Δυστυχώς τα ποσοστά της εγκληματικότητας τον τελευταίο καιρό έχουν ανέβει πολύ! Ειδικά τις τελευταίες μέρες ακούμε για κάποια πρωτόγνωρα εγκλήματα, όπως τις ληστείες με τα καλάσνικοφ και τους βιασμούς ακόμη και μπροστά στα παιδιά!
Δυστυχώς όμως υπάρχει γενική έξαρση στην Ελλάδα και πρέπει να είμαστε πολύ πιο προσεχτικοί σε σχέση με παλιότερα. Με ποιους τρόπους όμως μπορούμε πραγματικά να προστατευτούμε και ποιες πρέπει να είναι οι αντιδράσεις μας όταν πλέον νιώσουμε πια την απειλή στον δρόμο ή την εισβολή στο σπίτι μας.
Ο αστυνομικός Σταύρος Μπαλάσκας δίνει τις συμβουλές του :
Όταν καταλάβουμε πως κάποιος έχει μπει στο σπίτι μας: "Σε κάθε περίπτωση, είτε μιλάμε για άνδρα ή γυναίκα πρέπει να κάνουμε ότι κοιμόμαστε. Υπάρχει πλέον το φαινόμενο ότι ακόμη και σ'αυτούς που κοιμούνται να τους ξυπνάνε και να τους ρωτάνε πού είναι τα χρήματα. Αν καταφέρουν να μπουν στο σπίτι εφόσον τηρούμε όλη την πρόληψη και έχουν κάποιο όπλο τότε θα πρέπει να κάνουμε ότι κοιμόμαστε και αν μας ξυπνήσουν, ό,τι και να μας ζητήσουν, χρήματα ή τιμαλφή να τους τα δώσουμε αμέσως! Δεν πρέπει να αντιδράσουμε ή να φωνάξουμε γιατί τότε θίγουμε τη σωματική μας ακεραιότητα. Είναι σε άμεσο κίνδυνο η σωματική μας ακεραιότητα. Ξαναλέω ότι υπάρχει πλέον το φαινόμενο που και να κοιμόμαστε μας ξυπνάνε για να μας ρωτήσουν, μπαίνουν πολύ πιο αποφασιμένοι πλέον από ότι έμπαιναν παλιότερα που ήθελαν να πάρουν ένα πορτοφόλι απλά. Τώρα πια παίρνουν και τα κλειδιά του αυτοκινήτου και φεύγουν! Είναι πολύ συχνό κι αυτό το φαινόμενο πλέον. Κάθε αντίδραση είναι επικύνδινη πλέον γιατί δεν ξέρουμε αν έχει όπλο κι αν κινδυνεύει η ζωή μας. Πρέπει τη σωματική μας ακεραιότητα να τη βάζουμε πάνω από τα χρήματα, πάνω από τα κοσμήματα και πάνω από τα αυτοκίνητα. Γι'αυτό θα έλεγα κανείς να μην πάει να κάνει κάτι αυτοδίκως να κάνει κάτι με ένα μαχαίρι ή με κάποιο άλλο όπλο γιατί πλέον θα έχει μια ένοπλη αντιπαράθεση μέσα στο σπίτι του και δεν ξέρει πώς θα εξελιχθεί. Μιλάμε για άπειρους πολίτες, δεν μιλάμε για εκπαιδευμένους που θα μπορούσαν ενδεχομένως να το χειριστούν.
Στον δρόμο αν νιώσουμε κάποια απειλή, το πρώτο που κάνουμε είναι βρούμε ένα φωτεινό δρόμο με κόσμο και να πάμε εκεί. Αν υπάρχει κάποιο ανοιχτό κατάστημα, αμέσως με το που θα υποψιαστούμε μια απειλή μπαίνουμε μέσα, ωστε να μπορέσουμε να προστατευτούμε είτε από την πολυκοσμία είτε από την ασφάλεια ενός ανοιχτού καταστήματος. Ακόμη και περίπτερο αν υπάρχει να το προσεγγίσουμε και να ζητήσουμε βοήθεια. Σε περίπτωση κλοπής, ληστείας ή κάποιου επίδοξου βιαστή. Αν δεν υπάρχει κάτι ανοιχτό και μας πλησιάσει κάποιος, τρεπόμαστε σε φυγή κι αμέσως φωνάζουμε για να βγει ο κόσμος στα μπαλκόνια και να τραπεί σε φυγή ο δράστης."
