Το πιο ωραίο φαράγγι
Το φαράγγι του Βίκου είναι ένα από τα πιο γνωστά αξιοθέατα στα Ζαγοροχώρια. Βρίσκεται 30 χλμ. ΒΔ των Ιωαννίνων και είναι ένα από τα μεγαλύτερα, βαθύτερα και πιο εντυπωσιακά φαράγγια του κόσμου, σύμφωνα με το βιβλίο Guinness. Αποτελεί τον πυρήνα του Εθνικού Δρυμού Βίκου-Αώου, στην περιοχή του οποίου βρίσκει καταφύγιο μεγάλη ποικιλία σπάνιων ειδών χλωρίδας και πανίδας. Το φαράγγι του Βίκου βρίσκεται στα ΝΔ της Γκαμήλας, σε υψόμετρο μεταξύ 550 και 1778 μ. Έχει μήκος 20 χλμ. περίπου και μέσο βάθος 900 μ. περίπου. Το πλάτος του κυμαίνεται από 30 μέχρι 100 μέτρα και οι πλαγιές του είναι κατάφυτες από σπάνια λουλούδια και βότανα. Το ποτάμι που το διασχίζει, ο Βοϊδομάτης, έχει νερό από τον Νοέμβριο έως τον Ιούνιο. Η αρχή του φαραγγιού βρίσκεται κοντά στο χωριό Τσεπέλοβο και το τέλος του είναι πίσω από το χωριό Βιτσικό στη γέφυρα της Αρίστης Παπίγκου. Η κατεύθυνση του φαραγγιού είναι από ΝΑ προς ΒΔ. Καλύτερη εποχή για το πέρασμα του φαραγγιού είναι το καλοκαίρι (πάντα με τη συντροφιά έμπειρου συνοδού). Ο Βίκος δημιουργήθηκε μετά από έντονες γεωλογικές ανακατατάξεις που δημιουργήθηκαν στη διάρκεια των γεωλογικών εποχών, από αποθέσεις παλιών παγετώνων. Ο καλύτερος τρόπος για να απολαύσει κανείς το φαράγγι του Βίκου είναι να το διασχίσει μέσα από ένα καλά σηματοδοτημένο μονοπάτι, που ξεκινάει από το χωριό Μονοδένδρι και καταλήγει στο χωριό Βίκος. Η διαδρομή για μία έμπειρη ομάδα δεν διαρκεί πάνω από 5 ώρες και προσφέρει μοναδικές εικόνες. Από το χωριό Βραδέτο (θέση Μπελόη), όπως και από τη θέση Οξιά η θέα προς το φαράγγι είναι πανοραμική.
Το φαράγγι του Βίκου είναι ένα από τα πιο γνωστά αξιοθέατα στα Ζαγοροχώρια. Βρίσκεται 30 χλμ. ΒΔ των Ιωαννίνων και είναι ένα από τα μεγαλύτερα, βαθύτερα και πιο εντυπωσιακά φαράγγια του κόσμου, σύμφωνα με το βιβλίο Guinness. Αποτελεί τον πυρήνα του Εθνικού Δρυμού Βίκου-Αώου, στην περιοχή του οποίου βρίσκει καταφύγιο μεγάλη ποικιλία σπάνιων ειδών χλωρίδας και πανίδας. Το φαράγγι του Βίκου βρίσκεται στα ΝΔ της Γκαμήλας, σε υψόμετρο μεταξύ 550 και 1778 μ. Έχει μήκος 20 χλμ. περίπου και μέσο βάθος 900 μ. περίπου. Το πλάτος του κυμαίνεται από 30 μέχρι 100 μέτρα και οι πλαγιές του είναι κατάφυτες από σπάνια λουλούδια και βότανα. Το ποτάμι που το διασχίζει, ο Βοϊδομάτης, έχει νερό από τον Νοέμβριο έως τον Ιούνιο. Η αρχή του φαραγγιού βρίσκεται κοντά στο χωριό Τσεπέλοβο και το τέλος του είναι πίσω από το χωριό Βιτσικό στη γέφυρα της Αρίστης Παπίγκου. Η κατεύθυνση του φαραγγιού είναι από ΝΑ προς ΒΔ. Καλύτερη εποχή για το πέρασμα του φαραγγιού είναι το καλοκαίρι (πάντα με τη συντροφιά έμπειρου συνοδού). Ο Βίκος δημιουργήθηκε μετά από έντονες γεωλογικές ανακατατάξεις που δημιουργήθηκαν στη διάρκεια των γεωλογικών εποχών, από αποθέσεις παλιών παγετώνων. Ο καλύτερος τρόπος για να απολαύσει κανείς το φαράγγι του Βίκου είναι να το διασχίσει μέσα από ένα καλά σηματοδοτημένο μονοπάτι, που ξεκινάει από το χωριό Μονοδένδρι και καταλήγει στο χωριό Βίκος. Η διαδρομή για μία έμπειρη ομάδα δεν διαρκεί πάνω από 5 ώρες και προσφέρει μοναδικές εικόνες. Από το χωριό Βραδέτο (θέση Μπελόη), όπως και από τη θέση Οξιά η θέα προς το φαράγγι είναι πανοραμική.
