Περίεργη ερώτηση ε;
Αρχικά, όπως όλοι μας ξέρουμε, τα ρούχα τα φοράμε για να διατηρούμε το σώμα μας ζεστό.
Στο πρόσωπο δεν φοράμε ρούχα, γιατί απλά δεν είναι καθόλου, μα καθόλου βολικό!
Φανταστείτε να φορούσαμε μία μπλούζα ή ένα βρακί στο πρόσωπο. :p
Είτε δεν θα βλέπαμε καλά, είτε δεν θα αναπνέαμε καλά, είτε είτε.
Και τότε πως αυτό παραμένει ζεστό και δεν ”έχει ανάγκη από ντύσιμο”;
Ουσιαστικά πρόκειται για θέμα συνήθειας.
Το πρόσωπό μας όταν εκτίθεται στο κρύο, κρυώνει κι αυτό, αλλά δεν νιώθει το κρύο διότι τα νεύρα που είναι υπεύθυνα για το αίσθημα του κρύου, είναι συνηθισμένα σε αυτή την κατάσταση.
Έτσι δεν στέλνουν κάποια ειδοποίηση.
Στην ουσία, όλα τα νεύρα λειτουργούν με αυτό τον τρόπο.
Τα μηνύματα αποστέλλονται μόνο όταν υπάρχει αλλαγή από τη συνηθισμένη κατάσταση του σώματος.
Αντέχουμε χωρίς να το καταλάβουμε, σε συνθήκες κρύου, στις οποίες έχουν εξοικειωθεί τα χέρια μας και το πρόσωπό μας, χωρίς να ”νιώθουν”. Αλλά το ίδιο κρύο το νιώθουμε πιο έντονα (όπως θα έπρεπε δηλαδή να το νιώσουμε κανονικά), αν εκθέσουμε τα πόδια μας σε αυτό. (επειδή τα έχουμε συνηθίσει με κάλτσες)
Υπάρχουν όμως άνθρωποι που κυκλοφορούν συχνά με γυμνά πόδια. Κι εδώ ισχύει το ίδιο! Τα πόδια, με τον καιρό έχουν συνηθίσει στο κρύο, όπως έχουν συνηθίσει και τα χέρια και το πρόσωπο.
Το χειμώνα, μπορεί να μην παρατηρήσουμε ότι έχουν κρυώσει τα αυτιά και η μύτη μας, παρόλο που αυτά μπορεί να είναι αρκετά κρύα.
Έτσι, παρόλο που κάποια μέρη του σώματος είναι κρύα λόγω συνήθειας, δεν δημιουργείται πρόβλημα και ο οργανισμός φροντίζει ώστε να διατηρούνται όσο πρέπει, ζεστά.
Πολλές φορές βέβαια, και κρύα να είναι, δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, μπορούν να λειτουργήσουν κανονικά, γι’ αυτό και ο οργανισμός δεν "χτυπάει καμπανάκια" κάνοντάς μας να αισθανόμαστε την ανάγκη να τα ζεστάνουμε.
Υπάρχει όμως μεγάλη διαφορά από το να νιώθει κάποιος κρύο, από το να είναι κάποια μέρη του σώματος κρύα.
Ο κανόνας αυτός της εξοικείωσης σε διάφορα καιρικά φαινόμενα λύνει το μυστήριο και σε διάφορα άλλα θέματα...
Για παράδειγμα:
Τέλος, αν αυτό γίνει σε πολύ έντονες συνθήκες, από ένα σημείο και μετά, δεν συνηθίζεται, μιας και είναι επικίνδυνο για τον οργανισμό μας.
Για παράδειγμα, το χειμώνα με μείον βαθμούς, το κρύο είναι πολύ έντονο και δεν συνηθίζεται αν δεν βάλουμε γάντια ή αν δεν κουκουλώσουμε το πρόσωπό μας, ώστε να παραμείνει ζεστό.
Αν προσπαθήσουμε να το ”συνηθίσουμε”, δεν πρόκειται να τα καταφέρουμε, γιατί πολύ απλά αυτό το υπερβολικό κρύο, θα δημιουργήσει πρόβλημα στον οργανισμό μας!
Έτσι αυτός, δεν δίνει το ”πράσινο φως” και επιμένει στο να μας αναγκάζει να ”δράσουμε”!
Αρχικά, όπως όλοι μας ξέρουμε, τα ρούχα τα φοράμε για να διατηρούμε το σώμα μας ζεστό.