Τι πρέπει να φωνάζουμε στον δρόμο; Πρέπει να φωνάζουμε αστυνομία. Είναι η λέξη στης οποίας το άκουσμα οι δράστες φεύγουν, οπισθοχωρούν. Δεν φωνάζουμε βοήθεια, φωνάζουμε αστυνομία! Έτσι λοιπόν με την φωνή μας και το τρέξιμο θα βγουν οι πολίτες στα παράθυρά τους και θα φωνάξουν την άμεση δράση! Σε τέτοια περιστατικά πλεόν η αστυνομία εντός λίγων λεπτών είναι στο σημείο.
Η πρόληψη παίζει μεγάλο ρόλο. Κατά τις βραδινές ώρες οι γυναίκες και τα παιδιά δεν πρέπει να κυκλοφορούν σε σκοτεινούς δρόμους και σε σκοτεινά στενά. Προτιμούμε κεντρικά σημεία και φωτεινούς δρόμους αν είναι να κυκλοφορούμε μετά τις 23:00. Και βεβαίως οι γυναίκες δεν πρέπει να φορούν όταν κυκλοφορούν μόνες κοσμήματα! Είναι κι αυτό ένα νέο φαινόμενο να επιτίθονται όπου βλέπουν κοσμήματα. Προκαλούν τους επίδοξους ληστές να τις τραυματίσουν για τους τα πάρουν. Καλό είναι να υπάρχει πάντα ένα κινητό τηλέφωνο, να έχουν κάνει μια κλήση στο 100 και με το που θα συμβεί κάτι να το πατήσουν αμέσως!"
Στο TLIFE μίλησε και η εγκληματολόγος Δέσποινα Σβουρδάκου για όλους τις αντιδράσεις που πρέπει να έχουμε στην περίπτωση μιας επίθεσης: "Καταρχήν πρέπει να υπάρχει μία μέριμνα, αυτό που λέμε πρόληψη. Δηλαδή όχι ανοιχτές πόρτες, μπαλκονόπορτες, κεντρικές εισόδους... Ο δράστης ψάχνει πρώτα να βρει τον αδύναμο κρίκο, ψάχνει να βρει μια μικρή είσοδο να μπει, δίχως να χρειαστεί να κοπιάσει. Το πρώτο που κοιτάω λοιπόν είναι να έχω ασφαλίσει το σπίτι μου, δυστυχώς, να έχω βάλει συναγερμό, να έχω κλειδώσει καλά τις μπαλκονόπορτες. Βλέπουμε ότι σε όλες τις περιπτώσεις, ότι μπαίνουνε από μια ανοιχτή μπαλκονόπορτα δυστυχώς. Δεν προσπαθούν να σπάσουν κλειδαριές. Έτσι λοιπόν κλειδώνουμε καλά, βάζουμε συναγερμό ακόμη κι όταν κοιμόμαστε, όσο καταπιεστικό κι αν ακούγεται αυτό.
Σε περίπτωση που μπούνε μέσα στο σπίτι δεν σηκώνω χέρι να πάρω τηλέφωνο την αστυνομία, λέω πού έχω τα λεφτά, τα δίνω, δεν προσπαθώ να αμυνθώ, γιατί αυτό τους εκνευρίζει. Αν για παράδειγμα μπούνε με καλάσνικοφ, καλώς ή κακώς δεν μπορείς να κάνεις κάτι, όσο άσχημο κι αν ακούγεται, αν προβάλλεις αντίσταση θα σε σκοτώσει. Γι'αυτό λοιπόν έχουμε πολλές ληστείες με ανθρωποκτονίες μαζί, που άλλοτε είναι προσχεδιασμένες κι άλλοτε αυθόρμητες. Πάει το θύμα να αντιδράσει και το σκοτώνουν οι δράστες.
