Μπορεί να θεωρείτε ότι το παιδάκι σας, σε αυτή την τρυφερή ηλικία, δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει και να αντιδράσει σωστά και αντίστοιχα με έναν ενήλικα, σε περίπτωση που κάποιος κινδυνεύει, αλλά μάλλον ...πλανάσθε πλάνην οικτράν.
Τα παιδια, αν διδαχθούν σωστά, μπορούν να προσφέρουν τα εντελώς απαραίτητα σε κάποιον που έχει τραυματιστεί, αρρωστήσει ή -τέλος πάντων- δεν είναι σε θέση να αυτοεξυπηρετηθεί, από την ηλικία ακόμα και των τριών ετών!
Αν και δεν είναι καθόλου ευχάριστο να το σκεφτεί κανείς, μπορεί να τύχει το άτομο που φροντίζει και είναι μαζί με το παιδί, να λιποθυμήσει, να γλιστρήσει ή ακόμα (αν πρόκειται για μεγάλης ηλικίας άνθρωπο) να υποστεί καρδιακό ή άλλο επεισόδιο. Σε οποιαδήποτε από αυτές τις περιπτώσεις, το παιδί θα μείνει μόνο του, μη γνωρίζοντας τι να κάνει, ενώ επιπλέον θα τρομοκρατηθεί και μπορεί να φύγει ακόμα και από το σπίτι με άγνωστο προορισμό. Είναι μια πολύ δυσάρεστη κατάσταση, που όμως θα μπορούσε κανείς να προετοιμαστεί κατάλληλα για αυτή.
Έτσι λοιπόν, το βασικότερο όλων είναι να μάθει το παιδί τον αριθμό της αστυνομίας (100) και των ασθενοφόρων (166), αφού βέβαια πρώτα κατανοήσει ότι οι άνθρωποι αυτοί, σε περίπτωση ανάγκης, μπορούν να το βοηθήσουν. Το να χειρίζεται το τηλέφωνο, μάλλον άσκοπο θα είναι να αναφερθεί, αφού πλέον, το 99% των παιδιών έχουν μάθει τη λειτουργία του πριν ακόμα καλά καλά μιλήσουν!
Είναι πολύ πιο εύκολο να απομνημονευθεί ένας τέτοιος μικρός αριθμός – ο οποίος πολλές φορές είναι κολλημένος και σε πολλά από τα παιδικά παιχνίδια – από το να προσπαθήσετε να του μάθετε το τηλέφωνο του σπιτιού σας ή του κινητού σας.
Επιπλέον, θα πρέπει να έχει προετοιμαστεί έτσι το παιδί –μέσα από παραμύθια, ιστοριούλες κλπ- ώστε σε περίπτωση ανάγκης να μην πανικοβληθεί ή εγκαταλείψει το χώρο (χωρίς βέβαια να του δημιουργηθούν φοβίες με περίεργες περιγραφές!). Πρέπει να ξέρει από πολύ νωρίς, ότι μερικά πράγματα στη ζωή, ακόμα και αν δεν είναι ευχάριστα, μπορεί να συμβούν στον οποιοδήποτε. Όπως εκείνο χτυπάει και πονάει, το ίδιο μπορεί να πάθει και κάποιος μεγάλος και τότε εκείνο είναι που θα πρέπει να κάνει τον ενήλικα… έστω και για μερικές στιγμές.
Το κλειδί σε όλα αυτά είναι να νιώσει το παιδί υπεύθυνο και ικανό να ανταπεξέλθει ακόμα και στα πιο δύσκολα. Η αυτοπεποίθηση είναι κάτι που του το καλλιεργεί η οικογένεια μέρα με την ημέρα και τελικά χρησιμεύει σε πολύ περισσότερες περιπτώσεις από ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί.
Όλα τα παιδιά θα μπορούσαν να γίνουν «ήρωες», αν έρχονταν αντιμέτωπα με μια δυσκολία, αρκεί οι γονείς να έχουν κάνει την κατάλληλη προεργασία!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.