Διαβάζω και αναρτήσεις που κατηγορούν τον Ελληνικό λαό ότι κάθεται αραχτός στον καναπέ και δέχεται παθητικά να χάνονται δικαιώματα που κέρδισαν οι πρόγονοί του με αίμα. Διαβάζω και αναρτήσεις που αποπνέουν αισιοδοξία χωρίς επιχειρήματα ή προτάσεις, όπου ο συντάξας περιμένει τον σούπερ μπάτμαν να έρθει να τον σώσει.
Και θυμώνω. Και μετά θυμώνω περισσότερο. Θυμώνω που δε θυμώνει άλλος κανείς. Θυμώνω που όσοι θυμώνουνε δεν κάνουνε τίποτα. Θυμώνω που είμαι ένας από αυτούς. Είμαι θυμωμένος γενικώς.
Αν συνεχίσουμε έτσι, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι κάποια στιγμή, όλες αυτές οι στρατιές των φτωχών που δημιουργούνται στην Ελλάδα, όταν δε θα είναι πλέον σε θέση να θρέψουν τα παιδιά τους, θα αναγκαστούν να δράσουν. Και θα δράσουν με θυμό. Θυμωμένες συμμορίες. Η Ελλάδα το έχει ξαναζήσει αυτό. Πολλές φορές. Αλλά ποιος διαβάζει ιστορία;
Οι δυνάστες μας γνωρίζουν τι θα σκεφτούμε και τι θα κάνουμε, γιατί το έχουν εφαρμόσει σε εκατό χώρες πριν έρθουν στην Ελλάδα. Οταν βεβαίως το έκαναν σε άλλες χώρες, εμείς πίναμε φραπέ στην παραλία. Πιθανότατα, έχουν ένα ολόκληρο σχέδιο δράσης, με σενάρια "what if" και πολλαπλές επιλογές. Ξέρουν ότι ο Ελληνικός λαός θα βγεί στο δρόμο κάποια στιγμή θυμωμένος. Και ότι θα προκληθεί χάος. Και προετοιμάζονται από τώρα. Κατα πάσα πιθανότητα, τότε είναι που "θα αλλάξουμε πίστα" στο ηλεκτρονικό παιχνίδι που παίζουν με εμάς οι δυνάστες μας και θα έρθουν οι "νέες μορφές διακυβέρνησης" που έλεγε η Μπενάκη στον Παπούλια. Οτι ζούμε σήμερα (και μάλιστα σε νεότερη έκδοση) το έχει ζήσει η Αργεντινή. Δυστυχώς, δεν έχουμε τη σοφία να μάθουμε από τα παθήματα των άλλων, ούτε την πολιτική παιδεία για να μιμηθούμε άλλους λαούς που έχουν πραγματική δημοκρατία.
Το μοναδικό αντίδοτο στον οδοστρωτήρα που έρχεται, είναι η πραγματική δημοκρατία. Οχι η σημερινή ψευτοδημοκρατία με τους αντιπροσώπους και όλο το συνεπακόλουθο συρφετό. Πιστεύω ότι το τραπεζικό καρτέλ ξεκίνησε την επίθεση του από την Ελλάδα για να λιώσει το λαό που γέννησε τη δημοκρατία, γιατί ξέρουν ότι μόνο η πραγματική δημοκρατία μπορεί να τους νικήσει. Το μόνο που φοβούνται είναι η δημοκρατία. Ολα τα άλλα μπορούν να τα ελέγξουν. Τη δημοκρατία όμως ποτέ.
Εχουμε λοιπόν να διαλέξουμε: Η θα συνεχίσουμε να θυμώνουμε και θα περιμένουμε το σούπερ ήρωα μέχρι να βγούμε στο δρόμο και να πυροβολάμε ο ένας τον άλλο, ή θα εφαρμόσουμε τώρα δημοκρατία στη χώρα που τη γέννησε.
Ενωσε τις δυνάμεις σου μαζί μας. Ελα να γίνουμε 300.
Είμαστε ήδη 85 αποφασισμένοι εθελοντές. Θα μείνουμε στο Σύνταγμα μέχρι να ικανοποιηθούν τα αιτήματα μας για περισσότερη δημοκρατία και για ισονομία. Θα απαιτήσουμε δημοψήφισμα και θα τα καταφέρουμε. Αρκεί να γίνουμε 300, ώστε σε κάθε βάρδια από τις 4 να αντιστοιχούν 80 άτομα, που είναι μια αξιοπρεπής ομάδα. Οταν γίνουμε 300, θα πηγαίνουμε κάθε μέρα και θα μένουμε εκεί. Εξω από το Σύνταγμα. Ειρηνικά. Αλλά θα είμαστε εκεί. Μέρα και νύχτα. Θα τους αναγκάσουμε να μας δώσουν σημασία. Τότε οι δημοσιογράφοι δε θα απεργούν. Δεν μπορεί, αν μείνουμε εκεί μερικές μέρες, όλο και κάποιος θα μας δώσει σημασία.
Μια σπίθα χρειαζόμαστε. Ας είναι αυτή που θα μας ενώσει και θα κατεβάσει τον κόσμο στο δρόμο. Οταν ο κόσμος δει ότι κάποιοι άνθρωποι έκαναν κάτι, θα ακολουθήσει. Ειρηνικά. Δε χρειαζόμαστε βία. Ξέρουμε τι θέλουμε. Θέλουμε απλώς δημοψήφισμα. Λίγη δημοκρατία. Μας το είχε υποσχεθεί άλλωστε ο Τζέφρυ πριν τον ψηφίσουμε. Επίσης, αυτή τη φορά θα έχουμε μια στοιχειώδη οργάνωση. Οσοι έρχονται πρώτοι, αναλαμβάνουν τις μετέπειτα ομάδες. Εχουμε και σχέδιο δράσης και σχέδιο έκτακτης ανάγκης και σχέδιο αν δεχθούμε επίθεση και απ' όλα.
Μέσα σε 5 ημέρες, γίναμε 85. 85 πραγματικοί και όχι ψηφιακοί άνθρωποι, με τους οποίους αλλάξαμε τηλέφωνα, συναντηθήκαμε από κοντά και έχουμε αλληλοδεσμευτεί ότι θα είμαστε εκεί. Θα συναντηθούμε αυτήν την εβδομάδα για τις λεπτομέρειες. .
Γίνε κι εσύ σήμερα ένας από τους 300. Στείλε email στο info@300ellines.org
ΘΑΛΑΜΟΦΥΛΑΚΑ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.