Οι δράστες βλέπουμε ότι έχουν μίσος, κακία προς το κοινωνικό σύνολο, προς τους ανθρώπους. Αυτό δείχνει ότι είναι άνθρωποι με βιώματα, με κακιές εικόνες και κακό παρελθόν. Βγάζουν ένα μίσος, μια αγανάκτηση για τα πάντα. Το προφίλ τι λέει; Το ψυχόγραμμά τους; Εχουν περάσει κι αυτοί άσχημα, τους έχουν μειώσει, εξευτιλίσει και βγάζουν κι αυτοί το άχτι τους σε ένα αδύναμο θύμα. Γιατί δεν υπάρχει λόγος να βιάζουν! Ο ληστής τι θέλει; Να πάρει τα λεφτά και να φύγει όσο πιο γρήγορα γίνεται. Δεν κάθεται. Εδώ, τους βλέπουμε ότι κάθονται με τις ώρες. Έχουν ψυχοπρόβλημα αυτοί οι άνθρωποι. Θέλουν να βασανίζουν τα θύματά τους. Βγάζουν τα απωθημένα τους εκεί που τους παίρνει! Με την απειλή του όπλου, τους παίρνει και μιλάνε και δίνουν εντολές.
Στον δρόμο δεν πρέπει να περπατάμε στα σκοτάδια. Πρέπει να υπάρχουν φώτα, να μην έχουμε πολλά χρήματα στην τσάντα, καλύτερα να είναι πλαστικό το χρήμα. Να μην περπατάμε στο πεζοδρόμιο, γιατί μπορεί να μας έχουν κάποια ενέδρα και να μας τραβήξουν σε ένα στενό ή σε κάποιο κτίριο και να μας ληστέψουν ή να μας κακοποιήσουν. Να μην περπατάμε μόνοι μας αργά..
Στην εγκληματολογία λένε ότι υπάρχει ένας έτοιμος κινητοποιημένος δράστης, ένα άτομο κατάλληλο κι έτοιμο να θυματοποιήσει και η τύχη. Δηλαδή να πέσεις πάνω στο δράστη την κακιά την ώρα και να θυματοποιηθεί. Είναι να μην πέσεις στην κακιά στιγμή."Πρέπει να φωνάζουμε όταν δεχτούμε μια επίθεση στον δρόμο; Πάντα η φωνή φέρνει θετικά αποτελέσματα, βγαίνει σε καλό πάντα. Στο σπίτι είναι διαφορετικά. Όταν μπει ο άλλος κι εσύ φωνάξεις μπορεί να σε σκοτώσει, να σε σφάξει. Και στις έρευνες που έχουμε κάνει στις φυλακές και ρωτάμε: - Ωραία τον λήστεψες, γιατί τον σκότωσες; Κι απαντάει: - Επειδή σήκωσε το τηλέφωνο ή κάλεσε βοήθεια. Ενώ στον δρόμο αν φωνάξεις βοήθεια ή αστυνομία μπορεί και κάποιος να βγει. Στο δρόμο εξελίσσεται το έγκλημα. Θα θυματοποιηθείς. Ενώ όταν καταφέρει και μπει στο σπίτι είναι τελειωμένο. Εκεί είναι η ειδοποιός διαφορά μεταξύ δρόμου και σπιτιού.
Η ίδια ασχολείται με τις πολεμικές τέχνες εδώ και πολά χρόνια. Το συστήνει στις γυναίκες; "Βέβαια το προτείνω στις γυναίκες. Είναι άλλη η αυτοπεποίθηση. Μειώνεις αρκετά τις πιθανότητες να πάθεις κάτι κακό. Δεν ξέρεις βέβαια ποτέ ποιος είναι από πίσω σου και τι ομάδα έχει. Μπορεί να έχει ένα όπλο ή ένα μαχαίρι. Έχεις όμως άλλη ψυχολογία, φοβερή αυτοπεποίθηση και καταλαβαίνεις, μιλάμε για κάποια που κάνει πολλά χρόνια. Καταλαβαίνες από το ύφος και μόνο ότι ή θα σου επιτεθεί ή ότι κάτι θέλει. Από την περίεργη ματιά και μόνο που κοιτάζει το σπίτι σου ή την τσάντα σου. Το πιθανότερο είναι να βγει σε καλό. Ξέρω κοπέλες που έχουν ρίξει ξύλο στους δράστες που τους την έπεσαν. Εγώ είμαι υπέρ των πολεμικών τεχνών, της αυτοάμυνας."