Η Φιλαρμονική Εταιρεία Κερκύρας γνωστή ως «Παλαιά Φιλαρμονική» ιδρύθηκε στην Κέρκυρα το 1840 από εκλεκτά μέλη της κερκυραϊκής κοινωνίας. Αφορμή για την ίδρυση της αποτέλεσε η απόφαση της αγγλικής διοίκησης να μη συμμετέχει πλέον στις λιτανείες του Αγίου Σπυρίδωνα αγγλική στρατιωτική μπάντα. Από τότε μέχρι σήμερα, η Φιλαρμονική Εταιρείας Κερκύρας εκπαιδεύει δωρεάν στη μουσική τα παιδιά της Κέρκυρας και αποτελεί φυτώριο που αποδίδει εκλεκτούς Μουσικούς που επανδρώνουν την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, την Εθνική Λυρική Σκηνή, τις Στρατιωτικές Μπάντες και σύνολα μουσικής σε όλη την Ελλάδα. Είχε διδάσκαλο, από την ίδρυσή της μέχρι το θάνατό του το 1872, τον Νικόλαο Μάντζαρο, συνθέτη του Εθνικού Ύμνου. Στις σχολές της φοιτούν δωρεάν 250 περίπου μαθητές και διδάσκουν 30 καθηγητές και δάσκαλοι μουσικής. Διατηρεί μπάντα 150 Μουσικών, μαθητική μπάντα 90 μελών, ορχήστρα ελαφρός μουσικής - τζαζ 40 εκτελεστών και συμφωνική ορχήστρα 60 εκτελεστών.
Αναμφισβήτητα, η θέα που εντυπωσιάζει είναι από τους βράχους των Μετεώρων. Η δημιουργία του γεωλογικού τοπίου, αν και έχει κατά καιρούς απασχολήσει πολλούς Έλληνες και ξένους γεωλόγους δεν έχει ακόμη καθαρά ερμηνευθεί. Σύμφωνα με τη θεωρία του Γερμανού γεωλόγου Φίλιπσον, που επισκέφτηκε την Ελλάδα στα τέλη του 19ου αιώνα, η δημιουργία αυτών των τεράστιων ογκολίθων οφείλεται σ’ ένα δελτοειδή κώνο από ποταμίσιους ογκόλιθους και ασβεστολιθικά πετρώματα, που για εκατομμύρια χρόνια χύνονταν σε θαλάσσια έκταση που κάλυπτε τότε τη Θεσσαλία. Οι γεωλογικές μεταβολές των αιώνων ανύψωσαν το τμήμα αυτό, όταν αποτραβήχτηκαν τα νερά στο Αιγαίο. Έτσι αργότερα κατά την τριτογενή περίοδο που διαμορφώθηκαν οι αλπικές πτυχώσεις της οροσειράς της Πίνδου, αποκόπηκε αυτός ο κώνος από τη συμπαγή μορφή του δημιουργώντας επιμέρους μικρότερους, αυτοί που υπάρχουν σήμερα, και ανάμεσά τους τη κοιλάδα του Πηνειού ποταμού.
