Greek stories στη... Γενεύη

Ρήγας Χατζηλάκος, πολιτικός αναλυτής

-Ρε φίλε, κοπελιά έχεις;
-Εεεε...ναι...
-Το Πήλιο ξέρεις που είναι;
-...Ναι, γιατί;
-Ε πάρε την κοπελιά σου και πηγαίντε στο Πήλιο και παράτα μας πρωί-πρωί, που μου θες και πιστοποιητικό γεννήσεως 23 Δεκεμβρίου!

Εδώ και τρεις μήνες που ζω στη Γενεύη δεν μπορώ να διηγηθώ στους καινούργιους μου φίλους αυτές τις ιστορίες απ' την Ελλάδα. Αυτά τα πράγματα είναι εκτός του ορίου της φαντασίας των γηγενών και πολλών άλλων ευρωπαίων.

Και αν αυτά ίσχυαν ανέκαθεν, άλλα που εμφανίστηκαν λόγω κρίσης σε εμάς, δεν υπάρχουν καν εδώ. Σκέφτηκα να κάνω μια σύγκριση με την Ελλάδα, αλλά αφενός θα ήταν άδικο, αφετέρου ξέρω ότι μέτα από μήνες, η κατάσταση που θα περιγράψω δεν θα αντιστοιχεί στην κατάσταση που βιώνουν οι εν Ελλάδι Έλληνες. Έτσι, όπως λένε οι Άγγλοι, I will stick to the facts.

Εδώ φαίνεται ότι η κρίση χτύπησε την πόρτα της χώρας, δεν πήρε απάντηση και κίνησε για άλλες πολιτείες... Η ανεργία στη Γενεύη αγγίζει το 3%. Οι μισθοί για έναν κάτοχο μεταπτυχιακού τίτλου αρχίζουν από 60 χιλιάδες ευρώ το χρόνο.

Για έναν ελεύθερο επαγγελματία, το κράτος δεν φορολογεί τα πρώτα 80 χιλιάδες ευρώ εισοδήματος, με σκοπό να προωθήσει την επιχειρηματικότητα. Για έναν νέο, όπως εγώ, χωρίς σημαντικό οικονομικό απόθεμα, καταλαβαίνει κανείς τί ανάσα δίνει ένα τέτοιο μέτρο.

Η χαμηλή φορολογία σε συνδυασμό με την άψογη κρατική οργάνωση έχει σαν αποτέλεσμα οι περισσότερες των μεγάλων πολυεθνικών να έχουν την έδρα τους εδώ, όπως και οι περισσότεροι των διεθνών οργανισμών.

Και θα ήταν και πολλές παραπάνω επιχειρήσεις εδώ, αν δεν υπήρχε σημαντικό πρόβλημα χώρου. Η Γενεύη είναι μια μικρή πόλη, περιτριγυρισμένη από τα σύνορα με τη Γαλλία και τη λίμνη, και περιθώρια να επεκταθεί δεν υπάρχουν πολλά.

Επίσης, για καθετί που αλλάζει στη Γενεύη -συμπεριλαμβανομένης και της απόφασης να χτιστούν νέα οικοδομικά τετράγωνα- την τελική απόφαση την παίρνουν οι κάτοικοί της με την ψήφο τους. Το σύστημα που έστησε ο Καποδίστριας δουλεύει σαν ελβετικό ρολόι. Πικρή ειρωνία για έναν Έλληνα σαν κι εμένα...

Άλλα δεν είναι μόνο το σύστημα. Οι άνθρωποι σου λένε καλημέρα παντού, οι υπάλληλοι των καταστημάτων σε υποδέχονται με χαμόγελο και δεν σε κάνουν να νιώθεις σα να τους ενοχλείς.

Όλοι δουλεύουν από 10 μέχρι 14 ώρες τη μέρα, αλλά δεν ακους κανέναν να γκρινιάζει, να μιζεριάζει, να κατηγορεί.

Όλοι έχουν την αίσθηση της ατομικής και της συλλογικής ευθύνης τους, κρατούν την πόλη που ζουν καθαρή, σέβονται τους συνανθρώπους τους, σέβονται το περιβάλλον τους, ζουν σαν κοινωνία.

Φυσικά, υπάρχουν και αρνητικά. Η Γενεύη είναι μια πανάκριβη πόλη, είναι πολύ δύσκολο να βρείς διαμέρισμα -το οποίο και χρυσοπληρώνεις, έχει μεγάλα προβλήματα κίνησης στους δρόμους και πάρκινγκ. Είναι μια μικρή πόλη με περιορισμένες επιλογές διασκέδασης, ειδικά Ελληνικού τύπου.

Η διασκέδαση εδώ σημαίνει αθλητικές δραστηριότητες που σου επιτρέπουν να χαρείς τη λίμνη, τα ποτάμια και τις Άλπεις. Τα Σαββατοκύριακα η πόλη είναι σχεδόν άδεια, και ειδικά την Κυριακή, δυσκολεύεσαι να βρείς ακόμα και εστιατόριο ανοιχτό.

Και σίγουρα έχει κι άλλα που δεν έχω αντιμετωπίσει ακόμα.

Αλλά τα θετικά είναι απείρως περισσότερα απ' τα αρνητικά. Να δούμε, ίσως αύριο πρωί που θα πάω να βγάλω χαρτιά για το Ελβετικό δίπλωμα οδήγησης, να μου πει κάποιος υπάλληλος να πάρω την κοπελιά μου και να πάω στο Λουγκάνο και να τον αφήσω ήσυχο πρωί-πρωί...
 nooz.gr

Share on Google Plus

About grizos gatos

This is a short description in the author block about the author. You edit it by entering text in the "Biographical Info" field in the user admin panel.