Περισσότερες πληροφορίες για την πρόληψη μπορείς να βρεις στην αρχική σελίδα στο εικονίδιο της ελληνικής αστυνομίας. "Συμβουλές για την ασφάλειά σας" .
Κι αν το κακό πρόλαβε να γίνει; Διάβασε παρακάτω το ρεπορτάζ κι ελπίζουμε να βοηθηθείς, όσο γίνεται!
Μπορεί πιο πάνω να είπαμε ποιες πρέπει να είναι οι αντιδράσεις μας στο άκουσμα ενός ληστή στο σπίτι μας και όταν μας παρενοχλεί κάποιος το δρόμο αλλά παρακάτω θα μιλήσουμε για τις περιπτώσεις που το κακό έχει γίνει.
Τα κρούσματα εγκληματικών επιθέσεων, ληστείες, διαρρήξεις, σεξουαλικές επιθέσεις, μέρα με τη μέρα συνεχώς αυξάνονται. Το πληροφορούμαστε από τα δελτία ειδήσεων, το ακούμε στη δουλειά μας από τους συναδέλφους μας που έρχονται τρομοκρατημένοι ύστερα από κάποιο περιστατικό που έχουν είτε υποστεί είτε δει ως μάρτυρες, το αντιλαμβανόμαστε από τον οργισμένο γείτονα που σπεύδει να ενισχύσει την ασφάλεια του σπιτιού του και φυσικά και εμείς οι ίδιοι που με το αίσθημα ανασφάλειας να μας διακατέχει διερωτόμαστε που μπορεί να είμαστε ασφαλείς; Είμαστε όλοι εν δυνάμει θύματα; Και όταν πλέον δε κινδυνεύουμε μόνο αν κυκλοφορούμε έξω αλλά και μέσα στο ίδιο μας το σπίτι, τότε πραγματικά ο φόβος και ο πανικός μας ορίζουν τη καθημερινότητα.
Δυστυχώς με τέτοια ποσοστά εγκληματικότητας δεν είναι δύσκολο να έχεις πέσει θύμα κάποιας ληστείας ή κάποιου βιασμού. Κι αν όχι, τότε είναι πολύ πιθανό να έχει συμβεί σε κάποιον από το περιβάλλον σου. Τι πρέπει να κάνεις όμως για να ανταπεξέλθεις και να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα; Τι πρέπει να κάνεις αν ήταν μπροστά και το ανήλικο παιδί σου; Πώς πρέπει να φερθείς σε κάποιον που έχει πάθει κάτι κακό;
Τις απαντήσεις μας τις δίνει η ψυχολόγος Μαγδαληνή Δασκαλάκη
"Δυστυχώς , κάποιες φορές ακόμα και αν έχω λάβει μέτρα για τη προστασία μου είναι ενδεχόμενο να υποστώ κάποια εγκληματική πράξη , να γίνω και εγώ άλλο ένα νούμερο στον αριθμό των θυμάτων της ημέρας
Ακόμα και μέσα στο σπίτι μου , εκεί που πιο πολύ θα έπρεπε να νιώθω προστασία. Ακόμα και κατά τη διάρκεια της ίδιας διαδρομής που διανύω κάθε μέρα στο καθημερινό μου δρομολόγιο.