Υπάρχουν πολλά αρχαία θέατρα σε όλη την Ελλάδα (Φιλίππων, Δωδώνης, Διονύσου), αλλά αυτό που ξεχωρίζει είναι το Θέατρο της Επιδαύρου, στην Αργολίδα, στον αρχαιολογικό χώρο του Ασκληπιείου. Το θέατρο είναι το καλύτερα διατηρημένο κτίσμα του Ασκληπιείου. Σε αυτό συναντάμε τη χαρακτηριστική τριμερή διάρθρωση του ελληνιστικού θεάτρου στην ιδανική της έκφανση: κοίλο, ορχήστρα, σκηνικό οικοδόμημα. Η ορχήστρα του είναι κυκλική, με δάπεδο από πατημένο χώμα εγκιβωτισμένο σε λίθινο περιμετρικό δακτύλιο. Έχει διάμετρο 19,5 μέτρα και περιβάλλεται από ανοιχτό αποχετευτικό αγωγό για την απομάκρυνση των νερών της βροχής που ρέουν από το κοίλο. Το κοίλο του θεάτρου είναι άριστα προσαρμοσμένο στην φυσική κοιλότητα της βόρειας πλαγιάς του όρους Κυνόρτιο με κλίση περί τις 26 μοίρες. Αποτελείται από δύο μέρη που χωρίζονται από περιμετρικό διάδρομο: το κατώτερο έχει 34 σειρές εδωλίων και το ανώτερο, που κατασκευάστηκε στην δεύτερη οικοδομική φάση, 21. Στενές σκάλες κόβουν τα δύο μέρη σε σφηνοειδείς κερκίδες. Σε κάτοψη το κοίλο υπερβαίνει το ημικύκλιο η δε χάραξή του είναι ελαφρά ελλειψοειδής. Η χωρητικότητα του θεάτρου ανέρχεται περίπου σε 14.000 θεατές.
Η Ακρόπολη Αθηνών είναι ένας βραχώδης λόφος ύψους 156 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας και 70 μ. περίπου από το επίπεδο της πόλης της Αθήνας. Η κορυφή του έχει σχήμα τραπεζοειδές μήκους 300 μ. και μέγιστο πλάτος 150 μ. H Ακρόπολη Αθηνών, είναι απρόσιτη απ’ όλες τις πλευρές εκτός από τη δυτική, όπου και βρίσκεται η οχυρή είσοδος, διακοσμημένη με τα λαμπρά Προπύλαια. Διαπιστώθηκε ότι ο λόφος της Ακρόπολης Αθηνών ήταν κατοικημένος από την 3η χιλιετία π.Χ. Από τον 6ο αι. π.Χ. άρχισαν να χτίζονται πάνω σ’ αυτόν τα ιερά των Αθηναίων, που καταστράφηκαν στους Περσικούς πολέμους. Η ανοικοδόμηση των τειχών και των ιερών άρχισε αμέσως μετά την ήττα των Περσών, το 465 π.Χ., την εποχή του Περικλή. Με την επίβλεψη του Φειδία και των αρχιτεκτόνων Μνησικλή, Καλλικράτη και Καλλίμαχου χτίστηκαν και διακοσμήθηκαν ο Παρθενώνας, το Ερέχθειο, τα Προπύλαια και ο ναός της Απτέρου Νίκης. Κατά την Τουρκοκρατία η Ακρόπολη Αθηνών έπαθε τις περισσότερες ζημίες. Οι Τούρκοι είχαν αποθηκεύσει πυρίτιδα πάνω σ’ αυτήν και έγιναν αίτιοι να καταστραφούν τα μνημεία της. Το 1645 ένας κεραυνός που έπεσε πάνω στην πυρίτιδα ανατίναξε τα Προπύλαια. Το 1687, όταν την Ακρόπολη Αθηνών πολιορκούσε ο Ενετός Μοροζίνι, μία από τις βόμβες έπεσε πάνω στην πυρίτιδα που ήταν αποθηκευμένη στον Παρθενώνα και κατέστρεψε το ναό. Εκτεταμένες καταστροφές προκάλεσε και ο Άγγλος λόρδος Έλγιν λίγο πριν την Επανάσταση του 1821. Έβαλε να ξηλώσουν τη ζωφόρο του Παρθενώνα, μετόπες, αετώματα, μία Καρυάτιδα και έναν κίονα του Ερεχθείου, τα οποία μετέφερε στην Αγγλία.
