια επισήμανση: Πάντα, πρόκειται για το σκηνικό, την στιγμή που πηγαίνουμε προς αυτό. Λίγες ώρες μετά, κατάκοποι από το μπάνιο, φουσκωμένοι από το φαγητό και καμένοι από την ήλιο, είναι η ώρα να κάνουμε την αντίστροφη διαδρομή. Και να ανεβούμε αυτή την αναθεματισμένη ανηφόρα, και τα παλιόχορτα να μπλέκονται στα πόδια μας, και πού βρέθηκαν τόσες κοτρώνες εδώ πέρα, και μη μου μιλάτε γιατί σκοτώνω άνθρωπο.

Ας μην γκρινιάζουμε και τόσο: Πείτε την αλήθεια… Αφού επιστρέψετε από τις διακοπές σας, τι θα θυμάστε; Ότι βρεθήκατε σε αυτό το τέλειο σκηνικό ή ότι κουραστήκατε λιγάκι στην επιστροφή; Ποντάρουμε όλα τα λεφτά μας στην κουρτίνα Α’ και συνεχίζουμε.

• Και τις πιο ισχυρές αποφάσεις για τήρηση low budget στόχου, τις παίρνει το κύμα

Είχατε πει πως δεν θα ξοδέψετε πολλά το φετινό καλοκαίρι. Είχατε πει πως δεν χρειάζεται να τρώτε κάθε μέρα, μεσημέρι-βράδυ σε ταβέρνες κι εστιατόρια, και πως στα πιο «τσιμπημένα» εξ αυτών, ούτε απ’ έξω δεν θα περάσετε, να μάθουν αυτοί, που δεν έχουν καταλάβει τι γίνεται στον κόσμο. Κι όμως, την στιγμή της υπέρτατης λιγούρας, στο υπέρτατο σοκάκι του νησιού, έξω από το υπέρτατο ταβερνάκι που μοσχομυρίζει, για έναν ανεξήγητο λόγο λυγίζετε. Δεν σας παρεξηγούμε, συχνά παθαίνουμε το ίδιο.

Ας μην γκρινιάζουμε και τόσο: Δεν θα σας πούμε «μια ζωή την έχουμε, γιατί να μην ξοδεύουμε», αυτά όντως ανήκουν στο παρελθόν. Θα σας προτείνουμε απλώς να ρίχνετε και μια ματιά στον τιμοκατάλογο που υποχρεούται κάθε εστιατόριο να έχει στην είσοδό του – για κάποιο λόγο υπάρχουν σε αυτό το σημείο.

• Οι ιδιοκτήτες των ενοικιαζόμενων δωματίων είναι ξεχασιάρηδες

Το ενοικιαζόμενο δωμάτιο μοιάζει πάντα τέλειο όταν κάνεις την κράτηση. Κάτι, όμως, ξέχασαν να σου πουν. Α ναι, ότι το τέλειο δωμάτιο δεν έχει aircondition. Ότι το «μπαλκόνι που σχεδόν ακουμπά τη θάλασσα» θεωρεί πως το «σχεδόν» ισοδυναμεί με μερικά χιλιόμετρα. Και ότι τελικά, το χωρίζει από την Χώρα του νησιού ένας έρημος δρόμος χωρίς ίχνος ηλεκτροδότησης, με αποτέλεσμα το βράδυ να ψάχνεις τη γειτονιά ψηλαφιστά.

Ας μην γκρινιάζουμε και τόσο: Το παραπάνω περιστατικό του αφωταγώγητου δρόμου είναι πραγματικό, αλλά τελικά, το διασκεδάσαμε δεόντως. Ας είναι καλά οι εφαρμογές, στις οποίες συμπεριλαμβάνεται φακός, ενώ παράλληλα το κινητό παίζει τραγούδια, η παρέα χορεύει μέσα στο σκοτάδι, και παρέα στον έρημο δρόμο μας κρατούν τα παγώνια του διπλανού κτήματος. Δεν ήταν κι άσχημα.

• Όποιος κατουράει στη θάλασσα θα το ‘βρει στο αλάτι

Κι όπου αισθανθείς ζεστό ρεύμα την ώρα που κάνεις τις απλωτές σου, άσ’ το καλύτερα, μην κάνεις ακόμα μακροβούτι, γιατί πιθανότατα κάποιος έχει φροντίσει προ ολίγου να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της χαμηλής στάθμης των ωκεανών, συνεισφέροντας μερικά mL στο μπλε της θάλασσας.

Ας μην γκρινιάζουμε και τόσο: Θα μπορούσε να είχε συνεισφέρει και με την «χοντρή» του ανάγκη στην επίλυση του προβλήματος. Ή θα μπορούσατε να ήσασταν σε πισίνα.

• Ό,τι και να λέμε, περάσαμε υπέροχα!

Κι απλώς… Ας μην γκρινιάζουμε και τόσο.

Πηγή: in2life.gr, του Γιώργου Κόκουβα

otherside.gr

Share on Google Plus

About grizos gatos

This is a short description in the author block about the author. You edit it by entering text in the "Biographical Info" field in the user admin panel.