Μετά το αρχικό σοκ και αφού το περιστατικό τελειώσει τι κάνω; Πως νιώθω; Πώς διαχειρίζομαι όλο αυτό; Πώς θα μπορέσω να επουλώσω όχι μόνο τις εξωτερικές πληγές αλλά και τις «εσωτερικές» , της ψυχής και του μυαλού; Θα ήθελα να επισημάνω κάποια βασικά συμπτώματα που παρουσιάζουν τα θύματα επιθέσεων κοινά είτε αναφερόμαστε σε περιστατικά κλοπής και διάρρηξης είτε σωματικής κακοποίησης . Το σοκ που προκαλεί το περιστατικό είναι έντονο όπως και οι εκδηλώσεις του μετατραυματικου στρες μετά από αυτό . Το θύμα παρουσιάζει έντονο φόβο, άγχος, οργή , θυμό, αποκτά εμμονές, διακατέχεται από συναισθήματα αντεκδίκησης, παρουσιάζει και σε μάκρος χρόνου κατάθλιψη, διαταράσσεται ο ύπνος του, οι διατροφικές του συνήθειες, η κοινωνική του συμπεριφορά, γίνεται πιο εσωστρεφές, διαταράσσεται η σεξουαλική του συμπεριφορά, γίνεται οξύθυμο, αποκτά ρατσιστική συμπεριφορά.
Πολλές φορές το τι θα πρέπει να κάνουμε για να προχωρήσουμε μετά από μια τραυματική εμπειρία «κρύβεται» στο τι δε θα πρέπει να κάνουμε.
. Δεν αποκρύπτω το περιστατικό από ντροπή η’ επειδή θεωρώ ότι δε πρόκειται να γίνει κάτι από την αστυνομία θεωρώντας ότι είναι ένα ακόμα στα τόσα που συμβαίνουν .
. Δεν ενοχοποιώ τον εαυτό μου για αυτό που έγινε .Σε καμία περίπτωση δε θα προκαλούσα κάποια εγκληματική πράξη εναντίον μου .
. Δεν προσπαθώ να συμπιέσω τα συναισθήματα μου και τις αντιδράσεις μου
. Κατ’ επέκταση του προηγούμενου δεν ελαχιστοποιώ το συμβάν .
. Δεν εφευρίσκω τρόπους για να αποσπάσω τη σκέψη μου από το συμβάν. Αυτό δίνει πρόσκαιρη επιφανειακή ανακούφιση και όχι λύση.
. Δεν σπεύδω να καταχωρήσω το περιστατικό στο παρελθόν χωρίς πρώτα να έχω ουσιαστικά απελευθερωθεί από αυτό .
. Δεν υποκρίνομαι σα να μην συνέβη. Η άρνηση του δε σημαίνει και ότι δε συνέβη .
. Δε διστάζω η’ φοβάμαι να κοινοποιήσω τα συναισθήματα μου , επιλέγοντας τη «κοινωνική αποχώρηση» .
. Δε σκεπάζω τους φόβους μου βρίσκοντας καταφύγιο σε ουσίες .
. Δε «φοράω» το κουστούμι του τιμωρού και εκδικητή .
Θεωρώ απαραίτητο
. Να απευθυνθώ στο σύστημα απονομής δικαιοσύνης, ξεκινώντας από τη καταγγελία του γεγονότος στην αστυνομία. Άμεσα έχουμε τη μείωση της συναισθηματικής έντασης. Και φυσικά το αίσθημα αδικίας μειώνεται όταν πιαστεί ο δράστης .
. Να στραφώ στους γύρω μου . Μειώνουμε το άγχος και τους φόβους μας και νιώθουμε τη προστασία στη παρουσία των αγαπημένων μας .
. Απευθύνομαι σε ειδικούς έτσι ώστε να μπορέσω να δεχτώ τη σωστή βοήθεια χωρίς να αφήσω κατάλοιπα στο ψυχικό τραύμα που το περιστατικό αδιαμφισβήτητα μου προκάλεσε.
Πως μπορώ να συντρέξω στο θύμα με το σωστό τρόπο;
. Προσπαθώ να διατηρήσω τη ψυχραιμία μου και να συντρέξω στο θύμα χωρίς να το φορτώσω με επιπλέον πανικό.
. Εάν το θύμα δεν είναι σε θέση κάνω εγώ ότι πρέπει να γίνει άμεσα , όπως να καλέσω την αστυνομία , τις πρώτες βοήθειες , να πάρω σε ασφαλές μέρος εκεινον / νη και οποίον άλλο χρειάζεται , να κάνω έλεγχο στο σπίτι , κλπ .