Η επιλογή ήταν δύσκολη, καθώς είναι γνωστή η ομορφιά της λίμνης της Καστοριάς και του Πλαστήρα. Διάσημη είναι επίσης και η λίμνη των Ιωαννίνων. Θα ξεχωρίσω, όμως, τη λίμνη Δόξα, μία μικρή και γραφική τεχνητή λίμνη σε υψόμετρο περίπου 900 μ. και με περίμετρο περίπου 5 χλμ. Δημιουργήθηκε το 1996 με την κατασκευή μικρού φράγματος. Σε περιόδους αργιών και εορτών μαζεύει πολύ κόσμο. Στο κέντρο της λίμνης Δόξα υπάρχει μία στενή χερσόνησος, στην άκρη της οποίας θα βρούμε το μικρό εκκλησάκι του Αγ. Φανουρίου. Τη λίμνη τροφοδοτεί με νερό ο χείμαρρος Δόξας. Πάνω από τη λίμνη υψώνεται σχετικά απότομα ο όγκος της Ντουρντουβάνας με υψόμετρο 2.109 μ. Από τη λίμνη ξεκινάει κι ένας χωματόδρομος βατός το καλοκαίρι αλλά αδιάβατος όταν έχει χιόνια, μπαίνει σε πανέμορφο δάσος και καταλήγει στη Ζαρούχλα του Ν. Αχαΐας.
Ο Βοτανικός Κήπος Διομήδους είναι ο μεγαλύτερος βοτανικός κήπος όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά ολόκληρης της ΝΑ Μεσογείου. Ο Κήπος αυτός, που οφείλει το όνομα αλλά και την ύπαρξή του στον Αλέξανδρο Διομήδη, βρίσκεται βόρεια του Αιγάλεω, 8 χλμ. από το κέντρο της Αθήνας κατά μήκος της Ιεράς οδού, στο Χαϊδάρι, ένα από τα προάστια της Δυτικής Αθήνας. Η έκταση παραχωρήθηκε το 1961 από το Υπουργείο Γεωργίας και άρχισαν οι εργασίες για τη διαμόρφωση του κήπου με βάση τα σχέδια της καθηγήτριας του Πανεπιστημίου του Βερολίνου Η. Hammerbacher. Άνοιξε τις πύλες του στο κοινό το 1975 με σκοπό να λειτουργήσει για την προώθηση της επιστημονικής έρευνας και για τη μελέτη, την ανάπτυξη και την διαφύλαξη του πλούτου της ελληνικής χλωρίδας. Στα 1860 στρέμματα που αποτελούν το σύνολο του κήπου, τα 250 στρέμματα φιλοξενούν συνολικά πάνω από 2500 είδη φυτών. Εκτός από τα αυτοφυή ενδημικά φυτά, καλλιεργούνται και φυτά από όλον τον κόσμο, όπως Αυστραλία, Β.Δ. Αφρική, Ασία, Ινδίες και φυσικά την Ευρώπη.