Στο πρόσωπο δεν φοράμε ρούχα, γιατί απλά δεν είναι καθόλου, μα καθόλου βολικό!
Φανταστείτε να φορούσαμε μία μπλούζα ή ένα βρακί στο πρόσωπο. :p
Είτε δεν θα βλέπαμε καλά, είτε δεν θα αναπνέαμε καλά, είτε είτε.
Και τότε πως αυτό παραμένει ζεστό και δεν ”έχει ανάγκη από ντύσιμο”;
Ουσιαστικά πρόκειται για θέμα συνήθειας.
Το πρόσωπό μας όταν εκτίθεται στο κρύο, κρυώνει κι αυτό, αλλά δεν νιώθει το κρύο διότι τα νεύρα που είναι υπεύθυνα για το αίσθημα του κρύου, είναι συνηθισμένα σε αυτή την κατάσταση. Έτσι δεν στέλνουν κάποια ειδοποίηση.
Στην ουσία, όλα τα νεύρα λειτουργούν με αυτό τον τρόπο.
Τα μηνύματα αποστέλλονται μόνο όταν υπάρχει αλλαγή από τη συνηθισμένη κατάσταση του σώματος.
Αντέχουμε χωρίς να το καταλάβουμε, σε συνθήκες κρύου, στις οποίες έχουν εξοικειωθεί τα χέρια μας και το πρόσωπό μας, χωρίς να ”νιώθουν”. Αλλά το ίδιο κρύο το νιώθουμε πιο έντονα (όπως θα έπρεπε δηλαδή να το νιώσουμε κανονικά), αν εκθέσουμε τα πόδια μας σε αυτό. (επειδή τα έχουμε συνηθίσει με κάλτσες)
Υπάρχουν όμως άνθρωποι που κυκλοφορούν συχνά με γυμνά πόδια. Κι εδώ ισχύει το ίδιο! Τα πόδια, με τον καιρό έχουν συνηθίσει στο κρύο, όπως έχουν συνηθίσει και τα χέρια και το πρόσωπο.
Το χειμώνα, μπορεί να μην παρατηρήσουμε ότι έχουν κρυώσει τα αυτιά και η μύτη μας, παρόλο που αυτά μπορεί να είναι αρκετά κρύα.
Έτσι, παρόλο που κάποια μέρη του σώματος είναι κρύα λόγω συνήθειας, δεν δημιουργείται πρόβλημα και ο οργανισμός φροντίζει ώστε να διατηρούνται όσο πρέπει, ζεστά.
Πολλές φορές βέβαια, και κρύα να είναι, δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, μπορούν να λειτουργήσουν κανονικά, γι’ αυτό και ο οργανισμός δεν "χτυπάει καμπανάκια" κάνοντάς μας να αισθανόμαστε την ανάγκη να τα ζεστάνουμε.
Υπάρχει όμως μεγάλη διαφορά από το να νιώθει κάποιος κρύο, από το να είναι κάποια μέρη του σώματος κρύα.
Ο κανόνας αυτός της εξοικείωσης σε διάφορα καιρικά φαινόμενα λύνει το μυστήριο και σε διάφορα άλλα θέματα...
Για παράδειγμα:
ένας άνθρωπος της επαρχίας δεν μπορεί να κοιμηθεί εύκολα σε μια πόλη που έχει φασαρία,
ενώ ένας κάτοικος της πόλης δεν μπορεί να κοιμηθεί στην επαρχία όταν επικρατεί ησυχία.
Μετά από κάποιο διάστημα, συνηθίζουν την καινούρια κατάσταση και μπορούν και οι δύο να κοιμηθούν.
Τέλος, αν αυτό γίνει σε πολύ έντονες συνθήκες, από ένα σημείο και μετά, δεν συνηθίζεται, μιας και είναι επικίνδυνο για τον οργανισμό μας.
Για παράδειγμα, το χειμώνα με μείον βαθμούς, το κρύο είναι πολύ έντονο και δεν συνηθίζεται αν δεν βάλουμε γάντια ή αν δεν κουκουλώσουμε το πρόσωπό μας, ώστε να παραμείνει ζεστό. Αν προσπαθήσουμε να το ”συνηθίσουμε”, δεν πρόκειται να τα καταφέρουμε, γιατί πολύ απλά αυτό το υπερβολικό κρύο, θα δημιουργήσει πρόβλημα στον οργανισμό μας!
Έτσι αυτός, δεν δίνει το ”πράσινο φως” και επιμένει στο να μας αναγκάζει να ”δράσουμε”!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.