. Δεν είμαστε επικριτικοί απέναντι του λέγοντας «σου είχα πει να κλείσεις τη πόρτα» , «γιατί βγήκες βράδυ έξω» , κλπ .
. Είναι πολύ σημαντικό να συμπαρασταθώ με το να νιώσει το θύμα ότι συμπάσχω μαζί του και το κατανοώ. .Μια αποστασιοποιημένη αντίδραση συναισθηματικά προκαλεί σύγχυση στο θύμα γιατί δε το βοηθά να απελευθερώσει τα συναισθήματα του .
. Δεν παρασυρόμαστε ότι όλα «ξεχάστηκαν» αν το θύμα «δείχνει» μια χαρά .
. Δε ξαφνιαζόμαστε αν και μετά από καιρό το θύμα αντιδράσει με ένταση , φόβο , πανικό , σε κάποια ερεθίσματα όπως σκοτεινό δρόμο , ξαφνικό θόρυβο κλπ .
. Το συμβουλεύουμε να απευθυνθεί σε κάποιο ειδικό .
. Μπορούμε να προτείνουμε να κάνουμε μαζί μαθήματα αυτοπροστασίας.
Και όταν τα παιδιά μου είναι αυτόπτες μάρτυρες;
Δυστυχώς οι πιθανότητες τα παιδιά μου να είναι παρόντα σε κάποια σκηνή εγκληματικής πράξης ή βιαιοπραγίας είναι πλέον μεγάλες.
Όπως οι ενήλικες έτσι και τα παιδία μπορούν να επηρεαστούν σημαντικά από ανάλογα περιστατικά. Η αναστάτωση είναι η ίδια τόσο στα αγόρια όσο και στα κορίτσια , ενώ ακόμα τα παιδιά της ίδιας οικογένειας μπορεί να αντιδράσουν διαφορετικά. Κανένα παιδί δεν είναι πολύ μικρό για να αισθανθεί σοκ , ωστόσο τα μικρά παιδιά ενδέχεται να δυσκολευτούν να κατανοήσουν τι συνέβη και να εξηγήσουν τα συναισθήματα τους. Μπορεί να πυροδοτηθούν τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά συμπτώματα . Πονοκέφαλοι, στομαχόπονος, βραδινή ενούρηση, φόβος να μείνει μόνο του, διαταραχές στο φαγητό, άρνηση να πάει σχολείο, κακή απόδοση στα μαθήματα του, επιθετικότητα και οξυθυμία. Και επειδή κανείς δε γνωρίζει τα παιδιά όσο οι ίδιοι οι γονείς, οφείλουμε να είμαστε παρατηρητικοί στις διάφορες αλλαγές συμπεριφοράς. Και προσοχή, εάν και εσείς είστε θύματα τα παιδιά δεν είναι απαραίτητο να παρουσιάσουν τα ίδια με εσάς συμπτώματα.
. Καθησυχάστε το παιδί σας από τους φόβους του .
. Μην τον πιέσετε να επιστρέψει στις κανονικές του συνήθειες , ακολουθήστε τους ρυθμούς του .
. Μη διστάζετε να μιλήσετε για το γεγονός μήπως χειροτερέψει η κατάσταση .Δώστε τους το παράδειγμα για να μπορέσουν να ανοιχτούν .
. Αφήστε τα να μιλήσουν για τους φόβους τους και ακούστε τα με σεβασμό .
. Εάν έχουν δυσκολία να μιλήσουν ενθαρρύνετε τα να εκφράσουν τα συναισθήματα τους από την εμπειρία είτε μέσω της ζωγραφικής είτε γράφοντας μια ιστορία .
. Ρωτήστε το τι θα έκανε το ίδιο για να νιώσει ασφαλές .
. Απευθυνθείτε σε κάποιο ειδικό .
. Επειδή ενδέχεται να φοβάται στο σκοτάδι αφήστε κάποιο φως αναμμένο . Αφήστε του τη πόρτα του δωματίου του ανοιχτή
. Αποκοιμίστε το με κάποια χαλαρωτική μουσική.
tlife.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.