Το μινωικό ανάκτορο της Κνωσού βρίσκεται 5 χιλιόμετρα ΝΑ από το Ηράκλειο, στην κοιλάδα του ποταμού Καίρατου. Χτισμένο σ' ένα τεχνητό λόφο ήταν το πιο εντυπωσιακό από τα μινωικά ανάκτορα και αποτελούσε το κέντρο διοίκησης της μινωικής Κνωσού και το μεγαλύτερο από τα κέντρα της μινωικής εξουσίας. Είναι ένα κτιριακό συγκρότημα που αναπτύσσεται σε χώρο 22.000 τ.μ. Η Κνωσός ήταν σημαντική πόλη κατά την αρχαιότητα, με συνεχή ζωή από τα νεολιθικά χρόνια έως τον 5ο αιώνα μ.Χ. Κατά την παράδοση, ήταν η έδρα του βασιλιά Μίνωα. Οι συναρπαστικοί μύθοι, του Λαβύρινθου με το Μινώταυρο και του Δαίδαλου με τον Ίκαρο, συνδέονται με το ανάκτορο της Κνωσού. Οι ανασκαφές που έκανε ο Άγγλος Arthur Evans (1900-1913 και 1922-1930) αποκάλυψαν όλο το ανάκτορο. Στα τέλη του 1900 π.Χ. αναγείρεται ένα μεγάλο ανάκτορο, που καταστρέφεται, πιθανότατα από σεισμό, το 1700 π.Χ. περίπου. Δεύτερο, πιο μεγαλοπρεπές ανάκτορο αναγείρεται πάνω στα ερείπια του παλιού. Ήταν πολυώροφο και κάλυπτε έκταση 20.000 τ.μ. Το ανάκτορο καταστρέφεται οριστικά περί το 1350 π.Χ. από μεγάλη πυρκαγιά. Εντύπωση προκαλούν τα χρωματιστά κονιάματα και οι τοιχογραφίες που κοσμούν δωμάτια και διαδρόμους. Τις υψηλές τεχνικές γνώσεις των Μινωιτών επιβεβαιώνουν πρωτότυπες αρχιτεκτονικές και κατασκευαστικές επινοήσεις, όπως οι φωταγωγοί και τα πολύθυρα, η χρήση δοκαριών για ενίσχυση της τοιχοποιίας, καθώς και το σύνθετο αποχετευτικό και υδρευτικό δίκτυο.
Η οδός Αριστοτέλους είναι πράγματι ένας από τους πιο διάσημους και όμορφους δρόμους της Θεσσαλονίκης. Έχει στη μία της άκρη, το άγαλμα του Ελευθερίου Βενιζέλου και κατά μήκος του δρόμου μπορεί να βρει κανείς ενδιαφέροντα εμπορικά καταστήματα, καφετέριες και στην άλλη άκρη του δρόμου την όμορφη πλατεία Αριστοτέλους, δίπλα στη θάλασσα. Ο δήμος της πόλης προσπαθεί να διατηρήσει με κάθε τρόπο τον μοναδικό της χαρακτήρα, απαγορεύοντας να αλλάξουν αρχιτεκτονική οι προσόψεις των κτηρίων στην οδό Αριστοτέλους.
Αν και τα Ζαγοροχώρια, ένα δίκτυο από 46 πανέμορφα χωριά, είναι ένας πολύ αγαπητός προορισμός για τις διακοπές, το χωριό που ξεχωρίζω βρίσκεται στην Κεφαλονιά. Λίγο έξω από το Αργοστόλι βρίσκεται ένα από τα πιο όμορφα χωριά του νησιού, τα Κουρκουμελάτα. Επειδή καταστράφηκε ολοκληρωτικά από το σεισμό του 1953, ο πλοιοκτήτης Γ. Βεργωτής ανέλαβε την εξ ολοκλήρου ανοικοδόμησή του, με πανέμορφες βίλλες, το σχέδιο των οποίων είναι βασισμένο σε ελβετικά πρότυπα. Προτείνουμε να καθίσετε στην κεντρική καφετέρια του χωριού και να χαλαρώσετε με τη φανταστική θέα που απλώνεται.
Το χωριό που περνούσα τις διακοπές μου τα καλοκαίρια, όταν ήμουν μικρός, είναι το Παρόρι. Ανήκει στο Νομό Λακωνίας και βρίσκεται 5 χιλιόμετρα από την πόλη της Σπάρτης και ένα χιλιόμετρο από τον Μυστρά. Είναι ένα μικρό αλλά όμορφο χωριό μέσα σε ελαιώνες και πορτοκαλεώνες, στους πρόποδες του Ταΰγετου (από όπου προέρχεται, με παραφθορά, και το όνομά του: παρά τω όρει = παρόρειο). Το Παρόρι έχει 200 περίπου κατοίκους και φημίζεται για τα κρύα νερά του.
history-pages.blogspot.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.