Το ξενοδοχείο φαίνεται φυσιολογικό εκτός από μία μικρή λεπτομέρεια. Η τραπεζαρία, η κουζίνα, το κατάστημα δώρων, οι διάδρομοι και πολλά δωμάτια του είναι πάνω στα σύνορα μεταξύ Γαλλίας και Ελβετίας.
Το κατάστημα του Monsieur Ponthus στατέλη του 19ου αιώνα
Η ιστορία του ξενοδοχείου χρονολογείται από τον 19ο αιώνα. Το 1862, η ελβετική και η γαλλική κυβέρνηση συμφώνησαν να τροποποιήσουν τα σύνορα τους στην Κοιλάδα Dappes. Η συνθήκη, που πήρε το όνομα της από την κοιλάδα, υπεγράφη στις 8 Δεκεμβρίου 1862 και όριζε ότι κανένα κτίριο που υπήρχε κατά τη στιγμή της κύρωσης δεν θα έπρεπε να επηρεαστεί από την τροποποίηση των συνόρων. Ένας έξυπνος επιχειρηματίας, ο Monsieur Ponthus, εκμεταλλευμόμενος το κείμενο της συνθήκης, έχτισε ένα κτίριο σε μια περιοχή που του ανήκε, που ήταν και στις δύο πλευρές των νέων συνόρων, με την πρόθεση να έχει διασυνοριακές επιχειρηματικές δραστηριότητες. Το κτίριο κατασκευάστηκε σε χρόνο ρεκόρ, πριν η συνθήκη τεθεί σε ισχύ τον Φεβρουάριο του 1863. Όταν η συνθήκη επικυρώθηκε από την ελβετική κυβέρνηση, το τριώροφο κτίριο είχε ήδη ολοκληρωθεί και έτσι δεν επηρεάστηκε από τα νέα σύνορα. Ο Ponthus άνοιξε ένα μπαρ στη γαλλική πλευρά και ένα κατάστημα στην ελβετική. Το κατάστημα συνέχισε να λειτουργεί μέχρι το 1921, όταν ο Jules-Jean Arbeze αγόρασε το κτίριο και το μετέτρεψε στο ξενοδοχείο που είναι σήμερα.
Το Ξενοδοχείο Arbez, από την Ελβετία τον Μάρτιο του 2012
Τα σύνορα περνούν μέσα από αρκετά δωμάτια. Σε δύο από τα δωμάτια τα κρεβάτια είναι έτσι στημένα που το κεφάλι βρίσκεται στην Ελβετία και τα πόδια στη Γαλλία. Ένα άλλο δωμάτιο βρίσκεται στην Ελβετία, αλλά το μπάνιο στη Γαλλία.
Το ξενοδοχείο από την Γαλλία. Στην γωνία μια εικόνα ενός συνοριακού πυλώνα που βρίσκεται δίπλα στον τοίχο του ξενοδοχείου
Η τοποθεσία του ξενοδοχείου επέφερε μερικές περίεργες ιστορίες. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου η Γαλλία είχε καταληφθεί από τη ναζιστική Γερμανία, ενώ η Ελβετία παρέμεινε ουδέτερη. Οι Γερμανοί στρατιώτες μπορούσαν να μπουν στο ξενοδοχείο, αλλά μόνο στο τμήμα που βρισκόταν επί γαλλικού εδάφους. Για να ανέβουν στα πάνω πατώματα έπρεπε να χρησιμοποιήσουν τη σκάλα, η οποία ξεκινούσε από το ελβετικό έδαφος. Έτσι, τα πάνω πατώματα ήταν καταφύγιο για φυγάδες και αντιστασιακούς.
Το 1962 προς το τέλος του πολέμου της ανεξαρτησίας της Αλγερίας, όταν χρειάστηκε ένα ουδέτερο μέρος για να υπογραφούν οι συμφωνίες του Evian, το Hotel Arbez επιλέχθηκε για τις διαπραγματεύσεις
Η τραπεζαρία
Τα σύνορα από το ελβετικό τελωνείο
Ένας συνοριακός πυλώνας
Αεροφωτογραφία της περιοχής του ξενοδοχείου
3otiko
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.